5 Νοεμβρίου 2025
Δημήτριος Τσαΐλας (αντιναύαρχος ε.α.)
(Έχει διδάξει επί σειρά ετών επιχειρησιακό σχεδιασμό, στρατηγική και ασφάλεια σε ανώτερους αξιωματικούς στη Σχολή Εθνικής Άμυνας. Είναι μέλος και ερευνητής του Ινστιτούτου Εθνικής και Διεθνούς Ασφάλειας.)
Πνευματικά δικαιώματα: @ 2025 Ερευνητικό Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Σπουδών (www.rieas.gr)
Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Νοεμβρίου 2025
Σημείωση: Το άρθρο αντικατοπτρίζει την άποψη του συγγραφέα και όχι απαραίτητα τις θέσεις του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Σπουδών.
Εισαγωγή: Η Ενεργειακή Σκακιέρα Κάτω από τα Κύματα
Η Ανατολική Μεσόγειος υπήρξε ανέκαθεν σταυροδρόμι αυτοκρατοριών, εμπορίου και συγκρούσεων. Σήμερα, είναι επίσης σταυροδρόμι αγωγών, πλωτών τερματικών και δεξαμενόπλοιων υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ). Η σιωπηλή αναδιάταξη που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην περιοχή δεν καθορίζεται από στρατιωτική ισχύ ή ρητορική, αλλά από υποδομές και ροές ενέργειας.
Η Αίγυπτος, που κάποτε ξεχώριζε ως το ανερχόμενο κέντρο φυσικού αερίου της Μεσογείου, έχει μετατραπεί — μέσα από μια δραματική ανατροπή — στον μεγαλύτερο εισαγωγέα ΥΦΑ της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Η Ελλάδα, αντιστρόφως, έχει αναδειχθεί σε περιφερειακό κόμβο επαναεριοποίησης, συνδέοντας τα Βαλκάνια με τις παγκόσμιες αγορές ενέργειας.
Οι εξελίξεις αυτές δεν σηματοδοτούν μόνο μεταβολή στις οικονομικές ισορροπίες αλλά και αναδιάταξη της στρατηγικής ισχύος. Η ενεργειακή ασφάλεια, όπως έχω επί μακρόν υποστηρίξει, δεν ξεχωρίζει πλέον από την εθνική ασφάλεια. Ο έλεγχος των ενεργειακών διαδρόμων (φυσικών και θαλάσσιων) έχει καταστεί το σύγχρονο ισοδύναμο της εδαφικής άμυνας.
Η Ανατροπή της Αιγύπτου: Από Εξαγωγέας σε Εισαγωγέα
Η Πτώση του Zohr και η Εύθραυστη Τροφοδοσία
Το 2017, η ανακάλυψη και ταχεία ανάπτυξη του κοιτάσματος φυσικού αερίου Zohr στην Αίγυπτο υποσχόταν ενεργειακή αυτάρκεια και ακόμη και δυνατότητα εξαγωγών. Για αρκετά χρόνια, η Αίγυπτος απολάμβανε το κύρος του καθαρού εξαγωγέα, αποστέλλοντας ΥΦΑ στην Ευρώπη και την Ασία μέσω των τερματικών Idku και Damietta.
Αυτό το αφήγημα, πλέον, έχει καταρρεύσει. Η παραγωγή στο Zohr έχει μειωθεί απότομα — από αρχική παραγωγή σχεδόν 6 δισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών ημερησίως το 2021, σε περίπου 3,5 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια έως τα μέσα του 2025 (Reuters, 2025). Ο συνδυασμός φυσικής εξάντλησης του κοιτάσματος, μειωμένων επενδύσεων στην ανάντη παραγωγή και επιχειρησιακών προκλήσεων έχει διαβρώσει τη βάση εγχώριας τροφοδοσίας της Αιγύπτου.
Παράλληλα, η ζήτηση έχει εκτοξευθεί. Ένας πληθυσμός άνω των 110 εκατομμυρίων, σε συνδυασμό με τη βιομηχανική ανάπτυξη και πρωτοφανή κύματα καύσωνα, έχει πιέσει το ηλεκτρικό δίκτυο της Αιγύπτου. Το καλοκαίρι του 2024 σημειώθηκαν διακοπές ρεύματος σε όλη τη χώρα, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να δώσει προτεραιότητα στην εγχώρια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έναντι των εξαγωγών.
Η Έκρηξη των Εισαγωγών ΥΦΑ
Ως αποτέλεσμα, η Αίγυπτος έχει καταστεί ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ΥΦΑ στη ΜΕΝΑ, με 6,46 εκατομμύρια τόνους μέχρι στιγμής το 2025, ξεπερνώντας το Κουβέιτ που ανήλθε στους 6,44 εκατομμύρια (Bloomberg, 2025). Μόλις δύο χρόνια πριν, η χώρα είχε εισαγάγει μετά βίας 20.000 τόνους.
Για να καλύψει αυτό το κενό, το Κάιρο εξασφάλισε συμφωνίες εισαγωγής ΥΦΑ ύψους περίπου 3 δισ. δολαρίων με τις Shell και Total Energies για παραδόσεις μεταξύ Ιουλίου 2025 και Ιουνίου 2026 (Reuters, 2025). Η Αίγυπτος έχει επίσης μισθώσει τρεις πλωτές μονάδες αποθήκευσης και επαναεριοποίησης (FSRUs) για να αυξήσει τη δυναμικότητα εισαγωγής μέσω των λιμένων Αΐν Σοχνά και Αλεξάνδρειας.
Αν και τα μέτρα αυτά απέτρεψαν την οικονομική κατάρρευση, εξέθεσαν την Αίγυπτο στις διακυμάνσεις των παγκόσμιων τιμών του ΥΦΑ. Κάθε αποστολή εξαντλεί πολύτιμα συναλλαγματικά αποθέματα, επιβαρύνοντας περαιτέρω μια οικονομία που ήδη βρίσκεται υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ.
Στρατηγικές Συνέπειες
Η ενεργειακή ευθραυστότητα έχει γεωπολιτικές συνέπειες. Ο ρόλος της Αιγύπτου ως αξιόπιστου εξαγωγέα προς την Ευρώπη έχει περιοριστεί. Η ικανότητά της να ασκεί ενεργειακή διπλωματία, που άλλοτε ήταν ισχυρό εργαλείο περιφερειακής επιρροής, έχει μειωθεί.
Το Κάιρο αντιμετωπίζει πλέον ένα παράδοξο: η γεωστρατηγική του θέση παραμένει αναντικατάστατη — ελέγχει τη Διώρυγα του Σουέζ, μία από τις πλέον κρίσιμες θαλάσσιες αρτηρίες του κόσμου — ωστόσο, η εσωτερική του ενεργειακή ανασφάλεια υπονομεύει την εξωτερική του επιρροή.
Η δυναμική αυτή απειλεί να περιορίσει την ελευθερία δράσης της Αιγύπτου στην περιφερειακή πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής της στο Φόρουμ Αερίου Ανατολικής Μεσογείου (EMGF) και του ενεργειακού της συντονισμού με το Ισραήλ και την Κύπρο.
Η Στρατηγική Άνοδος της Ελλάδας: Υποδομές ως Θαλάσσια Ισχύς
Από Ενεργειακός Καταναλωτής σε Περιφερειακός Κόμβος
Ενώ η Αίγυπτος αγωνίζεται με ελλείψεις, η Ελλάδα έχει μεταμορφωθεί σε πύλη ενέργειας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η μεταμόρφωση αυτή δεν ήταν τυχαία. Ήταν προϊόν μιας συνεκτικής ναυτικής στρατηγικής βασισμένης σε υποδομές, συμμαχίες και διορατικότητα.
Ο τερματικός σταθμός ΥΦΑ της Ρεβυθούσας, που βρίσκεται κοντά στην Αθήνα, λειτουργεί από το 1999. Πρόσφατες αναβαθμίσεις αύξησαν τη δυναμικότητά του σε έως 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως — επαρκή για να καλύψουν έως και το 40% της εγχώριας ζήτησης (Trade.gov, 2024).
Ωστόσο, ο πραγματικός καταλύτης υπήρξε η Πλωτή Μονάδα Αποθήκευσης και Επαναεριοποίησης (FSRU) στην Αλεξανδρούπολη, η οποία ξεκίνησε εμπορική λειτουργία στα τέλη του 2024 (Gastrade, 2024). Στρατηγικά τοποθετημένη στο βόρειο Αιγαίο, η Αλεξανδρούπολη συνδέεται άμεσα με τα δίκτυα φυσικού αερίου της Ελλάδας και της Σλαβομακεδονίας μέσω του Διασυνδετήριου Αγωγού Ελλάδας–Σλαβομακεδονίας (IGB), επιτρέποντας εξαγωγές αερίου στη Σερβία, τη Σλαβομακεδονία και ακόμη και στη Ρουμανία.
Η Ναυτική Διάσταση
Αυτή η υποδομή έχει επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια. Για πρώτη φορά, η Νοτιοανατολική Ευρώπη μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στις παγκόσμιες αγορές ΥΦΑ, ανεξάρτητα από ρωσικούς αγωγούς ή τουρκικούς μεσάζοντες. Η Ελλάδα έχει εξελιχθεί όχι μόνο σε αποδέκτη ενέργειας, αλλά και σε δύναμη διέλευσης, ελέγχοντας τις θαλάσσιες διαδρομές και τις πύλες επαναεριοποίησης που καθορίζουν τις περιφερειακές ροές προμήθειας.
Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η ναυτική στρατηγική πρέπει να επεκτείνεται πέρα από τα ναυτικά μέσα, ώστε να περιλαμβάνει λιμάνια, ενεργειακούς τερματικούς σταθμούς και σημεία στρατηγικής συμφόρησης. Υπό αυτήν την έννοια, η Ελλάδα ενσαρκώνει το σύγχρονο ναυτικό κράτος: οι τερματικοί σταθμοί ΥΦΑ της είναι στρατηγικά εξίσου σημαντικοί με τις φρεγάτες και τις ναυτικές της μοίρες.
Στρατηγική Σύμπλευση με την Ευρώπη
Η επιτυχία της Ελλάδας ενισχύει επίσης την ευρωπαϊκή στρατηγική REPowerEU, που στοχεύει στη μείωση της εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2023). Η Αθήνα έχει ουσιαστικά εδραιωθεί ως το νότιο στήριγμα των Βρυξελλών για την ενεργειακή ανθεκτικότητα.
Η σχεδιαζόμενη πλωτή μονάδα ΥΦΑ στον Βόλο και οι δυνητικές διασυνδέσεις αγωγών προς τον βορρά θα ενισχύσουν περαιτέρω την ενσωμάτωση των βαλκανικών ενεργειακών αγορών στο σύστημα της ΕΕ, ενισχύοντας την πολιτική και οικονομική τους σύνδεση με τους δυτικούς θεσμούς.
Ενέργεια, Ασφάλεια και Ναυτική Στρατηγική — ΥΦΑ και Γεωπολιτική Επιρροή
Οι ροές ενέργειας διαμορφώνουν τις πολιτικές συμμαχίες. Όπου ταξιδεύει το ΥΦΑ, ακολουθεί η διπλωματία. Η τομή υποδομών φυσικού αερίου και θαλάσσιας γεωγραφίας διαμορφώνει μια νέα γεωμετρία ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο, με άξονες την Ελλάδα, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Κύπρο.
Αυτά τα κράτη αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Φόρουμ Αερίου Ανατολικής Μεσογείου (EMGF), με έδρα το Κάιρο. Ιδρυμένο το 2019, το EMGF θεσμοθετεί τη συνεργασία μεταξύ παραγωγών, κρατών διέλευσης και καταναλωτών, ενσωματώνοντας την ενέργεια στον τομέα της διαβούλευσης για την ασφάλεια (EMGF, 2024).
Η ευθυγράμμιση αυτή εξυπηρετεί διττό σκοπό: ενισχύει τη σταθερότητα της οικονομίας και αντισταθμίζει τη διεκδικητική ναυτική στάση της Τουρκίας. Η Ελλάδα και η Αίγυπτος, ιδίως, έχουν αναπτύξει μια ισχυρή αμυντική συνεργασία που περιλαμβάνει κοινές ναυτικές ασκήσεις και συμφωνίες θαλάσσιων οριοθετήσεων, όλα βασισμένα σε ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας.
Στρατηγικά Σημεία Συμφόρησης και Προβολή Ισχύος
Η γεωγραφία της Ανατολικής Μεσογείου δημιουργεί στρατηγική αλληλεξάρτηση. Ο έλεγχος της Διώρυγας του Σουέζ από την Αίγυπτο συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα με τη Μεσόγειο, διευκολύνοντας περίπου το 12% του παγκόσμιου εμπορίου και σημαντικό ποσοστό των αποστολών ΥΦΑ. Η Ελλάδα, αντίστοιχα, ελέγχει τις θαλάσσιες προσβάσεις προς το Αιγαίο και την Αδριατική.
Μαζί, αυτά τα κράτη σχηματίζουν έναν διπλό ναυτικό άξονα — ο ένας ελέγχει τη διέλευση, ο άλλος τη διανομή. Αυτή η εταιρική σχέση, αν θεσμοθετηθεί, θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυλώνα ενός σταθερού ενεργειακού διαδρόμου που συνδέει τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ευρώπη.
Το Πλέον Ευρύτερο Γεωπολιτικό Πλαίσιο
Η Παράμετρος της Ουκρανίας και η Στρατηγική Αναπροσαρμογή της Ευρώπης
Η εισβολή της Ουκρανία από τη Ρωσία το 2022 αναδιάρθρωσε τα παγκόσμια ενεργειακά πρότυπα. Η σπουδή της Ευρώπης να αντικαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο επιτάχυνε την κατασκευή τερματικών ΥΦΑ (LNG) και διασυνδετήρων. Η υποδομή της Ελλάδα επωφελήθηκε άμεσα από αυτή την αλλαγή, καθώς φορτία που προορίζονταν για τη Γερμανία ή την Ολλανδία ανακατευθύνθηκαν προς τη Νότια Ευρώπη.
Η πρώιμη υπόσχεση της Αίγυπτος ως συμπληρωματικός προμηθευτής — μέσω των τερματικών ΥΦΑ της και πιθανών επανεξαγωγών αερίου από το Ισραήλ — υπονομεύθηκε από την πτώση της εγχώριας παραγωγής. Παρόλα αυτά, η Αίγυπτος παραμένει ουσιαστική για τη μακροπρόθεσμη διαφοροποίηση της Ευρώπης, εφόσον μπορέσει να αποκαταστήσει την παραγωγή της και να προσελκύσει νέες επενδύσεις.
Τα Συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ
Τόσο η Ελλάδα όσο και η Αίγυπτος είναι κρίσιμες για το νότιο πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Η Σούδα Bay στην Κρήτη και η Διώρυγα του Σουέζ υπό τον αιγυπτιακό έλεγχο είναι αναντικατάστατες για ναυτικές επιχειρήσεις των συμμάχων. Η προστασία των ενεργειακών υποδομών έχει πλέον μετατραπεί σε ζήτημα του ΝΑΤΟ.
Τερματικοί σταθμοί ΥΦΑ, αγωγοί και υποθαλάσσια καλώδια αποτελούν πιθανούς στόχους σαμποτάζ ή εξαναγκασμού — όπως φάνηκε με το περιστατικό Nord Stream Incident το 2022. Ενισχυμένη ναυτική επιτήρηση της θαλάσσιας ζώνης και συντονισμένη ναυτική παρουσία είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια αυτών των υποδομών.
Πολιτικές Προκλήσεις και Προτάσεις
Για την Αίγυπτο
- Επαναδραστηριοποίηση της ανάντη επένδυσης
Η Αίγυπτος πρέπει να προσελκύσει νέο κεφάλαιο στην έρευνα και παραγωγή φυσικού αερίου, ιδίως υπεράκτια. Η ρυθμιστική σταθερότητα και διαφανείς φορολογικοί όροι είναι απαραίτητοι. - Εξορθολογισμός της εγχώριας κατανάλωσης
Οι ενεργειακές επιδοτήσεις διαστρεβλώνουν τη ζήτηση και απορροφούν δημοσιονομικούς πόρους. Η σταδιακή μεταρρύθμιση των επιδοτήσεων, σε συνδυασμό με στοχευμένη στήριξη ευάλωτων ομάδων, θα ενίσχυε την αποδοτικότητα. - Διεύρυνση των πηγών ενέργειας
Η αύξηση της ηλιακής και αιολικής παραγωγής μπορεί να μειώσει την εξάρτηση από το φυσικό αέριο για ηλεκτροπαραγωγή, απελευθερώνοντας περισσότερο αέριο για εξαγωγή ή βιομηχανική χρήση. - Ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας
Η Αίγυπτος θα πρέπει να αξιοποιήσει την ηγεσία της στο East Mediterranean Gas Forum ώστε να συντονιστεί με την Ελλάδα και το Ισραήλ για τη διαχείριση της προμήθειας και μηχανισμούς συμπόρευσης αερίου στην περιοχή.
Για την Ελλάδα
- Ανάπτυξη Βόρειας Διασύνδεσης
Νέοι διασυνδετήριοι αγωγοί προς τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία θα ενίσχυαν την περιφερειακή ολοκλήρωση και θα παγίωναν τον ρόλο της Ελλάδας ως ευρωπαϊκής πύλης. - Ασφάλεια Ενεργειακών Εγκαταστάσεων
Οι τερματικοί σταθμοί LNG και οι πλωτές μονάδες επαναεριοποίησης (FSRUs) πρέπει να προστατεύονται μέσω ενισχυμένων ναυτικών περιπολιών, κυβερνοάμυνας και κοινών ευρωπαϊκών ναυτικών πρωτοβουλιών. - Ενσωμάτωση στους Στόχους της Πράσινης Μετάβασης
Τοποθετώντας το LNG ως καύσιμο μετάβασης, η Ελλάδα μπορεί να ευθυγραμμιστεί με τη στρατηγική της ΕΕ για το κλίμα, διατηρώντας παράλληλα την οικονομική της ανταγωνιστικότητα. - Θεσμοθέτηση της Ελληνο-Αιγυπτιακής Συνεργασίας
Θα πρέπει να θεσπιστούν τακτικοί στρατηγικοί διμερείς διάλογοι για την ενέργεια και την ασφάλεια, με έμφαση στις κοινές ναυτικές ασκήσεις, τη λιμενική εφοδιαστική και τις επενδύσεις σε θαλάσσιες υποδομές.
Μια Νέα Γεωμετρία Ισχύος
Η σύγκλιση της αιγυπτιακής γεωγραφίας και της ελληνικής ναυτικής ικανότητας αναδιαμορφώνει τον στρατηγικό χάρτη της περιοχής. Το αναδυόμενο ενεργειακό τρίγωνο — με το Σουέζ ως παγκόσμιο στρατηγικό στενό, την Αλεξανδρούπολη ως πύλη των Βαλκανίων και τη Ρεβυθούσα ως επιχειρησιακό πυρήνα — διαμορφώνει μια νέα γεωμετρία επιρροής.
Αυτή η γεωμετρία συνδέει την Ευρώπη με την Αφρική μέσα από μια κοινή θαλάσσια στρατηγική. Ευθυγραμμίζεται με τον στόχο της Δύσης για ένα διαφοροποιημένο, ανθεκτικό ενεργειακό σύστημα, ικανό να αντέχει σε γεωπολιτικούς κραδασμούς.
Το προσωπικό μου ρητό ταιριάζει απόλυτα εδώ:
«Στις θαλάσσιες περιοχές, η ισχύς δεν προβάλλεται μόνο με πλοία — εδραιώνεται με υποδομές.»
Τα δίκτυα LNG της Ανατολικής Μεσογείου ενσαρκώνουν αυτή την αλήθεια. Δεν είναι απλώς οικονομικά περιουσιακά στοιχεία· είναι εργαλεία αποτροπής, συνεργασίας και επιρροής.
Συμπέρασμα: Στρατηγική στη Σιωπή
Η αναδιάταξη που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο είναι σιωπηλή, αλλά βαθιά. Η στροφή της Αιγύπτου από εξαγωγέας σε εισαγωγέας αποκαλύπτει την ευθραυστότητα της εθνικής ενεργειακής ασφάλειας. Η ανάδειξη της Ελλάδας ως περιφερειακού κόμβου καταδεικνύει τη δύναμη της στρατηγικής διορατικότητας και της ναυτικής γεωγραφίας.
Μαζί, ενσαρκώνουν αντιφατικά διδάγματα. Για την Αίγυπτο, η ενεργειακή ασφάλεια είναι προϋπόθεση για την κυριαρχία. Για την Ελλάδα, η υποδομή είναι στρατηγική — ένα εργαλείο μέσω του οποίου ένα μικρό κράτος μπορεί να ασκήσει δυσανάλογη περιφερειακή επιρροή.
Οι ροές ενέργειας, όχι οι μετακινήσεις στρατευμάτων, είναι αυτές που αναδιαμορφώνουν τον χάρτη. Τα κράτη που το κατανοούν αυτό — εκείνα που ενσωματώνουν τα ενεργειακά τους συστήματα με τις ναυτικές τους στρατηγικές — θα ορίσουν το μέλλον της Ανατολικής Μεσογείου.
Πηγές:
Al-Kandari, Aisha. “Egypt’s LNG Imports Surge Amid Domestic Gas Shortfall.” Middle East Economic Survey, June 2024.
Bloomberg. “Egypt Usurps Kuwait as Middle East’s Biggest LNG Importer.” Bloomberg News, October 20, 2025. https://www.bloomberg.com/news/articles/2025- 10-20/egypt-usurps-kuwait-as-middle-east-s-biggest-lng-importer
European Commission. REPowerEU Plan: European Energy Security Post- Ukraine. Brussels: European Union Publications, 2023.
Gastrade. “Commercial Operations of Alexandroupolis LNG Terminal Begin.” Gastrade S.A., October 1, 2024.
https://www.gastrade.gr/en/2024/10/01/commercial-operations-of-gastrades- alexandroupolis-lng-terminal-begins
International Energy Agency. Gas Market Report, Q1 2025. Paris: IEA, 2025.
Kittos, Leon. “Greece’s LNG Infrastructure and Regional Energy Security.” Hellenic Foundation for European & Foreign Policy (ELIAMEP), Policy Brief No. 47, 2024.
Reuters. “Egypt to Import LNG to Cover Demand, July 2025–June 2026.” Reuters Energy News, June 25, 2025. https://www.reuters.com/world/africa/egypt- import-lng-cover-demand-july-2025-june-2026-cabinet-says-2025-06-25
Tagliapietra, Simone, and Georg Zachmann. “The Balkan Gas Corridor and Europe’s Energy Diversification.” Bruegel Policy Paper, May 2023.
Trade.gov. “Greece: Natural Gas and Electricity Infrastructure.” U.S. Department of Commerce, 2024. https://www.trade.gov/market-intelligence/greece- natural-gas-and-electricity-infrastructure
United States Energy Information Administration (EIA). Liquefied Natural Gas Flows into Europe: Trends and Projections. Washington, DC: U.S. DOE, 2024.
Η εργασία συντάχθηκε και δημοσιεύθηκε στα αγγλικά. Μπορείτε να την δείτε παρακάτω.
Η μετάφραση είναι των Ανιχνεύσεων
dts89
