Χώρα διανοιών!
Λέει το εξής:
«Ας χρησιμοποιήσουμε τις εκχωματώσεις στη σεισμόπληκτη περιοχή για να δημιουργήσουμε ένα ‘τεχνητό νησί’ στη θάλασσα ανάμεσα στην Τουρκία και στην Κύπρο. Χρησιμοποιώντας αυτό το τεχνητό νησί στο μέλλον, θα κτίσουμε μια ‘χερσαία γέφυρα’ ανάμεσα στην Κύπρο και την Ανατολία. Είναι η πρότασή μου».
Διάνοια είναι και ο Ερσίν Τατάρ. Μετά από 40 χρόνια αντιλήφθηκαν το λάθος στο όνομα του κράτους φάντασμα που ίδρυσαν. Και τώρα θα το αξιολογήσουν, λέει. Τι θα το ονομάσουν, λέει; Τουρκική Δημοκρατία Κύπρου! Είναι περιττή η λέξη «βόρεια», λέει. Θα την αφαιρέσουν, λέει. Γιατί; Διότι στην Κυπριακή Δημοκρατία δεν υπάρχει η λέξη «νότος». Ε, αν σε εκείνους δεν υπάρχει το «νότος», σε εμάς γιατί να υπάρχει το «βορράς»; Αυτή είναι η γνωμοδότηση του Τατάρ! Ποιου είναι η διαταγή, λέει; «Του ανώτατου μυαλού», λέει ο Τατάρ. Δεν λέει ανώτερου μυαλού, λέει ανώτατου. Είστε πολύ περίεργοι για το ποιος είναι αυτό το ανώτατο μυαλό; Ποιος να είναι; Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν! Δηλαδή εκείνος είναι το ανώτατο μυαλό και ο Τατάρ το κατώτατο μυαλό. Δεν γίνεται! Δεν μπορεί να γίνεται! Δεν το δέχομαι, το θεωρώ προσβολή αυτό. Ο Τατάρ δεν είναι πιο βλάκας από τον Έρντογαν. Αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε τον. Είμαι βέβαιος ότι και αυτός δεν θεωρεί τον εαυτό του πιο βλάκα, πιο ανόητο! Όμως, έχουν και οι δυο ένα κουσούρι. Δεν θυμούνται καθόλου τι έλεγαν προηγουμένως. Τι έλεγαν; «Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία Νότιας Κύπρου»! Επειδή δεν υπάρχει στον χάρτη μια τέτοια δημοκρατία, ήθελαν να την εξισώσουν με την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, που πάλι δεν υπάρχει στον χάρτη. Και τώρα ο Τατάρ λέει «εκείνοι δεν έχουν τη λέξη ‘νότος’». Τότε γιατί λες συνεχώς Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία Νότιας Κύπρου ρε φίλε;
Υπάρχουν κάποιοι που βάζουν τον Τατάρ στο ίδιο καλάθι με τον νέο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι μεγάλη φιλοφρόνηση προς τον Τατάρ. Τον Χριστοδουλίδη τον εξέλεξε ο ελληνοκυπριακός λαός στον νότο. Τον δε Τατάρ τον διόρισε η Άγκυρα. Γίνεται να είναι ίδιοι οι δύο; Όμως, αν λέτε πως είναι και οι δύο ρατσιστές, αυτό είναι άλλο. Είδαμε και δύο ρατσιστές σε αυτά τα αξιώματα. Και δύο αριστερούς. Ρώτησα έναν Ελληνοκύπριο πολίτη στον δρόμο. «Θεωρείς ρατσιστή και εσύ τον Χριστοδουλίδη;» «Όχι», είπε. «Όμως, υπάρχουν κάποιοι που τον αποκαλούν ακόμα και φασίστα. Γιατί κατά τη γνώμη σου;» «Υπάρχουν κάποιοι που τον αποκαλούν έτσι λόγω τριών βασικών απόψεών του», είπε. «Ποιες είναι αυτές;» «Πρώτον, θέλει να είναι ένα κομμάτι της Κυπριακής Δημοκρατίας η λύση που θα βρεθεί. Δεύτερον, τάσσεται υπέρ της διάλυσης των εγγυήσεων. Και τρίτον, υποστηρίζει να φύγουν από το νησί όλοι οι ξένοι στρατοί». «Έτσι είναι πράγματι;» «Ναι, έτσι είναι», είπε. «Ε, και εγώ τα θέλω αυτά», είπα, «δηλαδή τώρα είμαι και εγώ ρατσιστής;»
Αν οι μισοί Ελληνοκύπριοι καταφέρνουν να μην είναι ρατσιστές και εθνικιστές, αυτό θεωρείται μια μεγάλη επιτυχία. Οι συνθήκες αναγκάζουν όλους να γίνουν ρατσιστές σε μια κοινότητα που υπέστη μεγάλες απώλειες το 1974 και πάρθηκε από τα χέρια της με τα όπλα η μισή της πατρίδα. Αν στη θέση των Ελληνοκυπρίων ήταν οι Τουρκοκύπριοι, νομίζω πως δεν θα υπήρχε κανείς που δεν θα ήταν εθνικιστής. Ακόμα και στη σημερινή κατάσταση, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινότητάς μας είναι εθνικιστές. Δεν λένε λέξη κατά της Τουρκίας ακόμα και στις μέρες της τραγωδίας του σεισμού που όλα εμφανίστηκαν ξεκάθαρα. Πάντα μαλώνουμε μεταξύ μας. Παλιά υπήρχε ένας Ντενκτάς. Άμα θύμωναν, όλοι έβριζαν πάντα αυτόν. Και τώρα βρίζουν τον Τατάρ. Σημαίνει πως ακόμα δεν το αντιλαμβάνονται. Ο Τατάρ είναι μια διάνοια!
