Κυβέρνηση ετεροχρονισμένων αποφάσεων

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου

Ενώ η χώρα δεν έχει εξέλθει από την κρίση και με κάθε βεβαιότητα η πανδημία θα τη βυθίσει σε μεγαλύτερη οικονομική ύφεση, με την ανεργία να εκτοξεύεται και πάλι, και την αγορά να προσπαθεί να συνέλθει από το δίμηνη υποχρεωτική απονέκρωσή της, βγαίνει ο υπουργός Εργασίας και δηλώνει ότι από τις 2 Ιουνίου θα αυξήσει, έστω κατ’ ελάχιστο, τις επικουρικές συντάξεις σε όσους συνταξιούχους είχαν άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης πάνω από 1300 ευρώ, που θα κοστίζουν περί τα 25 εκατ. ευρώ ενώ τα αναδρομικά εννέα τουλάχιστον μηνών είναι κοντά στα 230 εκατ. ευρώ.. Μήπως ζουν σε διαφορετική χώρα; Ενώ η πανδημία ανέτρεψε σε μια μέρα όλες τις οικονομικές συνθήκες της χώρας,  πώς μπορούν και επαναλαμβάνουν  τις υποσχέσεις του παρελθόντος σαν να μην άλλαξε τίποτα; Και μάλιστα υπέρ μιας πολυάριθμης κοινωνικής ομάδας που δεν είδε το οποιοδήποτε εισόδημά της να πλήττεται εξ αιτίας του κορωνοιού. Σε μια περίοδο μάλιστα που η ανεργία θα εκτοξευθεί αφού και αυτή ακόμη η διέξοδος μετανάστευσης της νεολαίας στην Ευρώπη θα κλείσει λόγω της αύξησης της ανεργίας και εκεί από την ίδια αιτία. Όπως έγραφε ο Τέρι Ίγκλετον: «Πρέπει να υπάρχει τρόπος να ακτινογραφούμε το παρόν, ώστε να μας δείχνει ποιο μέλλον περικλείει ως δυνατότητα. Διαφορετικά θα καταφέρουμε απλώς να κάνουμε τους ανθρώπους να ελπίζουν μάταια». Για πρώτη φορά η ακτινογραφία είναι ολοκάθαρη. Η χώρα πνέει τα λοίσθια! Και για να επιβιώσει χρειάζεται κοινωνικά μέτρα ευρέος φάσματος, ένα New Deal, με μεγάλα έργα υποδομής που θα δώσει δουλειά σε όλους και όχι ελεημοσύνη ανεργίας, για να αυξηθεί η ζήτηση και να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις και η αγορά. Μπορείτε να το κάνετε;

Αλλά και το έγκλημα της Marfin; Εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν εκείνη τη μέρα κατά του πρώτου μνημονίου και κάποιοι ανεγκέφαλοι δυσφήμησαν τη λαϊκή διαμαρτυρία με εγκληματικό τρόπο. Μήπως προβοκάτορες; «Δεν ξέρουμε αν δικαιωθεί στο τέλος το ΚΚΕ, που από την πρώτη στιγμή έκανε λόγο για προβοκάτσια ολκής από σκοτεινούς κύκλους ή αν επρόκειτο για άτομα που φαντασιώνονταν τον αναρχικό μηδενισμό τύπου Νετσάγεφ και δρούσαν σαν φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής» μας λέει ο Πέτρος Παπακωνστασντίνου στο εξαιρετικό άρθρο στο blog του «Μία ημέρα, τρεις επέτειοι» που γράφηκε για την  9^η Μαίου.  Όμως, έτσι, με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνονται τα μαζικά κινήματα των εργαζομένων. Με τη δυσφήμισή τους ή την τρομοκράτηση των ειρηνικών διαδηλωτών. Αυτό δεν έγινε με τους «Αγανακτισμένους»; Όταν είδαν ότι χιλιάδες εργαζόμενοι, ακόμη και οικογένειες με τα παιδιά τους, γέμιζαν καθημερινά την πλατεία και την περιοχή του Συντάγματος για να ακούσουν τους ομιλητές, επιστράτευσαν τους μπαχαλάκηδες και ο πόλεμος με τα μάρμαρα που εκσφενδονίζονταν από τους κουκουλοφόρους και τα χημικά από τα ΜΑΤ αποδυνάμωσε και διέλυσε το αυθόρμητο κίνημα. Γιατί λοιπόν θυμήθηκαν ξαφνικά τα θύματα της Marfin; Δεν ήταν η ΝΔ τόσα χρόνια κυβέρνηση με τον Σαμαρά, δεν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση; Δεν μπορούσε η ΝΔ επί μια δεκαετία να τιμήσει τα θύματα της δολοφονικής ενέργειας;  Έπρεπε ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος να αποκαλύψει στο ραδιόφωνο του Real ότι τον Μάρτιο του 2020 η κυβέρνηση κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας την αίτηση αναίρεσης (!) κατά των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων που δικαίωναν τους συγγενείς των θυμάτων για να αναδειχθεί η υποκρισία της σε όλο το μεγαλείο της;

Που αποβλέπουν όλα αυτά; Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ γράφει στο  «Αίνιγμα του κεφαλαίου» για τις κρίσεις, όπως αυτή που υφιστάμεθα εδώ και μια δεκαετία και ενδυναμώνεται από την πανδημία και την αμφίσημη εξέλιξή τους: «Οι κρίσεις είναι, τρόπον τινά, οι παράλογοι εκλογικευτές ενός πάντοτε ασταθούς καπιταλισμού. Πρέπει πάντα να διερωτώμεθα τι είναι αυτό που εκλογικεύεται στην προκειμένη περίπτωση και ποια κατεύθυνση ακολουθούν οι εκλογικεύσεις, διότι αυτές είναι που θα καθορίσουν όχι μόνο τον τρόπο εξόδου μας από την κρίση, αλλά και τον μελλοντικό χαρακτήρα του καπιταλισμού. Σε περιόδους κρίσεις υπάρχουν πάντα επιλογές. Το ποια θα προτιμηθεί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ισορροπία των ταξικών δυνάμεων….». Με άλλα λόγια διακυβεύεται, αν η έξοδος από την κρίση θα  ανατρέψει τους συσχετισμούς των ταξικών δυνάμεων και θα αποβεί υπέρ των συμφερόντων των εργαζόμενων και των ανέργων ή του κεφαλαίου. Εκεί απέβλεπε η ξαφνική ευαισθησία  της κυβέρνησης για την Marfin. Να διαβάλει εκ των προτέρων τα κινήματα της επόμενης μέρας που αναπόφευκτα θα προκύψουν. «Τιμούν τους νεκρούς για να θάψουν τους ζωντανούς», όπως έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

12-5-2020