Η ΚΟΒΑ, ΤΟ ΝΤΑΒΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΜΑΣ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

 

Του Παντελή Σαββίδη

Σε όλες τις σοβαρές και αξιοπρεπείς χώρες όσοι διαχειρίζονται τις τύχες τους δημιουργούν θεσμούς που με διάφορους τρόπους προσπαθούν να προβλέψουν τις εξελίξεις και να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους.

Το ίδιο συμβαίνει και σε διεθνές επίπεδο με θεσμούς όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός.

Στην Ελλάδα ό,τι σχετικό συμβαίνει, γίνεται ως μια εκδήλωση λίγων ημερών για να περάσουν όσοι ενδιαφέρονται, να πουν τον δεκάρικό τους και να φύγουν. Όλα γίνονται για το θεαθήναι.

Η ιθύνουσα τάξη της χώρας έχει μια επαρχιακή νοοτροπία. Όλα στον βωμό του άμεσου κέρδους, της δημοσιότητας και της νομής της εξουσίας. Έστω και αν το τίμημα είναι η χώρα να παραμείνει ένα προτεκτοράτο, συγκεντρωμένη γύρω από την πρωτεύουσά της η οποία λειτουργεί ως μητρόπολη εσωτερικής αποικίας.

Στις αρχές του 90, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, έγινε στη Θεσσαλονίκη μια προσπάθεια από τους επιχειρηματικούς κύκλους να ιδρύσουν έναν ανάλογο θεσμό. Στην διαδικασία καθιέρωσής του ενεπλάκησαν οι Αμερικανοί και η Ευρωπαϊκή Ένωση και ασθμαίνουσα συμμετείχε και η Αθήνα. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Η βούληση των ισχυρών αφεντικών ήταν δεδομένη.

Ήταν, τότε, που αρκετοί πίστευαν πως η Ελλάδα, μέσω της Θεσσαλονίκης, θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο στις βαλκανικές εξελίξεις. Το πίστευαν αρκετά κέντρα στο εξωτερικό. Όχι, όμως, στην ελληνική πρωτεύουσα. Ο θεσμός υπονομεύθηκε και με τον καιρό εξαφανίσθηκε. Προτιμούμε κάτι να ακυρωθεί παρά να γίνει κάπου εκτός μείζονος πρωτευούσης.

Από τότε που συγκροτήθηκε, στα σημερινά του σύνορα, το νεοελληνικό κράτος ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί μια συγκεντρωτική πολιτική με μια ολοκληρωτική αντίληψη. Όλα γύρω από την πρωτεύουσά του.

Καθημερινά αναλύουμε τις καταστρεπτικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής. Η συγκεντρωτική δύναμη στην καρδιά της πρωτεύουσας είναι τόσο ισχυρή που τίποτε δεν μπορεί να γίνει αν δεν το θελήσει η ίδια. Εκτός και αν της επιβληθεί έξωθεν.

Τι εννοώ με την έξωθεν επιβολή; Τετελεσμένα από ισχυρές δυνάμεις τα οποία δεν μπορεί να αναιρέσει η Αθήνα. Πριν ενδιαφερθούν οι Αμερικανοί για την Αλεξανδρούπολη, είδατε κάποιο αθηναϊκό ενδιαφέρον για την πιο κρίσιμη πόλη της Ελλάδας; Ακόμη και σιδηροδρομικά την απέκοψαν από τον δεύτερο μεγάλο αστικό πόλο, την Θεσσαλονίκη.

Η απογραφή του 2021 έδειξε ότι η ελληνική περιφέρεια καταρρέει και πληθυσμιακά και από άποψη υποδομών και παραγωγής. Την χαριστική βολή της την έδωσε, πέραν από τον συγκεντρωτισμό του κράτους, η μετάβαση από τον επιτυχημένο Καποδίστρια στον εντελώς αποτυχημένο και καταστροφικό Καλλικράτη. Δυστυχώς το κράτος επιμένει σε αυτήν την δομή.

Η τοπική αυτοδιοίκηση είχε μια ισχυρή παράδοση στον ελληνισμό και ήταν αυτή που τον έσωσε τα 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς. Αυτήν την παράδοση οι μικρονοϊκοί κυβερνώντες την διέλυσαν. Σήμερα, για να τοποθετηθεί μια λάμπα σε έναν δήμο πρέπει μετά από πολλές προσπάθειες να τεθεί το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, να αποφασίσει και να μεταβιβάσει την απόφαση στην Περιφέρεια. Ο περιφερειάρχης θα αποφασίσει για κάτι που οι κάτοικοι της επαρχίας έβρισκαν στον δρόμο τον δήμαρχο του έθεταν το πρόβλημα και λυνόταν.

Οι αντιλήψεις που κυριαρχούν στο πολιτικό σύστημα δεν εξαφανίζουν, μόνο, χωριά, κωμοπόλεις και μικρές επαρχιακές πόλεις. Απειλούν να υπονομεύσουν πληθυσμιακά και οικονομικά και μεγάλες πόλεις. Ακόμη και την δεύτερη μεγάλη πόλη της Ελλάδας, την Θεσσαλονίκη.

Οι ρόλοι και η ανάπτυξη κάθε περιοχής κατανέμονται και υποστηρίζονται από το κεντρικό κράτος. Για την Θεσσαλονίκη αυτήν την στιγμή όχι, μόνο, δεν προβλέπεται κανένας ρόλος αλλά, ουσιαστικά υπονομεύεται ό,τι τείνει να διαμορφωθεί. Κυρίως, από την δυναμική που έχει αποκτήσει ο ισχυρός πόλος της πρωτεύουσας αλλά και από συνειδητή επιλογή του κεντρικού κράτους. Άπειρα τα παραδείγματα.

Αν δεν δοθεί και δεν υποστηριχθεί από το πολιτικό σύστημα κάποιος ρόλος για την Θεσσαλονίκη και αν η γεωγραφική της παρουσία δεν συμπέσει με το ενδιαφέρον παρουσίας κάποιας ισχυρής δύναμης ή διεθνούς θεσμού, η πόλη, όπως την έχουμε στην φαντασία μας,  θα αποτελέσει παρελθόν.

ΟΣΑ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ

Ένας συνακόλουθος επαρχιωτισμός της ελληνικής πολιτικής τάξης και της ελληνικής κοινωνίας είναι αυτό που έλεγε ο Αίσωπος: Ό,τι δεν φθάνει η αλεπού, το κάνει κρεμαστάρια.

Στο Νταβός συγκεντρώνεται κάθε χρόνο η πολιτική, οικονομική και πνευματική ελίτ και επιχειρεί να διαμορφώσει κάποιες παγκόσμιες τάσεις στην λογική του καπιταλιστικού συστήματος. Όλα τα οργανωμένα συστήματα μελετούν και προγραμματίζουν με σενάρια το τι θα κάνουν στο μέλλον για να το διαμορφώσουν και να ελέγξουν την εντροπία του. Αυτό για πολλούς στην Ελλάδα, ίσως και σε άλλες χώρες, όχι, μόνο, είναι επικίνδυνο αλλά και διαβολικό. Υποχθόνιες δυνάμεις που επιβουλεύονται το μέλλον της ανθρωπότητας και, κυρίως, του ελληνισμού, συγκεντρώνονται στο Νταβός για να θέσουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους.

Με αφετηρία αυτά, αρχίζει ένας ορυμαγδός επικρίσεων και αφορισμών στο διαδίκτυο ή όπου αλλού μπορεί να εκφραστεί κανείς με την επίκληση ακόμη και προφητειών Αγίων που είναι αμφίβολο αν τις έκαναν οι Άγιοι ή αν γνώριζαν τους θεσμούς οι οποίοι τους αποδίδονται.

 Στο Νταβός για παράδειγμα, η διαπίστωση στην οποία συμφώνησαν την πρώτη ημέρα ήταν ότι η Ευρώπη πρέπει να κινηθεί πολύ προσεκτικά ώστε να παραμείνει ισχυρή γεωπολιτική δύναμη.

Και πως, βασικός στόχος καθίσταται «να ηγηθεί η Ευρώπη της αγοράς στις πράσινες τεχνολογίες», με όπλο το “Green Deal Industrial Plan”, ως απάντηση στο αμερικανικό αντιπληθωριστικό πακέτο IRA.

Ακόμη και αν η επιλογή αυτή καθίσταται απόλυτη αναγκαιότητα για να μπορέσει να διαδραματίσει ρόλο η Ευρώπη στην οποία ανήκει και η χώρα μας, προτιμούμε να κόψουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε, παρά να αποδεχθούμε μια διαπίστωση που έγινε στο Νταβός. Στο διαβολικό Νταβός.

Ο αντίλογος στο Νταβός είναι ότι όσοι συγκεντρώνονται εκεί αποτελούν την παγκόσμια οικονομική ελίτ. Αυτοί συγκεντρώνονται, πράγματι. Αλλά από αυτούς περιμένουμε να επενδύσουν ή να ενθαρρύνουν τις έρευνες για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ποιος άλλος θα προγραμματίσει και θα υλοποιήσει τον προγραμματισμό;

Είναι άλλο πράγμα μέσα από όλη αυτήν την διαδικασία να αναπτυχθούν και μαζικά κοινωνικά κινήματα και να βάλουν την δική τους παράμετρο στην εξίσωση του μέλλοντος, κάτι όχι, απλώς, θεμιτό αλλά επιβεβλημένο, και άλλο να αφορίζουμε θεσμούς που αναζητούν πως θα εξελιχθεί η ανθρωπότητα.

Για να γίνω πιο σαφής: ένα από τα ερωτήματα που θα απασχολήσουν την ανθρωπότητα στο άμεσο μέλλον είναι η διαμόρφωση της σχέσης ανθρώπου-μηχανής. Η δυναμική είναι η υποκατάσταση του ανθρώπου από τη μηχανή. Πως θα αποφύγουμε αυτόν τον εφιάλτη;

Ακόμη και αν αποδεχθούμε ότι το ερώτημα θα τεθεί και θα αποφασισθεί σε μια ΚΟΒΑ, τα μέλη της και οι επιρροές της δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο πέραν της διαδήλωσης. Εκεί που θα διαμορφωθεί το μέλλον είναι τα επιστημονικά εργαστήρια. Και το τι θα αποφασισθεί εκεί ξεφεύγει από τις δυνατότητες της ΚΟΒΑΣ.

ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Για να έρθουμε και να καταλήξουμε με τα δικά μας. Όσο και να μην θέλει να καταλάβει το σύστημα τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή η δυναμική τους διαμορφώνει μια Τουρκία αισθητά αυτονομημένη από τις επιρροές της δύσης-και της ανατολής- και μια Ελλάδα ολοένα και περισσότερο εξαρτημένη από ισχυρά, ξένα κέντρα, αποφάσεων. Όσο τα συμφέροντα των κέντρων αυτών δεν συμπίπτουν με τα τουρκικά, η Ελλάδα θα τυγχάνει της υποστήριξής τους. Τι θα γίνει, όμως, όταν τα συμφέροντα συμπέσουν με της Τουρκίας;

Πέραν της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία, επίσης, επιχειρεί να συμμετάσχει σε θεσμούς με χώρες της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου που θα της δώσουν επιπλέον γεωπολιτική ισχύ. Για να εξισορροπήσει την ισχύ αυτή αρκεί για την Ελλάδα η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Μήπως με την ενθάρρυνση και την υποστήριξη ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ η Ελλάδα θα μπορούσε να αναλάβει μια πρωτοβουλία στα Βαλκάνια ώστε να διαμορφώσει ένα Βαλκανικό Σύμφωνο το οποίο θα αποβλέπει στην αποφυγή μιας νέας υποδούλωσης στον Οθωμανισμό; Η ανάληψη μιας τέτοιας προσπάθειας μήπως δίνει ρόλο στη Θεσσαλονίκη; Και μήπως η επιτυχής άσκηση του ρόλου αυτού προϋποθέτει εγκατάσταση κρατικών και οικονομικών θεσμών στην πόλη;

Αλλά τίποτε από αυτά δεν θα γίνει. Διότι το σύστημα προτιμά να καταστραφεί παρά να βγει έξω από τα στενά του γεωγραφικά όρια.

Γι αυτό ελπίδα δεν υπάρχει. Ας ελπίσουμε σε μια επόμενη γενιά.

spot_img

9 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ας ξεκινήσουμε από το ακρωνύμιο Κ.Ο.Β.Α , που το αναφέρετε και στον τίτλο σας ,κύριε Σαββίδη- που σημαίνει Κομματική Οργάνωση Βάσης του Κ.Κ.Ε -όπως ήταν η Τοπική Οργάνωση (Τ.Ο) του ΠΑΣΟΚ και η Τοπική Επιτροπή (Τ.Ε) της Ν.Δ στην 20ετία του διχασμού 1984-2004- .
    Για όλα τα υπόλοιπα ΝΑΙ στην ανάδειξη της Βορείου Ελλάδος-Μακεδονίας τε , Θράκης τε και Ηπείρου- αλλά με την εδραία πίστη και καθημερινή έννοια όλων μας να μη διασπαστεί ο Ελληνισμός- αυτός που ”συμμαζεύτηκε” στο νέο Ελληνικό κράτος των δυο αιώνων – γιατί (όπως μάθαμε και στα ”παλιά”΄ σχολεία μας ) μόνον το δεμάτι με τις πολλές βέργες δεν μπορείς να το σπάσεις-. Μία -μία τις βέργες τις κομματιάζεις .
    Ευνόητο φυσικά ότι και οι διασπασμένοι -ίσως περισσότερο από τους άλλους Έλληνες- βορειοελλαδίτες (ιδίως προ και μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών) θα αναδείξουν προσωπικότητες-πρωτοπόρες και οδοδείκτες- γιατί κατά την γνωστή ρήση ”εκείνος που δεν θέλει να σωθεί ,κανένας δεν τον σώζει”.
    Πολύ θα θέλαμε μια μετεμψύχωση του από την Πρώτη-Σερρών αειμνήστου Καραμανλή .
    Για το Βαλκανικό Σύμφωνο -και αν ακόμη συμφωνηθεί και υπογραφεί, (που δεν θα υπογραφεί)- δεν θα τηρηθεί με τα ανοιχτά σύνορα και την πολυπλοκότητα των διεθνών και διακρατικών σχέσεων ,αλλά το κυριότερο ΑΥΤΟ δεν θα αποκόψει ” με μαχαίρι” τις παρεμβάσεις της Νεοθωμανικής Τουρκίας, όσο υπάρχουν τα τζαμιά , όπως δεν μπορούν να κοπούν ”με μαχαίρι” οι παρεμβάσεις της Ορθόδοξης Ρωσίας όσο υπάρχουν οι περικαλλείς Ιεροί Ναοί και ο θρησκευτικός τουρισμός. Καιρός να ξεφύγουμε από τις ιδεοληψίες και τους δονκιχωτισμούς.
    ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ επειδή αναφερθήκατε, κύριε Σαββίδη, στην επόμενη γενιά, ίσως αυτή να ζήσει σε μια ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ Πολυεθνική Μακεδονική και Θρακική Περιφέρεια ,με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη και ενδοχώρα ως εκεί που φτάνουν τα ψηλά βουνά των Βαλκανίων, με την εκτός Ε.Ε. φτωχή Τουρκία ,οι κάτοικοι της οποίας να την επισκέπτονται για τουρισμό και ”δουλίτσες”.
    Υ.Γ Πολύ κράτησε η πολιτική μας παρακμή -δεν φταίει μόνο η Αθήνα-αλλά η επόμενη 4ετια νομίζω πως θα είναι η κρισιμότερη για το ξεπέταγμα ή το γονάτισμα της Πατρίδος , γιαυτό ας προσέξουμε-ιδιαίτερα οι Βορειοελλαδίτες – στις δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις .
    ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ σε όλους.

  2. @Σ.Α.Ν.
    Γιά το όραμά σας για ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ Πολυεθνική Μακεδονική και Θρακική Περιφέρεια
    έχουν προνοήσει τά άρθρα 27, 28 του υπάρχοντος συντάγματος από την εποχή των αείμνηστων κ.κ. Καραμανλή, Τσάτσου.

  3. Σας το ξανάγραψα κύριε Φερώνυμε.
    Δεν οραματίζομαι ,αλλά προβλέπω ότι με την βούληση για υπερεθνική πορεία όλων των σημερινών κρατών της Ευρώπης , που κινδυνεύσουν εκτός από τους πολέμους και από την ακατάσχετη προσφυγομετανάστευση , μαζί με την αποϊστορικοποίηση και αποθρησκειοποίηση των νεωτέρων γενεών – τις οποίες επεδίωξαν και επέβαλαν και στην Ελλάδα μας από τις αρχές του 21ου αιώνος οι αριστεροροπροοδευτικοί -ας θυμηθούμε ” τι τράβηξαν” οι ”δεξιοί” μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και πρώην πρωθυπουργός Καραμανλής από το 1997-2009 (και ο Σπανουδάκης)- εκεί οδηγούν τα πράγματα.
    Δυστυχώς θα μας προλάβουν οι εξελίξεις , τις οποίες θα αποδεχθούμε -με όλους τους Βαλκάνιους-,γιατί αλλιώς θα μείνουμε σαν την ”καλαμιά στον κάμπο” , η οποία από το πολύ λύγισμα θα ”ξεριζωθεί”.
    Ο Ελληνισμός δεν είναι αυτοκρατορία και καλά θα είναι να βλέπει τον ίσκιο του το μεσημέρι ,αλλά και να ετοιμάζεται να μη παραδοθεί και να μη προδώσει την ένδοξη Ιστορία του.
    Δεν ”φταίνε” τα άρθρα 27 και 28 του ισχύοντος Συντάγματος 1975/1986/2001 ,τα οποία υπήρχαν και στα προηγούμενα Συντάγματα μας ,βάσει των οποίων ενταχθήκαμε εθελουσίως στην ΑΝΤΑΝΤ το ΝΑΤΟ , την ΕΟΚ και Ε.Ε.
    Υ.Γ Οι βορειοελλαδίτες ,που νιώθουν -χρόνια τώρα την ανάσα των άσπονδων φίλων γειτόνων τους αλλά και αμύνονται , όπως τριάντα αιώνες έκαναν οι πρόγονοί τους για όλη την άλλη Ελλάδα , θα είναι οι τελευταίοι που θα δεχθούν τέτοιες λύσεις, τις οποίες -να είστε βέβαιος- πως θα ψηφίσουν τα εκατομμύρια περί το ”κλεινό άστυ”, αν τους εξασφαλίζουν ” την πούγκα τους -που λένε οι Κύπριοι.
    ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΝ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΕΘΙΞΑ .

  4. Οι προβληματισμοί του άρθρου αναμφισβήτητα έχουν ενδιαφέρον.
    Θέλω να εστιάσω σε έναν εξ αυτών:

    “Μήπως με την ενθάρρυνση και την υποστήριξη ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ η Ελλάδα θα μπορούσε να αναλάβει μια πρωτοβουλία στα Βαλκάνια ώστε να διαμορφώσει ένα Βαλκανικό Σύμφωνο το οποίο θα αποβλέπει στην αποφυγή μιας νέας υποδούλωσης στον Οθωμανισμό;”

