Η ασθενής μνήμη του Κώστα Καραμανλή

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Παντελής Καψής

Προφανώς δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να πάει σε πόλεμο με τον κουμπάρο του. Η μόνη του επιδίωξη ήταν να αφήσει τα πράγματα ως έχουν
Σχόλιο για τη μέθοδο του Κώστα Καραμανλή στην αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών θεμάτων
Στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει η μέθοδος Ανδρέα Παπανδρέου, υπάρχει η μέθοδος Κώστα Σημίτη. Αντιθέτως, μέθοδος Κώστα Καραμανλή δεν υπάρχει, τουλάχιστον τέτοια που να λύνει προβλήματα. Η πρώτη, σε απλουστευμένη εκδοχή, λέει ότι προκειμένου να συμβιβαστείς προκαλείς μια μείζονα κρίση που οδηγεί και τις δύο πλευρές στο τραπέζι και στον διάλογο. Την ακολούθησε με την Τουρκία για να καταλήξει στο Νταβός, την ακολούθησε και με τη Βόρεια Μακεδονία για να καταλήξει στην ενδιάμεση συμφωνία και να ομαλοποιήσει τις διμερείς σχέσεις. Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι κερδίζει πιο εύκολα την αποδοχή του εσωτερικού ακροατηρίου, ακόμα και αν υιοθετείς λύσεις αντίθετες με όσα έλεγες προεκλογικά. Η μέθοδος Σημίτη αντιθέτως, παρότι μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα, αφήνει ανοικτό τον αρχιτέκτονά της στην κατηγορία της μειοδοσίας καθώς εξ αρχής ο στόχος της είναι ένας ρεαλιστικός συμβιβασμός. Στα πλεονεκτήματά της, ωστόσο, είναι η αποφυγή εντάσεων οι οποίες ενέχουν πάντα τον κίνδυνο να χαθεί ο έλεγχος. Ιδίως όταν απέναντι έχεις μια αναθεωρητική δύναμη όπως η Τουρκία. Και, βέβαια, η δεύτερη μέθοδος είναι περισσότερο συμβατή με τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου, παράγοντας σημαντικός όταν θέλεις να εξασφαλίσεις την υποστήριξη τρίτων όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και οι δύο μέθοδοι προϋποθέτουν την ανάληψη πρωτοβουλιών με σαφή στόχο και με αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων που διαθέτεις. Η μέθοδος Καραμανλή πάλι δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά για τον απλούστατο λόγο ότι το μόνο που επιδιώκει είναι η διατήρηση της κατάστασης ως έχει. Είναι η λογική της ακινησίας ή ας βγάλουν το φίδι από την τρύπα οι επόμενοι. Ό,τι ακριβώς συνέβη και στην οικονομία. Το πλεονέκτημά της είναι ότι μπορείς να διάγεις ήσυχο βίο στου Μαξίμου. Το μειονέκτημα είναι ότι συνήθως τα προβλήματα που χρονίζουν είναι όλο και πιο δύσκολο να επιλυθούν. Αυτό ακριβώς που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τόσο στην οικονομία όσο και στις εξωτερικές της σχέσεις. Αντίθετα με ό,τι έκανε με την οικονομία όμως, για την οποία αιδημόνως σιωπά 10 και πλέον χρόνια τώρα, ο κ. Καραμανλής θεώρησε υποχρέωσή του να υπερασπιστεί την εξωτερική του πολιτική με μια μακροσκελή δήλωση. Με αυτήν ουσιαστικά υιοθετεί την κατηγορία της μειοδοσίας σε βάρος του προκατόχου του διότι αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο και αποδέχθηκε ότι συνοριακές διαφορές μπορεί να τεθούν υπό την κρίση του δικαστηρίου της Χάγης.

Ο πυρήνας της επιχειρηματολογίας του Καραμανλή είναι ότι Ελλάδα και Τουρκία έχουν μόνο μια διαφορά, η οποία μπορεί να παραπεμφθεί στη Χάγη, και αυτή είναι ο καθορισμός των ορίων της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Πρόκειται για ένα επιχείρημα το οποίο ακούγεται λογικό, στην πράξη ωστόσο όλοι όσοι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα καλόπιστα αναγνωρίζουν ότι δεν ισχύει. Κι αυτό επειδή είναι γνωστό ότι το εύρος των χωρικών υδάτων, τα θαλάσσια σύνορα δηλαδή, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και την έκταση της υφαλοκρηπίδας που θα πάει σε κάθε χώρα. Αυτό βέβαια ταυτόχρονα σημαίνει ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο η κυβέρνηση Καραμανλή ή οποιαδήποτε άλλη,   έπειθε την Τουρκία να παραπεμφθεί μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη και μάλιστα, όπως επιδιώκουμε, με βάση το διεθνές δίκαιο, τότε σε μεγάλο βαθμό θα είχε παραιτηθεί και από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Τουλάχιστον για τα νησιά. Με άλλα λόγια η παραπομπή της υφαλοκρηπίδας συνεπάγεται και προϋποθέτει την αντιμετώπιση των συνοριακών διαφορών. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, στα πλαίσια της διαδικασίας του Ελσίνκι, Ελλάδα και Τουρκία το 2003 είχαν φτάσει στο παρά πέντε μιας κατ’ αρχήν συμφωνίας κλιμακωτής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης ώστε να λαμβάνονται υπόψη και οι τουρκικές ευαισθησίες. Θα φτάναμε σε λύση; Κανείς δεν το γνωρίζει. Αν η Τουρκία έθετε παράλογες διεκδικήσεις προφανώς όχι. Η παραπομπή στη Χάγη δεν είναι αυτόματη και κανείς δεν μπορούσε να μας υποχρεώσει να θέσουμε υπό δικαστική αμφισβήτηση οτιδήποτε. Αυτό έγινε σαφές και από τον Βαγγέλη Βενιζέλο επί κυβέρνησης Σαμαρά, όπως σημειώνει στην απάντησή του και ο Καραμανλής. Υπήρχε όμως μια δυναμική υπέρ μιας διευθέτησης που χάθηκε. Και βέβαια μπήκε η Κύπρος στην Ένωση, κάτι που ο Καραμανλής φαίνεται να το ξεχνά. Καθόλου παράξενο αν αναλογιστούμε την στάση του στο δημοψήφισμα.

Προφανώς κάθε λύση που δεν θα αποτελεί 100% αποδοχή των ελληνικών θέσεων, θα θεωρηθεί στην Ελλάδα, από τους γνωστούς κύκλους, ως μειοδοτική. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι αν υπάρχει άλλη λύση πέραν του διαλόγου. Ακόμα και όσοι φαντασιώνονται με παιχνίδια πολέμου, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ένας διμερής διάλογος. Στην καλύτερη περίπτωση με τους ίδιους περίπου όρους που ισχύουν σήμερα, κάτω από την πίεση ωστόσο της διεθνούς κοινότητας να υπάρξει συμβιβασμός.  Τα κακά σενάρια ας μην τα αναφέρουμε διότι τότε η Χάγη μπορεί να μας φαίνεται και ως σανίδα σωτηρίας.

Προφανώς ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να πάει σε πόλεμο με τον κουμπάρο του. Η μόνη του επιδίωξη ήταν να αφήσει τα πράγματα ως έχουν. Το κατά πόσο αυτό λειτούργησε προς όφελος της Ελλάδας και της Κύπρου το βλέπουμε. Ιδίως η τελευταία υφίσταται μια παραβίαση της κυριαρχίας της χωρίς προηγούμενο. Έτσι σήμερα  το να αναβιώσει η διαδικασία του Ελσίνκι δεν φαίνεται ρεαλιστικό. Το δέλεαρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χαθεί, όπως ενδεχομένως έχει χαθεί και η θέληση για λύση. Η αναθέρμανση της τελωνειακής ένταξης πάλι είναι ένα σημαντικό χαρτί, είναι αμφίβολο όμως αν επαρκεί για να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος. Πιο πιθανό φαίνεται να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση των εναλλασσόμενων κρίσεων με διαλείμματα  διαλόγου. Είναι ίσως αναπόφευκτο. Αρκεί να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτό συνιστά πρόοδο σε σχέση με το Ελσίνκι.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/709354_i-asthenis-mnimi-toy-kosta-karamanli»

spot_img

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Σπάνια διαβάζει κανείς τόσο ανόητα και ανούσια άρθρα. Το “νερό τού Καματερού” κάνει … θαύματα. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

    “Η μέθοδος Σημίτη αντιθέτως, παρότι μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα, αφήνει ανοικτό τον αρχιτέκτονά της στην κατηγορία της μειοδοσίας καθώς εξ αρχής ο στόχος της είναι ένας ρεαλιστικός συμβιβασμός”

    Είδαμε πού οδήγησε η μέθοδος Σημίτη και ποια ήσαν “τα καλύτερα αποτέλέσματα” (sic). Εδώ και 25 χρόνια, δημιουργήθηκε σχολή Σημίτη-Ταπερμαν, ήτοι σχολή μειοδοσίας δια της πυγοδοσίας, περιμένοντας ότι έτσι θα λήξει το πράγμα. Δεν περνά καθόλου από το μυαλό των ακατονομάστων, που την ακολουθούν, ότι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι ν’ ανοίξουν την όρεξη τού αντιπάλου, να τον αποθρασύνουν, για να φθάσομε στα σημερινά χάλια. Δεν τα βλέπει αυτά ο Καψής, ή νομίζει ότι απευθύνεται σε κάφρους;

    • Oι αδελφοί Καψή είναι γνωστοί μειοδότες. Από κεί και πέρα επειδή είναι και παντελώς αστοιχείωτοι και ακατάρτιστοι σε όλα τα θέματα, (προφανώς έγιναν δημοσιογράφοι ελέω πατρός), είναι πολυτέλεια να ζητά κανείς να γνωρίζουν, (ο Παντελής Καψής εν προκειμένω), ότι το δόγμα του παγώματος των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μέχρι υπάρξεως ευνοικότερης συγκυρίας για την Ελλάδα, είναι γνωστό ως Δόγμα Δούντα, από το όνομα του πρέσβη Μιχάλη Δούντα κορυφαίου διπλωμάτη μας κατά την περίοδο 1974-1988. Δέν είναι δηλαδή ιδέα του νεώτερου Καραμανλή αλλά ισχύει από την εποχή του θείου του.

      • Ο άνθρωπος αυτός ήταν διευθυντής στα “ΝΕΑ” και σ’ αυτόν ανάθεσε ο Σαμαράς να φτιάξει τηλεόραση, όταν έριξε μαύρο στην ΕΡΤ. Κι έφτιαξε μιαν αηδία, την ΝΕΡΙΤ. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι, με όλη την ανικανότητα που τους δέρνει, εξακολουθούν να “προκόβουν”.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα