Μεγάλη γεωπολιτική πίεση στην Τουρκία

του Αθανάσιου Δημητριάδη

Κατά το παρελθόν σε διάφορες αναλύσεις μου, έχω γράψει ότι στις διεθνείς σχέσεις, ΔΕΝ υπάρχει ουδετερότητα και ότι μια χώρα δεν μπορεί να «πατάει σε δύο βάρκες», κατά την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και αυτό γιατί, όποιος μπει σε αυτόν τον πειρασμό, αργά ή γρήγορα, έρχεται η ώρα που μια από τις δύο βάρκες θα τραβηχτεί και θα πέσεις στη θάλασσα. Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν παρατηρηθεί πολλά γεγονότα τα οποία δείχνουν ότι η Τουρκία έχει περιέλθει σε πολύ δύσκολη θέση εξαιτίας της επιλογής της ή της μεγαλομανίας της να νομίζει ότι μπορεί να συνομιλεί ισότιμα και με τους δύο μεγάλους γεωπολιτικούς πόλους, δηλαδή την Αμερική και τη Ρωσία. Τα γεγονότα αυτά είναι τα εξής.

1. Η πλήρης αποτυχία του ταξιδιού Ερντογάν στις ΗΠΑ, όπου πήγε με στόχο να πάρει F-16V, F-35 και τον αγωγό Φ.Α. που θα τροφοδοτούσε ΕΕ και Ουκρανία, με Αμερικανικό LNG και τελικά ΔΕΝ πήρε τίποτα, γιατί το έργο τελικά θα υλοποιηθεί από την Ελλάδα.

2. Εδώ στην Αθήνα είχαμε, τη δήλωση, του προέδρου του κοινοβουλίου της Λιβύης, ότι το Τουρκολιβυκό σύμφωνο δεν πρόκειται να κυρωθεί από την Λιβυκή Εθνοσυνέλευση. Η δήλωση αυτή έγινε την ώρα που Λίβυοι και Τούρκοι διπλωμάτες εδώ και πάρα πολύ καιρό εργάζονται έτσι ώστε να κυρωθεί η σύμβαση από τη Βουλή της Βεγγάζης και έτσι να «κλειδώσει» η συμφωνία των δύο κρατών. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο στρατάρχης Χάφταρ, είναι άμεσα ελεγχόμενος από την Μόσχα και εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η παρέμβαση των Ρώσων στο θέμα αυτό γιατί θέλει να στείλει μήνυμα στην Άγκυρα.

3. Στη συνέχεια, είχαμε τις επαφές Ερντογάν – Πούτιν, όπου ένα από θέμα που τέθηκε από την Τουρκική πλευρά, ήταν η επιστροφή των S-400, κάτι που απορρίφθηκε από τη Μόσχα. Μάλιστα το Κρεμλίνο διέψευσε ότι συζητήθηκε το θέμα και όταν η Μόσχα απαντά ότι δεν τέθηκε το θέμα της επιστροφής, σημαίνει ότι η Ρωσία ΔΕΝ συζητά θέμα επιστροφής οπλικών συστημάτων.

4. Μετά από αυτή τη συνάντηση είχαμε το μπαράζ ρωσικών επιθέσεων κατά τουρκικών σκαφών στον Εύξεινο Πόντο, τα οποία είτε ήταν ελλιμενισμένα σε ουκρανικά λιμάνια, είτε έπλεαν με κατεύθυνση την Ουκρανία. Αυτό εντάσσεται στη λογική, της πλήρους γνώσης από τη Ρωσική πλευρά, του διπλού παιχνιδιού της Τουρκίας.

5. Παρά το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα, Τομ Μπάρακ, άφησε ανοιχτό ενδεχόμενο της πώλησης των F-35, στην Τουρκία, ο Αμερικανός Υπ. Εξ., Μάρκο Ρούμπιο, όταν ρωτήθηκε για το θέμα, απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο λέγοντας ότι, «η αμερικανική νομοθεσία, βλέπε νόμος CAATSA, ΔΕΝ είναι εφικτό να παρακαμφθεί»!!!

6. Όπως έχει γίνει γνωστό εδώ και λίγες ημέρες, υπάρχει πρόθεση από την πλευρά του Ισραήλ να δημιουργηθεί, μια διακλαδική στρατιωτική μονάδα ταχείας επέμβασης, επιπέδου ταξιαρχίας, με τη συμμετοχή του Ισραήλ της Ελλάδας και της Κύπρου, η οποία θα έχει στη ζώνη ευθύνης της, την νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου, δηλαδή τα σημεία όπου εφάπτονται τα συμφέροντα των κρατών που θα την απαρτίζουν. Μάλιστα η πρωτοβουλία αυτή του Ισραήλ θα συζητηθεί στην επικείμενη τριμερή συνάντηση σε επίπεδο κορυφής στην Ιερουσαλήμ και έχει την πλήρη συγκατάθεση των ΗΠΑ και αυτό γιατί η δημιουργία αυτής της Ταξιαρχίας, εξυπηρετεί, την πρόθεση των ΗΠΑ για την ενεργοποίηση του εμπορικού διαδρόμου Ινδίας – Σ. Αραβίας- Ισραήλ- Ελλάδας-ΕΕ, του γνωστού IMEC, αλλά είναι και κάτι το οποίο θέλει και το Ισραήλ, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, βλέπε ηλεκτρική διασύνδεση με την ΕΕ.

Συμπεράσματα.

Όπως γίνεται αντιληπτό αν τελικά υλοποιηθεί αυτός ο στρατιωτικός άξονας και σε συνάρτηση με όλα τα παραπάνω θα έχουμε τα εξής δεδομένα.

1. Το όνειρο της Τουρκίας για Γαλάζια Πατρίδα θα πνιγεί στα καταγάλανα νερά της ανατολικής Μεσογείου.

2. Η πίεση που ασκείται και θα συνεχιστεί να ασκείται προς την Τουρκία θα είναι αφόρητη. Αυτό πρακτικά θα πρέπει να κρατά τη χώρα μας σε συνεχή εγρήγορση και αυτό γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι όταν η Τουρκία αισθάνεται πιεσμένη, τότε την πίεση αυτή την εξάγει προς τη χώρα μας με κάθε τρόπο.

Αθανάσιος Ι. Δημητριάδης.

Μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών.

(ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.)

(απο ανάρτησή του στο fb)