Των Δημ. Ν. Τσαϊλά και Αλέξανδρου Δρίβα* Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018 liberal.gr
Το συμπέρασμα του Παναγιώτη Κονδύλη σχετικά με έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο, το οποίο έχει επανέλθει τον τελευταίο καιρό σε διαβούλευση όλο και συχνότερα, είναι ότι η Ελλάδα (εφόσον μάλιστα ο επιτιθέμενος με την ιστορική και την πολιτική έννοια δεν μπορεί να είναι άλλος από την ολοένα και πιο δυνατή Τουρκία) θα έπρεπε να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό.
Η απόφαση να επιτεθούμε στο εχθρικό έδαφος είναι μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας Έλληνας ηγέτης, καθώς υπάρχουν κρίσιμα επιχειρήματα κατά της απόφασης για μια πρώτη αιφνιδιαστική επίθεση στην εχθρική χώρα. Ας τα εξετάσουμε ένα προς ένα:
1. Επιχειρησιακοί κίνδυνοι: Οι στόχοι υψηλής αξίας, όπως στρατιωτικά αεροδρόμια, ναύσταθμοι και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, προστατεύονται επαρκώς και ως εκ τούτου μια επίθεση συνεπάγεται τον κίνδυνο ατυχημάτων και ενδεχόμενης αποτυχίας της αποστολής, γεγονός που μπορεί να μας οδηγήσει σε στρατηγική αμηχανία με στρατηγικό και πολιτικό κόστος πολύ υψηλό. Καθώς, μια αποτυχία θα είχε ως αποτέλεσμα ανθρώπινο, υλικό κόστος και απώλεια του εθνικού γοήτρου.
2. Πολιτικοί κίνδυνοι: Η διεθνής κοινότητα αντιτίθεται ακόμη και στις προληπτικές επιθέσεις και τις θεωρεί πράξεις επιθετικότητας και όχι αυτοάμυνα. Ως εκ τούτου, οι διεθνείς κυρώσεις και οι καταδίκες κατά της Ελλάδας είναι πιθανές αντιδράσεις σε μια επίθεση εναντίον μάλιστα ενός συμμάχου στο ΝΑΤΟ και ενός προς ένταξη μέλους της ΕΕ, και αυτές μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντικό στρατηγικό κόστος ολοκλήρου του Ελληνισμού.
3. Κίνδυνος επιδείνωσης του πολέμου: Η αντίδραση του εχθρού μπορεί να είναι ευρεία και οδυνηρή. Από πυραυλική επίθεση κατά της ηπειρωτικής Ελλάδος μέχρι και επιθέσεις σε κατοικημένους νήσους και στόχους υψηλής αξίας στην περιοχή της Θράκης.
4. Θετικές εναλλακτικές λύσεις: με την πάροδο του χρόνου, αν και θεωρείται απίθανο τουλάχιστο στο εγγύς μέλλον, ενδέχεται να προκύψουν πρόσθετες, λιγότερο ριζοσπαστικές λύσεις από ό, τι μια προληπτική επίθεση. Ίσως το σημερινό καθεστώς που είναι εχθρικό έναντι της Ελλάδος να αλλάξει ή οι παγκόσμιες δυνάμεις να το αμφισβητήσουν και να συνταχθούν με το μέρος μας ώστε σταματήσουν την επιθετική ρητορική από το αδίστακτο σημερινό Τουρκικό κράτος.
5. Το πρώτο πλήγμα είναι δυνατό μόνο προ της εκδήλωσης του οποιοδήποτε θερμού επεισοδίου. Δηλαδή να επιτύχει μόνο πολύ πριν αναπτυχθεί η επιχειρησιακή ικανότητα του εχθρού. Και εδώ βρίσκεται το μεγάλο δίλημμα. Σε πρώιμο στάδιο, η αποδοτικότητα μιας επίθεσης είναι υψηλή ενώ η νομιμότητα είναι χαμηλή, αλλά από τη στιγμή που φτάνει η νομιμότητα, η επίθεση δεν είναι πλέον επιλογή. Η αναβολή της απόφασης επίθεσης σταδιακά αποκλείει κάθε δυνατότητα αιφνιδιασμού του αντιπάλου.
6. Από τεχνική και μηχανική άποψη, η καταστροφή μέρους των ενόπλων δυνάμεων του αντιπάλου μπορεί να αναβάλει μόνο, το «αναπόφευκτο» για μερικά χρόνια, υποθέτοντας ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να “βάλει χέρι” στα δικαιώματά μας που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο θάλασσα, εφόσον δεν αποδέχεται η ίδια το Διεθνές Δίκαιο ή το ερμηνεύει κατά το δοκούν. Μερικές φορές η ίδια η πρώτη επίθεση μπορεί να επιταχύνει την προσπάθεια του αντιπάλου να αποκτήσει τον έλεγχο με το μέρος του.
Ως εκ τούτου, προτού η ελληνική πλευρά αποφασίσει να εκτελέσει το πρώτο κτύπημα, φρονώ ότι απαιτείται να διεξαχθούν διεξοδικές συζητήσεις και οι διαφωνίες που θα προκύψουν τόσο στα πολιτικά όσο και στα στρατιωτικά κλιμάκια σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της πραγματοποίησης της επίθεσης, να εξετασθούν με σοβαρότητα.
Αυτό που πρέπει συνεχώς να θυμόμαστε είναι πως η Άγκυρα γνωρίζει τις δυσκολίες μιας ολοκληρωμένης διεξαγωγής εχθροπραξιών. Η απόδειξη έρχεται από την ίδια της την πολιτική. Από την κρίση των Ιμίων και μετά εκμεταλλεύεται την προβληματική συνύπαρξη Ελλάδος-Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟ. Πιο συγκεκριμένα, εκμεταλλεύεται το ‘’κενό’’ που υπάρχει στο ΝΑΤΟ αναφορικά με συγκρουσιακές σχέσεις και προβλήματα μεταξύ συμμάχων. Δεύτερον, η Τουρκία χρησιμοποιεί την απειλή χρήσης βίας σαν μοχλό πίεσης για τη διεύρυνση των διεκδικήσεών της. Η χρήση του πλεονεκτήματος της Τουρκίας στο στρατό ξηράς (ειδικά στα άρματα μάχης) είναι δύσκολο να γίνει πράξη στον Έβρο.
Από την άλλη πλευρά, το Αιγαίο δεν είναι το καλύτερο δυνατό θέατρο επιχειρήσεων για έναν γενικευμένο πόλεμο. Ωστόσο οφείλουμε να μην ξεχνάμε το δίλημμα της Τουρκίας. Η Τουρκία έχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα δημιουργίας τετελεσμένων (αποκλεισμός ή κατάληψη ελληνικού νησιού) καθώς υπάρχουν πολλές επιλογές νησιών γι’ αυτό το σκοπό. Αντίθετα, η Ελλάδα μπορεί θεωρητικά να προχωρήσει σε ένα ισοδύναμο τετελεσμένο μόνο πιθανώς σε Ίμβρο ή Τένεδο. Το πρόβλημα όμως της Τουρκίας είναι πως η αναπτυγμένη περιοχή της, μπορεί σε μια γενικευμένη σύρραξη να βληθεί από εχθρικά πυρά. Παρόλα αυτά, το σύμπλεγμα νήσων του Καστελόριζου παραμένει για την χώρα μας ένα σημείο ασφυξίας. Είναι ευάλωτο και ταυτόχρονα κρίσιμο καθώς Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ, ενώνονται χάρη σε αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα. Είναι πολύ σημαντικό η Ελλάδα να υπολογίσει κάθε δυνατούς τρόπους ενεργείας και να επενδύσει στους ειδικούς συντελεστές ισχύος της (επί της σκληρής ισχύος της) που είναι σήμερα τα Mirage 2000 και τα ελληνικά υποβρύχια τύπου Παπανικολής. Ωστόσο η ψαλίδα σκληρής ισχύος πρόκειται να ανοίξει έτι περαιτέρω καθώς οι εξοπλισμοί στην Τουρκία δείχνουν να μην έχουν τελειωμό (Patriot, S-400, F-35, αεροπλανοφόρο).
Ζωτικό συμφέρον της Ελλάδας είναι η ασφάλεια και ηρεμία στα σύνορά μας. Η Άγκυρα δεν έχει παραιτηθεί από την πρόθεση να αναθεωρηθούν οι συνθήκες που καθορίζουν τα σημερινά σύνορα εις βάρος μας, και θεωρούν τη στρατιωτική σύγκρουση ως κεντρικό άξονα προς την επίτευξη αυτού του στόχου, εφόσον πολιτικά δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Αυτός είναι ο σοβαρός λόγος που απαιτείται ισχυρή αποτρεπτική ισχύς.
Ωστόσο, σε περίπτωση που συρθούμε σε μια σύγκρουση στο Αιγαίο ή τη Μεσόγειο, η Ελλάς πρέπει να είναι προετοιμασμένη με σύνεση και επιμέλεια, σε αντίθεση με την εμπειρία της τελευταίας κρίσης των Ιμίων.
* Ο Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαραχος ε.α. και ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής της Ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ
http://www.liberal.gr/arthro/197303/amyna–diplomatia/2018/i-ellas-kai-to-dogma-tou-protou-pligmatos-kata-tis-tourkias.html
Με τα τρια πρωτα -ορθα και λογικα- προαιπαιτουμενα των κ.κ. αναλυτων, υπαρχει κανεις Ελλην πρωθυπουργος-πρωθυπουργικο βλεπετε ειναι το Συνταγμα μας μετα το 1985-, που θα αποφασισει το πρωτο πληγμα , οπως τον πολεμο των εξι ημερων του Ισραηλ εναντιον των Αραβων , κατα τον οποιον επληξε τα πολεμικα τους αεροσκαφη στα αεροδρομια , προτου προλαβουν να απογειωθουν;;;. Αυτο θα συμβει, οταν η Ελλας εξασφαλισει-το Ισραηλ την ειχε στο τσεπακι απο της ιδρυσεως του το 1948- την συναινεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και την θεληση τους να εμπλακουν και αυτες οι Χωρες σε πολεμο με την Τουρκια, πραγμα αδυνατον στον ”παροντα αιωνα”, για να μη εχουμε τα δυσμενη αποτελεσματα μετα της Τ εισβολης
ΣΥΝΕΧΕΙΑ αποτελεσματα της Τουρκικης εισβολης στην Κυπρο και στο κυρος-γοητρο των Ενοπλων Δυναμεων και τις απροβλεπτες πολιτικες εξελιξεις στο εσωτερικο και ιδιως στις σχεσεις μας με ομορες χωρες , με τις προαιωνιες βλεψεις τους , γιατι ”δρυος πεσουσης , πας ανηρ θα ξυλευθει”. Αποψη μου , συζητησιμη κατα τα αλλα ,οτι το ενδεχομενο του πρωτου πληγματος μπορει να αποφασισθει μονο με την Κισινγκερικη λογικη να δημιουργηθει σοβαρη κριση (πραξικοπημα στην Κυπρο, Ιμια) , για να καθησουμε στο τραπεζι των διαπραγματευσεων προς επικαιροιποιηση της Συνθηκης της Λωζανης, στο τραπεζι της οποιας -ας μη το ξεχναμε- καθησαμε νικημενοι το 1923 , γιατι και τοτε ”εσπρωξαν” τον φιλοδοξο αειμνηστο -για τις επιτυχιες του στα 1910-13 Ελ.Βενιζελο, να επιφερει το πρωτο πληγμα στην δηθεν θνησιγενη Οθωμανικη Αυτοκρατορια, την οποιαν αναγεννησε , βοηθουμενος απο τους ιδιους τους συμμαχους ΜΑΣ ο θρυλικος Τουρκος Κεμαλ Ατατουρκ, την δοξαν του οποιου εζηλωσε-το διαλαλει εξ’αλλου- ο συγχρονος μας Τουρκος Ερντογαν. Τι να κανουμε ;;;. Να ξαναζησουμε κρατος και λαος -χωρις φυσικα δικτατορια-( αν και αυτο με τον σημερινο γενικο εσωτερικο διχασμο φανταζει αδυνατο) την σιωπηλη προετοιμασια της 4ετιας 1936-40, για να αμυνθουμε μεχρις εσχατων του πατριου εδαφους. Αυτο φυσικα θα γινει μονο με θαυμα Θεου , που θα επιτρεψει να εμφανισθουν στο προσκηνιο -πληρως μεταμορφωμενοι-πολιτικοι, στρατιωτικοι ,δασκαλοι – σε ολες τις βαθμιδες- και μητερες Σπαρτιατισσες ( του ”ή ταν,ή, επι τας). Αυταπατη φυσικα , αλλα σε ποσες αυταπατες πιστεψαμε , μετα την Μεταπολιτευση;;;.
”εσπρωξαν” τον φιλοδοξο αειμνηστο -για τις επιτυχιες του στα 1910-13 Ελ.Βενιζελο,
Εαν δεν κανω λαθος στην Μικρασιατικη Καταστροφή αλλοι διοικούσαν και εκτελεστηκαν και όχι ο Βενιζελος….Λιγη προσοχή το τι γραφουμε…
Φαίνεται από το ατονικό ότι δεν είναι το σχόλιο δικό μου, αλλά θα σε παρακαλούσα να βρεις άλλο ψευδώνυμο, διότι αυτό το χρησιμοποιώ εγώ πολλά χρόνια εδώ μέσα.
Την αποβαση – κατι σαν πρωτο πληγμα-στην Μ.Ασια -την καρδια της Τουρκιας- την πρωτομαγια του 1919 , ποιος την απεφασισε και πραγματοποιησε – και δυστυχως χωρις την πολεμικη συμπραξη των συμμαχων – οι εκτελεσθεντες και δικαιωθεντες μεταθανατιως απο τον Αρειο Παγο ;;; Και ποιος καταφερε στις εκλογες του 1920 -που επρεπε και βασει του Συντ/τος , να μη γινουν εν μεσω πολεμικων επιχειρησεων- να μη βγει ουτε βουλευτης, παρα τις απανωτες ”επιτυχιες” του , που ομως συνεβαλαν απο το 1915 στην δημιουργια του βαθεος εθνικου διχασμου;;;. Αυτα και τελος ,για να μη ”ξαναδιχασθουμε” ενοψει της Ελληνορθοδοξου μας Πασχα . Υγιαινετε.
Σεβαστή η άποψή σου, δεν μπορώ να την αλλάξω,
μιλάς για συμμάχους όμως μην ξεχνάς οτι οι Αντιβενιζελικοί-βασιλικοί-ηταν φιλογερμανοί και περιμένεις να σε βοηθήσουν οι Αγγλο-Γαλλο-Ρώσοι?
Εαν δεν υπήρχε ο Κρητικός που λεγόταν Βενιζέλος τα σύνορα της Ελλάδας θα ήταν στην Λάρισα….
Φιλικά…πάντα
@ Anemos
Αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη τής Ιστορίας, όπως την διδασκόμασταν (δεν ξέρω τι διδάσκουν σήμερα) από το σχολείο. Όταν μελετήσεις Ιστορία, θα μάθεις ότι οι Αγγλογάλλοι είχαν συνάψεις σχέσεις με την επαναστατική κυβέρνηση τής Αγκύρας ήδη από το 1919, δηλαδή πριν τις εκλογές τού ’20, οπότε τα περί “γερμανοφίλων βασιλικών” είναι ιστορίες για αγρίους.
Τα σύνορα τής Ελλάδος διπλασιάστηκαν με τούς Βαλκανικούς Πολέμους, ήταν όντως τεράστια επιτυχία τού Βενιζέλου, αλλά αυτό δεν αναιρεί τα λάθη του αργότερα, ήτοι την συμμετοχή τής Ελλάδος στην εκστρατεία τής Ουκρανίας, που έγινε αιτία να στραφεί η ΕΣΣΔ εναντίον μας και φυσικά την ίδια την θνησιγενή εκστρατεία στην Μ. Ασία.
“το Ισραηλ την ειχε στο τσεπακι απο της ιδρυσεως του το 1948”
Κάθε άλλο. Οι Αμερικανοί έμειναν αδιάφοροι στην ίδρυση τού κράτους τού Ισραήλ και ακολούθησαν στάση κατά το μάλλον ή ήττον αραβόφιλη, διότι εκεί έβλεπαν το συμφέρον των. Μόνο μετά τον πόλεμο των Έξι Ημερών, οι ΗΠΑ στράφηκαν οριστικά προς το Ισραήλ, αναγνωρίζοντάς του ότι θα τούς ήταν περισσότερο χρήσιμο σαν σύμμαχος στην περιοχή, απ’ ό,τι οι Άραβες.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, έχουμε προ πολλού χάσει την καλήν μαρτυρίαν, οπότε ουδείς μάς υπολογίζει.
FIRST STRIKE: Ήρθε η ώρα; – κάθε πενήντα έτη τέτοια ευκαιρία για μαζικό πλήγμα που θα τους λήξει, άπαξ… υπάρχουν πολλοί που αρνούνται να δουν τη στενότατη συνάφεια ανάμεσα σε διπλωματική διευθέτηση και στρατιωτική αποτροπή. Τη φύση της τελευταίας δεν την καθορίζουν όμως οι επιθυμίες μας αλλά η φύση των σύγχρονων οπλικών συστημάτων, που υπακούουν στη λογική του πρώτου πλήγματος. το πρώτο πλήγμα το καταφέρει ο αμυνόμενος όταν ήδη υφίσταται το casus belli και όταν ήδη επίκειται άμεσα η επίθεση της εχθρικής πλευράς.
Ευχαριστούμε για τον βαρύγλυκο.
Χρήστο, έχω στείλει το προηγούμενο σχόλιό σου στην Ένωση Θεολόγων Ελλάδας με το ερώτημα της διαγραφής σου.
Μπορεί πράγματι ο Καμμένος, να καταφέρει καίριο πλήγμα.
Στο πρώτο αρνί και κοντοσούβλι που θα βρεθεί μπροστά του τώρα το Πάσχα.
Οι επισκέψεις σε στρατόπεδα άλλωστε είναι μέρος της παράδοσης. Θα τσουγκρίσει και καν’ αυγό με τον Δίκα, ας ούμε.
Επειδή το θέμα που πραγματεύεται το άρθρο είναι δύσκολο να συζητηθεί σε όλη την έκτασή του εντός ολίγων γραμμών, προτιμώ να συνεισφέρω δύο σχετικές παραπομπές για περαιτέρω μελέτη και εμβάθυνση.
1) Παναγιώτης Κονδύλης, επίμετρο στην ελλληνική έκδοση της “Θεωρίας του Πολέμου”.
http://library.antibaro.gr/text/Kondylhs/_Kondylhs_.pdf
2) Περιοδικό “Στρατηγικόν”, τεύχος 1ο, που είναι αφιερωμένο στον Κονδύλη και την ανάλυσή του για τα ελληνοτουρκικά (ανωτέρω παράθεση).
https://strategikon.gr/
Απαιτείται δωρεάν εγγραφή για πρόσβαση στο υλικό του περιοδικού.