“Σήμερα, είναι μία καλή ημέρα για την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ευρώπη και ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Αθήνα και Ρώμη καθόρισαν τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στα νερά που ενώνουν τις δύο γειτονικές μας χώρες, αίροντας, έτσι, με γόνιμο τρόπο μία εκκρεμότητα 40 ετών.
Η συμφωνία ανταποκρίνεται πλήρως στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου αλλά και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Περιγράφει την έκταση των θαλασσίων περιοχών που αξιοποιούνται. Και, βεβαίως, αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα σε όλα τα εδάφη -χερσαία και νησιωτικά. Πρόκειται για υπόδειγμα συνεργασίας και σχέσεων καλής γειτονίας. Και για μία καθοριστική συμβολή στην ειρήνη και στη σταθερότητα στην περιοχή μας.
Ελλάδα και Ιταλία απέδειξαν, σήμερα, πώς δύο γείτονες μπορούν να μετατρέπουν τη θάλασσα που τις περιβάλλει σε ήρεμα νερά προόδου και ανάπτυξης. Εύχομαι ανάλογες συμφωνίες να υπάρξουν και μεταξύ άλλων χωρών της περιοχής”.
ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΔΙΝΟΥΝ ΠΑΤΗΜΑ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΤΡΙΒΕΣ
Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος
Έγκαιρα και έγκυρα το pronews.gr είχε ενημερώσει για το περιεχόμενο της σημερινής συμφωνίας που υπογράφτηκε από Ελλάδα και Ιταλία με βάση την οποία οριοθετείται η μεταξύ τους ΑΟΖ και για να αποσπάσει την υπογραφή της Ρώμης η Αθήνα της έδωσε αλιευτικά δικαιώματα στο Αιγαίο.
Με την παραχώρηση τον αλιευτικών αποθεμάτων του Ιονίου την οποία απέρριπταν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1977 μέχρι σήμερα κατέστη δυνατή η συμφωνία με την Ιταλία, προσδιορισμού θαλασσίων ζωνών του Ιονίου Πελάγους.
Η ελληνική πλευρά δέχτηκε τα ιταλικά αλιευτικά να φτάνουν μέχρι τα 6 ν.μ. από τις ακτές των νησιών του Ιονίου.
Πάντως, με βάση το περιεχόμενο της συμφωνίας υπάρχει περιορισμός των ιταλικών σκαφών που θα μπορούν να ψαρεύουν σε αυτές τις αποστάσεις και συν τοις άλλοις θα υπάρξει περιορισμός ως προς τα είδη που θα μπορούν να αλιεύσουν.
Είναι σαφές ότι η Αθήνα πιέστηκε από τις εξελίξεις στην Τουρκία και τις ανακοινώσεις για τουρκικές γεωτρήσεις εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας και τρέχει να κλείσει συμφωνίες για τις θαλάσσιες ζώνες με τις χώρες που μπορεί να το κάνει.
Με Ιταλία, Αίγυπτο και Αλβανία. Θεώρησε η Αθήνα ότι τα αλιευτικά δικαιώματα σε αυτή την χρονική συγκυρία αποτελούν ελάσσον θέμα σε σχέση με το ζήτημα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που επιχειρούν να αρπάξουν Τουρκία και Λιβύη.
Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η μη ανατροπή του τουρκόφιλου καθεστώτος της Τρίπολης.
Η συμφωνία που υπέγραψε η χώρα μας με την Ιταλία περιλαμβάνει τα εξής:
-Η Συμφωνία έχει ασφαλώς συναφθεί στη βάση της UNCLOS (οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών βάσει διμερών συμφωνιών).
-Η Συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, καθώς και τη μέση γραμμή της συμφωνίας του 1977 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας-Ιταλίας ως οριογραμμή της ΑΟΖ Ελλάδας- Ιταλίας. Με τη σημερινή Συμφωνία, η μέση αυτή γραμμή θα ισχύει και για τα υπερκείμενα της υφαλοκρηπίδας ύδατα.
-Σήμερα υπογράφηκε επίσης η Κοινή Δήλωση Ελλάδας-Ιταλίας για τους Πόρους της Μεσογείου.
Με τη δήλωση αυτή, τα δυο κράτη εκφράζουν την προσήλωσή τους στην ισόρροπη και βιώσιμη διαχείριση των πόρων αυτών και συμφωνούν να διεξαγάγουν διαβουλεύσεις για την εκτίμηση τυχόν επιπτώσεων διαφόρων παραγόντων στις υφιστάμενες πρακτικές των αλιέων των δύο κρατών. (Βιώσιμη διαχείριση)
-Υπογράφηκε, τέλος, Κοινή Γνωστοποίηση προς την Ε. Επιτροπή, με την οποία τα δύο κράτη ζητούν την μελλοντική τροποποίηση του κανονισμού περί κοινής αλιευτικής πολιτικής ώστε, όταν η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της έως τα 12 ν.μ., να διατηρηθεί η υπάρχουσα αλιευτική δραστηριότητα των Ιταλών αλιέων στην περιοχή μεταξύ 6-12 ν.μ., η οποία σήμερα αποτελεί διεθνή ύδατα.
Επισημαίνεται ιδιαίτερα η αυτονόητη σημασία της αναφοράς στην Κοινή Γνωστοποίηση του δικαιώματος επέκτασης παντού της αιγιαλίτιδας ζώνης μας.
-Τα υπάρχοντα δικαιώματα των Ιταλών αλιέων περιγράφονται με σαφήνεια αλλά πλέον…