Η Μυτιλήνη ως ‘εικόνα απ’ το μέλλον’

Του Γιώργου Ρακκά*

Η κοινωνία του βορειοανατολικού Αιγαίου προειδοποίησε έγκαιρα με τη συμμετοχή της στις πάνδημες συγκεντρώσεις, στις 22 Ιανουαρίου. Δεν υπήρξε καμία επί της ουσίας ανταπόκριση, και έτσι οδηγηθήκαμε με μαθηματική ακρίβεια στις συγκρούσεις της Μυτιλήνης, στο περιστατικό με το πλατσικολόγημα του νοσοκομείου στη Λέρο. Και δεν είναι μόνο τα όσα συμβαίνουν στα νησιά. Μήπως όσοι παρακολουθούν το αστυνομικό ρεπορτάζ της Θεσσαλονίκης, δεν ξέρουν ότι μια νέα μορφή πολυπολιτισμικού εγκλήματος έχει εξαπλωθεί στο κέντρο της πόλης;

Η κατάσταση με το μεταναστευτικό έχει συστηματοποιηθεί σε καθεστώς. Αφορά έναν νέο ‘καταμερισμό εργασίας’ που επιβάλλεται στην Ελλάδα, από τον γερμανοτουρκικό άξονα, και που την θέλει μόνη αυτή να υλοποιεί πολιτική ‘ανοιχτών συνόρων’. Το μαρτυράει η αγορά των ΜΚΟ που λειτουργεί εν είδει «ανθρωπιστικής οικονομίας» στα νησιά, ένα…‘μοντέλο ανάπτυξης’ που προσφέρει θέσεις απασχόλησης, ζήτηση στέγης, και δουλειά για τα ξενοδοχεία ή με τις προμήθειες υλικών και τροφίμων σε μερίδα της ντόπιας κοινωνίας. Μπορεί ο τουρισμός να έχει καταβαραθρωθεί, γιατί η τα νησιά έχουν μεταβληθεί σε γκρίζες ζώνες υποδοχής της παράνομης μετανάστευσης, ωστόσο λύση προτείνεται και μάλιστα υποστηρίζεται από τους διεθνείς οργανισμούς: Έτσι από ‘‘χώρα των γκαρσονιών’, τώρα κινδυνεύουμε να γίνουμε ‘χώρα των ΜΚΟ’.

Τα συμφέροντα που συγκλίνουν προς αυτήν την κατεύθυνση είναι πολλά και ετερόκλητα. Από τον άξονα Τουρκίας – Γερμανίας, η πρώτη ευνοείται, γιατί η εγκατάσταση πληθυσμών του σουνιτικού Ισλάμ στο εσωτερικό της χώρας δημιουργεί στην νεο-οθωμανική πολιτική έρεισμα δημογραφικής και πολιτιστικής παρέμβασης· επίσης, η εσωτερική αποσταθεροποίηση που προκαλεί η μεταναστευτική κρίση λειτουργεί ως αντιπερισπασμός και απορροφά την ελληνική πολιτεία, την ίδια στιγμή που οι πόροι της είναι αναγκαίοι για την διαμόρφωση μιας πολιτικής αποτροπής του τουρκικού επεκτατισμού.

Η Γερμανία, επιθυμεί να διευθετήσει έναν ‘χώρο διαλογής’ εργατικού δυναμικού. Σε δεύτερο χρόνο, όσοι αποδεικνύονται ‘ενσωματώσιμοι’ θα μπορούν να πάρουν την άγουσα προς απορρόφησή τους στην γερμανική οικονομία –υπάρχει βέβαια και η προοπτική των ‘ειδικών οικονομικών ζωνών’ μέσα στην Ελλάδα. Οι περισσότερες ΜΚΟ λειτουργούν ως κυνικοί μπίζνεσμαν του ανθρωπισμού, και απλώς θέλουν να συντηρείται η ζήτηση για τις υπηρεσίες τους. Και τέλος, στο ‘κενό κράτους δικαίου’ που έχει δημιουργηθεί σε ό,τι αφορά στη μετανάστευση, θάλλει κάθε εγκληματικό δίκτυο, γιατί ακριβώς ευνοείται από το γκριζάρισμα της ελληνικής  κυριαρχίας.

Οι λόγοι που έχουν μεταβάλει τα νησιά σε αποθήκες ψυχών, και τις μεγάλες πόλεις της χώρας, ιδίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, σε χοάνες πολυπολιτισμικών συγκρούσεων που σιγοβράζουν δεν είναι ούτε ‘ρατσιστικοί’ ούτε ‘αντιρατσιστικοί’. Είναι πολιτικοί και οικονομικοί. Η δε ελληνική κοινωνία αντιδρά και σε συντριπτικά ποσοστά απαιτεί από τον πολιτικό κόσμο να τιθασεύσει την παράνομη μετανάστευση, όχι γιατί έχει κάποιο ‘ακροδεξιό DNA’, γιατί το βάρος που καλείται να πληρώσει είναι αβάσταχτο, και την ίδια στιγμή αισθάνεται ότι την κοροϊδεύουν: Η Frontex φυλάει τα σύνορα ή λειτουργεί ως μηχανισμός υποδοχής; Η Κομισιόν μπορεί εύκολα να καταγγέλλει την Ελλάδα όταν ο Αλκιβιάδης Στεφανής θέλει μ’ ένα πλωτό φράγμα 2,2 χλμ να αποτρέψει την πιο άμεση και γρήγορη δίοδο των δουλεμπόρων από τα παράλια της Μικράς Ασίας προς τη Μυτιλήνη, ωστόσο, η γερμανική βουλή καταψήφισε με πρωτοστάτη το κόμμα της Μέρκελ αλλά και το AfD, την πρόταση των Πρασίνων και της γερμανικής Αριστεράς να μεταβούν 2.000 ασυνόδευτα, ανήλικα παιδιά από τα ελληνικά νησιά στην Γερμανία.

Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση αποτελεί κατάσταση ‘αρνητικού αθροίσματος’ για όλη την ελληνική κοινωνία. Δεν πλήττει μόνο τους Έλληνες, αλλά και τους ανθρώπους που εισήλθαν στην Ελλάδα σε άλλες εποχές και κατάφεραν την ενσωμάτωση, καθώς και τους πραγματικούς πρόσφυγες, που εξισώνονται βίαια προς τα κάτω’.

Γι’ αυτό το αίτημα να δοθεί ένα τέλος στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση, είναι πάνδημο. Θα το ακούσει η ελληνική πολιτεία; Θα επιβάλει καθεστώς διαφάνειας στις ΜΚΟ, που σήμερα λειτουργούν σκιωδώς και ενάντια σε κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση; Θα περιορίσει τα κυκλώματα των δουλεμπόρων; Θα συλλέξει επίσημα στοιχεία ώστε να καταγγείλει την Τουρκία ως κράτος-δουλέμπορο στα διεθνή φόρα και τους οργανισμούς, ιδίως εντός της Ε.Ε. που έχει μάλιστα και το δικαίωμα να μπλοκάρει τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις; Θα κινηθεί με κυρώσεις εναντίον τρίτων χωρών που αρνούνται τους επαναπατρισμούς ενώ είναι ‘ασφαλείς χώρες’, όπως το Πακιστάν; Θα φτιάξει επί τέλους ένα ειδικό σώμα επιτροπών για την άμεση διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου προκειμένου να λειτουργήσουν οι απελάσεις; Θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα στην θαλάσσια φύλαξη των συνόρων; Θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τις δόλιες πρακτικές των κυκλωμάτων που με το αζημίωτο κάνουν κατάχρηση στο στάτους του πρόσφυγα ή των ασυνόδευτων ανηλίκων;

Όλα αυτά δεν είναι ‘δεξιά’ ή ‘αριστερή’ ατζέντα. Είναι εθνική μεταναστευτική πολιτική στην οποία οφείλουν να συνομολογήσουν όλοι δίχως μικροκομματισμούς, γιατί αυτό ζητάει η κοινωνία. Ειδάλλως, τα όσα συνέβησαν στη Μυτιλήνη είναι εικόνα απ’ το μέλλον…

*Την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου, το κίνημα Άρδην διοργανώνει εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη με θέμα: Ελληνοτουρκικά & μεταναστευτικό, η ώρα της αλήθειας. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα Μ. Αναγνωστάκης, του Δήμου Θεσσαλονίκης, στις 7.00 μ.μ., με ομιλητές τους: Σ. Καλεντερίδη (στρατηγικό αναλυτή), Γ. Καραμπελιά (συγγραφέα), Γ. Ρακκά (δημοτικό σύμβουλο Θεσ/νίκης),  Π. Σαββίδη (δημοσιογράφο), Α. Συρίγο (βουλευτή).