Η Ρεπούση, ο “Ρουβίκωνας”, η Συμφωνία των Πρεσπών και η οικονομία έφεραν την τραγική ήττα

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ

Η προσπάθεια ανάγνωσης του πως και σε πόση έκταση επηρέασε το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής η Συμφωνία των Πρεσπών γίνεται με λάθος προσέγγιση και τρόπο.

Αναζητούνται τα στοιχεία εκείνα που θα εντοπίσουν το μαύρισμα του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ως έκφραση διαμαρτυρίας για τις Πρέσπες, μόνο στη Βόρεια Ελλάδα και στους νομούς της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας.

Και αυτό είναι το λάθος, που ίσως γίνεται και εσκεμμένα για να υποβαθμιστεί το πόσο καταστροφικά λειτούργησε για τον ΣΥΡΙΖΑ η Συμφωνία των Πρεσπών. Με την λογική, “αφού ο Τσίπρας έχασε και στην Μακεδονία, λίγο πολύ όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, η Συμφωνία των Πρεσπών έχει γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό και συνεπώς άλλα θέματα οδήγησαν στην ταπεινωτική ήττα», επιχειρείται και ο εξωραϊσμός  της.

Η Συμφωνία των Πρεσπών επηρέασε και έτμησε οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως το εκλογικό σώμα σε όλη την χώρα. Από  την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τα Χανιά, από το Κιλκίς μέχρι την Γαύδο, από την Λευκάδα μέχρι τη Σάμο.

Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν φυσικά ο μοναδικός λόγος για την μαζική και οργισμένη αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ .

Όμως ήταν ο καταλύτης για να πληγεί ανεπανόρθωτα το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του, να διαλυθεί κάθε στοιχείο του πατριωτικού χαρακτήρα του (όσο από αυτό υπάρχει σε ένα κόμμα που προτάσσει ως απότοκο του κομμουνιστικού παρελθόντος του τον διεθνισμό από τον πατριωτισμό) και έτσι να λειτουργήσει αυτή η εικόνα σωρευτικά στην οργή που είχε συγκεντρωθεί για τα υπόλοιπα που είναι λίγο πολύ γνωστά:

Η Συμφωνία των Πρεσπών διέρρηξε τον τελευταίο δεσμό με μεγάλες λαϊκές μάζες, που θεώρησαν ότι η κυβέρνηση εκτέλεσε διατεταγμένη υπηρεσία, ότι είχε σκοπό να λύσει το Σκοπιανό, με κάθε τρόπο αδιαφορώντας για την μορφή της λύσης, γιατί έτσι το είχε υποσχεθεί στην κ. Μέρκελ και στον κ. Τραμπ. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την διαπραγμάτευση καλλιέργησαν και τροφοδότησαν αυτή την αντίληψη και έτσι υπονομεύθηκαν ακόμη και στοιχεία της Συμφωνίας που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως θετικά.

Όμως δεν ήταν μόνο η Συμφωνία των Πρεσπών που έπληξε το «πατριωτικό» προφίλ και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο φοβικός τρόπος αντιμετώπισης του Ερντογάν και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο επιχειρούσαν να δικαιολογήσουν το ξέσπασμα του «Σουλτάνου» εναντίον της Συνθήκης της Λοζάνης, όταν σώνει και καλά τον έφεραν για επίσκεψη στην Αθήνα, όταν του επέτρεπαν να έρθει και να περιοδεύσει στην Θράκη με τρόπο που σαφώς υπονόμευε τα εθνικά συμφέροντα, ο «σκληρός δίσκος» της κοινής γνώμης κατέγραφε…

Όταν η Αθήνα απέφευγε να τρίξει τα δόντια στην Αλβανία, προκειμένου να μην χαλάσει το… κλίμα και να μην φανεί ότι ταυτίζεται με τους «ακραίους» που μιλούν για τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, υπονόμευε και πάλι την αξιοπιστία και την διπλωματική ισχύ της Ελλάδας έναντι των Τιράνων.

Όταν ακόμη και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε κριτική όταν τέθηκε πολύ σωστά από τον Νίκο Κοτζιά στην  διαπραγμάτευση για το Κυπριακό, το θέμα της κατάργησης των τουρκικών Εγγυήσεων, η κοινή γνώμη παρακολουθούσε.

Όταν η κυρία Ρεπούση έβρισκε με άλλους μαζί από την σχολή σκέψης που η ίδια εκπροσωπεί για την Ιστορία, περίβλεπτη θέση  στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, η κοινή γνώμη και πάλι κατέγραφε…

Φίλης, Μπαλτάς, Γαβρόγλου, ακολούθησαν συστηματική πολιτική αφυδάτωσης του εθνικού στοιχείου από την ελληνική εκπαίδευση, παραπέμποντας όλο και περισσότερο στα μοντέλα της Open Society του κ. Σόρος η κοινή γνώμη κατέγραφε.

Και αυτές οι καταγραφές δεν γίνονταν μόνο στην Μακεδονία… Αφορούν την συλλογική εθνική συνείδησή οποία δεν περιορίζεται στα σύνορα των Νομών ή των Περιφερειών. Γι αυτό ας μην αναζητούν γεωγραφικά  χαρακτηριστικά για την εκλογική επίδραση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η Συμφωνία των Πρεσπών ηταν ο καταλύτης που μετέτρεψε  ένα κοκτέιλ, υποβόσκουσας αντίδρασης σε άδικα μέτρα,  προβληματισμού, έκπληξης, αγωνίας για το αύριο, απογοήτευσης, θλίψης για την παρακμή, οργής για την διάλυση της μεσαίας τάξης την διάλυση των Πανεπιστημίων, για τους Ρουβίκωνες, για τα κότερα, για την φορολογία για την «αριστερή» λιτότητα, για την ταπείνωση από την αλαζονεία της εξουσίας, σε ένα εκρηκτικό μείγμα, που η πρώτη δόση του έσκασε την περασμένη Κυριακή.

Και το υπόλοιπο έχει πυροδοτηθεί για την Κυριακή των Εθνικών Εκλογών…

Πηγή:  https://hellasjournal.com

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα