Καταγγελία-φωτιά του Νίκου Ρολάνδη για τον Γιώργο Παπανδρέου: Ζήτησε από την Κύπρο να εξαιρέσει το Καστελόριζο από την ΑΟΖ 

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
Η κρίση με την Άγκυρα για τον καθορισμό των ΑΟΖ και κυρίως η ένταση που έχει προκληθεί με αφορμή τη συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης η οποία εξαφανίζει από τον χάρτη ελληνικά νησιά, μεταξύ αυτών και το Καστελόριζο, φέρνει στην επιφάνεια την αποκάλυψη που είχε κάνει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Νίκος Ρολάνδης.Όπως είχε αναφέρει ο κ. Ρολάνδης, πριν από περίπου δύο χρόνια, σε τηλεοπτική του συνέντευξή του, το 2003 η Αθήνα ζήτησε από τη Λευκωσία να αλλάξει μια συμφωνία με την Αίγυπτο, η οποία εάν ολοκληρωνόταν όπως προβλεπόταν αρχικά, το Κάιρο θα είχε αποδεχτεί πως το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ.

Μ ε απλά λόγια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην υπουργού εΕξωτερικών, η Κύπρος είχε προετοιμάσει το έδαφος για να πραγματοποιήσει η Ελλάδα μια κίνηση ματ έναντι της Τουρκίας σε σχέση με την ΑΟΖ, αλλά η τότε ηγεσία του ΥΠΕΞ με επικεφαλής τον Γιώργο Παπανδρέου δεν στάθηκε αντάξια των περιστάσεων.

Το ιστορικό της συμφωνίας Κύπρου-Αιγύπτου

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Όπως είναι γνωστό, στις 17 Φεβρουαρίου του 2003, υπεγράφη συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Κύπρου σχετικά με την εκμετάλλευση των δυνητικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ των δυο κρατών πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο και για την κυπριακή πλευρά επικεφαλής ήταν ο τότε υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανία και Τουρισμού Νίκος Ρολάνδης. Ο κ. Ρολάνδης είχε χρηματίσει και ως υπουργός Εξωτερικών από το Μάρτιο του 1978 έως το Σεπτέμβριο του 1983 και θεωρείται ο κύριος χειριστής της ενεργειακής συμφωνίας με την Αίγυπτο.

Υπενθυμίζεται ότι μετά από πολύμηνες μυστικές διαβουλεύσεις με τις αιγυπτιακές αρχές, λίγο πριν από την πτώση της κυβέρνησης του προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, ο κ. Ρολάνδης ολοκλήρωσε τη διακρατική συμφωνία. Ειδικότερα, η κυπριακή πλευρά εκπροσωπήθηκε από τον Νίκο Ρολάνδη, ενώ από την αιγυπτιακή πλευρά υπέγραψε ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Αχμέτ Μάχερ. Η κυπριακή πλευρά με μία άκρως επιτυχημένη διαπραγματευτική τακτική κατάφερε αυτό που επεδίωκε εξ’ αρχής, δηλαδή να πείσει την Αίγυπτο να υπογράψει μία ισορροπημένη συνθήκη που δεν θα δημιουργούσε επικοινωνιακό θόρυβο που πιθανόν να έκανε την Τουρκία να αντιδράσει με τον γνωστό τρόπο της αμφισβήτησης των πάντων.

Η κυπριακή πλευρά ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένη από την όλη διαπραγμάτευση διότι είχε καταφέρει το Κάιρο να αποδεχθεί τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της κυπριακής και της αιγυπτιακής ΑΟΖ και να ακολουθεί τον κανόνα της μέσης χάραξης από τις ακτογραμμές των δύο χωρών. Τα χωρικά ύδατα ανάμεσα στην Τουρκία και το Καστελόριζο.

Η πραγματική δύναμη της διπλωματίας

Θα πρέπει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη πρακτική δεν είναι και τόσο αυτονόητη, διότι υπάρχει η τάση όταν το ένα κράτος διαθέτει πολύ μεγαλύτερη ακτογραμμή σε σχέση με το άλλο κράτος, όπως φυσικά συμβαίνει στην περίπτωση της Αιγύπτου με την Κύπρο, να ευνοείται το κράτος με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή. Έτσι, ενώ η θέση της Αιγύπτου ήταν να ακολουθηθεί ο συγκεκριμένος κανόνας και η Λευκωσία δεν φαινόταν να έχει κάποια δεδομένα για να το αποτρέψει, τελικά αυτό δεν ίσχυσε, διότι για ακόμα μια φορά αποδείχθηκε πως η πραγματική δύναμη της διπλωματίας έγκειται στην συνεχή ενημέρωση και την σωστή αποκωδικοποίηση και σύνθεση των πληροφοριών από τους χειριστές της.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση η διπλωματική υπηρεσία της Κύπρου ενημέρωσε την κυβέρνηση, πως την ίδια περίοδο το Κάιρο διαπραγματευόταν μία αντίστοιχη συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία για την Ερυθρά Θάλασσα. Η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά ήταν πως στη συγκεκριμένη περίπτωση η ακτογραμμή της Σαουδικής Αραβίας είναι τριπλάσια από αυτή της Αιγύπτου. Κατά συνέπεια, εάν η Αίγυπτος επέμενε στη διαπραγμάτευση με την Κύπρο, δεν μπορούσε να μη δεχθεί την ανάλογη εξέλιξη (εις βάρος όμως αυτή τη φορά), διότι υπήρχε νομικό προηγούμενο σε σχέση με την διαπραγμάτευσή της με τη Σαουδική Αραβία.

Μετά την κατάλληλη επεξεργασία των νέων στοιχείων η Λευκωσία έθεσε με διπλωματικό αλλά σαφή τρόπο το ζήτημα στη σωστή του βάση στην αιγυπτιακή πλευρά, με αποτέλεσμα το Κάιρο να αποδεχτεί τη μέση χάραξη. Με άλλα λόγια, απεφεύχθη η επανάληψη της περίπτωσης του δίπολου Μάλτας-Λιβύης, στην οποία η Βαλέτα αναγκάστηκε λόγω του μεγέθους των ακτογραμμών της Τρίπολης σε σχέση με τη δική της να μεταφερθεί η χάραξη των εκατέρωθεν ΑΟΖ στα κατά 30% περίπου βορείως από τη μέση γραμμή.

Επιπροσθέτως, η Λευκωσία, ακολουθώντας την ίδια πετυχημένη συνταγή, κατάφερε να διαπραγματευτεί με βάση τον κανόνα της μέσης γραμμής τα όρια της ΑΟΖ τόσο με το Ισραήλ όσο και με το Λίβανο. Ωστόσο όλα τα προαναφερθέντα είναι λίγο πολύ γνωστά και ο κύριος λόγος που αναφέρθηκαν ήταν αφενός για να καταστεί σαφές ότι ο κ. Ρολάνδης είναι ένα έμπειρος πολιτικός που έχει φέρει επιτυχώς εις πέρας δύσκολα διπλωματικά εγχειρήματα και αφετέρου για να γίνει κατανοητό πως επιτυχημένο διπλωματικό σώμα, είναι εκείνο που διαθέτει ενημερωμένη, αναλυτική και συνδυαστική σκέψη σε συνδυασμό με τολμηρές κινήσεις σε ένα πλαίσιο χαμηλών τόνων.

Η πολιτική της υποχωρητικότητας

Δημιουργεί λοιπόν έντονα ερωτηματικά σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη ώστε ο Ν. Ρολάνδης να δηλώνει δημοσίως πως η Ελλάδα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία, φοβούμενη την αντίδραση της Τουρκίας.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην υπουργού (σε εκπομπή στο PIK 1), η Αθήνα λίγο πριν από την επικείμενη υπογραφή της Κύπρου με την Αίγυπτο αναφορικά με την οριοθέτηση της οριογραμμής των μεταξύ τους ΑΟΖ, επέδειξε διστακτικότητα και επενέβη ζητώντας από τη Λευκωσία να μετακινήσει τη γραμμή που έχει συμφωνήσει με το Κάιρο λίγο ανατολικότερα.

Ακολουθεί το απόσπασμα με τη δήλωση του Νίκου Ρολάνδη:

Συγκεκριμένα ο κ. Ρολάνδης αναφέρει ότι η Κύπρος το 2003 είχε συμφωνήσει με την Αίγυπτο σε μία οριογραμμή η οποία εκτεινόταν ακριβώς μέχρι το σημείο που αρχίζει η ελληνική ΑΟΖ εάν συνυπολογιστεί σε αυτή το Καστελόριζο. Με απλά λόγια η Κύπρος είχε καταφέρει να πείσει την Αίγυπτο να αναγνωρίσει το Καστελόριζο ως έχων ΑΟΖ με αποτέλεσμα, εάν η συγκεκριμένη συμφωνία υπογραφόταν ως είχε, η Αίγυπτος να μην μπορούσε μετά να διαπραγματευτεί τίποτα με την Τουρκία που θα αφορούσε την ελληνική και την κυπριακή ΑΟΖ.

Μια άλλη πιο απλή αλλά ουσιαστική προσέγγιση του θέματος, δεικνύει ότι η Κύπρος είχε προετοιμάσει το έδαφος για να περιφρουρήσει η Ελλάδα τα δικαιώματα της στην περιοχή, διότι στην περίπτωση που υπογραφόταν η συμφωνία η Τουρκία δεν θα μπορούσε σήμερα να προκαλεί ασύστολα στο Αιγαίο επικαλούμενη δήθεν το δίκαιο της θάλασσας.

Σύμφωνα πάντα με τον Νίκο Ρολάνδη, ο οποίος επικαλείται πρακτικά συνεδριάσεων στο γραφείου του γενικού εισαγγελέα, αντιπροσωπία του ελληνικού ΥΠΕΞ «παρακάλεσε» την κυπριακή πλευρά να μην υπογράψει την οριογραμμή έως εκεί που άρχιζε η ελληνική ΑΟΖ, κατά τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά να μεταφέρει τη γραμμή κατά 8 ν.μ. ανατολικότερα, ήτοι 15 χιλιόμετρα περίπου, για να μην δημιουργηθούν επιπλοκές με τις γείτονες χώρες. Με απλά λόγια η τότε ελληνική κυβέρνηση και ειδικότερα το ΥΠΕΞ ακολουθώντας την πολιτική της υποχωρητικότητας με την κίνηση της αυτή δίδει πάτημα στην Άγκυρα ώστε στην περιοχή του Καστελορίζου να δημιουργηθεί μία de facto «γκρίζα ζώνη».

Εάν κάποιος προσπαθήσει να αντιληφθεί το μέγεθος των αποκαλύψεων του κ. Ρολάνδη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση του Γλαύκου Κληρίδη είχε καταφέρει ήδη από το 2003, την οριοθέτηση της ΑΟΖ κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επωφελούνταν και η Ελλάδα εφόσον, εάν η Αίγυπτος υπέγραφε την αρχική συμφωνία τότε δεν θα υπήρχε περίπτωση η Τουρκία να μπορεί να σύρει το Κάιρο αργότερα σε ατραπούς οι οποίες θα δημιουργούσαν σοβαρά θέματα σε ότι αφορούσε τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή.

Η άλλη όμως δυστυχώς αρνητική διαπίστωση που προκύπτει από τα λεγόμενα του κ. Ρολάνδη είναι η έλλειψη αποφασιστικών κινήσεων της ελληνικής διπλωματίας. Η Αθήνα φοβισμένη πως η επιτυχία της Κύπρου που θα αντανακλούσε και στην ίδια – ίσως μια μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε διότι εάν υπογραφόταν η συμφωνία η Αθήνα θα αναγκαζόταν να ενεργήσει επιτέλους ως κράτος και όχι ως …αποικία-, ουσιαστικά όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της».

Η «απόσταση» της εθνικής επιτυχίας από την εθνική αποτυχία…

Ειδικότερα, με το να ζητήσει από την Κύπρο να αυτοεξαιρεθεί από το διεθνές δίκαιο ουσιαστικά οδήγησε να καταστεί επί της ουσίας «γκρίζα» μία μεγάλη περιοχή 8 περίπου ναυτικών μιλίων, η οποία εάν η Λευκωσία δεν «κατανοούσε» την «έκλυση» της Αθήνα θα ήταν τώρα κυπριακή και επιπρόσθετα η γραμμή που δυνητικά πιθανόν να διαχωρίζει την ελληνική από την κυπριακή ΑΟΖ! Σε κάθε περίπτωση τα 15 αυτά χιλιόμετρα που «γκρίζαρε» ο Γιώργος Παπανδρέου και το επιτελείο του προ 14ετίας στην Ανατολική Μεσόγειο αντανακλούν την «απόσταση» της εθνικής επιτυχίας από την εθνική αποτυχία.

Υπενθυμίζουμε ότι τα τελευταία 40 χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις αποφεύγουν να κάνουν γεωτρήσεις στο Αιγαίο για να μην «ταράξουν» την Τουρκία. Υπενθυμίζουμε ότι ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου όταν το 1975 επί πρωθυπουργίας του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε πει την ιστορική πλέον φράση «βυθίσατε το Χόρα», όταν το ερευνητικό σκάφος «Χόρα» είχε βγει για έρευνα σχετική με υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου, στην ελληνική υφαλοκρηπίδα την οποία και παραβίασε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη δήλωση του αυτή, ήθελε να υποδηλώσει την αδυναμία της τότε κυβέρνησης να απειλήσει την Τουρκία με μια δυναμική αντίδραση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επόμενη χρονιά η Άγκυρα να αναγγείλει εκ νέου την έξοδο του «Χόρα» για σεισμικές έρευνες και σε ζώνες του Αιγαίου που ανήκουν στην υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών. Ωστόσο όταν Ανδρέας Παπανδρέου έγινε ο ίδιος πρωθυπουργός και το «Χόρα» με την νέα του ονομασία ΜΤΑ Sismik Ι το οποίο θεωρητικά είχε μετατραπεί σε ερευνητικό σκάφος γεωλογικού χαρακτήρα, εμφανίστηκε εν δράσει μεταξύ Λήμνου και Μυτιλήνης και προκάλεσε τη μεγάλη κρίση του Μαρτίου του 1987, παρότι αρχικά χειρίζεται δυναμικά το θέμα και εμπλέκει το ΝΑΤΟ σε μια πιθανή σύρραξη στο Αιγαίο, τελικά κάνει τακτική οπισθοχώρηση διακηρύσσοντας την αρχή «μη πόλεμος».

Αυτή την τακτική ακολούθησαν σε γενικές γραμμές όλες οι μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις με τα γνωστά αποτελέσματα. Ελπίζουμε κάποια στιγμή οι ιθύνοντες της πολιτικής σκηνής να κατανοήσουν τη λαϊκή ρήση «τα παθήματα να γίνονται μαθήματα»…

Η απάντηση του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ

Σε σχέση με τα όσα κατείγγειλε ο κ. Ρολάνδης το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, είχε εκδόσει την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Οι γνωστοί υπερπατριώτες επανέρχονται σήμερα, μετά την αποστομωτική απάντηση που πήραν, σχετικά με την υπόθεση Ακιντζί, επιχειρώντας να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Ωστόσο, επειδή τα εθνικά θέματα δεν ενδείκνυνται για συζητήσεις επιπέδου Βουλής του πεζοδρομίου, περιοριζόμαστε στα εξής τρία σημεία:

Πρώτον. Οι ελληνικές θέσεις σχετικά με την ΑΟΖ και ιδιαίτερα του Καστελόριζου, έχουν διατυπωθεί με σαφήνεια από όλες ανεξαιρέτως τις Ελληνικές κυβερνήσεις. Επ’ αυτού, ουδείς μπορεί να διαφωνεί. Αν το πράττει, δίνει επιχειρήματα στην Τουρκική πλευρά.

Δεύτερον. Κανείς, ό,τι και αν εφευρίσκει, δεν μπορεί να αποκρύψει τη μεγαλύτερη εθνική επιτυχία που επετεύχθη, μετά από τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Δηλαδή, την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ. Αυτό το έργο, αυτή η μεγάλη εθνική επιτυχία, ήταν έργο της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Υπουργός Εξωτερικών, βασικός σχεδιαστής και συντελεστής εκείνης της επιτυχίας, ήταν ο Γιώργος Α. Παπανδρέου.

Για την ιστορία, όλοι οι άλλοι τότε, όπως και αυτοί που σήμερα κόπτονται για το εθνικό δίκιο, διαδήλωναν σε όλους τους τόνους, ότι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να καταστεί εφικτό.

Και όμως, έγινε.

Συμπέρασμα – όταν οι άλλοι εμφανίζονται δήθεν πατριώτες, αλλά απόντες από τους πραγματικούς αγώνες για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, κάποιοι άλλοι γράφουν ιστορία. Αν αυτό τους πονά, δικό τους θέμα.

Τρίτον. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, δεν θα επιτρέψει ποτέ τα εθνικά θέματα να γίνουν αντικείμενο επικίνδυνων παιχνιδιών για τα εθνικά συμφέροντα».

ΠΗΓΗ: Το άρθρο είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα mignatiou.com

Καταγγελία-φωτιά του Νίκου Ρολάνδη για τον Γιώργο Παπανδρέου: Ζήτησε από την Κύπρο να εξαιρέσει το Καστελόριζο από την ΑΟΖ (ΒΙΝΤΕΟ)

spot_img

13 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Και αφού όλα αυτά τα έκανε ο κ.Γεώργιος Παπανδρέου -που κανένας Έλλην δεν ΔΙΕΔΗΛΩΝΕ (ψεύδος και υπερβολή )εναντίον της εισόδου της Κύπρου στη Ευρωπαική Ένωση ,η αίτηση της οποίας υπεβλήθη από τον Κύπριο Πρόεδρο κ.Βασιλείου το έτος 1992 ,επί κυβερνήσεως στην Ελλάδα της Ν.Δημοκρατίας υπό τον Κων/νον Μητσοτάκη-ο ίδιος και όλο το ΠΑΣΟΚ τάχθηκε υπέρ του Σχεδίου Ανάν. ΑΥΤΑ για την Ιστορία ,γιατί υπάρχει και η μυθΙστορία..

    • Είναι κακό πράγμα να ξαναγράφει κανείς την Ιστορία.

      Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν αυτός που επί Παγκάλου – ΓΑΠ στο Υπέξ έβαλε την Κύπρο στην Ε.Ε.

      Ο ΓΑΠ ήταν μαζί με τον Ισμαήλ Τζεμ, θεμελιωτής της πολιτικής του rapprochement με την Τουρκία.

      Η πολιτική αυτή έφερε αποτελέσματα σε πολλά επίπεδα: κοινωνία, οικονομικές σχέσεις, ενέργεια κλπ.

      Τί σχέση έχει το Σχέδιο Ανάν που αναφέρετε; Σώνει και καλά, όταν ακουτε ΓΑΠ, δεν είστε υποχρεωμένος να σηκώνετε το χέρι σας, αγαπητέ Σ.Α.Ν. …

      Κι ύστερα, για το σχέδιο Ανάν, δυο λόγια:

      1) Σήμερα που μιλάμε, τα τουρκικά στρατεύματα θα είχαν αποχωρήσει από την Κύπρο. Ορίστε; Είπατε κάτι;;;

      2) Σήμερα που μιλάμε, βλέπουμε τα χαϊρια της ΑΟΖ του συγχωρεμένου του Τάσσου, χωρίς προηγουμένως να έχει λυθεί το μείζον. Αλωνίζει ο άλλος λες και βρίσκεται στο Βόσπορο.

      Αφήστε το σχέδιο Ανάν να το κρίνει η Ιστορία τώρα πια κύριε Σ.Α.Ν.

      • Ως προς το “σχέδιο” Ανάν, ουδείς μάς εγγυάτο ότι οι Τούρκοι θα είχαν αποχωρήσει. Ο μακαρίτης Παπαδόπουλος, ως εσχάτη προσπάθεια, είχε ζητήσει μία τέτοια εγγύηση από τά κράτη-υποστηρικτές τού “σχεδίου”, αλλά ουδείς την έδωσε. Ο λόγος είναι προφανής, προφανέστατος.

        Ο άλλος αλωνίζει και στην Ελλάδα, όπου δεν υπήρξε σχέδιο Ανάν, ούτε ασφαλώς διαμελισμός. Λοιπόν; Όμως, η Κύπρος έχει ΑΟΖ, πράγμα που δεν έχει ακόμη η Ελλάδα (γιατί άραγε; ) και έχει οριοθετήσει εδώ και χρόνια με Ισραήλ, Αίγυπτο και Λίβανο.

        Απορώ πώς υπάρχουν ακόμη υποστηρικτές τής πλεκτάνης Ανάν.

        • Αντί να εκτοξεύετε κατηγορίες ad hominem, απαντήστε καλύτερα στα ερωτήματα, Επισκέπτα – είδα φως και μπήκα…

          • Καμμία ad hominem κατηγορία, εκτός κι αν ένας πανεπιστημιακός δεν ξέρει την διαφορά μεταξύ κατηγορίας και απορίας. Απορία εξέφρασα.

            Εγώ απάντησα στα ερωτήματα (αναφέρομαι πάντα στον Ανάν). Καμμία αντίρρηση σ’ αυτά που έγραψα;

            “είδα φως και μπήκα…” Είναι προφανές…

      • Και εσείς αγαπητέ κ.Γκλαβίνη ξαναγράψατε την Ιστορία του κ.ΓΑΠ ,-που δεν έγραψε ότι την υπόθεση για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαική Ένωση (για την οποία η η Ιστορία σημείωσε ότι η σχετική αίτηση κατετέθη το 1992 από τον Πρόεδρο κ.Βασιλείου με κυβέρνηση στην Ελλάδα του Κων/νου Μητσοτάκη)-”την έτρεξε”- ως αρμόδιος και με το Κυπριακό πάθος του – ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης (τι μοναχοφάης αλήθεια ο κ.ΓΑΠ) αλλά αμφιβάλλετε ότι εξ ίσου καλά θα ”την έτρεχε” και ο οποιοσδήποτε αρμόδιος ΥΦΥΠΕΞ κυβέρνησης της Ν.Δημοκρατίας ,εαν είχε κερδίσει τις εκλογές του 1996 ,όταν αυτή η Ν.Δημοκρατία με τον πεισματάρη ιδρυτή της Μακεδόνα Καραμανλή μας έβαλε μόνη της στην Ευρωπαική Ένωση και έκτοτε τρέχει λαχανιασμένο το ΠΑΣΟΚ προς αυτήν ,ιδιαιτέρως μετά το Μάαστριχτ το 1992;;;
        Ποια Ιστορία να κρίνει το Σχέδιο ΑΝΑΝ ,που το απέρριψε με 76% ο Ελληνοκυπριακός Ελληνισμός και με το ίδιο ποσοστό ο Ελλαδικός Ελληνισμός;;;.
        Ώρες να περιμένετε να κρίνει η Ιστορία και την Συμφωνία των Πρεσπών ,που και αυτήν την απέρριπτε προ της υπογραφής της το 80% και από της υπογραφής και κυρώσεως της ”στριφογυρίζουν στους τάφους τους” ο Μ.Αλέξανδρος με τους μοναδικούς Μακεδόνες του και όλοι όσοι γιαυτήν- την μιαν και μόνη Μακεδονία- από τον 7ο π.Χ αιώνα μέχρι το 1949 θυσιάστηκαν για να την κρατήσουν στον κορμό της Πατρίδος και την συλλογική ιστορική συνείδηση των Ελλήνων.
        Παράκληση να μη επικαλεσθείτε τον πολιτικό ρεαλισμό των ”προοδευτικών” Ελληνικών κυβερνήσεων από το 1919.
        Όσο για τον άλλον (κ.Ερντογάν),που αλωνίζει παρανόμως- με το Σχέδιο ΑΝΑΝ θα ήταν νόμιμος λόγω του συνιστώντος κράτους της ”Βόρειας Κύπρου”- θίγει τα συμφέροντα όχι μόνο τα δικά μας ,αλλά και της Αιγύπτου και κυρίως της Ευρωπαικής Ενώσεως ,που μάλλον ”κιοτεύει προς το παρόν ” ,επειδή υπάρχουν τα( 3 )
        εκατομμύρια των προσφύγων στην Τουρκία και ο απρόβλεπτος κορωνο-ιός, πέραν του ότι απαιτείται ομοφωνία για τις αποφάσεις της εις βάρος της Τουρκίας.
        Και τέλος -τέλος μη περιμένουμε να κηρύξει πόλεμο η Ευρωπαική Ένωση εναντίον της Τουρκίας ,για να μη είμαστε ευρωσκεπτικιστές.
        Ένα ”κλικ” περισσότερη σκέψη χρειάζεται για τις τελικές μας προτάσεις.

        • Αγαπητέ κύριε Σ.Α.Ν.

          Άρα, συμφωνούμε, λοιπόν, ποιος έβαλε την Κύπρο στην ΕΕ. Τώρα, “αν” ήταν Κυβέρνηση η ΝΔ τί θα γινόταν, ειλικρινά δεν το ξέρω και, όπως ξέρετε, με “αν” δεν γράφεται η Ιστορία. Γεγονός είναι ότι όταν βάλαμε την Κύπρο στην ΕΕ, υποσχεθήκαμε στους Ευρωπαίους ότι θα λύναμε το Κυπριακό. Δεν το λύσαμε και αυτό το έχουν εκλάβει ως κοροϊδία του πολυμήχανου Οδυσσέα οι Ευρωπαίοι, ξέρετε, και το θυμούνται πολύ καλά σήμερα, ΣΗΜΕΡΑ, που τους ξαναχρειαζόμαστε. Αφήστε, όμως, και κάτι να γράψει η Ιστορία. Και για την Ιστορία, να σας πω ότι ο Κρανιδιώτης ήταν όχι μόνο βασικός συνεργάτης, αλλά και φίλος του Πάγκαλου. Για τον οποίον ο Μιτεράν είπε στην Κέρκυρα ότι υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί που γνωρίζουν τα ευρωπαϊκά πράγματα καλύτερα από τους Ευρωπαίους.

        • Μια διευκρίνιση για τις Πρέσπες, τις οποίες δεν καταλαβαίνω γιατί τις αναμιγνύετε, εκτός αν πιστεύετε ότι ήμουν υπέρ της συμφωνίας αυτής.

          Θεωρώ μειοδοτική τη συμφωνία των Πρεσπών. Τους λόγους, τους αναλύσαμε με τον συνάδελφό μου Γιάννη Στεφανίδη σε κοινό μας άρθρο, στο οποίο αναφέρθηκε ο σημερινός Πρωθυπουργός στην κρίσιμη συνεδρίαση για το θέμα στη Βουλή. Και οφείλονται στο γεγονός ότι μετά την ρύθμιση, χάσαμε πράγματα που θεωρούσαμε δικά μας και που είχαμε και τα οποία θα εξακολουθούσαμε να έχουμε χωρίς τη ρύθμιση, ακόμη κι αν όλος ο πλανήτης αποκαλούσε “Μακεδονία” τα Σκόπια. Τί χάσαμε που είχαμε και θα είχαμε χωρίς τη ρύθμιση εις τον αιώνα τον άπαντα: το επίθετο “μακεδονικός” ως νομικό προσδιορισμό της προέλευσης προϊόντων, υπηρεσιών και οντοτήτων της γείτονος. Μέχρι πριν την συμφωνία, αποκαλούσαμε τα δικά μας προϊόντα, π.χ., με αυτή την ονομασία για να υποδηλώσουμε την προέλευσή τους. Τώρα πλέον δεν μπορούμε, διότι η προέλευση είναι εθνικός προσδιορισμός και “μακεδονικά ροδάκινα”, π.χ., νοούνται πλέον μόνο τα σκοπιανά ροδάκινα. Αν λοιπόν κινδυνεύει να δημιουργηθεί σύγχιση, τότε θα υποχωρήσει η δική μας ονομασία έναντι της σκοπιανής, και αυτό, ακόμη και με απόφαση των ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ !!

          Μειοδοτικό είναι λοιπόν όταν μετά από μια διεθνή συμφωνία παίρνεις λιγότερα απ’ ό,τι είχες πριν και απ’ ό,τι θα είχες σε κάθε περίπτωση και χωρίς συμφωνία. Προσοχή: μειοδοσία δεν είναι προδοσία. Σε καμιά περίπτωση. Τώρα, ο Κοτζιάς μιλάει για παλάτζα. Να την δούμε και την παλάτζα, λοιπόν: δώσαμε το επίθετο για κάθε χρήση και πήραμε το όνομα για διεθνείς χρήσεις. Ποια παλάτζα;

          Αν είναι να πάμε τώρα στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, εκεί πέρα τα πράγματα δεν (θα) είναι τα ίδια μετά από μια συμφωνία, για τον απλούστατο λόγο ότι, σε κάθε περίπτωση, μετά την συμφωνία θα έχουμε περισσότερα απ’ ό,τι έχουμε τώρα. Διότι τώρα, δεν έχουμε τίποτα, όπως γνωρίζετε. Θεωρητικά μόνο έχουμε ό,τι μας λέει τάχα το διεθνές δίκαιο, αλλά κι αυτό δεν είναι ακριβές, διότι διεθνές δίκαιο δεν είναι μόνο η σύμβαση, αλλά και η αρχή της αναλογικότητας και η νομολογία και η πρακτική των κρατών.

          Άρα, αυτό που αποκαλούν ορισμένοι “οι Πρέσπες του Αιγαίου” είναι λάθος.

          • Αν κατάλαβα καλά, το μόνο που χάσαμε αναγνωρίζοντας στους Σκοπιανούς την εθνικότητα και την γλώσσα, είναι η … ονομασία των ροδακίνων; Το ότι τούς δώσαμε την δυνατότητα να δημιουργήσουν “μακεδονική μειονότητα” εντός τής Ελλάδος, δεν σάς λέει τίποτε;

            Τα τού Αιγαίου είναι σκέτη σοφιστεία, η οποία βασίζεται στο ότι εμείς δεν θα κάνομε χρήση όπλων. Είναι γνωστή η τακτική αυτών που εμπνέουν την ηττοπάθεια στον ελληνικό λαό, λέγοντάς του “τι θέλεις, δηλαδή, να κάνομε πόλεμο;” Το επιχείρημα το χρησιμοποίησες ήδη και το έχετε κάνει και παλαιότερα, τονίζοντας ότι “αν…”, τότε “θα πρέπει να εκδοθεί και διάταγμα γενικής επιστρατεύσεως”. Αυτή η ύπουλη παρατήρηση σκοπό έχει να φοβίσει. Αυτό το φτηνό τρικ χρησιμοποιούν και οι κυβερνήσεις μας.

            Δηλαδή, για να πάρομε τα μισά απ’ όσα μάς ανήκουν, πρέπει να συμβιβαστούμε, επειδή οι ψοφοδεείς κυβερνήσεις μας δεν τολμούν να πάνε σε πόλεμο εν ανάγκη, σωστά; Και ποιος σού εγγυάται ότι οι Τούρκοι θα τηρήσουν την συμφωνία και θ’ αρκεσθούν σ’ αυτήν; Εγώ πιστεύω, αντιθέτως, ότι, βλέποντας πόσο ενδοτικοί είμαστε και ανίκανοι να υπερασπισθούμε τα δίκαιά μας, την επομένη θα σού γυρεύουν περισσότερα. Διάβασε και λίγο Θουκυδίδη.

            Έχεις ένα οικόπεδο από τον πατέρα σου, αλλά δεν το αξιοποιείς, επειδή κάποιος γείτονας σού λέει ότι, αν το κάνεις, θα σε δείρει/σκοτώσει και μάλιστα μπαίνει μέσα εκεί και κόβει βόλτες. Εσύ τού προτείνεις να το μοιραστείτε (ή δέχεσαι την δική του πρόταση μοιρασιάς, το ίδιο κάνει), ώστε, εκεί που “θεωρητικά” έχεις οικόπεδο, αλλά όχι στην πράξη, τώρα θα έχεις τουλάχιστον το μισό! Αυτό λες; Και μην πεις πήγαινέ τον στα δικαστήρια, διότι στην περίπτωση τού Αιγαίου, το ΔΔΧ δεν δεσμεύει σε τίποτε την Τουρκία (βλέπε περίπτωση Κίνας-Φιλιππίνων).

            “σε κάθε περίπτωση, μετά την συμφωνία θα έχουμε περισσότερα απ’ ό,τι έχουμε τώρα”

            Αν σκεφτόταν έτσι στο Ισραήλ, το τελευταίο δεν θα υπήρχε σαν κράτος σήμερα. Μετά την Μεταπολίτευση (και) η παιδεία παραδόθηκε σε ανθρώπους αυτής τής νοοτροπίας, γι αυτό έχομε περιέλθει στο σημερινό κατάντημα.

  2. Επισκέπτα,

    Για τις Πρέσπες λέω π.χ. τα προϊόντα, αφού έχω προτάξει τα προϊόντα, τις υπηρεσίες και τις οντότητες.

    Για το Αιγαίο, αποδίδετε στον συνομιλητή σας πράγματα που δεν είπε, μόνο και μόνο στη συνέχεια για να του την πείτε επειδή δεν τον γουστάρετε γενικώς.

    Είστε πολύ εμπαθής συνομιλητής και δεν πρόκειται να ξανασυζητήσω μαζί σας.

    • Χωρίς να αντικρούς επιχειρήματα, με χαρακτηρίζεις εμπαθή. Πού ακριβώς σού απέδωσα πράγματα που δεν είπες, για να σού … “την πω” (sic); Δεν σε ξέρω για να μην σε … “γουστάρω”, αλλά σίγουρα δεν συμφωνώ μ’ αυτά που γράφεις. Έχεις αντίλογο; Αν ναι, να τον διαβάσω. Αν όχι, κάτσε στα αυγά σου.

  3. Αγαπητέ κ.Γκλαβίνη ,συμφωνώ απολύτως για την αξία και την συμβολή του Γιάννου Κρανιδιώτη στην υπόθεση εντάξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας-του δευτέρου Ελληνικού κράτους με ΒΕΤΟ-στην Ευρωπαική Ένωση, αλλά δεν τον ανέφερε στην δήλωση του το ΚΙΔΗΣΟ του κ.ΓΑΠ , γιαυτό και διαφωνία μας στον διάλογο για την δική του προσφορά .
    Καταχάρηκα για την επανάληψη της αντιθέσεως σας στην Συμφωνία των Πρεσπών -την οποίαν ανέφερα επειδή γράψατε ότι το Σχέδιο ΑΝΑΝ θα το κρίνει η Ιστορία και εγώ ξεκίνησα για τις Πρέσπες με την φράση ”Ώρες είναι να περιμένετε να κρίνει η Ιστορία και την Συμφωνία των Πρεσπών”.
    Να μη υπενθυμίσουμε όμως ότι την Συμφωνία των Πρεσπών την υποστήριξε ο κ.ΓΑΠ , τον οποίον δεν υβρίζω ,ούτε -όπως και σε κανέναν άλλον-”σηκώνω χέρι”,αλλά αυτός ”μόνος του -όπως ο κ.Τσίπρας- χτυπιέται.
    Τους πήρανε χαμπάρι πια οι ‘Έλληνες μετά τα όσα τραβήξανε μετά το 2010.
    ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα