Η διαμάχη για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης: Είναι …”προδότες” όσοι την προτείνουν;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Φωτογραφία από την ιστοσελίδα του Δικαστηρίου

Αυτό  το άρθρο του κορυφαίου δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού: Ναι ή όχι στη Χάγη; – Το ψευδοδίλημμα που ξανασερβίρισε ο Τσίπρας, μου έδωσε την αφορμή για το σχόλιο που ακολουθεί:

Ο ελληνικός λαός είναι συνηθισμένος σε εμφυλιακού τύπου διενέξεις, αλλά η αντίθεση στην προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εκφράζεται από σοβαρά μέλη της ακαδημαϊκής και δημοσιογραφικής κοινότητας.

Σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα ομοφωνία, τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της χώρας ασπάζονται την άποψη ότι η πατρίδα μας πρέπει να προσφύγει  στην Χάγη μόνο για την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Την θέση αυτή σήμερα υιοθετούν  ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά, δηλαδή οι ηγέτες των τριών  μεγαλύτερων  κομμάτων στην Ελληνική Βουλή.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο του, στην «Καθημερινή» της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου 2019, εξηγεί με αριστουργηματικό τρόπο το επόμενο βήμα, που πρέπει να λάβει  η ελληνική κυβέρνηση:

  • «Η κοινή εθνική θέση της μεταπολιτευτικής περιόδου ήταν, κατά τη διατύπωση και του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη μίας διαφοράς με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
  • Με τα σημερινά δεδομένα και ακριβέστερα θα λέγαμε ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη μίας διαφοράς με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
  • Η προσφυγή στη Διεθνή Δικαιοσύνη έχει βεβαίως νόημα μόνο όταν το κράτος που την επιδιώκει είναι έτοιμο να αποδεχθεί την απόφαση και να αξιώσει τον σεβασμό της.»

Οι διαφωνούντες όμως  αντιδρούν  πιστεύοντας ότι θα χάσουμε στην Χάγη, ενώ τους προβληματίζει ότι δεχόμαστε πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ υπέρ της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο.

Ένας μεγάλος αριθμός κρατών έχει αποφασίσει για δεκαετίες να παραπέμπουν τις θαλάσσιες διαφορές τους είτε στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης με έδρα την Χάγη, είτε στο Διεθνές Δικαστήριο του Δικαίου της Θάλασσας με έδρα το Αμβούργο και  έχουν αποδεχτεί τις αποφάσεις τους  με  μοναδική εξαίρεση την  Κίνα.

Είναι δύσκολο και ίσως παράτολμο να επιχειρήσει κανείς  να προβλέψει τι είδους απόφαση θα λάβει το Διεθνές Δικαστήριο  της Χάγης, σε περίπτωση που τελικά παραπεμφθεί σ’ αυτό η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ του Αιγαίου Αρχιπελάγους και της Ανατολικής Μεσογείου.

Μελετώντας όμως  προηγούμενες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σε παρεμφερείς διαφορές, μπορούμε να εικάσουμε ότι το Δικαστήριο θα χρησιμοποιήσει σ’ αυτή την περίπτωση την αρχή της “ίσης απόστασης-ειδικών περιστάσεων” , αντί μόνο της αρχής της ίσης απόστασης (μέσης γραμμής).

Το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι αυτό του Καστελόριζου και της Στρογγύλης, διότι το Δικαστήριο, σε περιπτώσεις που ένα νησάκι βρίσκεται μπροστά σ’ ένα τεράστιο ηπειρωτικό όγκο ενός άλλου κράτους, ποτέ δεν δίνει «πλήρη επήρεια» σε αυτό το νησάκι.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η Ελλάδα δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Γι’ αυτό το λόγο η απραξία των κυβερνήσεων της Ελλάδας τα τελευταία 40 χρόνια να μην ανακηρύξουν ΑΟΖ και να προχωρήσουν σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο αποτελεί ένα τεράστιο σφάλμα.

Παρά το γεγονός ότι το θέμα της Χάγης έχει διαιρέσει τους Έλληνες ειδικούς, που βλέπουν  νικητές και ηττημένους, προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτό είναι η ουσία του θέματος. Το Δικαστήριο  εκδίδει αποφάσεις,  που όλα τα κράτη οφείλουν να αποδέχονται, ανεξάρτητα,  εάν έχασαν ή κέρδισαν.

Στη τελευταία του απόφαση για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ρουμανία και στην Ουκρανία, έχασε η Ουκρανία  πού είχε παρόμοιες με τις ελληνικές θέσεις και κέρδισε η Ρουμανία που είχε «τουρκικές θέσεις».

Σημασία έχει ότι μια απόφαση της Χάγης θα θέσει τέρμα στην ελληνοτουρκική διένεξη, η Ελλάδα δεν θα κινδυνεύει από τον τουρκικό επεκτατισμό, θα είναι ελεύθερη να κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, θα μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρον την αλιευτική της δυνατότητα και να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της ΑΟΖ για αιολική ενέργεια.

  • Ορισμένοι αναλυτές χαρακτηρίζουν ως «προδότες» όσους προτείνουν προσφυγή στην Χάγη.  Με αυτό το σκεπτικό όμως προδότες θα χαρακτηρίζονταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που επέμεναν ότι η διένεξή  μας με την Τουρκία έπρεπε να παραπεμφθεί στη Χάγη.

Παραπομπή βέβαια στην Χάγη δεν επιθυμεί η Τουρκία,  επειδή στην ουσία δεν επιδιώκει λύση στην ελληνοτουρκική διένεξη με βάση το διεθνές δίκαιο πιστεύοντας  ότι αυτή η διένεξη είναι χρήσιμη και συμφέρουσα για τα δικά της σχέδια στην  περιοχή, τα οποία επιδιώκει να «λύσει» όχι με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου αλλά με προσφυγή σε πολιτικά και στρατιωτικά μέσα πίεσης, όπως ακριβώς πράττει και η Κίνα.

Τέλος, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι αν η ελληνοτουρκική διαφορά οδηγηθεί τελικά στο Διεθνές Δικαστήριο, η απόφαση θα είναι μάλλον άδικη για την Ελλάδα γιατί:

Φαίνεται ότι ένα κράτος χρειάζεται μόνο να καταθέσει ότι τα νησιά δεν δικαιούνται οποιασδήποτε ζώνης και το άλλο κράτος ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα, για να τους δοθούν τα μισά δικαιώματα από το Δικαστήριο. Αυτό αποτελεί την εφαρμογή της μεθόδου του Σολομώντος, ώστε εάν ένα κράτος δημιουργήσει ένα θέμα, τότε θα πετύχει την μείωση της περιοχής της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ,  που δικαιούται το παράκτιο κράτος.1

  1. G. Collier “The regime of the islands and the modern law of the sea”

Βέβαια, αυτό που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας είναι το γεγονός ότι η Τουρκία δεν θα αποδεχτεί την απόφαση της Χάγης, ανεξάρτητα πόσο ενδεχομένως θετική μπορεί να  είναι για τα συμφέροντά της, διότι ενδιαφέρεται  να διαιωνίζεται η ελληνοτουρκική διένεξη.

Ολόκληρη η φιλοσοφία του νεοθωμανικού κράτους βασίζεται στην ύπαρξη ενός μόνιμου εχθρού στα δυτικά του και έτσι προβλέπεται ότι  θα υιοθετήσει τη γραμμή  που ακολουθεί και η Κίνα μη συμμορφούμενη με την απόφαση της Χάγης. Και ενώ η Κίνα αγνοεί την απόφαση της Χάγης, επειδή υπέστη μια βαριά ήττα,  η Τουρκία αναμένεται να μην  εφαρμόσει μία απόφαση που, πιθανώς, θα είναι ευνοϊκή γι’ αυτήν.

Hellas Journal

spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα