Μια νέα έκθεση μόλις δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων (IIER/ΙΔΟΣ). Αποτελεί το αποτέλεσμα εξαμηνιαίας έρευνας με θέμα «Η Κίνα στο Αδιέξοδο Ασφαλείας της Νοτιοανατολικής Περιφέρειας της Ευρώπης».
Συγγραφείς της έκθεσης είναι ο Βασίλης Πετρόπουλος και ο Πλάμεν Τόντσεφ. Το κείμενο καλύπτει 21 χώρες στα Δυτικά Βαλκάνια, τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας και την Ανατολική Μεσόγειο — μια τεράστια περιοχή που «φιλοξενεί» αρκετές μείζονες συγκρούσεις, όπως αυτές στην Ουκρανία, τη Γάζα, τη Συρία και τη Λιβύη, καθώς και αρκετές «παγωμένες» συγκρούσεις.
Η έρευνα εμβαθύνει στην παρουσία της Κίνας στην ευρύτερη περιοχή ως ενός «ημι‑παράγοντα» στον τομέα της ασφάλειας, βάσει αξιολόγησης επτά δεικτών: στρατιωτική-με-στρατιωτική συνεργασία, επισκέψεις σε ναυτικά λιμάνια, ειρηνευτικές πρωτοβουλίες (ή η απουσία τους), πωλήσεις όπλων, ασφάλεια υποδομών, τηλεπικοινωνίες και συστήματα επιτήρησης, και επιβολή του νόμου.
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που η Κίνα είναι πιθανό να παραμείνει μια εξωπεριφερειακή δύναμη που λειτουργεί με συναλλακτική λογική και αποφεύγει να ενσωματωθεί ουσιαστικά στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της νοτιοανατολικής περιφέρειας της Ευρώπης, η εξελισσόμενη ατζέντα της απαιτεί προσεκτική μελέτη των γεωπολιτικών επιδιώξεων του Πεκίνου και καλά μελετημένη ανταπόκριση εκ μέρους των κυβερνήσεων της περιοχής.
A new report has just been released by the Institute of International Economic Relations (IIER/ΙΔΟΣ). It is the output of a six-month research into “China in the Security Conundrum of Europe’s Southeastern Periphery”. Co-authored by Vasilis Petropoulos and Plamen Tonchev, the report covers 21 countries in the Western Balkans, the Black Sea basin and the Eastern Mediterranean – a vast area “hosting” several major conflicts, such as the ones in Ukraine, Gaza, Syria, and Libya, as well as several “frozen” conflicts. The research dives deep into China’s presence in the broader region as a security “quasi-actor”, as assessed against seven indicators: military-to-military cooperation, naval port calls, peacekeeping initiatives (or lack thereof), arms sales, infrastructure security, telecommunications and surveillance systems, and law enforcement. They conclude that, while China is likely to remain a transactional extra-regional power that stands aloof from substantively enmeshing itself in the security architecture of Europe’s southeastern periphery, its evolving agenda calls for a careful study of Beijing’s geopolitical pursuits, and a well thought-out response from governments in the region.
China-in-the-Security-Conundrum-of-ESEP_FINAL_29-8-2025
