ΜΕΤΑ COVID: Ο  Αταλί προβλέπει επιστροφή στην εποχή των… Σπηλαίων!

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Ζακ Αταλί: Ανθρωπος όλων των Γάλλων Προέδρων από το 1981 έως σήμερα, προβλέπει κύματα ιώσεων στο μέλλον και δισεκατομμύρια εμβολιασμούς χωρίς να αναφέρεται σε πρόληψη και θεραπευτικά μέσα…

Ακόμη και αν θα διαθέτουμε επιτέλους, σύντομα, μια πλειάδα εμβολίων στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο· ακόμη και αν ανοίξουν και πάλι  το καλοκαίρι θέατρα, κινηματογράφοι, ξενοδοχεία, εστιατόρια · ακόμη και αν το φθινόπωρο μπορεί να είναι χαρούμενο · ακόμα και αν πολλοί θα μπορούν να πουν, στις αρχές του επόμενου χειμώνα, ότι αυτή η πανδημία είναι πλέον μόνο μια κακή ανάμνηση, τίποτα δεν συνεπάγεται ότι την ξεπεράσαμε:

Πρώτον, διότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλες τις τραγωδίες, όλες τις συνέπειες, όλες τις πτωχεύσεις, όλες τις απώλειες θέσεων εργασίας, όλες τις χαμένες σπουδές, όλες τις χαμένες προσδοκίες, όλα τα σχέδια που κονιορτοποιήθηκαν σ’ αυτά τα σχεδόν δύο χρόνια.

Επειτα, θα χρειαστεί να προετοιμαστούμε για την πιθανή εμφάνιση νέων μεταλλάξεων, ανθεκτικών στα τρέχοντα εμβόλια και να αντισταθούμε στην απελπισία από την αναγκαιότητα περαιτέρω εγκλεισμών, ώσπου να παράγουμε ταχύτατα δισεκατομμύρια δόσεις νέων εμβολίων   και να οργανώσουμε παγκόσμιες εκστρατείες εμβολιασμού· θα είναι απαραίτητο να δεχτούμε ότι πρέπει να εμβολιάζονται όλοι κάθε χρόνο, για δεκαετίες· για αυτή την ασθένεια και πιθανώς για πολλές άλλες. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αποφασίσουμε να κάνουμε επιτέλους όλα όσα θα έπρεπε να είχαμε κάνει ήδη ένα χρόνο τώρα για να προετοιμάσουμε την κοινωνία μας να ζήσει καλύτερα σε έναν κόσμο πολλαπλών πανδημιών: την αναδιοργάνωση των χώρων σπουδών και εργασίας, έτσι ώστε δομικά να προσαρμοστούν σε αυτές τις περιόδους, που ίσως ξαναζήσουμε   περιοδικά.

Τέλος, πρέπει να προετοιμαστούμε για όλες τις άλλες απειλές, τόσο παραμελημένες σήμερα όσο αυτή της πανδημίας, και εξίσου προβλέψιμες: έλλειψη νερού, υπερθέρμανση του πλανήτη, ξηρότητα των εδαφών, εισβολές εντόμων, εξαφάνιση αμέτρητων ειδών· και όλες τις πολιτικές αναταραχές που θα προκύψουν. Αυτές οι απειλές είναι εντελώς διαφορετικής φύσης από εκείνες μιας πανδημίας και θα προκαλέσουν πολύ πιο μη αναστρέψιμες ζημιές.

Το να μην είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό είναι να περιμένουμε να ξαναζήσουμε τους αυτοσχεδιασμούς, τα λάθη, τις δοκιμές και τα λάθη, τις ελλείψεις, τις στερήσεις, που βιώνουμε τώρα. Σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες. Και χωρίς λύση, επειδή δεν θα είμαστε σε θέση να επαναψύξουμε τον πλανήτη, ούτε να δώσουμε ζωή στα εξαφανισμένα είδη· ούτε να ελπίζουμε ότι ένα εμβόλιο θα μας προστατεύσει από την έλλειψη νερού ή την ατμοσφαιρική ρύπανση.  Το να μην προετοιμαστούμε γι’ αυτό είναι σαν να επιδεινώνουμε την πιθανότητα πολέμων μεταξύ εθνών ή μεταξύ κοινωνικών ομάδων, σε έναν κόσμο που καθίσταται μη βιώσιμος.

Προετοιμαζόμενοι για αυτά από τώρα σημαίνει ότι βγάλαμε τα πραγματικά διδάγματα από την τρέχουσα πανδημία· σημαίνει ότι έχουμε  το θάρρος να περάσουμε σε μια πολεμική οικονομία για να μειώσουμε μαζικά όλες τις οικονομικές δραστηριότητες που επιδεινώνουν την πιθανότητα εμφάνισης αυτών των καταστροφών (ορυκτά καύσιμα και μεταφορικά μέσα που τα χρησιμοποιούν, πλαστικά, χημεία, κλωστοϋφαντουργικές βιομηχανίες)· και ότι δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα στους άλλους τομείς που επηρεάζουν την αντιμετώπιση αυτών των απειλών: ιατρικές βιομηχανίες, νοσοκομεία, κατάρτιση ιατρών, έρευνα, εκπαίδευση, υγιεινή, τρόφιμα, ορθολογική γεωργία, ψηφιακά, διανομή, καθαρή ενέργεια, καθαρό νερό, ασφάλεια, πολιτισμός, δημοκρατία, μη κερδοσκοπική χρηματοδότηση και ασφάλιση, μόνιμη κατοικία). Όλοι αυτοί οι τομείς, οι οποίοι αποτελούν αυτό που αποκαλώ “οικονομία της ζωής”, δεν αντιπροσωπεύουν πλέον περισσότερο από το ήμισυ της παραγωγής οποιασδήποτε χώρας στον κόσμο· Σε 20 χρόνια από τώρα, θα πρέπει να είναι τα δύο τρίτα.

Αυτό θα απαιτήσει μια τεράστια ανατροπή· ένα νέο όραμα για τον κόσμο, προσανατολισμένο στις μελλοντικές γενιές· νέες, πιο αλτρουιστικές αξίες, νέες προτεραιότητες, λιγότερο μάταιες. Ένας νέος τρόπος πολιτικής.

Δεν θα έχουμε δεύτερη ευκαιρία. Εάν δεν σοβαρευτούμε το συντομότερο δυνατόν, θα θυμόμαστε αυτήν την πανδημία ως μία από τις τελευταίες ευτυχισμένες στιγμές μας.

Θα έχουμε το θάρρος να το καταλάβουμε; Θα έχουν οι γυναίκες και οι άνδρες πολιτικοί, οι λόγιοι, οι επιχειρηματίες, οι συνδικαλιστές, το θάρρος να πουν την αλήθεια και να δράσουν όντως σοβαρά; Δεν ξέρω.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι αν δεν το κάνουν, θα υπάρξουν, μια μέρα, σε έναν αιώνα ή λιγότερο, ή και περισσότερο, μελλοντικές γενιές που θα τους καταρώνται.

[email protected]

 

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα