Η νέα Δομή των Ενόπλων Δυνάμεων και οι Αντιδράσεις.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Του Γιώργου Χατζηθεοφάνους*

Στις επάλξεις και πάλι οι τοπικές κοινωνίες και διάφοροι φορείς, μεταξύ των οποίων και ένα τοπικό παράρτημα της ένωσης αποστράτων αξιωματικών,  εξαιτίας της νέας αναδιοργάνωσης των ενόπλων δυνάμεων, που σύμφωνα με δημοσιεύματα προβλέπει το κλείσιμο κάποιων στρατοπέδων.  Αποτελεί πλέον κανόνα κάθε  αναδιοργάνωση να συνοδεύεται με αντιδράσεις τοπικών κοινωνιών. Είδαμε στο παρελθόν βουλευτές στις πύλες των προς κλείσιμο στρατοπέδων, δημάρχους με σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο να απειλούν με παραίτηση ενώ οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στον Έβρο περιλάμβαναν κλείσιμο καταστημάτων, του Δημαρχείου και αποχή μαθητών από τα μαθήματα· μέχρι και οι καμπάνες των εκκλησιών ήχησαν πένθιμα. Στη διαρκή επιτροπή άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής, όπου παρουσιάστηκε το σχέδιο της αναδιοργάνωσης, υπήρξε, σύμφωνα πάντα με δημοσιεύματα, αντίδραση του Προέδρου, βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης, για το σχεδιασμό, που αφορά στη Ναυτική Διοίκηση Βορείου Ελλάδας με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

Οι αντιδράσεις αυτές έχουν σχεδόν πάντα αποτελέσματα στο πλαίσιο ικανοποίησης των τοπικών κοινωνιών με αρνητικές όμως συνέπειες στις ένοπλες δυνάμεις.  Μικρό το κακό για τους εκάστοτε Κυβερνώντες κι όχι μόνο, αν λάβουμε υπόψη πως ο πόλεμος, όπου θα φανούν οι άστοχες αυτές παρεμβάσεις,  αντιμετωπίζεται από όλους ως ένα μακρινό ή και απίθανο ακόμη ενδεχόμενο. Οι αλλαγές ωστόσο στον αρχικό σχεδιασμό με την γνωστή πρακτική του κόψε-ράβε-ξήλωνε οδηγούν σε ένα αναποτελεσματικό σχέδιο που με την εφαρμογή του προκύπτει η ανάγκη για νέο.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Οι ένοπλες δυνάμεις λειτουργούν διαχρονικά ως ένας  αποτελεσματικός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων στο εσωτερικό της Χώρας, απαραίτητος για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και τη στήριξη της περιφέρειας. Στην ίδια κατεύθυνση λειτούργησε άλλωστε και το Πανεπιστήμιο με περιορισμένες όμως δυνατότητες κάλυψης πολλών περιοχών σε σχέση με τις ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες πέραν των άλλων είναι εύκολα διαχειρίσιμες,  με δεδομένο πως καμιά αντίσταση δεν προβάλλουν· απλά εκτελούν διαταγές.

Η κατάσταση αυτή, προϊόν απουσίας αποτελεσματικού σχεδιασμού της οικονομίας και στήριξης της περιφέρειας, είναι μια πραγματικότητα, την οποία οφείλουν να λάβουν υπόψη οι εκάστοτε Κυβερνώντες.  Όλες οι μεταρρυθμίσεις έχουν μια τεχνοκρατική αφετηρία, δεν μπορεί όμως το περιεχόμενό τους να είναι μονοδιάστατα τεχνοκρατικό. Πρέπει στην τελική τους μορφή να έχουν πολιτικό περιεχόμενο. Σωστά οι επιτελείς στο Πεντάγωνο σχεδιάζουν με καθαρά επιχειρησιακά κριτήρια όμως η Κυβέρνηση πρέπει να λάβει υπόψη τις συνέπειες στην κοινωνία από την εφαρμογή του σχεδιασμού. Πάντα; Σαφώς κι όχι όταν τα αιτήματα αφορούν σε προνόμια.  Άλλο πράγμα να κλείνεις ένα στρατόπεδο στην Αθήνα κι άλλο στο ακριτικό Αμύνταιο όπου αποτελεί το «οξυγόνο» για τη ζωή των κατοίκων της περιοχής κι όχι μόνο οικονομικά. Και θα πρέπει αυτή η παθογένεια να διαιωνίζεται; Και πάλι η απάντηση είναι όχι. Πριν κλείσει όμως το στρατόπεδο οφείλει η πολιτεία να το έχει αντικαταστήσει με μια άλλη πηγή «οξυγόνου».  Αυτή είναι η διαφορά των τεχνοκρατών, για τους οποίους πολύς λόγος γίνεται τελευταία, από τους πολιτικούς, χωρίς να απαξιώνεται ο ρόλος των πρώτων που είναι ιδιαίτερα σημαντικός στο σύγχρονο περιβάλλον στο οποίο οι αυξημένες απαιτήσεις με περιορισμένους πόρους συνθέτουν δύσκολα προβλήματα, που δεν επιλύονται με εκθέσεις ιδεών αλλά απαιτούν τα εργαλεία του σύγχρονου μάνατζμεντ.  Στο δια ταύτα είναι ξεκάθαρο πως η χώρα χρειάζεται ένα νέο μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο ανάπτυξης της περιφέρειας και κυρίως των ακριτικών περιοχών χωρίς την προσφυγή στην εύκολη λύση κατασκευής νέων ή διατήρησης παλιών, που δεν εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες,  στρατοπέδων και πανεπιστημίων.

Το ζήτημα όμως της αναδιοργάνωσης των ενόπλων δυνάμεων στο πλαίσιο της επίτευξης του μέγιστου δυνατού αποτελέσματος, που εκφράζεται σε μαχητική ισχύ για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων απειλών, με τη μικρότερη δυνατή θυσία, είναι πολύ μεγάλο, σοβαρό αφού άπτεται της ασφάλειας της Χώρας σε δύσκολες μάλιστα εποχές και δεν περιορίζεται μόνο στην παραπάνω προσέγγιση.  Η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, η οποία εκπονείται στη βάση της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας (ΠΕΑΑ), και περιλαμβάνει το μέγεθος, τη δομή, τη χωροταξική κατανομή (διάταξη), τα απαραίτητα μέσα κι άρα τους εξοπλισμούς και βέβαια το στρατηγικό σχεδιασμό (δεν γίνεται ο στρατός να παραμένει αμυντικά ταγμένος πενήντα και πλέον χρόνια στον Έβρο και να εμπλέκεται στη φύλαξη των συνόρων σε καιρό ειρήνης) , είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα, η σωστή αντιμετώπιση του οποίου δεν μπορεί να γίνει χωρίς τα εργαλεία του σύγχρονου μάνατζμεντ. Ο εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων είναι ένα μεγάλο project που απαιτεί κατάλληλο project team με επικεφαλής έναν έμπειρο και ικανό project manager που θα ακολουθήσει συγκεκριμένη μεθοδολογία για να καταλήξει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα (ικανοποίηση του συνόλου των απαιτήσεων). Ακόμη και το ζήτημα της διαχείρισης των τοπικών κοινωνιών θα είχε αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αν γινόταν το project management με συγκεκριμένη μεθοδολογία, η οποία πέραν των άλλων περιλαμβάνει υποχρεωτικά και το Stakeholder management για την διαχείριση, στη φάση του σχεδιασμού κι όχι μετά, όλων όσων εμπλέκονται, ενδιαφέρουν και ενδιαφέρονται, επηρεάζουν και επηρεάζονται από ένα project όπως το συγκεκριμένο.

Αυτό δυστυχώς δεν έγινε ποτέ μέχρι σήμερα και η κάθε αναδιοργάνωση υποχρεωτικά φέρει τη «σφραγίδα» του εκάστοτε αρχηγού (ο Στρατός είναι ένας αρχηγοκεντρικός οργανισμός) ανεξάρτητα εάν η τελική ευθύνη ανήκει στην Κυβέρνηση (ΚΥΣΕΑ).  Τι σημαίνει αυτό; Κάθε αρχηγός και σχεδόν μια νέα, μικρή ή μεγάλη, αναλόγως των συνθηκών,  αναδιοργάνωση υπό τις πολιτικές πάντα παρεμβάσεις, στο πλαίσιο εξυπηρέτησης της εκλογικής περιφέρειας, του κάθε ενδιαφερομένου ανάλογα με το ειδικό πολιτικό-κομματικό του βάρος.   Και βέβαια, πέραν των άλλων, το οικονομικό κόστος-σπατάλη των αποτυχημένων αναδιοργανώσεων (έκλειναν μονάδες και στρατόπεδα και στη συνέχεια άνοιγαν και πάλι) δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο. Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και η ευθύνη βαρύνει την εκάστοτε Κυβέρνηση, που έχει την εξουσία, σύμφωνα με το Σύνταγμα και γενικά το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, της λήψης αποφάσεων.

Ανεξάρτητα από τις όποιες αποφάσεις έχουν ληφθεί τώρα για τη νέα δομή δυνάμεων,  οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται μια μεγάλη δομική μεταρρύθμιση υπό τις προϋποθέσεις και τους υφιστάμενους περιορισμούς και κυρίως της οικονομίας.     Αυτή, η τόσο απαραίτητη για την ασφάλεια της Χώρας, μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να γίνει με τα εργαλεία του σύγχρονου μάνατζμεντ , με τη συμμετοχή-συναίνεση όλων των πολιτικών κομμάτων, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και μικροπολιτικές σκοπιμότητες και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Μέσα από αυτή τη μεταρρύθμιση θα προκύψει, πέραν των άλλων, και το ύψος της στρατιωτικής θητείας, το οποίο στο παρελθόν  αντιμετωπίστηκε με μια επικίνδυνη και απαράδεκτη επιπολαιότητα στο πλαίσιο εξυπηρέτησης κομματικών σκοπιμοτήτων-οφελών, τις περισσότερες φορές ενόψει επικείμενων εκλογών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες απειλές χωρίς εκπαιδευμένη εφεδρεία. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους τους πάσης φύσεως εμπλεκόμενους στο ζήτημα της πολιτικής εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Ούτε βέβαια ένα τόσο σοβαρό θέμα, που αφορά όλη την κοινωνία, μπορεί να αντιμετωπιστεί με εκθέσεις ιδεών και προχειρότητα. Η εκπαίδευση δεν αφορά μόνο το ύψος της θητείας αλλά απαιτεί μεγάλες αλλαγές στο περιεχόμενό της, που θα προκύψουν  μέσα από τη δομική αυτή μεταρρύθμιση.

Όπως έχει ήδη αναφερθεί η εκπόνηση της Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής πραγματοποιείται στη βάση της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας (ΠΕΑΑ), η οποία υπάρχει πλην όμως χρήζει αναθεώρησης-επικαιροποίησης.  Η ΠΕΑΑ όμως αποτελεί μέρος της Εθνικής Στρατηγικής στη βάση της οποίας εκπονείται όπως σωστά προβλέπει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα διότι απλά δεν υπάρχει Εθνική Στρατηγική, ουδέποτε υπήρξε. Δεν υπάρχουν επίσημα θεσμικά κείμενα με προσδιορισμένα τα εθνικά συμφέροντα και ένας οδικός χάρτης (σχέδιο) για την προώθησή τους.  Αυτή είναι  πάντα η κατάληξη κάθε σοβαρής κουβέντας γύρω από τα εθνικά θέματα και την ασφάλεια της Χώρας· η διαπίστωση της ανάγκης υιοθέτησης ενός νέου θεσμικού πλαισίου διαχείρισης των εθνικών θεμάτων (όργανα και διεργασίες-διαδικασίες) με στόχο την εκπόνηση και εφαρμογή μιας αποτελεσματικής Εθνικής Στρατηγικής.  Μήπως ήρθε ο καιρός να φροντίσει γι αυτό η Κυβέρνηση της ΝΔ, στη βάση μάλιστα των προεκλογικών της δεσμεύσεων; Εκσυγχρονισμός της Χώρας λέγεται.

*Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΘΕΟΦΑΝΟΥΣ είναι υποστράτηγος ε.α., οικονομολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο», η Β’ έκδοση του οποίου έχει ήδη κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης.

“Μακεδονία” 11.10.20

 

 

 

 

 

 

 

spot_img

12 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Όταν ”αμάν και ντέ” θέλουμε νυχθημερόν την υιοθέτηση ενός νέου θεσμικού πλαισίου-στα ”άπειρα ”που υπάρχουν σαυτό το ”Ευρωπαικό” κράτος της 40ετίας, για να προσθέσουμε μια πολυκομματική και πολυέξοδη Επιτροπή ,που όπως όλες θα αναβάλουν ,-πότε ελλείψει απαρτίας και πλειοψηφίας και άλλων σκοπιμοτήτων- τις επείγουσες αποφάσεις αυτό δεν λέγεται εκσυγχρονισμός, αλλά αναχρονισμός της 10ετίας του 1980-κυρίως-, κατά την οποίαν(και στη συνέχεια) τα θεσπισθέντα από το σοσιαλιστικό και φιλολαικό ΠΑΣΟΚ θεσμικά όργανα των χωριών ,των επαρχιών και των Νομών αποφάσιζαν να ”βγαίνουν στους δρόμους” και να διακόπτουν την κυκλοφορία ,για να μη καταργηθεί οποιαδήποτε στρατιωτική μονάδα, που είχε εγκατασταθεί στην δύσκολη 10ετία του 1965-1975 ,παρ’ότι λόγοι οικονομικοί και στρατηγικοί επέβαλλαν την κατάργηση ,ή, την εγκατάστασή της σε άλλο σημείο της Επικρατείας ,με αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ ,στο οποίο προήδρευε ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ο οποίος όμως απέβλεπε κα στην επανεκλογή του, όπως και οι τοπικοί βουλευτές .
    Ποιο ”δημοκρατικό” κράτος αυτής της 40ετίας θα άλλαζε την πεπατημένη ,χωρίς τον κίνδυνο κυβερνητικής κρίσεως.
    Στην Ελλάδα ζούσαμε και ζούμε.
    Πάντως προς το παρόν φημολογείται και δημοσιεύεται σε άσχετα έντυπα και στο διαδίκτυο ότι σχεδιάζεται η νεά δομή των Ενόπλων Δυνάμεων.
    Καλώς να μας έλθει για να την κρίνουμε ,έστω και ”έξω από τον χορό”.

  2. Το είπε, δεν το είπε, δεν ξέρω. Έχει μείνει όμως ως δείγμα του πόσο αποκομμένοι απ το λαικό αίσθημα και την πραγματικότητα καταλήγουν κάποιοι. Αναδόμηση,ραφάλ κλπ κλπ μας λένε. Μάλιστα. Στρατιώτες υπάρχουν; Ο Εβρίτης που τον βάλαν φυλακή θα πολεμήσει; Ο Μακεδόνας που τον πρόδωσαν; Ο χρυσαυγίτης που του απαγόρευσαν την πολιτική έκφραση; Θα πολεμήσουν οι ”αρνητές συνείδησης”,οι τουρκαλβανοί,οι τσιγγάνοι και οι αφγανοί; Πόσα χρήματα στοιχιματίζεις;

  3. ένα άρθρο εκτεταμένο και εν πολλοίς ασαφές με ορολογίες αγγλικές σε διάφορα επίπεδα ανασχηματισμού των ενόπλων δυνάμεων,ωσάν να είναι μία επιχείρηση, που είναι, αλλά όχι επιχειρηματική αλλά επιχειρησιακή με πολλές παραμέτρους,πολλάκις ασύμβατες μεταξύ των. Αγαπητέ Στρατηγέ δεν είναι απλώς management είναι συνδυασμός πολλών ειδικοτήτων οι οποίες θα πρέπει να συμμετάσχουν και να λειτουργήσουν αρμονικά, με σεβασμό στην αντικειμενικότητα και στην εκπλήρωση της επιχειρησιακής αποστολής η οποία να επανεκτιμάται σε συχνά διαστήματα,λόγω μεταβαλλομένων καταστάσεων. Κυρίως πρέπει να διέπεται από λακωνικότητα και σαφήνεια εκκωφαντική.

    • Αγαπητέ Ελατε το να μην καταλαβαίνεις τους αγγλικούς ορους το αντιλαμβάνομαι και ίσως να είναι λάθος που τους χρησιμοποιώ σε ένα άρθρο. Το να απορρίπτεις όμως το μάνατζμεντ ενώ από αυτά που γράφεις φαίνεται πως δεν το γνωρίζεις δεν είναι εξυπνο. Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χρησιμοποιούν τη μεθοδολογία του Project management του PMI στην οργάνωση και διεξαγωγή ασκήσεων. Είναι ένα παράδειγμα μονο. Η συμμετοχή των διαφόρων ειδικοτήτων που αναφέρεις είναι αυτό που ονομάζω project team που δεν είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις όμως δεν δικσιολογεισαι να απορρίπτεις. Τέλος σκοπός του άρθρου δεν ηταν να δώσω εγω την νέα δομή δυνάμεων όπως θα ήθελες κι όχι μόνο εσυ. Υπάρχουν άριστοι εν ενεργεία αξιωματικοί όπως ο ικανότατος ΑΓΕΕΘΑ. Εγω προσεγγίζω το θέμα σε πολιτικό επίπεδο και επισημαίνω την αναγκη της εισαγωγής των εργαλείων του σύγχρονου μάνατζμεντ σε όλη τη δημόσια διοίκηση όπως γίνεται σε όλες τις σύγχρονες χώρες. Με εκθέσεις ιδεών γίνεται κατασπαταληση πόρων

  4. Αγαπητέ Ελατε το να μην καταλαβαίνεις τους αγγλικούς ορους το αντιλαμβάνομαι και ίσως να είναι λάθος που τους χρησιμοποιώ σε ένα άρθρο. Το να απορρίπτεις όμως το μάνατζμεντ ενώ από αυτά που γράφεις φαίνεται πως δεν το γνωρίζεις δεν είναι εξυπνο. Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χρησιμοποιούν τη μεθοδολογία του Project management του PMI στην οργάνωση και διεξαγωγή ασκήσεων. Είναι ένα παράδειγμα μονο.Η συμμετοχή των διαφόρων ειδικοτήτων που αναφέρεις είναι αυτό που ονομάζω project team που βεβαια δεν είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις ούτε μπορώ εγω να εξηγώ σε ένα άρθρο. Δεν είναι όμως συνετό να κρίνεις κάτι που δεν γνωρίζεις. Τέλος σκοπός του άρθρου δεν ηταν να δώσω εγω τη νέα δομή δυνάμεων που απορρέει από τον επιχειρησιακο σχεδιασμό όπως θα ήθελες κι όχι μόνο εσυ. Υπάρχουν άριστοι εν ενεργεία αξιωματικοί όπως ο ικανότατος ΑΓΕΕΘΑ να το κανουν. Εγω προσεγγίζω το θέμα σε πολιτικό επίπεδο, ως οφείλω ως πολίτης, και επισημαίνω την αναγκη της εισαγωγής των εργαλείων του σύγχρονου μάνατζμεντ σε όλη τη δημόσια διοίκηση όπως γίνεται σε όλες τις σύγχρονες χώρες.Το μάνατζμεντ είναι επιστήμη κι όχι όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας με το μυαλό του. Με εκθέσεις ιδεών γίνεται κατασπαταληση πόρων και οι αποτυχίες είναι πιο συχνές από τις επιτυχίες.

  5. Αγαπητέ Στρατηγέ ουδαμού αναφέρω ότι δεν καταλαβαίνω τους αγγλικούς όρους και πρέπει να σας ενημερώσω όταν εγώ τελείωνα Διοίκηση στην ΑΣΟΕΕ και Πολυτεχνείο ΑΠΘ
    εκτός Υπηρεσίας και προσέφερα τις γνώσεις μου μόνο για τον Στρατό (Για να προβάλλω και εγώ τον εαυτό μου) είσαστε πολύ νέος. Είμαι γνώστης των Αγγλικών όρων αλλά ποτέ δεν τους χρησιμοποιώ σε κείμενα ή ομιλίες ενώπιον ελληνικού ακροατηρίου. Είναι πηγαία υποχρέωση σεβασμού στο ακροατήριο, γεγονός που παραδέχεστε και εσείς με την ερμαφρόδιτη λέξη « ίσως ». Φαίνεται ότι επιδιώκεται την εύθραυστη πολυγνωσία υποβαθμίζοντας την πλούσια ελληνική γλώσσα.Δεν θα πώ internet θα πώ την Ελληνική διαδίκτυο κ.λ.π.Γιατί την ομαδοποίηση ειδικοτήτων πρέπει να την πώ project team. Ουδαμού απορρίπτω το management.Τουναντίον το υπηρέτησα σε υψηλότατες θέσεις με επιτυχία από ότι νομίζετε.Η πλειονότητα των Αξιωματικών είναι διπλωματούχοι και τρις-πλωματούχοι με τεράστιες εμπειρίες σε συνεργασίες με το ΝΑΤΟ και σε συμμετοχή σε Νατοϊκές ασκήσεις.
    Περί δομής ουδόλως αναφέρεστε στο μακροσκελές κείμενό σας κάτι που είναι και το σημαντικότερο γιατί πάνω στη Δομή θα εφαρμόσετε τη διοίκηση ή τη διεύθυνση.( management) Τι προτείνετε για αυτή;
    Αναγκάστηκα να παρέμβω ,γιατί το αποφεύγω, αλλά όταν πρόκειται για Στέλεχος του Στρατού που αφυπηρέτησε εκπλήσσομαι να παρεμβαίνει τώρα για κάτι που θα μπορούσε να το προβάλλει όταν υπηρετούσε και να το υποστηρίξει με πάθος.
    Έρρωσθε αγαπητέ κ. Χατζηθεοφάνους.

    • Το τηλ. μου είναι 6949334340. Αν δεν έχετε πρόβλημα να αποκαλύψετε το όνομά σας κάντε μου μια κλήση. Κάποια πράγματα δεν λέγονται εδώ.

  6. Θα περίμενα αφού είστε εν αποστρατεία αξιωματικός και μάλιστα υπηρετησατε σε υψηλές θέσεις να γράφατε με το όνομά σας κι όχι με ψευδώνυμο. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μου πέρασε από το μυαλό του πως είστε συνάδελφος. Επί της ουσίας επιμένετε να ζητάτε να σας παρουσιάσω τη δική μου άποψη για τη νέα δομή ενώ σας εξήγησα πως δεν ήταν αυτός ο σκοπός του άρθρου. Δεν θα το κάνω ποτέ και σας εξήγησα τους λόγους. Μπορείτε όμως εσείς να γράψετε ένα σχετικό άρθρο. Εγω σχολίασα τις κοινωνικές αντιδράσεις και πως αυτές θα ξεπεραστούν. Επίσης επεσήμανα τους λόγους των συχνων και αποτυχημένων αναδιοργανωσεων και καταθέτω την άποψή μου για τη θεραπεία.

  7. Επειδή καλά κρατεί το φαινομενικό ”δόγμα” της αναγκαιότητος- ως πανάκειας- του μάνατζμεντ στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (και στις προσωπικές σχέσεις είναι απαραίτητο και οικοδομείται από τις γνώσεις ,αλλ’ κυρίως από την εμπειρία δυσμενών καταστάσεων)και επειδή αυτό το στρατηγικό ‘μάνατζμεντ” εμφανίστηκε στην 10ετία του 1990 ,ελπίζω οι πιστοί οπαδοί του να μη απορρίπτουν τους κλασικούς συγγραφείς για τον πόλεμο-αυτός είναι το κυρίως έργο των Ενόπλων Δυνάμεων-του δικού μας Θουκιδίδου ,του Κινέζου Σου Τσουν και του Πρώσου Κλαούζεβιτς και αν μπορούν να μας εξηγήσουν ποια επιστημονική τακτική εφήρμοσαν οι Έλληνες με τον Δούρειο ίππο ,ο Μέγας Αλέξανδρος για να φθάσει στην Ινδία και την Κυρηναική, οι Μεγάλοι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες για να κρατήσουν αυτές τις κατακτήσεις του ,ή, οι Αρματολοί και Κλέφτες στον 6ετή αγώνα τους, για να αρκεσθούμε μόνο στους δικούς μας;;;.
    ”Πρέπει να γνωρίζομεν οποίαι και οπόσαι αι δυσχέρειαι της υπευθύνου ανωτέρας διοικήσεως εν πολέμω ενώπιον της ασαφείας ενίοτε της καταστάσεως ,της ελλείψεως ακριβών πληροφοριών ,του αδυνάτου της εγκαίρου πάντοτε εκτιμήσεως των διαφόρων παραγόντων ,της αποφάσεως ενώπιον των ισχυρών και επειγουσών απαιτήσεων του πολέμου ,τόσον δια τον αγώνα όσον και δια την εν γένει λειτουργία του στρατεύματος” Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος ,χωρίς διδακτορικό στο μάνατζμεντ.

    • Αγαπητέ ΣΑΝ η λέξη μάνατζμεντ, που σε ενοχλεί, στα ελληνικά σημαίνει διοίκηση – διαχείριση που είναι κυρίαρχα στοιχεία στις ένοπλες δυνάμεις από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Δεν νοουνται ένοπλες δυνάμεις χωρίς δίοικηση. Μου αναφέρεις τον Παπάγο…σήμερα ένα επιχειρησιακο σχέδιο έχει να αντιμετωπίσει υβριδικό πόλεμο,drones, δορυφορικές επικοινωνίες, πυραυλικα συστήματα, αεροπλάνα που αποτελουν πλατφόρμες οπλιτών συστημάτων με μεγάλες καταστροφικες δυνατότητες…θα μπορούσα να σου γραφω ώρες…ολα αυτά φεν αντιμετωπιζονται με εκθέσεις ιδεών.. Εσυ έχεις μείνει στον Παπάγο… ειλικρινά δεν έχω κάτι να σου πω

  8. Αυτά σημαίνει το μάντζαμνεντ ,αλλά αυτό σπουδάσατε και αυτό ”πλασάροντάς το”θεωρείτε ως εξελιγμένη μορφή της διοίκησης -διαχείρισης ,οι οποίες είναι κυρίαρχες σε όλες τις επιτυχημένες επιχειρήσεις, -ιδιωτικές και δημόσιες(ΔΥΣΤΥΧΩΣ στις δημόσιες επιχειρήσεις ,ακόμα και στις Δημόσιες Υπηρεσίες ,-μηδέ των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας εξαιρουμένων- καταργήθηκαν από τους κομματικούς συμβούλους της γνωστής εποχής ,που επέβαλαν την ιδιοτελή και κομματική γραμμή ,.γιαυτό και όλα έμειναν στα χαρτιά ,όπως και εσείς υπογραμμίζετε στο άρθρο σας).
    Σε όλες τις παραγωγικές στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές -πιο έντονα στις τελευταίες, γιατί καθημερινώς αγωνίζονται σε ”επιχειρήσεις” και αντιμετωπίζουν πέραν του προσωπικού τους και σύνολα πολιτών και ανθρώπων- διδάσκονται μαθήματα διοίκησης και διαχείρισης προσωπικού και κρίσεων, αλλά τονίζεται πάντοτε ότι -πέραν των εγγενών δυσκολιών-που επισημαίνει και ο αείμνηστος Στρατάρχης Παπάγος,νικητής δύο πολέμων (ντεμοντέ για εσάς)- την επιτυχία δεν την φέρνουν τα σχέδια επί χάρτου ,αλλά οι ψυχωμένοι και αποφασισμένοι πατριώτες στρατιώτες και αστυνομικοί .
    ΚΑΙ εν τέλει ,αγαπητέ κ.Χατζηθεοφάνους φρονώ πως ο κίνδυνος δεν προέρχεται από την τυποποίηση των ανθρώπων και την χρήση των μηχανών -ρομπότ κλπ-που θα μάθουν να σκέφτονται και να αισθάνονται-, αλλά από το ότι θα σταματήσουν να κάνουν το ίδιο οι άνθρωποι. Όμως την διαφορά -πάντοτε- την κάνουν τα έξυπνα μυαλά.
    Ό,τι μαθαίνεις καλό είναι ,αλλά τους μαχόμενους κάτι άλλο τους οδηγεί στην νίκη ,-που τώρα ευρέως μας λείπει- και αυτό πρέπει να προηγείται του μάνατζμεντ ο δε πόλεμος νομίζω δεν είναι τα ”παιχνιδάκια” με τα drones .
    Ευχαριστώ για την απάντησή σας και τις Ανιχνεύσεις γιατί μας δίνει την ευκαιρία να ανταλλάσουμε απόψεις .
    Να είμαστε καλά.

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα