Μετα-αμερικανισμός: Ο Μπάιντεν και η κοσμολογική σταθερά

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Το «μετα-» αποτελεί αγαπημένο πρόθεμα της εποχής. Μετα-ανθρωπισμός, μεταδομισμός , μεταμοντερνισμός, όλα βρίσκονται στην εποχή του «μετά». Πάνω απ’ όλα, όμως, εισερχόμαστε –αν δεν έχουμε εισέλθει– στον μεταορθολογισμό. Φαίνεται ότι ήρθε η εποχή και του μετα-αμερικανισμού, μετά από έναν αιώνα απόλυτης κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι εκλογές, η συμπεριφορά και οι ικανότητες των υποψήφιων προέδρων δείχνουν αυτήν τη μετάβαση, αλλά περισσότερο την αποκαλύπτει η βαθιά διαίρεση της αμερικανικής κοινωνίας.

Έχοντας κερδίσει κατά κράτος το αντίπαλο στρατόπεδο του Ψυχρού Πολέμου, ένα απάνθρωπο, ολοκληρωτικό σύστημα που αποκλήθηκε σοσιαλιστικό, η αμερικανική ηγεμονία εξάντλησε εκεί τις δυνατότητές της. Από το 1989 έως σήμερα, που ολόκληρη η ανθρωπότητα διέρχεται μια βαθιά κρίση –όχι μόνο οικονομική–, επιβλήθηκε η ιδεολογία του αρπακτικού καπιταλισμού χωρίς οι διαμορφωτές των παγκόσμιων εξελίξεων να υπολογίσουν τις συνέπειες.

Οι συνέπειες απειλούν να αποκαθηλώσουν τις ΗΠΑ από το βάθρο τους.

Η εικόνα που δίνει η Αμερική με τις εκλογές είναι απογοητευτική. Ό,τι και να γίνει, τα παλιά μεγαλεία τελείωσαν. Κανείς δεν μπορεί να ενώσει μια έντονα διχασμένη κοινωνία. Από τη μια οι κερδισμένοι της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και από την άλλη οι χαμένοι. Τόσο απλά. Με τους Δημοκρατικούς (που υποτίθεται εκφράζουν τις μειονότητες, τις ομάδες με ιδιαιτερότητες αλλά και τα οικονομικώς ασθενέστερα στρώματα) να έχουν ως πολιτική την αναπαραγωγή ενός συστήματος που παρήγαγε τις σημερινές παθογένειες, και τους Ρεπουμπλικανούς να επιδιώκουν να το ανατρέψουν.

Η τραγωδία με τις ΗΠΑ δεν είναι η εκλογική τους εικόνα που θυμίζει Ελλάδα της δεκαετίας του ’60. Το τραγικό είναι ότι δεν έχουν πρόταση εναλλακτικής πολιτικής που θα ενώσει τη χώρα και θα την οδηγήσει και πάλι στην ηγεμονία. Αυτό, μάλλον, τελείωσε.

Το κακό είναι ότι σε τέτοιες περιόδους, όταν μια δύναμη που ρυθμίζει τις παγκόσμιες υποθέσεις υποχωρεί, βγαίνουν στην επιφάνεια διάφοροι επίδοξοι δικτατορίσκοι σαν και αυτούς που μας ταλαιπωρούν στην περιοχή μας διεκδικώντας ρόλο και απειλώντας την ειρήνη. Αλίμονο σε όποιον δεν είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις.

Αν το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ έχει κάποια σημασία για την Ελλάδα και τους Έλληνες, αυτό βρίσκεται στην αμφισβητούμενη παράμετρο σαν την κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν. Το μεγαλύτερο λάθος του Αϊνστάιν ήταν η εισαγωγή μιας κοσμολογικής σταθεράς στις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας. Ο λόγος που το έκανε ήταν γιατί την εποχή εκείνη οι φυσικοί πίστευαν ότι το σύμπαν ήταν στατικό, ενώ οι εξισώσεις οδηγούσαν τον Αϊνστάιν σε ένα μεταβαλλόμενο σύμπαν.

Η παράμετρος Μπάιντεν θα κατορθώσει να συγκρατήσει μια επιθετική Τουρκία; Η λογική λέει ναι, αφού η Άγκυρα αντιλαμβάνεται μόνο από σκληρή ισχύ και οικονομικές κυρώσεις. Σκληρή ισχύ δεν θα προβάλλει ούτε ο Μπάιντεν αλλά θα αφήσει να εφαρμοστούν οι κυρώσεις CATSAA.

Η εικόνα της σημερινής Αμερικής προβάλλεται και παγκόσμια.

Η αμερικανική κοινωνική διαίρεση έχει παγκόσμια αναφορά. Οι κοινωνίες των «χαμένων» έχουν αυτονομηθεί από την επιρροή που ασκούσαν επάνω τους οι άρχουσες τάξεις, τα ΜΜΕ και οι «διανοούμενοι», αλλά πήραν διαζύγιο και από τη φιλοσοφία του ορθολογισμού. Ο Τραμπ είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ενός ανορθολογικού φαινομένου. Ζούμε μια μετα-«δημοκρατία» στην οποία αμφισβητούνται όλα. Και όλα χρειάζονται επαναπροσδιορισμό σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα πολιτικά προϊόντα της νεωτερικότητας, ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός εξάντλησαν τη δυναμική τους. Κάτι άλλο χρειάζεται, κι αυτό το άλλο δεν το γνωρίζει κανείς. Και αυτή είναι η καλύτερη συνταγή μιας μακροχρόνιας κρίσης.

Προς το παρόν βιώνουμε αυτό που έλεγε ο Νίτσε στο Λυκόφως των ειδώλων: «Ό,τι πρέπει πρώτα να αποδειχθεί, αξίζει ελάχιστα».

Οι διαφορές ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, την αλήθεια και την πλάνη, αποδομήθηκαν. Για να αποφύγουμε στο μέλλον παρόμοιες πλάνες θα πρέπει να απορρίψουμε τελείως την ιδέα της αλήθειας. Εδώ βρισκόμαστε. Πού θα πάμε;

spot_img

16 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Το προβληματικό είναι ότι μετά την εκλογική εξέλιξη στις ΗΠΑ-που πάντως δεν επικυρώθηκε- θα περάσει μια 4ετία με το δίδυμο του ηλικιωμένου Προέδρου και της ανεπαρκούς κατά τα φαινόμενα Αντιπροέδρου και το αναμενόμενο νέο ήθος και στίγμα των ΗΠΑ δεν θα εμφανιστεί στην διεθνή σκηνή σαυτήν την 4ετία,ενώ με τον απρόβλεπτο και απροσδόκητο κ.Τράμπ στην καταληκτική 4ετία του -που μπορούσε και να παραιτηθεί – εκυοφορείτο κάτι καινούργιο έναντι των υπολοίπων τριών γεωπολιτικών παικτών ,κυρίως της Ευρωπαικής Ενώσεως, η οποία θα αναγκαζόταν -για να επιβιώσει- να επισπεύσει την ομοσπονδοποίηση της κα την καθιέρωση ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής με δικό της στρατό και φυσικά με περισσότερες δαπάνες για την συντήρησή του και δική της αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική .
    Τώρα που θα συνεχίσει -κατά πως φαίνεται- να εξαρτάται ως ανήλικη κόρη από τις ΗΠΑ , ελλείψει- και δυνατής ηγεσίας και στα κράτη και στην κορυφή- θα ”σέρνεται” και στην νέα 10ετία του 21ου αιώνος, ενώ βάσει των πολιτιστικών και οικονομικών δεδομένων θα έπρεπε να πρωτοστατήσει στον αιώνα που διανύουμε,
    Μη ξεχνάμε την στρατιωτική της δύναμη στους δύο παγκοσμίους πολέμους και την ταχεία ανάπτυξή της μετά το 1945.
    ΚΑΙ επειδή κενό εξουσίας δεν υπάρχει κάποιος άλλος θα το καλύψει -μάλλον από Ανατολή ,-Εγγύς ή Άπω -με την Ελλάδα μας να βολοδέρνεται στο σύνορο.
    Ελπίδα μας ο Μεγαλοδύναμος ,ή, ο τυφλοπόντικας της Ιστορίας ,που εμφανίζεται από το πουθενά ,όπως ο κορωνο-ιός.
    Υ.Γ Μήπως η κατάσταση στις ΗΠΑ μας θυμίζει όχι μόνο την 10ετία του 1960 στην Ελλάδα ,αλλά και την 10ετία 1970 ,με αποκορύφωμα την 10ετία του 1980 ,που είχαμε τα πράσινα και μπλε καφενεία και τον Κουρσογεωργικό και Λαλιωτικό Αυριανισμό ;;;.

    • Απλώς δύο σύντομες παρατηρήσεις:

      Η ΕΕ δεν μετρά σαν γεωπολιτικός παίκτης. Η παρουσία της στην διεθνή σκακιέρα είναι μηδενική. Τι κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική να αναπτύξει, όταν είναι καθένας κι επάνω του; Δεν βλέπεις που η Γερμανία υποστηρίζει ξεκάθαρα τον αρχιτρομοκράτη όχι μόνο της Μεσογείου, αλλά και τής ίδιας της Ευρώπης; Ένα σκορποχώρι είναι.

      Έχει επικυρωθεί η νίκη Μπάιντεν, δεν το έμαθες;

      Όσο για τούς “Μεγαλοδύναμους”, δεν ξέρω αν ανακατεύονται στα πολιτικά. Αυτοί που ρήμαξαν επί 46 χρόνια την χώρα όφειλαν να λογοδοτήσουν, αλλά δεν βλέπω πώς και πότε

      • Ένας είναι ο Μεγαλοδύναμος και παρεμβαίνει παντού ,ενώ για όλους τους ανθρώπους ισχύει το ”μηδένα προ του τέλους μακάριζε”.
        Όσο γιαυτούς που ”ρήμαξαν” την χώρα δεν τους ”φύτευσε” ο Θεός, αλλά ο ”σοφός” ελληνικός λαός ,που -για να τους τιμωρήσει- τους ψήφιζε.

        • Τα περί “Μεγαλοδυνάμου” δεν μπαίνουν σε συζήτηση. Ο καθένας μπορεί να νομίζει ό,τι θέλει και προφανώς δεν έγραψα εγώ ότι Εκείνος φύτεψε τούς πολιτικούς, ή τον κοροναϊό (ακόμη πρόβλημα με τα διαλυτικά;).

          Όμως, δεν κατάλαβα εκείνο το “τους ψήφιζε για να τούς τιμωρήσει”. Ψηφίζοντάς τους, δηλαδή, τούς … τιμωρούσε;

          • Τους ψήφιζε γιατί τότε αδιαφορούσε για την τιμωρία τους ,ή, δεν ήθελε να τους τιμωρήσει ,αλλά ”παίζει” και να μη καταλάβαινε-παρ’οτι ”πάνσοφος”- το κακό που έκαναν στην Πατρίδα οι λαικιστές , αλλοιώς δεν θα είχαμε και το πρώτο 6μηνο του 2015 .
            Του είχαν και έτοιμη και την” αποστομωτική” δικαιολογία ”για όλα φταίει η Δεξιά” και ειδικά για την πτώχευση ο κ.Κώστας Καραμανλής και οι ”μυγοχαύτες” τα κατάπιναν ,όπως τα άκουγαν από το 1981 και μερικοί συνεχίζουν και τώρα.
            Χωρίς πανελλήνια καταδίκη στις εκλογές ,πάντα θα επιβιώνουν και δεν θα τιμωρούνται οι υπεύθυνοι, όταν μάλιστα είχαμε από το 2001 μέχρι πέρυσι και τον νόμο της μη ευθύνης των υπουργών.

          • Διάβασε το σχόλιό σου 1.1.1 και το τελευταίο σου και ίσως αντιληφθείς ότι αντιφάσκεις.

            Δεν θα μπω σε διάλογο αν φταίει ή όχι και ο Καραμανλής για την χρεωκοπία, διότι ούτως ή άλλως εσύ δεν κάνεις διαλόγους. Δεν μ’ ενδιαφέρει, άλλωστε, αυτό εδώ.

  2. Κύριε Σαββίδη, μεγάλο και πολυεπίπεδο το άρθρο σας, εγώ θα περιοριστώ σε ό,τι αφορά στην χώρα μας:

    “Η παράμετρος Μπάιντεν θα κατορθώσει να συγκρατήσει μια επιθετική Τουρκία;”

    Φοβούμαι πως όχι, εκτός κι αν αλλάξουν πολιτική απέναντί της οι ΗΠΑ. Όπως έχω ξαναγράψει, η αλλαγή προέδρου δεν συνεπάγεται και αλλαγή τής εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ. Αυτό έχει αποδείξει η Ιστορία τουλάχιστον από τον Κένεντυ και μετά. “Στροφή Μπάιντεν υπέρ τής Τουρκίας με το “καλημέρα”!” ο χθεσινός τίτλος τού πρωτοσέλιδου στην ΕΣΤΙΑ. Άρα η αμερικανική πολιτική έναντι τού τρομοκράτη τής Μεσογείου και όχι μόνο, μάλλον μένει αμετάβλητη προς το παρόν.

  3. Μετα-αμερικανισμός = μετα-νεωτερικότητα= η μοναρχία του πολιτισμού των Βορείων
    (χωρίς την λατινική παράδοση)

    Πόλεμος πολιτισμών = αντιπαλότητα μεταξύ των δύο τρόπων αντίληψης της «πραγματικότητας» για τον άνθρωπο, την κοινωνία, τον κόσμο και τον θεό.
    Δεν πρόκειται για αντιπαλότητα ιδεών αλλά δύο διαφορετικών ανθρώπινων τύπων: του εγωπαθή-συμφεροντολόγου («ατομικισμός») κυνικού-οπορτουνιστή («ορθολογικότητα»)από την μια και από την άλλη, του συναισθηματικού-συμμορφωμένου (λατινικός «ρεπουμπλικανισμός» και ανατολίτικος ολοκληρωτισμός).

    Πολύ σωστά γράφετε κ. Σαββίδη ότι «η εικόνα της σημερινής Αμερικής προβάλλεται και παγκόσμια». Ισχύει και το αντίστροφο:
    Ο διχασμός στην Αμερική είναι μια εικόνα του διεθνούς διχασμού εξ αιτίας του ότι η μετα-νεωτερική Δύση έπαψε να είναι «πολιτισμένη»= να κρατάει μια ισορροπία ανάμεσα στην διαιρετική αισθητήρια αντίληψη και την ολοποιητική. Έπαψε να λαμβάνει υπόψη ότι, εκτός από τους Βόρειους, όλη η υπόλοιπη υφήλιος διαθέτει Συγκινησιακή Αντίληψη = ικανότητα να βλέπει το όλον της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, της φύσης και του Κόσμου.
    Δεν πρόκειται για ιδεολογικό εμφύλιο. Οι Δημοκρατικοί είναι ναρκισσιστικές = αντικοινωνικές προσωπικότητες και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι κομφορμιστές= εθελόδουλοι

    Κύριε Σαββίδη, λέτε μια μεγάλη αλήθεια γράφοντας ότι ζούμε σε μετα-δημοκρατία. Ισχύει ότι ζούμε σε μια μετα-δικτατορία = «βελούδινο ολοκληρωτισμό» την αποκαλεί ο π. Ν. Λουδοβίκος επειδή εμφανίζεται σαν καθεστώς ελευθερίας. Η ψευδο-ελευθερία που επικρατεί είναι η freedom (ατομικό υλικό συμφέρον) των Βορείων, η οποία αγνοεί πλέον την liberty (συλλογική κοινωνική απελευθέρωση) των Λατίνων (της Γαλλικής και της Αμερικανικής Επανάστασης).

    Δεν αμφισβητούνται όλα. Αμφισβητείται η Πραγματικότητα της πλειονότητας των ανθρώπων από την πολιτισμικά κυρίαρχη «αγγλοσαξονική» γλώσσα-σκέψη.
    Δεν χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν τα πάντα. Αρκεί η αμφισβήτηση εκ μέρους μας (των θυμάτων) της οντολογικής ψευδαίσθησης που παριστάνει την πανανθρώπινη αλήθεια= η ύπαρξη του Ατόμου. Το πραγματικά υπαρκτό (το όντως Όν) δεν είναι το Εγώ αλλά το Εμείς!

    Ωραία τα λέτε κύριε Σαββίδη: «τα προϊόντα της νεωτερικότητας εξάντλησαν τη δυναμική τους». Ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός-σοσιαλισμός δεν ήταν παρά οι δύο οντολογίες εκφρασμένες με «ιδέες» (=τον τρόπο της Νεωτερικότητας, δηλαδή τον τρόπο των πολιτισμικά κυρίαρχων). Το τέλος των ιδεολογιών συμπίπτει με το τέλος του «έθνους-κράτους» ως αναγκαίας κοινωνικής δομής.

    Ο Νίτσε θέλει προσοχή!!!! Ανήκει στο στρατόπεδο του ατομικισμού-ναρκισσισμού. Επειδή είναι γνήσιος εκφραστής του υλισμού-ρεαλισμού των Βορείων καταγγέλλει την γερμανική παράδοση που περιλαμβάνει λατινικά στοιχεία. Προπάντων το κόλλημα με την αναζήτηση της Βεβαιότητας ως «μεταφυσικής αλήθειας».

    Η αμφισβήτηση της «αλήθειας» ανήκει στον γνήσιο σχετικισμό των Βορείων. Προς θεού! Δεν γίνεται να αμφισβητηθεί το Ψέμα των Βορείων με τον νοητικό οπλισμό που το ενισχύει. Χρειάζεται η αληθινή Αλήθεια = η πραγματική…

  4. Είχα την ίδια αντίληψη ε εσάς για τον Νίτσε μέχρι που διάβασα το βιβλίο “Η γοητεία του ανορθολογισμού.

    • Άντε τώρα να είσαι Μπάντεν με αποφασιστικές αρμοδιότητες για παγκόσμια θέματα και να δράσεις με τέτοιες εισηγήσεις συμβούλων .
      Μήπως είναι και παράτολμο να ”ερμηνεύεις” τις εικαζόμενες βουλήσεις των φιλοσόφων και των κοινωνιολόγων ,όταν μάλιστα αυτοί γράφουν ρητώς τις θέσεις και αντιθέσεις τους ,όπως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης για να έρθουμε και στους δικούς μας ”οδοδείκτες ,τους οποίους αντέγαψαν όλοι οι περισπούδαστοι κατοπινοί.
      Υ.Γ Αν είμαστε αμύητοι παράκληση να μυηθούμε με σύντομο ”γλωσσάρι”,για να παρακολουθούμε τον κ.Μπάιντεν στον Μετα-Αμεικανισμό του, γιατί θα μας ενδιαφέρει.

  5. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες»:
    Με το βιβλίο του αυτό (Η γοητεία του ανορθολογισμού), ο Ρίτσαρντ Γουόλιν δεν φέρνει δώρα στους δημοκράτες με την ελληνική έννοια (= η Κοινωνία πάνω από όλα) αλλά στους Δημοκρατικούς με την έννοια των Βορείων (= το Άτομο πάνω από όλα).

    Υπερασπίζεται την «ορθολογικότητα» των Βορείων ενάντια στον Λόγο των Ελλήνων βάζοντας στο στόχαστρο τον «ανορθολογισμό»-«κοινοτισμό» των Λατίνων.

    Από ανικανότητα να αντιλαμβάνεται αυτό που βλέπουν οι Νότιοι: το Όλον (της κοινωνίας, της φύσης, του κόσμου), νομίζει ότι η πίστη στην πραγματικότητα των Καθολικών Όντων είναι φασιστική μωρία και ότι ο μη περιορισμός στις αισθήσεις είναι ανορθολογισμός. Συγχέει δηλαδή την ορθολογικότητα με τη διαιρετική αντίληψη της ζωώδους ψυχικής λειτουργίας και νομίζει ανορθολογικότητα την ολοποιητική αντίληψη που διαθέτει ο άνθρωπος εφόσον έχει ενεργό τον Λόγο (συναισθηματική νοημοσύνη).

    Ταυτίζει τον Νίτσε με τον Χάιντεγκερ και άλλους δήθεν «μεταμοντέρνους» επειδή νομίζει ότι ο λεγόμενος «υπεράνθρωπος» είναι φασιστικός μύθος.
    Ο Νίτσε απλώς ξέρει καλά ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ = πως Άνθρωπος γίνεσαι εφόσον υπερβείς τη ζωώδη υπόσταση, τη ζωώδη «ορθολογικότητα»= Ενεργοποιήσεις το δεύτερο ψυχικό επίπεδο, το θυμικό.
    Για τους Έλληνες γίνεσαι ολοκληρωμένος Άνθρωπος («ανώτερος» κατά Νίτσε) εάν και εφόσον αποκτήσεις Όρεξη-Βούληση-Θέληση («γνωμικό θέλημα» κατά την Ορθοδοξία) = Ελευθερία Κρίσης και Επιλογής.

    Ωστόσο, ο Γερμανός φιλόσοφος δεν μπορεί να αντιληφθεί τον τρόπο της Σοφίας των Ελλήνων: την μεταμόρφωση των Παθών σε Αρετές. Δεν καταλαβαίνει πώς η άλογη «όρεξη για δύναμη» μεταμορφώνεται σε έλλογη όρεξη για πολιτικό βίο.
    Ο Νίτσε μένει εγκλωβισμένος στην αντίθεση Βορρά-Νότου, Δύσης-Ανατολής: ένθυμος-άθυμος άνθρωπος. Και, προφανώς, διαλέγει την ελευθερία του ένθυμου από τη δουλοπρέπεια του άθυμου. Δεν θέλει την «κανονιστική ηθική» της ομαδοκεντρικής σκέψης, ούτε όμως και τον αμοραλισμό της ατομοκεντρικής σκέψης που κρατάει τον ένθυμο άνθρωπο στο επίπεδο του πίθηκου. Διαλέγει το ελληνικό ήθος, ενστικτωδώς, χωρίς να το εννοιολογεί, χωρίς να το αντιλαμβάνεται πλήρως. Υποπτεύεται πως ο θεός δεν υπάρχει σαν πατερούλης αλλά δεν κατανοεί ότι υπάρχει ως Λόγος μέσα στον άνθρωπο.

  6. Ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί ο κ. Μετασαββίδης, μια που μεταβρισκόμαστε μεταγενικώς στο μετά-, να μεταλλάξει και το μετόνομα το μετα-ιστοτόπου σε Μετα-ανιχνεύσεις. Η μετασυμβουλή και τής Μεταμαρίας θα ήταν ασφαλώς μεταχρήσιμη.

    • Τέτοιου τύπου αντίδραση δεν είναι που τη λέμε αμηχανία ή δεν έχω κάτι για να συμβάλω: ‘απορία ψάλτου: βηξ’;

      Μακάρι να δούλευε το μυαλό μας (δηλαδή η καρδιά μας) ‘στο ένα δακτυλάκι’ του κ. Σαββίδη.

  7. εσείς κύριε σαββιδη και ο Σαχίνης στην Κρήτη τυβι εισται από τους καλητερους στην ελαδα μπραβοσας κύριε σαββιδη

  8. Μετά – άνθρωπος. Έφτασε το συνθετικό RNA. Ζήτω, θα υπερβούμε επιτέλους το φθαρμένο και ξεπερασμένο παλαιό ανθρώπινο είδος!

    Τέρμα οι ανησυχίες και τα προβλήματα! Μεταλλαγμένοι άνθρωποι!

Leave a Reply to Μεταεπισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα