του Παντελή Σαββίδη
Αυτήν την στιγμή το μεγάλο εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η κατάχρηση της κυβερνητικής εξουσίας απο τον Μητσοτάκη και μια ομάδα περί αυτόν. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Όποιος δεν το βλέπει ας μην ακολουθήσει. Η χώρα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο.
Πρέπει να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Θεσμικά. Όπως προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι.
Ο Μητσοτάκης μοιράζει αδρά χρήματα και η απομάκρυνσή του απο την εξουσία είναι δύσκολο εγχείρημα.
Πολιτικά εκφράζει αυτήν την στιγμή ένα τμήμα της κοινωνίας που γα διάφορους λόγους (συμφέροντος και ψυχολογικούς) ακολουθεί την οικογένεια και ένα μέρος του σημιτικού ρεύματος. Όποιος απο το ΠΑΣΟΚ δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Στελέχη του σημιτισμού υπάρχουν στην κυβέρνησή του ενώ άλλα τύποις ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ, ουσία στριμώχνονται στην εξώθυρα του Μαξίμου για μια θέση στον κυβερνητικό ήλιο.
Αν υπάρχει κάποια δυσαρέσκεια στο κόμμα του (τη ΝΔ) είναι απο παραδοσιακούς δεξιούς οι οποίοι είχαν κάποια συντηρητική ιδεολογία και ενοχλούνται απο την μαφιόζικη διαχείριση της εξουσίας. Θέλουν να διαφοροποιηθούν αλλά αναζητούν πολιτικό φορέα να τους εκφράσει. Αυτήν την στιγμή, καλώς η κακώς, νοιώθουν ότι δεν υπάρχει.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι η κρίσιμη μάζα για να πέσει από το εκλογικό ποσοστό που χρειάζεται ο Μητσοτάκης.
Η διαρροή της είδησης ότι ο Σαμαράς προτίθεται να δημιουργήσει κόμμα αντιμετωπίσθηκε απο αρκετούς στο διαδίκτυο όχι, απλώς, με άρνηση αλλά με οργή. Το επιχείρημά τους είναι ότι το παλιό δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα. Σύμφωνοι. Αλλά πλέον δεν μιλάμε για σωτηρία. Μιλάμε πως θα αποφύγουμε το σημείο της καταστροφής. Η Ελλάδα δεν σώζεται. Το είπε ο Κολοκοτρώνης.
Στην ερώτηση ποιός μπορεί να την σώσει η απάντησή τους είναι η σιωπή, ή πολιτικές κινήσεις τύπου Νίκης την οποία οι δημοσκοπήσεις δίνουν ποσοστά που δύσκολα θα μπει στη Βουλή. Ακόμη και μικρών παρεών που μεταξύ τυρός και αχλαδίου λένε “δεν κατεβαίνουμε στις εκλογές, κάτι μπορεί να προκύψει”.
Αλλοι απορρίπτουν αλλά δεν έχουν να προτείνουν. Θέλουν κάποια αλλαγή, την θέλουν με τις αντιλήψεις τους, ακριβώς, χωρίς καμιά παρέκκλιση αλλά δεν έχουν να προτείνουν κανέναν να την κάνει.
Σημειωτέον ότι βρισκόμαστε δύο χρόνια πριν τις εκλογές και οι κομματικοί φορείς και κινήσεις δεν δημιουργούνται εν μια νυκτί. Θέλουν ανθρώπους, μέσα ενημέρωσης που θα τα στηρίξουν και χρήματα.
Ο βολονταρισμός μπορεί να μας ικανοποιεί ψυχολογικά. Δεν λύνει, όμως, προβλήματα. Πολύ περισσότερο ο μεταφυσικός βολονταρισμός. Διότι ένας πραγματικός βολονταρισμός μπορεί να δημιουργεί προβλήματα αλλά θα μπορούσε να αποτελέσει μια πολιτική πρακτική. Μεταφυσικό βολονταρισμό ονομάζω κάτι που θέλουμε διακαώς αλλά δεν υπάρχει στον ορίζοντα ο φορέας που θα το πραγματοποιήσει. Μπορεί να υπάρχει στην σφαίρα της ουτοπίας αλλά με ουτοπίες δεν λύνονται πολιτικά προβλήματα.
Ακόμη και την ρεαλιστική δημοσιογραφική ανάλυση του τι πραγματικά συμβαίνει και πως θα μπορούσε να ξεπερασθεί, οι μεταφυσικοί βολονταριστές την βλέπουν σαν ταύτιση και αποδοχή του περιεχομένου της.
Ο Σαμαράς στο σημερινό σχόλιο αναφέρεται, απλώς, ως παράδειγμα. Εντελώς τυχαία. Το ίδιο συμβαίνει με οποιοδήποτε όνομα παρουσιασθεί που έχει την δυναμική να μοχλεύσει το σημερινό πολιτικό σύστημα.
Ακόμη και για την Καρυστιανού υπάρχουν αντιδράσεις η οποία αυτήν την στιγμή εκφράζει ένα ισχυρό και πολυπληθές κοινωνικό ρεύμα.
Έτσι, καταλήγει κανείς στο ερώτημα αν οι αντιδρώντες εκφράζουν τα πραγματικά τους αισθήματα ή είναι kyriakistas στην υπηρεσία του Μαξίμου. Διότι η απόρριψη όλων των προτάσεων που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον Μητσοτάκη στις εκλογές, τον ευνοεί να παραμείνει στην εξουσία.
Έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, είτε με την κατάληψη του διαδικτύου απο τους kyriakistas ή με έναν μεταφυσικό βολονταρισμό που είναι επικίνδυνος διότι αναπαράγει την εξουσία Μητσοτάκη.