    Η βαλκανική προοπτική της Ελλάδος ή το όραμα για βαλκανική συνεννόηση ή συμμαχία ή ακόμα και ομοσπονδία έχει καταγραφεί τουλάχιστον από τον καιρό του Ρήγα Βελεστινλή, μέσα από διάφορα οπτικά πρίσματα. Άλλοτε επικρατούσε η αναζήτηση της βαλκανικής ενότητας με σύνδεσμό την ρωμαϊκότητα (ή το βυζαντινό παρελθόν), άλλοτε με γνώμονα την ορθοδοξία, άλλοτε με τον σοσιαλισμό, άλλοτε με τον αντιαμερικανισμό και πάει λέγοντας. Τελευταία ιδεολογική αναβίωση της βαλκανικής προοπτικής διατυπώθηκε στην Ελλάδα από το νεο-ορθόδοξο πνευματικό κίνημα (βλ. ακόμα και τα σχετικά τραγούδια του Σαββόπουλου, ιδίως στον δίσκο “μην πετάξεις τίποτα” της δεκαετίας του ’90).
    Αναρωτιέμαι, εφόσον εδώ και αιώνες η στρατηγική για πάσης φύσεως συνεννόηση των βαλκανικών χωρών αποτυγχάνει πάντα, γιατί οι Έλληνες στοχαστές πρέπει να συνεχίζουν με εμμονή να θεωρούν τα Βαλκάνια ως “φυσική μας ενδοχώρα”, αντί να μελετήσουν την προοπτική ισχυροποίησης δεσμών με τον έτερο αρχαιόθεν φυσικό μας χώρο ήτοι την Νότια Ιταλία; Μην ξεχνάμε ότι αν η Μικρά Ασία (την οποία τραγικώς απολέσαμε) ήταν κάποτε μία Ελλάδα, παρομοίως και η άκρη της ιταλικής μπότας ήταν παρομοίως η Magna Graecia.
    Στα Βαλκάνια οι λαοί είναι ορθόδοξοι, αλλά και μωαμεθανικοί, άλλοτε φιλελληνικών τάσεων, άλλοτε ανθελληνικών, άλλοτε δυτικόφιλων, άλλοτε ρωσόφιλων κλπ. Ως μειοψηφίες θα βρεθούν και πληθυσμοί ελληνικής καταγωγής, αλλά και πληθυσμοί τούρκικης καταγωγής. Έχουμε και το τεράστιο πρόβλημα της ύπαρξης μίας λαότητας, μέσα στο κέντρο της Βαλκανικής χερσονήσου, που υποκλέπτει την ελληνική μακεδονική κληρονομιά.
    Γιατί λοιπόν συμμαχία με Σκόπια, Τίρανα, Σόφια και όχι με Νάπολι, Τάραντα και Παλέρμο; Ναι μεν οι νοτιο-Ιταλοί δεν αισθάνονται κίνδυνο έναντι των Τούρκων, αλλά αυτοί τουλάχιστον αναγνωρίζουν την αρχαία ελληνική κληρονομιά του τόπου τους. Και στο κάτω κάτω οι βαλκανικοί λαοί (πλην των Βουλγάρων) πράγματι αντιλαμβάνονται τον Οθωμανισμό ως κίνδυνο ή τους πέφτει και σε αυτούς πολύ μακρινός;
    Μήπως λοιπόν οι γέφυρες συνεργασίας πρέπει να πέσουν κατ’ αρχήν στην Νότια Ιταλία;
    Για να σκεφτούμε λίγο και αυτήν την προοπτική…

    ΥΓ Κάποιος θα υποστήριζε ότι συμμαχίες δεν γίνονται με περιφέρειες, αλλά με κράτη, άρα εν προκειμένω θα έπρεπε να κρίνουμε την πιθανότητα ενίσχυσης συμμαχικών δεσμών με την Ιταλία. Και ναι, γνωρίζουμε βέβαια ότι η γεωπολιτική τοποθέτηση της Ιταλίας δεν την κατατάσσει στους άμεσους συμμάχους μας έναντι του τουρκικού επεκτατισμού (εν αντιθέσει π.χ. με την Γαλλία). Ωστόσο από την άλλη κάποιες βαλκανικές χώρες είναι ήδη υποταγμένες στην σφαίρα επιρροής του Οθωμανισμού (βλ. τούρκικη στρατιωτική βάση στην Αλβανία), άρα το Βαλκανικό Σύμφωνο είναι a priori υπονομευμένο -ενώ η εξωτερική πολιτική της Ιταλίας δεν αποκλείεται να μεταβληθεί υπέρ μας.
    Υπάρχει ξεκάθαρη δυνατότητα ενοποίησης του χώρου Νότια Ιταλία – Ελλάδα σε επίπεδο εμπορικό, βιομηχανικό, πολιτιστικό, συγκοινωνιακό, ενεργειακό, τηλεπικοινωνιακό. Το Ιόνιο πέλαγος μας ενώνει. Εάν Έλληνες και Ιταλοί του Νότου αναζητήσουν ένθεν και ένθεν εμπορικούς εταίρους, συμπαραγωγούς προϊόντων, επιχειρηματικούς και επιστημονικούς συνεργάτες, σύντομα θα σφυρηλατήσουν και ένα ιδιαίτερο αίσθημα αλληλεγγύης και φιλίας, βασισμένο στην κοινή αρχαιοελληνική κληρονομιά. Αυτό από μόνο του συνιστά τεράστιο εθνολογικό και οικονομικό όφελος. Από εκεί και πέρα η ενίσχυση των δεσμών των δύο λαών μπορεί να επιφέρει σε δεύτερο χρόνο και πολιτικά αποτελέσματα (διακρατικές συμφωνίες), άρα να γεννήσει και γεωπολιτικά οφέλη.
    Εν ολίγοις: προτιμώ χίλιες φορές περισσότερο να κάνω υποχωρήσεις στους Φρατέλους, παρά σε αυτούς που συνεχίζουν να ονειρεύονται την Θεσσαλονίκη ως πρωτεύουσά τους.
    Ο νοών νοείτω.

  5. Νομίζω ,αγαπητέ κ. Α. Δ. Δ ότι οι ”φρατέλοι” θα θυμηθούν τον Πάπα τους με το φιλιόκβε και τον Μουσολίνι τους το 194043 και θα μας κοντράρουν και αυτοί . Ας μη ξεχνάμε ότι και αυτοί συνέβαλαν στην Μικρασιατική καταστροφή μας και υπέγραψαν κατανικημένοι μόλις το 1947 να πάρουμε τα Δωδεκάνησα .
    Χαθήκαμε-και μας μίσησαν – από το 1054 και από την Μεγάλη Ελλάδα της Νότιας Ιταλίας και της Σικελίας.
    Είμαστε ανάδελφον έθνος (άλλος το είπε αυτό) με μια από τις τρείς αρχαιότερες -εβραϊκή και κινεζική οι άλλες – γλώσσες που η δική μας μιλιέται και γράφεται συνεχώς τρεις χιλιάδες χρόνια , ενώ τη δική τους την λατινική την ομιλούν μόνο οι Πάπες τους στα urbi en orbi μηνύματά τους .
    Υ.Γ Δεν υποστηρίζω ,αλλά υπολογίζω ότι φυσικά τα κράτη -μέλη της Ε.Ε. θα υπάρχουν για τις μεγάλες γεωπολιτικές συμμαχίες ,αλλά οι Περιφέρειες θα επεκταθούν στον ενιαίο χώρο της Ευρωπαϊκής αυτής Ενώσεως και τα όρια τους θα καθοριστούν με οικονομικούς κυρίως όρους για ανάπτυξη σαυτές πρωτογενούς , δευτερογενούς , βιομηχανικής , ναυπηγοεπισκευαστικής και μεταβιομηχανικής παραγωγής κ .ο. κ -.
    ΔΕΝ ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΕΙΚΑΖΩ -”ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΟΥΚ ΕΧΩ”
    ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

  6. Αγαπητέ κ. Σ.Α.Ν., μάλλον δεν έγινα κατανοητός.
    Για να μην πιάσουμε τα πράγματα από την εποχή του Βυζαντίου, είναι δεδομένο ότι η ιστορική πορεία του ιταλικού κράτους χαράχθηκε κόντρα στα δικά μας εθνικά συμφέροντα. Από την άλλη, μην ξεχνάμε ότι Ιταλοί Γαριβαλδινοί πολέμησαν κατά των Τούρκων στην Κρήτη το 1866, στον Δομοκό το 1897 και ορισμένοι στο Δρίσκο το 1912.
    Όμως εγώ λέω κάτι διαφορετικό:
    Δεν προτάσσω το ιταλικό κράτος ως πιθανό σύμμαχο, αλλά αναφέρομαι στην δυνατότητα ανάπτυξης ποικίλλων δεσμών με την κοινωνία του ιταλικού νότου, με την οποία έχουμε πάρα πολλά κοινά.
    Και θέτω τον προβληματισμό ότι ενώ ορθώς κατηγορούμε τον μικροελλαδισμό, πάντοτε αντιπροτείνουμε στην αθηναϊκή εσωστρέφεια την ανάπτυξη γεωπολιτικής και οικονομικής δράσης αποκλειστικώς στα Βαλκάνια.
    Έτσι από την πτώση του ανατολικού μπλοκ και ύστερα, και ενόσω ποντάραμε σε “μπίζνες στα Βαλκάνια” με έδρα δήθεν την Θεσσαλονίκη και άλλα ηχηρά παρόμοια που οδήγησαν σε φιάσκο*, εγκαταλείφθηκαν στην μοίρα τους τεράστιες δυνάμεις του οικουμενικού ελληνισμού, όπως οι κοινότητες των Ποντίων ή των Μαριουπολιτών της πρώην ΕΣΣΔ.
    Παρομοίως ποτέ δεν αγκαλιάσαμε στα σοβαρά τους Γκραικάνους (που κατά την βικιπαίδεια αριθμούν 77.000, δηλαδή διόλου αμελητέος αριθμός), ούτε διερευνήσαμε την δυνατότητα οικονομικής μας δραστηριοποίησης γενικότερα στην νότια Ιταλία.
    Εμείς πρέπει να διαμορφώσουμε τις περιφερειακές συνεργασίες εντός Ε.Ε., όχι να περιμένουμε να μας επιβληθούν από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Και εντάξει, η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας μας πάντοτε ήταν κοντόφθαλμη και παρασιτική. Αλλά οι διανοούμενοι, οι αναλυτές και οι στοχαστές, από το ’90 και μετά, τι εμμονή έχουν αναπτύξει με τα Βαλκάνια επιτέλους; Συμπληρωματικώς έστω, η προοπτική ενός μεσογειακού άξονα δεν τους προβλημάτισε καθόλου;

    *Φιάσκο βεβαίως, διότι αυτό που έμεινε από το άνοιγμά μας στα Βαλκάνια ήταν τελικά α) η έλευση ενός μεγάλου αριθμού μεταναστών που συρρίκνωσε δραματικά τον εγχώριο κατασκευαστικό κλάδο, β) η εξαγωγή κεφαλαίων μέσω επενδύσεων τύπου Cosmote που πέρασαν στα χέρια των Γερμανών, άρα χάθηκαν οριστικά, γ) η μετακόμιση εκατοντάδων μεσαίων επιχειρήσεων για φορολογικούς λόγους, άρα η απώλεια θέσεων εργασίας, δ) η αλόγιστη μετάβαση των Ελλήνων στις όμορες χώρες για φτηνή βενζίνη και σουπερμάρκετ, με προφανείς συνέπειες για τα αντίστοιχα ελληνικά καταστήματα, ε) η ασωτία στα καζίνα της Γευγελής .
    Διπλωματικό όφελος από όλο αυτό: μηδέν

  7. Την ”οικονομική διείσδυση ”στα Βαλκάνια την αποφάσισαν και την εκτέλεσαν οι επιχειρηματίες -κυρίως από την Βόρειο Ελλάδα ,λόγω εγγύτητας- κατά την 8ετία του κ.Σημίτη και πολλοί ”τα κονόμησαν” ,κυρίως λόγω χαμηλού κόστους των βαλκάνιων εργατοϋπαλλήλων και της χαμηλής φορολογίας τους από τα κράτη αυτά που προφανώς ήθελαν και θέλουν να τιθασεύσουν την εκρηκτική ανεργία τους.
    Τέτοια οικονομική ΄διείσδυση” -κρατική και ιδιωτική- με τέτοια ”κελεπούρια” στην Κάτω Ιταλία δεν γινόταν, ούτε γίνεται. Οι Ιταλοί χρόνια τώρα αγοράζουν ”κας”- απ’ ότι ακούω- τα ωραία λάδια της Πελοποννήσου- και όχι μόνον- και τα ”μοσχοπουλούν” .
    Υ.Γ Μετά την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ αγαπητέ κ Α. Δ. Δ – δεν έχουμε δυνατότητα να ξεφύγουμε από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών , το οποίο όμως -ας μη ξεχνάμε- αυτό πληρώνει το 65% περίπου των όποιων επενδύσεων .
    Δεν πειστήκαμε ακόμη για τις δυνατότητές μας μετά την ”ταλαιπωρία μας” για το χρέος από το 2010 ως το 2015;;; .
    ΜΌΝΟ ΚΑΠΟΙΑ ΥΠΟΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ,ΤΟ ΜΕΡΑ 25 , Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΠΕΣ ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΚΕ -ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΚΟΜΗ -”ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ”.
    ΘΑ ΤΟ ”ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ” ΑΛΑ ΠΑΝΤΑ ”ΕΝΤΟΣ-ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΥΤΑ”-ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.

  8. O αθηνοκεντρισμος με τις διευθαρμενες ελιτ οδηγουν τον τοπο στον διαμελισμο και την οριστικη εξαφανιση

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα