Μετανεωτερικότητα και εμβόλιο

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Παντελή Σαββίδη

Μετανεωτερική είναι η εποχή της απόλυτης σχετικοποίησης. Δεν υπάρχει καμιά αλήθεια, μόνο αφηγήματα, τα οποία όποιος θέλει αποδέχεται. Ακόμη και τα έθνη είναι κατασκευές που δημιουργήθηκαν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μιας εποχής.

Μέσα στον κυκεώνα των ιδεολογημάτων πρέπει να ψάχνει πολύ κανείς για να βγάλει άκρη. Οι κυρίαρχες, κάθε εποχή, απόψεις κατάφερναν να επιβληθούν οδηγώντας πολλές φορές την ανθρωπότητα, ή επιμέρους τομείς της, σε αδιέξοδο.

Είναι τέτοια η δύναμη των κυρίαρχων απόψεων που ακόμη και πνεύματα σαν τον Αινστάιν αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σ αυτές. Αναφέρομαι στις εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας που όταν τις πρωτοδιατύπωσε τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το Σύμπαν διαστέλλεται. Έλα, όμως, που η κυρίαρχη άποψη το ήθελε σταθερό! Ο Αινστάιν αναγκάστηκε να εφεύρει την “Κοσμολογική Σταθερά” για να σταματήσει την διαστολή του σύμπαντος. Η φύση, όμως, κινείται με τους δικούς της νόμους και όχι με τα ιδεολογήματα του ανθρώπου. Σήμερα η επιστήμη αποδέχεται ότι το Σύμπαν διαστέλλεται επιταχυνόμενο.

Απέναντι στη μετανεωτερικότητα η οποία περικλείει και το φαινόμενο της αποδόμησης των εθνών έχω μια διπλή προσέγγιση. Δεν πιστεύω πως όλα είναι αφηγήματα στις κοινωνικές της προσεγγίσεις, πιστεύω, όμως, πως η πρόσληψη της πραγματικότητας από τον άνθρωπο είναι υποκειμενική.

Πάρτε το παράδειγμα της επιστήμης. Η ίδια πιστεύει πως αυτό που πρεσβεύει είναι αληθές όσο ισχύει. Αν βρεθεί κάτι να το ανατρέψει, η επιστήμη θα κάνει τη νέα παραδοχή. Θα προσπαθήσει το νέο να το εντάξει σε μια συνέχεια με το παλιό, αλλά υπάρχουν και τομές στην εξέλιξή της.

Η Νευτώνεια θεωρία και η κβαντική, μπορεί να έχουν ως ενδιάμεσο κρίκο την σχετικότητα αλλά υπάρχει ένα κενό μεταξύ τους. Μια τομή. είναι δύο θεωρίες που ερμηνεύουν δύο διαφορετικούς κόσμους.

Πιστεύω, επίσης, σωστά ή λαθεμένα δεν ξέρω, πως το “παιχνίδι” παίζεται στο μικροσωματιδιακό επίπεδο. Εκεί βρίσκεται η πρώτη αρχή. Η πορεία επηρεάζεται από τα νέα στάδια της εξέλιξης αλλά η αφετηρία βρίσκεται στον μικρόκοσμο. Και στο επίπεδο αυτό υπάρχουν πιθανότητες, όχι βεβαιότητες.

Αυτό το αντιφατικό πλαίσιο παραδοχών από τον κόσμο της μετανεωτερικότητας, με οδήγησε στην απόφαση να δημοσιεύσω, χθες, ένα άρθρο ενός Γάλλου χειρουργού και στατιστικολόγου ο οποίος αμφισβητούσε την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Ο λόγος ήταν πως πρέπει να ακούγονται όλες οι απόψεις. Τίποτε άλλο. Να διαβάσουν οι αναγνώστες των “Ανιχνεύσεων” και μια άλλη άποψη. Πέραν της κυρίαρχης.

Ο αριθμός των αναγνώσεων που πήρε το άρθρο δείχνει την αγωνία του κόσμου για το εμβόλιο. Δεν εξυπηρετεί και δεν καθησυχάζεται η κοινωνία με τον αποκλεισμό της αντίθετης, από την κυρίαρχη, άποψης. Αντιθέτως, ενθαρρύνεται η συνομοσιολογία. Ότι κάτι θέλει να κρύψει το σύστημα και γι αυτό αποκλείει τις απόψεις που αμφισβητούν τις παραδοχές του.

Η δημοσίευση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις παρά την σχετική διευκρίνηση πως κλίνω προς αποδοχή της κυρίαρχης άποψης και θα κάνω το εμβόλιο μόλις φθάσει η σειρά της ηλικίας μου.

Και εδώ αναδύεται ο ολοκληρωτισμός αυτού που ο Ιγνάσιο Ραμονέ, παλιός διευθυντής της Le Monde Diplomatique ονόμασε “la pensée unique”, η Ενιαία Σκέψη, η Μοναδική Σκέψη.

Αυτή, λοιπόν, η φιλοσοφία λέει πως υπάρχει μια μόνο σκέψη.Μια προσέγγιση. Η κυρίαρχη. Το ίδιο απόλυτοι, όμως, είναι και οι εκφραστές της μειοψηφούσας άποψης. Και αυτοί πιστεύουν πως έχουν το απόλυτο δίκαιο και η άποψή τους πρέπει να επιβληθεί.

Όσοι πιστεύουν πως η επιστήμη προχώρησε με αμφισβητήσεις και χωρίς την αμφισβήτηση δεν μιλάμε για επιστήμη αλλά για δόγμα είναι μια μικρή μειοψηφία. Σ αυτήν ανήκω και εγώ.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο. Ανήκω στη δημοσιογραφική γενιά που πιστεύει πως τα Μέσα Ενημέρωσης ενημερώνουν επί όλων των γεγονότων και όλων των απόψεων που ενδιαφέρουν τον κόσμο, ανεξαρτήτως των παραδοχών των διαχειριστών τους ή του εκδότη τους. Δυστυχώς, αυτή η αντίληψη θεωρείται σήμερα παραδοσιακή. Ξεπερασμένη. Έχει περάσει στην ιστορία. Δεν είναι του παρόντος.

Στις “Ανιχνεύσεις” θα πορευθούμε με βάση αυτήν την αρχή. Έστω και αν η πορεία μας οδηγήσει σε έναν μοναχικό δρόμο.

Όσοι αντιδρούν, ας σκεφθούν τον κίνδυνο που περικλείει η επικράτηση της “Μοναδικής Σκέψης”.

Πρέπει να ενθαρρύνουμε και τη διαφωνία.

Όταν εργαζόμουν στην ΕΡΤ3 υλοποιούσα με μια ομάδα συναδέλφων, ένα ευρωπαϊκό τηλεοπτικό πρόγραμμα με τα πορτρέτα των χωρών που επρόκειτο το 2004 να γίνουν μέλη της Ε.Ε. Το πρόγραμμα για να πληρωθεί από την Ε.Ε. είχε ορισμένες ρήτρες. Μια από αυτές ήταν πως στις συνεντεύξεις που θα περιείχαν τα ντοκυμαντέρ έπρεπε να υπάρχει και η άποψη που αμφισβητούσε την ανάγκη εισόδου της χώρας στην Ένωση. Η ευρωσκεπτικιστική, δηλαδή, άποψη.

Στον ελάχιστο χρόνο που βλέπω τα βράδια τηλεόραση παρακολούθησα ένα ντοκυμαντέρ για τη Μάχη της Γαλλίας στον Β! Π.Π. Οι Γερμανοί έπιασαν τους Γάλλους στον ύπνο και διότι ο στρατηγός των γαλλικών δυνάμεων περίμενε αλλού την επίθεση από εκεί που έγινε. Οι μη κυρίαρχες απόψεις δεν ακούγονταν. Το ίδιο και στο Πέρλ Χάρμπορ. Η εισήγηση του αξιωματικού του ναυτικού ότι οι Ιάπωνες θα χτυπούσαν τον Αμερικανό στόλο στο Πέρλ Χάρμπορ θεωρήθηκε ανεδαφική.

Όλα αυτά, και πολλά άλλα, παραπέμπουν στο συμπέρασμα πως καλόν είναι να ακούγονται όλες οι απόψεις ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές. Όπως αυτή που διανύουμε με τον κορονοϊό. Η αντιμετώπιση του οποίου θέλει εγρήγορση, κινητοποίηση, προσοχή αλλά και ψυχραιμία.Το πως λειτουργεί ο κόσμος και η φύση είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει μέρος, μόνο, των πλευρών του.

Και ας μην καταλήγουμε εύκολα σε συμπεράσματα περί απώλειας της σοβαρότητας ενός ιστολογίου επειδή δημοσίευσε μια αντίθετη, από την κυρίαρχη, άποψη.

Σοβαρότητα απαιτούν οι σοβαροί άνθρωποι και αυτοί μπορούν να καταλάβουν και να κρίνουν αυτό που διάβασαν. Και, συνήθως, ενθαρρύνουν τον πλουραλισμό επειδή γνωρίζουν πως απολυτότητες δεν υπάρχουν.

spot_img

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πόσο αξιοθαύμαστη είναι η στάση σας! Γι αυτό δεν θα σας αφήσουμε ποτέ μόνο σας, σε μοναχικό δρόμο.

    Η Μονόδρομη Σκέψη είναι πραγματικά ο κύριος εχθρός της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας.

    Η Μονόδρομη Σκέψη, από τη μια μεριά είναι η Άποψη-Κοσνέρβα που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ προκειμένου να μην έχουμε Κρίση=Ελευθερία Νου-Ψυχής. Ποιόν απασχολεί ότι υπάρχουν μόνο τρία πρακτορεία ειδήσεων παγκοσμίως;
    Από την άλλη, είναι η Κυρίαρχη Αντίληψη για τον άνθρωπο και την κοινωνία= η συρρίκνωση του υποκειμένου στον βιολογικό οργανισμό και η έχθρα απέναντι στο κοινωνείν.

    Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με ακύρωση της τόσο της Δημοκρατίας όσο και της Ανθρωπιάς.

  2. Θέμα πανελλαδικών εξετάσεων 1975: ” Η αμφιβολία οδηγεί στη γνώση και η γνώση στην αμφιβολία”. Μου φαίνεται ήρθε ο καιρός να ξαναγράψω έκθεση.

  3. Συνεχίστε στο σωστό δρόμο που χρόνια ακολουθείτε κύριε Σαββίδη. Το τί είναι οι “ανιχνεύσεις” και τώρα και παλαιότερα στην ερτ 3 το ξέρει καλά ο κόσμος. Υπηρετείτε με σοβαρότητα τη δημοσιογραφία και όταν διαφωνεί κάποιος μαζί σας γνωρίζει ότι διαφωνεί με το Σαββίδη. Αυτό είναι πλέον δυσεύρετο διότι έχει κυριαρχήσει η δημοσιογραφία των πληρωμένων κονδυλοφόρων, καλύτερα πρακτόρων συμφερόντων θα έλεγα.

  4. Εύστοχο άρθρο. Συμφωνώ με τα επαινετικά σχόλια και επαυξάνω. Οι Ανιχνέυσεις έχουν κάτι το ιδιαίτερο σε αυτό τον τομέα, είμαι σίγουρος ότι ο λόγος δεν είναι άλλος απο την ισσόροπη δεοντολογία του κ. Σαββίδη, με αποτέλεσμα να ωφελούμαστε -ιδιαίτερα όσοι απο εμάς ζούμε μακριά απο την Ελλάδα- απο την ισσόροπη έκθεση διαφορετικών απόψεων σε πολλά ιστορικά, πολιτικά και επιστημονικά θέματα.

    Νομίζω ότι το βαθύτερο ερώτημα που θέτει ο κ. Σαββίδης, έχει να κάνει με τη “φύση της αλήθειας”, το νόημα δηλαδή που εμείς οι ίδιοι αποφασίζουμε να δώσουμε στο τι είναι αληθές. Διότι -κακά τα ψέματα- το σύμπαν δεν ενδιαφέρεται αν πάμε με τον Νεύτωνα ή με τον Αϊνστάϊν, μια και ο δεύτερος είναι αναπόφευκτο και αυτός κάποτε να ξεπεραστεί. Η επιστήμη δεν παραδέχεται καμιά αλήθεια ως απόλυτη, απλά προσπαθεί να συμπληρώσει το κενό μεταξύ κάποιου φαινομένου και της πιο λογικής/πλήρους εξήγησής του. Και το ένα (φαινόμενο/παρατήρηση) και το άλλο (εξήγηση/θεωρία) είναι καταστάσεις δυναμικές, εξελίσονται συνεχώς στο χώρο και το χρόνο.

    Η επιστήμη (αν μελετηθεί σωστά!) αποτελεί ένα πρόσφορο “εργαστήρι επεξεργασίας” της αλήθειας στην ζωή του ανθρώπου, επειδή τον βοηθάει να γειώνει τη σκέψη του, του μαθαίνει να ρωτάει/ερευνά “τι”, “πως” και “γιατί”, έστω και αν το τελευταίο ίσως να μην εξιχνιαστεί ποτέ πλήρως. Ίσως γι αυτό ο Πλάτωνας να είχε γράψει στην είσοδο της Ακαδημίας του “Μηδείς ἀγεωμέτρητος εἰσίτω μοι τῇ θύρᾳ”.

    Απο εκεί και πέρα, ο καθένας πορεύεται με το όπλα της κρίσης του, διότι η επιστήμη φτάνει μέχρις ενός σημείου, ενώ ο άνθρωπος συχνά ζητάει νόημα ύπαρξης πέρα απο αυτήν.

    • Ασκέρια σάν τ’ αστέρια τής άνοιξης
      λιθοβολούν τό μισοφέγγαρο μέ μπαρουτόβολα
      στίς κορυφές τών βουνών, στίς πηγές τών υδάτων
      όπου δέντρο καί θάμνος, όπου σπασμένη κολόνα,
      όπου καμπαναριό, στίς φωλιές τών θηρίων,
      στών πουλιών τά περάσματα,
      παντού φωνές Ελλήνων, πατήματα Ρωμιών
      νεκρών καί ζωντανών, ιαχές νικητήριες.

      Όμως μέσα στό ψωμί ακοίμητο φωλιάζει τό σαράκι.
      Στό νερό τής Ανάβρας τό φαρμάκι τραβάει τό δρόμο του,
      στίς μεγάλες ψυχές κατοικούν ό ληστής κι ό Σωτήρας.

      Θά `ρθει καιρός μέ μολύβι καυτό νά σφραγίσει ά στόματα,
      θά `ρθει καιρός μέ σκουλήκι σουρτό νά τρυπώσει στά σώματα.
      Θά `ρθουν αρχαίες πληγές νά ρημάξουν τά σπίτια,
      θά `ρθουν γενναίες φωνές νά μιλήσουν αντρίκια.
      Πώς νά μιλήσεις μέ τήν γλώσσα κομμένη στά δυό;
      Τί τραγούδι νά πείς μέ τό `να χέρι στόν ταμπουρά
      καί τ’ άλλο στήν τρομπέτα;

      Ποίηση, Κ. Χ. Μύρη
      Μουσική, Γιάννη Μαρκόπουλου
      πρώτη εκτέλεση, Θεόδωρου Βασιλικού

      Κοσμάς / Σειρήνες – 1983

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα