Νίκος Σαλτερής 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019, protagon.gr
Γιατί ένα στέλεχος της νεοδημοκρατικής ΔΑΚΕ χαρακτηρίζει ενώπιον της υπουργού Παιδείας «ελιτίστικα» τα Πρότυπα Σχολεία και ασπάζεται απόψεις της κυρίαρχης δήθεν «αριστερής» ρητορικής; Διότι το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, από θεσμός δημοκρατίας εξέπεσε σταδιακά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό εξουσίας, με σκοπό την αναπαραγωγή του. Ιδού λοιπόν το στοίχημα…
– «Η ΟΛΜΕ θεωρεί ως απαράδεκτο τον θεσμό των Προτύπων Σχολείων και απαιτεί την οριστική κατάργησή τους». Αυτό δήλωσε ο πρόεδρός της και μέχρι πρόσφατα επικεφαλής της ΔΑΚΕ, κ. Τσούχλος, κατά τη συζήτηση των προτάσεων του υπουργείου Παιδείας για την αναμόρφωση της νομοθεσίας για τα Πρότυπα–Πειραματικά σχολεία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.
Στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι «η κοινωνία μας δεν χρειάζεται ελιτίστικα σχολεία», αλλά αναβάθμιση των δημοσίων με προτεραιότητα τα δυσπρόσιτα και όχι «φυσικά τα Πρότυπα» και, έκλεισε θεωρώντας ότι οι εισαγωγικές εξετάσεις αποτελούν απόδειξη «διαστρεβλωμένης και αντιπαιδαγωγικής αντίληψης της “αριστείας”».
Η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, δεν ζήτησε να παρέμβει μετά την τοποθέτηση του. Παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν συνολικά απορριπτική για τις προτάσεις της και δομικά αντίθετη με τις θέσεις της ΝΔ, στην οποία πρόσκειται η ΔΑΚΕ. Αργότερα δήλωσε αόριστα ότι «μπορεί κάποιοι να ζητάνε κατάργηση των Πρότυπων Σχολείων» αλλά η ίδια θα τα στηρίξει και θα τα ενισχύσει εμπράκτως.
Ερωτηθείς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας για το ίδιο θέμα, απάντησε ότι «ο συγκεκριμένος πρόεδρος μπορεί να προέρχεται από τη ΔΑΚΕ, αλλά μιλούσε εξ ονόματος της ΟΛΜΕ», υπογραμμίζοντας ότι η θέση της Ομοσπονδίας είναι πάγια και γνωστή. «Εμείς δεν σχολιάζουμε τη στάση συνδικαλιστικών οργανώσεων», δήλωσε, επιβεβαιώνοντας τη θέληση της κυβέρνησης να προχωρήσει «όπως ήταν και προεκλογική μας δέσμευση».
Με άλλα λόγια, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Συνδικαλιστής είναι άστε τον να λέει. Η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να έρθει σε ιδεολογική αντιπαράθεση με τη ΔΑΚΕ και με τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες. Θα προχωρήσει στη νομοθέτηση του προγράμματός της και αυτό θα αποτελέσει «μεταρρύθμιση».
Δυστυχώς, όμως, τόσο εμπειρικά – ιστορικά (π.χ. ματαίωση προσπαθειών υιοθέτησης της Αξιολόγησης 2010-2014), όσο και θεωρητικά, γνωρίζουμε πως οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις υλοποιούνται μόνο αν η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών τις στηρίζει. Ποια, λοιπόν, μεταρρύθμιση έχει μέλλον, αν ακόμα και ο πυρήνας των μελών του κόμματος που τις επιχειρεί τις αντιμάχεται ανοιχτά;
Μοιραία και πάλι, μετά τη υιοθέτησή τους γρήγορα θα υπονομευτούν εκ των έσω, θα εγκαταλειφθούν και τελικά θα ανασταλούν. Γι’ αυτόν τον λόγο, εξάλλου, επιβάλλεται η ύπαρξη συναίνεσης για θέματα εκπαίδευσης, ως αδήριτη ανάγκη και όχι ευχή.
Γιατί ουδείς, πείθεται ότι ο κ. πρόεδρος δεν συμφωνεί με όσα δήλωσε και ότι απλά υπακούει σε κάποιο είδος «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», που έπαψε να ισχύει παντού, αλλά ζει και βασιλεύει στην ΟΛΜΕ. Αν διαφωνούσε ιδεολογικά με όσα δήλωσε, μπορούσε είτε να μην εκπροσωπήσει την Ομοσπονδία του, παραχωρώντας την θέση του σε άλλο μέλος του προεδρείου, είτε να παραιτηθεί από το αξίωμά του διασώζοντας την αξιοπρέπειά του (πχ Γ. Γούσης, ΔΟΕ).
Είναι, όμως, παραπάνω από βέβαιο ότι ο κ. πρόεδρος, τα έχει καλά με τη συνείδησή του, γιατί απλούστατα ασπάζεται κατά γράμμα όσα δήλωσε. Και όχι μόνο. Μόλις πριν δύο χρόνια, δηλώσεις ανάλογου ιδεολογικού περιεχομένου και, μάλιστα, με ευθεία επίθεση και απειλές κατά του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκου Μητσοτάκη, είχε καταθέσει σε ανακοίνωσή της η ΔΑΚΕ Καθηγητών, με αφορμή την ανάπτυξη των θέσεων της ΝΔ για την Εκπαίδευση στην Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης (09/2017).
Και τότε η σιωπή ήταν εκκωφαντική (εδώ), όπως και σήμερα. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που ένα μέλος της ΔΑΚΕ, ασπάζεται απόψεις που ταυτίζονται με την κυρίαρχη, δήθεν «αριστερή», ρητορική για το σχολείο;
Οι αιτίες δεν μπορεί παρά να αναζητηθούν στον τρόπο που το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, από θεσμός δημοκρατίας, απολαμβάνοντας την προστασία του Δημοσίου, εξέπεσε σταδιακά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό εξουσίας εντός της εκπαίδευσης με δυο αποκλειστικούς στόχους:
Ο πρώτος αφορά στον έλεγχο της διοίκησής της εκπαίδευσης -και κατ’ επέκταση των πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας – διαμέσου της συμμετοχής των μελών της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στα Υπηρεσιακά Συμβούλια –είτε ως αιρετοί, είτε ενδεδυμένα το μανδύα του Διευθυντή Εκπαίδευσης, μετά από διαχρονικά αμφιλεγόμενες επιλογές τους ως στελέχη εκπαίδευσης.
Ο δεύτερος στη διαρκή αναπαραγωγή τους και την «προστασία» τους ως άτομα, όταν το κόμμα τους απολέσει την εξουσία. Συνεκτικό υλικό αυτής της «συμμαχίας» των μελών όλων των παρατάξεων, ανεξάρτητα των κομματικών αναφορών τους, αποτελεί η ρητορική της υπεράσπισης του «λαϊκού» σχολείου. Εχοντας αποβάλει όλα τα προοδευτικά της στοιχεία ήδη από τα τέλη του ’80, στηρίζεται πλέον στην πρόκληση των φοβικών αντανακλαστικών των εκπαιδευτικών. Εξ ου και η διαχρονικά αρνητική στάση των Ομοσπονδιών σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική αλλαγή, ακόμα και όταν αυτή απελευθερώνει τους εκπαιδευτικούς από τον ασφυκτικό έλεγχο των Αναλυτικών Προγραμμάτων (π.χ. project).
Εξ ου και η ανικανότητά τους πλέον να προστατεύσουν το εκπαιδευτικό επάγγελμα, γιατί μόνο ο «φόβος» δεν αποτρέπει τις όποιες αρνητικές εξελίξεις. Αν, λοιπόν, επιθυμεί οποιαδήποτε ηγεσία του υπουργείου τη μεταρρύθμιση του σχολείου, δεν έχει παρά να πείσει ιδεολογικά τους εκπαιδευτικούς για τις προθέσεις της. Δηλαδή, να σπάσει «ιδεολογικά» αυγά. Αλλιώς, δεν γίνεται ομελέτα.
* Ο Νίκος Σαλτερής είναι επίτιμος σχολικός σύμβουλος Δ.Ε. και συγγραφέας text Αν στο ΣΥΡΙΖΑ διαβάσουν την τελευταία δημοσκόπηση, θα καταλάβουν και γιατί έχασαν. Φορολογικό και ασφάλεια…
Πηγή: Protagon.gr
θα καταρεύσει η εκπαίδευση με την αυτονόμηση των σχολείων που προγραμματίζεται, και εδώ ασχολούνται με τα πρότυπα σχολεία και τους συνδικαλισμούς… πταίσματα μπρος σ’ αυτά που μας έρχονται…
Ν.Δ./Κεραμέως:«Το δημόσιο σχολείο απελευθερώνεται από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του Υπουργείου Παιδείας σε επίπεδο οργανωτικό και διοικητικό, αλλά και σε επίπεδο παιδαγωγικό. Ο εκπαιδευτικός αποκτά μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας».
Στην Ελλάδα δεν φαίνεται να υπάρχει ξεκάθαρη άποψη για το τί μπορεί είναι ένα Αυτόνομο Σχολείο γιατί πιθανότατα να εκφράζεται μέχρι τώρα ως το φαντασιακό εκείνων που θέλουν να βρουν τρόπο σώνει και καλά να «καινοτομήσουν» στην παιδεία μας, όμως εδώ στην Ολλανδία όλοι γνωρίζουμε ότι τα δημοτικά σχολεία (για τα οποία μπορώ να έχω απευθείας άποψη καθότι οι κόρες μου τα παρακολουθούν) τα έχουν από δεκαετίες καταστήσει αυτόνομα, και οι δάσκαλοι/διευθυντές μέσα σε αυτά κάνουν ότι θέλουνε και νομίζουν, τσιφλίκια στην ουσία. Το αυτόνομο ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται άναρχο, πειραματικό, με δαιδαλώδεις τύπους σχολείων και μεθοδολογιών, και με προσωρινούς δασκάλους μερικής απασχόλησης. Το κάθε αυτόνομο δημοτικό σχολείο αποφασίζει πόσες ώρες θα διδάξει ένα μάθημα και με ποια μέθοδο, με μεθόδους πειραματικές που κατά κόρο αναθεωρούνται καθότι συνήθως δεν αποδίδουν. Πολύ αργά όταν ο γονιός αντιληφθεί την ακαταλληλότητα του σχολείου του παιδιού του, συνήθως μετά την πάροδο κάνα-δυό ετών, οπότε επίσης αργά τότε να «εξετάσει» άλλο σχολείο, με το «ρίσκο» το νέο να είναι τελικά και χειρότερο… Όμως και καλύτερο να είναι το νέο σχολείο, ο μαθητής έχει ήδη χάσει κάνα-δυο χρόνια με ελάχιστες ελπίδες επανάκαμψης στο νέο σχολείο (όπως συνέβη στην κόρη μου που έχει αλλάξει τέσσερα δημοτικά σχολεία μέχρι να βρει σε κάποιο την ησυχία της, με το πρώτο που πήγε να το κλείνουν λόγω ακαταλληλότητας του προσωπικού). Οι μαθητές εδώ σε σχεδόν όλα τα Ολλανδικά δημοτικά σχολεία διδάσκονται το ίδιο μάθημα από διαφορετικούς -και προσωρινούς- εκπαιδευτικούς. Η πρόσληψη των δασκάλων στην Ολλανδία γίνεται αυτόνομα από το ίδιο το σχολείο μέσω ιδίας προκήρυξης και συνέντευξης, δηλαδή υφίσταται υποκειμενικότητα στην πρόσληψη (δεν υπάρχει εδώ κεντρική πρόσληψη του προσωπικού από το Ολλανδικό υπουργείο παιδείας και επανακατανομή του στα σχολεία της επικράτειας, αλλά κάθε αυτόνομο σχολείο ασθμαίνει να βρει δασκάλους που είναι και δυσεύρετοι λόγω μη μονιμότητας, ή και μη εντοπιότητας. Και μιλάμε για μικρή σε έκταση χώρα και με πολύ ομοιόμορφη κατανομή πληθυσμού. Η αντίστοιχη ολλανδική τετάρτη δημοτικού της μεγάλης κόρης μου , κάνει μάθημα μαζί με την τρίτη δημοτικού, καθότι το σχολείο ξέμεινε τετραθέσιο λόγω ελλείψεως δασκάλων στην Ολλανδία. Όλοι υποαπασχολούμενοι και κανείς δεν θέλει να δουλέψει. Μένουμε στην πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Ολλανδίας, των 250 χιλιάδων κατοίκων. (Αλήθεια στην Ελλάδα που υπάρχει στρεβλότατη ανισοκατανομή του πληθυσμού μεταξύ πόλεων-επαρχίας, πώς θα προσελκύουν δασκάλους τα σχολεία της υπαίθρου και των νησιών; Κανείς δάσκαλος δεν θα πηγαίνει σε τέτοια σχολεία, κατ’ αναλογία που γιατροί δεν πάνε να εργαστούνε σε επαρχιακά νοσοκομεία). Χωλαίνει το Ολλανδικό αυτόνομο σχολικό σύστημα επειδή είναι φθηνιάρικο, και καλά για να μην εργοδοτήσει μερικούς εκατοντάδες χιλιάδες μόνιμους εκπαιδευτικούς που το Ολλανδικό κράτος να υποχρεωθεί να τους διασφαλίσει για ολόκληρη τη ζωή τους. Αλλά με περιστασιακούς και ημιμόνιμους δεν φτιάχνεται εκπαίδευση! Τα σχολεία καλούν μέχρι και… γονείς για να βοηθήσουνε στη διδασκαλία εντός σχολείου. Στο περσυνό σχολείο της κόρης μου, στην τάξη της αλλάχθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου-Ιουνίου πάνω από επτά δασκάλοι (προφανώς κανείς τους δεν θα ήταν αποτελεσματικός), με αποτέλεσμα αρνητικότατες συνέπειες στους μαθητές, μέχρι και κοψίματος. Συγκεκριμένα μια Κούρδισα μητέρα από Ιράκ (τρίτεκνη πρόσφυγας, με ολίγα μόνο χρόνια εδώ στην Ολλανδία) ήταν επιφορτισμένη να βοηθά στην ανάγνωση την τάξη της κόρης μου (την οποία παρακολουθούσε και η δική της κόρη) παράλληλα με τις δασκάλες! Λόγω της ελλείψεως διδακτικού προσωπικού, τα Ολλανδικά αυτόνομα σχολεία κάνουν εκκλήσεις στους γονείς να συνδράμουν εθελοντικώς στη διδασκαλία! Συμβαίνουν αυτά τα απίθανα. Δεν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά μας σε αυτή τη χώρα…
ΥΓ. Σας επισυνάπτω εδώ https://1drv.ms/b/s!Age690fF5QcGioE6iZ39-4cl5-Ffzw?e=o76B6L το πιο πρόσφατο γράμμα στην ολλανδική από το δημοτικό σχολείο των παιδιών μου που περιγράφει την κατάντια της Ολλανδικής αυτόνομης σχολικής εκπαίδευσης, ώστε να γνωρίσετε τον πραγματικό κόσμο των αυτόνομων σχολείων.
Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Θ.Γ. για την αποκαλυπτική σας ενημέρωση από την Ολλανδία!
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να τοποθετήσω δύο προτάσεις:
1. Να καθιερωθούν αδιάβλητες πανελλήνιες προαγωγικές εξετάσεις σε κάθε
τάξη του Γυμνασίου και Λυκείου σε όλα τα μαθήματα που μπορούν να εξετάζονται σε γραπτό διαγωνισμό. Έτσι θα πιστοποιείται με ενιαίο τρόπο
το επίπεδο κάθε μαθητή σε όλη τη χώρα. Ένα τέτοιο σύστημα καθιστά περιττή τήν ύπαρξη ιδιαίτερης κατηγορίας σχολείων.
2. Να καθιερωθεί αξιολόγηση των καθηγητών ως εξής: Με την ανάληψη των καθηκόντων τους θα αξιολογούν το επίπεδο της τάξης που παραλαμβάνουν. Στο μέσο της σχολικής χρονιάς θα αξιολογούν ξανά τη τάξη τους. Η αξιολόγηση αυτή θα κατατίθεται κεντρικά χωρίς δυνατότητα παραποίησης/αλλοίωσης.
Με το πέρας των πανελληνίων προαγωγικών θα γίνεται σύγκριση της αξιολόγησής τους με αυτή των αποτελεσμάτων. Σε περίπτωση απόκλισης πρός τα πάνω ή πρός τα κάτω πάνω απο 20% να αξιολογείται αρνητικά ο καθηγητής.
Το σύστημα αυτό θα αποκαταστήσει το επίπεδο σπουδών και θα αναγκάσει τους καθηγητές να εργαστούν σοβαρά με τους μαθητές τους. Επιπλέον θα ανταμείψει τους καθηγητές με ουσιαστική προσφορά και θα περιθωριοποιήσει όσους δέν μπορούν να ανταποκριθούν στο έργο τους.
Δεν μου πεφτει λογος , αλλα σκεπτομαι οτι η πρωτη προτασή σας για πανελληνιες σε καθε ταξη θεωρειται εως αδυνατη να πραγματοποιηθει .
Ενα ακαδημαικο απολυτηριο με πανελληνιες και εν συνεχεια εισοδο στην τριτοβαθμια εκπαιδευση αναλογως της βαθμολογιας και των θεσεων , που θα καθοριζουν τα Πανεπιστημια ειναι υλοποιησιμο.
Με την δευτερη προταση σας θελετε την αυτοαξιολογηση των δασκαλων ανα 6μηνο, πραγμα που θα ειναι αλυσιτελες και μαλιστα χωρις τις ποινες ,που θα τους επιβαλονται ανωδυνο και αν ακομη το δεχθουν .
Μια απλουστερη και αντικειμενικη -οσο γινεται-αξιολογηση των διδασκοντων γενικως θα προεκυπτε απο τα αποτελεσματα των εξετασεων των αποφοιτων στην δευτεροβαθμια εκπαιδευση -πρεπει και γιαυτην να καθιερωθουν, οπως παλαια εξετασεις- και στην τριτοβαθμια εκπαιδευση , με οικονομικη επιβραβευση ολων οσων ”εστειλαν” στα Γυμνασια και τα Πανεπιστημια τους περισσοτερους και οικονομικη μειωση σε οσους δεν τα καταφεραν.
Ισως ετσι εγερθουν οι συλλογοι των διδασκοντων σε καθε σχολειο για να μαθουν γραμματα στα παιδια μας ,γιατι απ’οτι φαινεται εγιναν πλεονεκτες για τα χρηματα και ζουνε για να τρωνε .
Ευνοητον φυσικα οτι θα καταργηθουν επι ποινη απολυσεως τα ιδιατερα μαθηματα.
Αγαπητέ κ. Σ.Α.Ν.
ευχαριστώ για το σχόλιό σας. Τοποθετώ κάποια ερωτήματα/διευκρινήσεις:
1. Γιατί είναι ανέφικτη η εισαγωγή ενιαίων αδιάβλητων πανελλαδικών εξετάσεων σε κάθε τάξη; (Η σημερινή τεχνολογία του διαδικτύου έχει λύσει πολλά τεχνικά προβλήματα).
2. Προτείνω σύγκριση της αξιολόγησης που κάνουν οι καθηγητές στους μαθητές στην αρχή (Σεπτέμβριος, παραλαβή νέας τάξης) στο μέσο (π.χ Τέλος Φεβρουαρίου) με αυτή των αποτελεσμάτων των ενιαίων αδιάβλητων πανελλαδικών τελικών εξετάσεων (Ιούνιος). Αυτό δέν είναι «αυτοαξιολόγηση» αλλά συγκριτική αξιολόγηση. Βρίσκεται δέ σε συμφωνία με την άποψή σας να κρίνονται εκ του αποτελέσματος της εισαγωγής στα ΑΕΙ. Η πρότασή μου επεκτείνει τη κρίση σε όλες τις τάξεις και όχι στη τελευταία. (Ερώτημα: Πώς θα κριθεί ένας καθηγητής της 1ης Γυμνασίου για το έργο του σε μία σχολική χρονιά;)
Ειναι εως αδυνατη -οχι ανεφικτη- ,γιατι οι Πανελληνιες για καθε ταξη θα ανετρεπαν την χρονικη διδασκαλια των μαθηματων ,θα σταματουσε την φοιτηση των μαθητων για Φροντιστηρια και ιδαιτερα μαθηματα και φυσικα και λογικα θα μετετρεπε τους δασκαλους σε ”ιεροεξεταστες” των μαθητων και αυτο και αντιπαιδαγωγικο ειναι και δεν θα το δεχονταν-και με το δικηο τους – ουτε οι γονεις και φυσικα ουτε οι συνδικαλισμενοι διδασκοντες .
Τελος ο καθηγητης της 1ης και καθε ταξεως θα κριθει απο τον Γυμνασιαρχη του και απο τον Επιθεωρητη -ενα εμπειρο καθηγητη με μεταπτυχιακο και ξενογλωσσο πια- (οπως παληα) , γαιτι οπως και εσεις θα διαπιστωσατε οι Σχολικοι συμβουλοι , που καθιερωθηκαν απο το 1982 ”χτυπουσαν στις πλατες” τους διδασκοντες ,που οι ιδιοι αυτενεργουσαν ,αλλοιωνοντας ιδιως τα θεωρητικα μαθηματα και παρόλα αυτα ανεβαιναν στην ιεραρχια.
Θα ξερετε οτι εχει να συνταχθει Εκθεση Αγιολογησης ολων των εκπαιδευτικων (δασκαλων και καθηγητων) απο το 1981.
Τι χρειαν αλλων μαρτυρων εχουμε για την εκ βαθρων αλλαγη του σημερινου συστηματος στη Παιδεια και την εκπαιδευση και ας ”βροντοφωναζουν” οι συνδικαλιστες οτι θα αμυνθουν εως εσχατων -για να θυμηθουμε και τους ηρωες μας του 1940. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ .
Υ.Γ Ευχαριστουμε τοιν πρωην σχολικο συμβουλο κ. Σαλτερή , που μας εδωσε την ευκαιρια γιαυτην την ανταλλαγη αποψεων.
Αγαπητε συμπαριωτη κ. Θ.Γ . Ευχαριστουμε πολυ για τις προσωπικες εμπειριες απο την ΜΗ λειτουργια των αυτονόμων σχολειων στην Ολλανδια , μονο που γινεται λογος στο αρθρο του κ. Σαλτερη -περιττος ο τιτλος του επιτιμου σχολικου συμβουλου Δευτεροβαθμιας εκπαιδευσης -οχι για τα αυτονομα σχολεια , αλλα για τα Προτυπα Σχολεια , τα οποια υπηρχαν και στην Δημοσια Εκπαδευση και απο τα οποια απεφοιτησαν οι σημερινοι αριστείς επιστημονες και δημοσιογραφοι- και τα οποια καταργηθηκαν το 1982 ,τοτε που ” ολαος που κατελαβε τη εξουσια” ηθελε την ισοπεδωση στην εκπαιδευση με το μονοτονικο , τις πενταημερες -οχι τις πενθημερες ,που δεν καταλαβαινε-και ολα τα αλλα που επακολουθησαν και μας πληγωνουν ,κυριως οσους εχουν παιδια στα σχολεια.
Πως να συμφωνησουν οι συνδικαλιστικες οργανωσεις των εκπαιδευτικων ιδρυματων , υστερα απο 37 ολοκληρα χρονια αδιαταρακτης και εθιμικης πια εφαρμογης εκεινων των αποφασεων ”εκεινου του λαου ”,-απο τα σπλαχνα του οποιου ολοι σχεδον προερχονται-, για αλλαγες ,που θελει και πρεπει να περασει η σημερινη κυβερνηση , για να επανελθουμε στα λογικα μας και να ”εκσυγχρονισθουμε” με το ενδοξο παρελθον μας , τοτε που μαθαιναμε γραμματα και στελναμε στο εξωτερικο ”τερατα” της Επιστημης και της Παιδειας ;;;.
Και τωρα στελνουμε , αλλα ολοι προερχονταισχεδον απο τα ιδιωτικα εκπαιδευτηρια.
Παντως εσεις να στειλετε επιστολη στην κα Κεραμεως -με κοινοποιηση και το στο πρωθυπουργικο γραφειο-για τις εμπειριες του αυτονομου σχολειου , για να προλαβετε αν εχει τετοιες διαθεσεις . Καλο θα κανετε στην Πατριδα και τα σχολιαροπαιδα.
Να σημειωσουμε ομως οτι το Συνταγμα δεν επιτρεπει την λειτουργια αυτονομων σχολειων , με πολυμορφο και λοιπα διδακτικο εργο .
Υ.Γ. Ο κ. Σαλτερης ασχολειται και επιμενει να εξασφαλισθει ομοφροσυνη στις ΔΟΕ και ΟΛΜΕ για τις αλλαγες στην εκπαιδευση , η οποια -παραλειπει να το γραψει ως γνωριζοντας τα πραγματα- θα επισυμβει στην ”δευτερα παρουσια” ,αρα και αυτος συνιστα την αναβολη τους .
Μολις ομως ψηφισθουν οι νομοι και αρχισει και η αξιολογηση των εκπαιδευτικων ,ολα θα βαινουν ομαλως ,η, με λιγωτερες ”τουφεκιες στον αερα” για το ..μωτο.
Τωρα επειδη σιγουρα ”ξεβολευονται” ριχνουν ”μπαλωθιες”.
Αγαπητοί σχολιαστές.Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να διαβάσετε και να σχολιάσετε το άρθρο μου. θα μου επιτρέψετε κάποιες διευκρινίσεις. Αρχίζω από την πιο απλή. Δεν επιμένω και δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση ότι μπορεί να εξασφαλιστεί η ομοθυμία της ΟΛΜΕ- ΔΟΕ σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του Σχολείου στην πατρίδα μας προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Εξάλλου, γράφω καθαρά και στο κείμενό μου: “Έχοντας αποβάλει όλα τα προοδευτικά της στοιχεία ήδη από τα τέλη του ’80, στηρίζεται πλέον στην πρόκληση των φοβικών αντανακλαστικών των εκπαιδευτικών. Εξ ου και η διαχρονικά αρνητική στάση των Ομοσπονδιών σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική αλλαγή, ακόμα και όταν αυτή απελευθερώνει τους εκπαιδευτικούς από τον ασφυκτικό έλεγχο των Αναλυτικών Προγραμμάτων (π.χ. project)”. Οι πολιτικές ηγεσίες αυτό που δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα είναι να απευθυνθούν τίμια και αναλυτικά στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και την κοινωνία ώστε να αναλύσουν και να πείσουν, εξασφαλίζοντας συναίνεση (απαραίτητη για την επιτυχία οποιουδήποτε εγχειρήματος σχετικά με το Σχολείο). Η διαδικασία αυτή είναι μακροχρόνια και επίπονη, αλλά η πράξη έχει δείξει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία απλά πρέπει να μπει στη θέση της και, πιστέψτε με, μπαίνει πολύ εύκολα από υπουργούς που ξέρουν πώς δουλεύει ο χώρος της Εκπαίδευσης. Δυστυχώς ως χώρα είχαμε λιγότερους και τους υπονόμευσαν τα ίδια τα κόμματά τους. Ως την παρεξηγημένη έννοια των αυτόνομων σχολείων. Εννοείται ότι αυτονομία δεν σημαίνει κρατική, οικονομική εγκατάλειψη, μη κοινό σε ποσοστό και μάλιστα ισχυρό (π.χ. 70%) Αναλυτικό Πρόγραμμα και πολύ περισσότερο άθλιο εκπαιδευτικό προσωπικό. (για την αθλιότητα της κακοπληρωμένης εκπαιδευτική εργασίας – αναπληρωτές που ισχύει και στη Ελλάδα, δήθεν λόγω κρίσης έχω γράψει πρόσφατα αυτό: https://www.protagon.gr/apopseis/i-katarameni-fyli-tou-anaplirwti-ekpaideftikou-44341920445). Η αυτονομία των σχολικών μονάδων συνίσταται στην αύξηση της προσαρμοστικότητάς του στο συγκεκριμένο περιβάλλον και στην ευελιξία των ΑΠΣ ώστε να ανταποκρίνονται περισσότερο στις ανάγκες των συγκεκριμένων παιδιών -σχολείου (π.χ. διαφορές Κουφονήσια με Εκάλη) καθώς και στις ανάγκες που αναδεικνύονται με ταχείς ρυθμούς και οι αλλαγές σε ΑΠΣ και βιβλία δεν τις προλαβαίνουν (π.χ. ενασχόληση για την κλιματική αλλαγή μέσω projecte στη Ευέλικτη Ζώνη, που όπως έγραψα απέρριψαν οι Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες). Τέλος, ως προς αυτά καθαυτά τα Πρότυπα – Πειραματικά σχολεία, που στην ουσία ο ιδρυτικός τους νόμος επί υπουργίας κ. Αρβανιτόπουλου, δημιούργησε πολλές συγχύσεις (τι είναι πραγματικά πρότυπο και τι πειραματικό, πρέπει να αποτελούν ξεχωριστή εκπαιδευτική δομή και είναι κάτι τέτοιο λειτουργικό και αποτελεσματικό;), θεωρώ ότι η εποχή μας έχει ανάγκη από σχολεία για χαρισματικά παιδιά (όπως έχουμε σχολεία για αμεα)που πρέπει να ανιχνεύουμε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και να τους δίνουμε κίνητρα (π.χ.κάλυψη εξόδων κ.α.) για να ενταχθούν σε αυτά τα σχολείο, που μπορεί να τα λέμε Πρότυπα, και όχι να περιμένουμε να τα οδηγήσουν εκεί οι προσδοκίες και το μορφωτικό επίπεδο των γονιών τους και Πειραματικά με την έννοια ότι κάθε σχολείο μπορεί να ορίσει περίοδο πειραματισμού σε ένα ή περισσότερα αντικείμενα είτε γιατί το αποφάσισε η σχολική κοινότητα είτε γιατί ζει μια συγκεκριμένη ανάγκη (π.χ. κύμα μεγάλου αριθμού παιδιών μεταναστών, εκδήλωση συχνών κρίσεων μπούλινγκ κλπ). Αυτά που κάνουμε εμείς και αναποτελεσματικά είναι και παρωχημένα. να είστε καλά και πάλι ευχαριστώ για το χρόνο και τις σκέψεις σας. Υ.Γ. Η αναφορά στον τίτλο Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής (και όχι Δευτεροβάθμιας) Εκπαίδευσης υπάρχει ως διευκρίνιση της ταυτότητάς μου για δυο λόγους. Ο πρώτος το αίτημα του protagon να υπάρχει κάποιο στοιχείο ταυτότητας στους αρθρογράφους που δεν είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, ώστε ο αναγνώστης να πληροφορείται για τι σχέση τους με το θέμα που καταπιάνονται. Οπότε δήλωσα τον συγκεκριμένο τίτλο που αποδίδεται με ΦΕΚ κατά την συνταξιοδότηση ενός Σχολικού Συμβούλου εφ’ όρους ζωής και κατά αναλογία με το “ομότιμος” με βάση το νόμο. Σήμερα, βέβαια, δεν υπάρχουν γιατί τους κατάργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Κ. Κεραμέως έχει δηλώσει ότι θα επαναφέρει το θεσμό, γιατί ήταν ο μοναδικός που είχε παιδαγωγική εποπτεία του συστήματος. Αν είναι, όμως, να τον “νεκροαναστήσει”, δηλαδή να τον επαναφέρει με τις αδυναμίες που είχε, ας το αφήσει καλύτερα. Οπότε προτίμησα αυτή την αναφορά από το “συνταξιούχος εκπαιδευτικός” και γιατί ομολογώ ότι το συνταξιούχος αισθητικά δεν μου πάει και γιατί πιστεύω ότι μια φορά δάσκαλος, πάντα δάσκαλος, που λέει και το τραγούδι.
Πολλα γραψατε -στην δευτερολογια σας-κ. Σαλτερή και εγω σας ευχαριστω γιαυτο , αλλα ενω στο αρχικο σας κειμενο ξεκινησατε με μια διαπιστωση ,πανελληνιως πια αποδεκτη στη συνεχεια ”συμβουλευσατε ” την κ. Κεραμεως να πεισει ιδεολογικα τους εκαπιδευτικους για τις προθεσεις της , οταν εχει να αντιμετωπισει τους συνδικαλιστικους συλλογους ολων των εκπαιδευτικων ,που ακυρωσαν στην πραξη μεταρρυθμισεις στην εκπαιδευση -και με ”Τεμπονερα” ακομη – απο το 1990 μεχρι σημερα ,γιαυτο και σας επισημανθηκε οτι ομοφροσυνη μεταξυ Υπουργειου και εκπαιδευτικων δεν θα επισυμβει στον αιωνα τον απαντα ,λογω των ”αγωνων” που εδωσε το εκπαιδευτικο προσωπικο , για καταργηση της αξιολογησης , των μεταθεσεων -ουτε απο σχολειο σε σχολειο στην ιδια πολη που χρονια τωρα δεν γινονται , για να μη χαθει η πελατεια των ”ιδιαιτερων μαθηματων”- και ποσα αλλα ,τα οποια γνωριζεται καλυτερα ολων εσεις , για τα οποια ομως δεν καταφερατε να πεισετε ως σχολικος συμβουλος-δασκαλος -τους ελεγχομενους εκπαιδευτικους σας ,κατι που συνιστα συλλογικη αποτυχια ολων των προισταμενων των σχολικων μοναδων .
Δεν ειναι ολα αρμοδιοτητες των κυβερνησεων αγαπητε κ.Σαλτερή ,απλως οι πασης βαθμιδος προισταμενοι απο το 1981 αρχισαν σταδιακα με γεωμετρικη προοδο οχι μονον να παραιτουνται απο την εκπληρωση των καθηκοντων της θεσεως τους ,αλλα και να ”θωπευουν” τους υφισταμενους τους , ιδιαιτερα τους ταυτιζομενους με το εκαστοτε κυβερνητικο κομμα .
Και οπως θα γνωριζετε και εσεις ο,τι ”θωπευεται” θεριευει.
Και ετσι οπως ειναι τα πραγματα δεν απαντας στις συνδικαλιστικες οργανωσεις και τις κομματικες ”φατριες”.
Νομοθετεις και επιβλεπεις για τη εφαρμογη των νομων και των συνεπειων σε οσους τους παραβαινουν.
Υ.Γ Εκτιμω πως η σημερινη κατασταση μετα απο την παρατεταμενη ”εκτροπη” στην εκπαιδευση και την καθ’ολου παιδεια των Ελληνων , απαιτει αντιμετωπιση αναλογη της μεταδικατορικης εποχης του 1974 και ας αντιδρουν οι βλ…. και οι βολεμενοι.
Αν φυσικα θελουμε την προοδο , που επιτυγχανουν μικροτερες χωρες και την δοξα της Ελληνικης παιδειας ,κατι που ουτε απασχολησε ,ουτε απασχολει τους πολυχρωμους και ισοβιους συνδικαλιστες .
Αυτη δεν ειναι η πραγματικοτητα;;;.