Τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης, ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει αποδιαρθρωθεί. Οι επενδύσεις έχουν μειωθεί κατά 65%, με τη μεταποίηση και τη βιομηχανική δραστηριότητα να πληρώνουν το κόστος της ύφεσης. Και το ζητούμενο είναι πώς θα γίνει επανεκκίνηση της επενδυτικής δραστηριότητας χωρίς εμπιστοσύνη, χωρίς θεσμούς που θα λειτουργούν, ανθρώπινο δυναμικό, δικαιοσύνη, και -προ πάντων- στενή συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρήσεων.

Δυστυχώς στην Ελλάδα το πολιτικό προσωπικό αλλά και το δικαστικό και το δημοσιογραφικό κατεστημένο -δημοσίως τουλάχιστον- αντιμετωπίζουν με καχυποψία το επιχειρείν! Ο αστικός μύθος εμφανίζει τους επιχειρηματίες ως συνήθεις… υπόπτους που αναπτύσσουν ανορθόδοξη δράση και παράνομο πλουτισμό. Πάνω σ’ αυτήν τη «λογική», η Δικαιοσύνη καθώς εξετάζει σωρεία οικονομικών υποθέσεων επιδίδεται σε μια «βιομηχανία» αφαίρεσης του δικαιώματος εξόδου από τη χώρα από τους υπό κατηγορία επιχειρηματίες. Κατ’ αποκλειστικότητα σας αποκαλύπτω ότι αυτήν τη στιγμή με δικαστικές αποφάσεις έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα εξόδου από τη χώρα σε 244 επιχειρηματίες που εμπλέκονται σε εκκρεμείς οικονομικές υποθέσεις! Πρόκειται για μεγάλα ονόματα του ελληνικού επιχειρείν που η κύρια δραστηριότητά τους βρίσκεται στο εξωτερικό.

Το καθεστώς

Αναζητώ να μάθω το ειδικό καθεστώς που ισχύει για απαγορεύσεις εξόδου από τη χώρα και διαπιστώνω ότι το πρόβλημα είναι διπλό: Αφενός επιβάλλεται από τον ανακριτή ή το Δικαστικό Συμβούλιο ως περιοριστικός όρος. Αφετέρου, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 2 ΠΔ 25/2004 (ΦΕΚ Α’ 17/30-01-2004) «Προϋποθέσεις χορήγησης διαβατηρίων, χρονική ισχύς, αντικατάσταση, απώλεια και ακύρωση αυτών», σε περίπτωση άσκησης ποινικής δίωξης για κακούργημα ή επιβολής απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, οι αρμόδιες αστυνομικές ή προξενικές αρχές αφαιρούν το διαβατήριο. Στην πράξη, ακόμη και εάν αρθεί η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, η Αστυνομία μέχρι πρόσφατα δεν επέστρεφε αμέσως το διαβατήριο, αν και το ίδιο άρθρο προβλέπει την επιστροφή του εφόσον αρθεί η απαγόρευση εξόδου. Επίσης, εφόσον έχει λήξει η ισχύς διαβατηρίου και δεν έχει τελειώσει η δίκη, στην πράξη δεν εκδίδεται από την Αστυνομία νέο διαβατήριο!

Μάλιστα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου με την υπ’ αρ. 8/2014 γνωμοδότησή του προς το υπουργείο Δημοσίας Τάξης επισήμανε ότι όταν αίρεται η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, η Αστυνομία δεν πρέπει να κρατά το διαβατήριο, αλλά να το επιστρέφει. Πρακτικά, οι κατηγορούμενοι με απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, ακόμη και εάν αυτή αρθεί, αντιμετωπίζουν επιπλέον πρόβλημα σε περίπτωση κατά την οποία αιτούνται την επιστροφή του διαβατηρίου τους ή την έκδοση νέου. Το ζήτημα επομένως του ΠΔ, παρότι έγινε προσπάθεια να λυθεί το 2014 με την παραπάνω γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, μέχρι τώρα δεν έχει λυθεί και αποτελεί μονόδρομο η νομοθετική τροποποίησή του ώστε να προβλέπεται η άμεση επιστροφή ή έκδοση νέου διαβατηρίου στις περιπτώσεις άρσης της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Ως προς το ουσιαστικό πρόβλημα της επιβολής ως περιοριστικού όρου της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα από τους ανακριτές ή τα Δικαστικά Συμβούλια, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι με τον τρόπο αυτόν σκοτώνουν την επιχειρηματικότητα και την όποια προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στην Ελλάδα.

Υπάρχουν δε περιπτώσεις επιχειρηματιών που ενώ τους επιβλήθηκε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα το 2015 και το 2016 για αποδιδόμενες αξιόποινες πράξεις του 2000, παρά ταύτα διατηρείται η απαγόρευση και δεν μπορούν να μεταβούν στο εξωτερικό εξαιτίας μιας κατηγορίας που αφορά πράξη προ 15ετίας! Υπάρχουν βέβαια ανακριτές και Συμβούλια που αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και σπεύδουν να άρουν τις απαγορεύσεις εξόδου από τη χώρα, επιχειρηματολογώντας νομικά και μιλώντας για «παρεμπόδιση της επαγγελματικής δραστηριότητας και προσβολή του ουσιώδους έννομου αγαθού (δικαίωμα στην εργασία)».

Ανάγκη αλλαγών

Ενδεχομένως να πρέπει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου να προβεί εκ νέου σε έκδοση εγκυκλίου ή γνωμοδότησης επισημαίνοντας τα προβλήματα που δημιουργούνται από τις αθρόες και υπερβολικές απαγορεύσεις εξόδου, που οδηγούν σε «παρεμπόδιση της επαγγελματικής δραστηριότητας» των επιχειρηματιών, όπως αντίστοιχα είχε πράξει ο τέως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Τέντες με την υπ’ αρ. 4/2010 εγκύκλιο – γνωμοδότησή του προκειμένου να δώσει κατευθυντήριες γραμμές για το τότε νέο νομικό πλαίσιο προσωρινών κρατήσεων και περιοριστικών όρων, επισημαίνοντας ότι «ο εφαρμοστής του νόμου επιβάλλεται να ελέγξει με νηφαλιότητα τη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων επιβολής του μέτρου της προσωρινής κράτησης» και ότι θα πρέπει «να περιορισθεί το φαινόμενο της καταχρηστικής εφαρμογής του».

• Απορία: Οταν οι περισσότεροι κορυφαίοι επιχειρηματίες της χώρας έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη και προληπτικά τους έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα εξόδου από τη χώρα, πώς θα φέρουν νέες δουλειές που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας;

• Ισως επιβάλλεται η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξ. Δημητρίου να προβεί σε παρεμβάσεις για το φαινόμενο των αθρόων απαγορεύσεων εξόδου που έχουν άμεσο και πολλαπλό αντίκτυπο

• Δεν επιτρέπουν σε επιχειρηματία να πάει στο εξωτερικό για ένα πρότζεκτ που δημιουργεί δεκάδες θέσεις εργασίας, ενώ έναν άλλον επιχειρηματία, παρά την παρέμβαση του ΥΠΕΞ, δεν τον αφήνουν να μεταβεί στο εξωτερικό για εθνικό ζήτημα

ethnos.gr