Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο γράφηκε πριν οι ηγέτες της Ε.Ε. καταλήξουν στα συμπεράσματά τους κατά τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής.

Η Ευρώπη είναι αιχμάλωτη της Τουρκίας. Δεν θα μπορέσει τίποτε να κάνει, μόνη της, κατά της Άγκυρας για να την νουθετήσει.

Μόνο αν αντιδράσουν δυναμικά οι ΗΠΑ θα μπορέσει η Ευρώπη να καλυφθεί πίσω από την αμερικανική πολιτική και να επιβάλλει κάποιες κυρώσεις. Άρα πρέπει να αναμένουμε την πολιτική των ΗΠΑ.

Αλλά η νέα πολιτική της Ουάσιγκτον αν προτάξει την αντιμετώπιση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική και την Κεντρική Ασία  τότε, κατά την εκτίμηση αναλυτών, θα χρειαστεί την Τουρκία. Και εδώ αρχίζει να θολώνει η, ενδεχόμενη, αμερικανική αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσει την τουρκική ανταρσία.

Αν στην Ουάσιγκτον επικρατήσει η σκέψη να βασιστούν και πάλι στην Τουρκία για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος, τότε θα έχουν λησμονήσει αυτό που τους συνέβη το 2003, αν θυμάμαι καλά, κατά τον δεύτερο πόλεμο με το Ιράκ. Οι ΗΠΑ ζήτησαν, απλώς, από την Τουρκία άδεια διέλευσης από τον βορρά για εισβολή στο Ιράκ και η Άγκυρα δεν την έδωσε. Το αυτό θα συμβεί και τώρα αν οι ΗΠΑ ή η Ε.Ε. χρειαστούν την Τουρκία.

Η Τουρκία έχει μάθει μόνο να παίρνει. Δεν πρόκειται να δώσει τίποτε.

Υπάρχει, ακόμη, η ψευδαίσθηση στη Δύση πως δεν πρέπει να εξωθηθεί η Τουρκία εκτός του δυτικού συστήματος ασφαλείας. Γιατί, η Τουρκία βρίσκεται στο δυτικό σύστημα ασφαλείας; Πιστεύει κανείς σοβαρός αναλυτής πως αν ζητηθεί κάτι από την Τουρκία που δεν θα εξυπηρετεί, απολύτως, τα συμφέροντά της η Άγκυρα θα συνδράμει στην αντιμετώπισή του; Μάλλον θα πρέπει για αφελή εκτίμηση. Άρα η εμμονή να μην εξωθηθεί η Τουρκία να εγκαταλείψει το δυτικό άρμα είναι ανεδαφική. Η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει τη Δύση. Θα χρησιμοποιεί τους θεσμούς και τις φοβίες της Δύσης για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.

Η Τουρκία έχει φύγει από τη Δύση αλλά δεν έχει ενταχθεί στην Ανατολή. Η Τουρκία έχει κάνει σαφές τι θέλει.

Ο Ερντογάν το έχει πει και ό,τι είπε το έκανε. Δεν μπλοφάρει. Η Τουρκία θέλει να γίνει μια από τις 10 ισχυρότερες χώρες του κόσμου. Και μέχρι στιγμής, παρά τα μέτωπα που έχει ανοίξει, πετυχαίνει προς αυτήν την πορεία.

Ακολούθησε επι Ερντογάν την εξής τακτική:

-Στενή οικονομική διασύνδεση με χώρες της Δύσης, κυρίως, ευρωπαϊκές. Είναι αυτός ο λόγος που σήμερα χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία διστάζουν να της επιβάλλουν κυρώσεις. Διότι ανησυχούν πως μια οικονομική κρίση στην Τουρκία θα έχει επιπτώσεις στις ίδιες. (Αυτό το στοιχείο που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το παιδαριώδες πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας στην αρχή της δικής μας οικονομικής κρίσης).

-Δεύτερον, ανέπτυξε ένα καλά χρηματοδοτούμενο λομπυ στις ΗΠΑ το οποίο, σε συνεργασία και με το Εβραϊκό λόμπυ διευκόλυνε την τουρκική πολιτική και τις τουρκικές επιδιώξεις και διαμόρφωσε στερεότυπα στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.

-Τρίτον, αξιοποίησε και συνεχίζει να αξιοποιεί τις τουρκικές κοινότητες στις ευρωπαϊκές χώρες. Στη γερμανική πολιτική σκηνή είναι αδύνατον να μην ληφθεί υπόψη ο σημαντικός αριθμός τούρκων που ζουν και ψηφίζουν στη Γερμανία.

-Τέταρτον προσπαθεί να ελέγξει την ισλαμική παρουσία στην Ευρώπη. Ισλαμικές οργανώσεις δεν μένουν αδιάφορες στις δηλώσεις και στην πολιτική Ερντογάν. Η σύγκρουσή του με τον Μακρόν δεν γίνεται, μόνο, λόγω των διαφορετικών συμφερόντων τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρειο Αφρική. Από τη σύγκρουση αυτή ο Ερντογάν προσδοκά να επηρεάσει τους μουσουλμάνους της Γαλλίας. Και αυτό θα είναι ένα τεράστιο κέρδος για την πολιτική της Άγκυρας.

-Πέμπτο με βάση όλα αυτά έχει δημιουργήσει την εντύπωση πως η μερική, έστω, απώλειά της, ως χώρας, θα προκαλέσει ένα στρατηγικό κενό για τη δύση.

Στρατηγικό κενό, όμως, που; Έχει διαμορφώσει η Δύση σύγχρονη στρατηγική η οποία θα υπονομευθεί χωρίς την Τουρκία; Ποια είναι; Είναι στρατηγική η αναχαίτιση της Κίνας; Είναι η αναχαίτιση της Ρωσίας; Είναι η αναχαίτιση και των δύο; Για να επιτευχθεί τι; Η διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ;

Προφανώς αυτό είναι το μείζον διακύβευμα. Η παγκόσμια ηγεμονία. Θα προσφέρει στην κατεύθυνση αυτή η Τουρκία;

Με βάση το διακηρυγμένο στόχο της η Τουρκία θα κινηθεί αυτόνομα και κανείς δεν θα μπορέσει να την κάνει τίποτε. Πολύ φοβάμαι πως η Τουρκία έχει περάσει την Παγίδα του Θουκυδίδη.

Κύριο μέσο επιτυχίας της είναι η ευφυής επιλογή να ηγεμονεύσει του μουσουλμανικού κόσμου.

Η Τουρκία αξιοποιεί τους μουσουλμανικούς θύλακες ανά τον κόσμο για να δηλώσει την παρουσία της και να διαμηνύσει πως έχει λόγο. Στην Κίνα, την Ινδία, την Ευρώπη, τη Ρωσία, ακόμη, και οργανώσεις στις αραβικές χώρες όπως τους Αδελφούς Μουσουλμάνους με τους οποίους διατηρεί άριστες σχέσεις. Μάλιστα, κατά μια εκδοχή, ο Ερντογάν θεωρείται ο σημερινός ηγέτης τους.

Διείσδυσε και αξιοποιεί, ακόμη, και τρομοκρατικές ισλαμικές οργανώσεις όπως είναι ευρέως γνωστό και όπως έχει γραφεί και δηλωθεί επανειλημμένως.

Αυτό είναι το ισχυρό χαρτί το οποίο ο Ερντογάν έχει εργαλειοποιήσει. Είτε με τη μεταφορά τρομοκρατών σε διάφορα μέτωπα, είτε με την απειλή της δημιουργίας μεταναστευτικού ρεύματος προς την Ευρώπη, κάτι που τρέμει η Μέρκελ.

Αυτό το χαρτί ενώ είναι ισχυρό για την ισλαμική κυβέρνηση Ερντογάν, δεν φαίνεται ούτε να μπορεί, ούτε να θέλει να το αξιοποιήσει μια κοσμική τουρκική κυβέρνηση. Γι αυτό είναι, πλέον, λάθος η εκτίμηση πως ό,τι να συμβεί στην Τουρκία η πολιτική θα είναι ίδια. Ούτε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ούτε τον διεθνή ισλαμισμό ούτε τους ισλαμιστές τρομοκράτες θα μπορούσε να διαχειριστεί μια κοσμική τουρκική κυβέρνηση.

Αλλά δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πως κάτι άλλο αναδύεται στην τουρκική πολιτική. Ο Ερντογάν έχει συσπειρώσει το σύνολο των πολιτικών τάσεων. Απο την αριστερά ως την άκρα δεξιά.

Υπάρχουν, όμως, και τρία άλλα στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη στην τουρκική πολιτική. Έχει δημιουργήσει έναν στρατό αποφασισμένο να εμπλακεί σε συγκρούσεις. Εχει δημιουργήσει αμυντική βιομηχανία. Δεν υπολογίζει τις ανθρώπινες απώλειες. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι όρος άγνωστος και η κοινωνία των πολιτών ανύπαρκτη. Ένα φανατικό εθνικιστικό κίνημα είναι αποφασισμένο για όλα. Και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και μια στρατιά ανθρώπων του υποκόσμου έχει το δικό της ρόλο στην πολιτική ανισορροπία της Τουρκίας.

Εκεί που έχει απομειωθεί η πολιτική Ερντογάν είναι δύο μέτωπα τα οποία αισθάνεται πως έχει ανάγκη και τα οποία προσπαθεί να ενεργοποιήσει. ΗΠΑ και Ισραήλ.

Οι δυνατότητες που είχε ο Ερντογάν να επηρεάσει τις αποφάσεις της Ουάσιγκτον εξαντλούνταν στην σχέση του με τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο. Το αμερικανικό κατεστημένο, όπως, φάνηκε από τις θέσεις του State Department σε διάφορα διεθνή θέματα στα οποία έχει εμπλακεί η Τουρκία, ήταν επικριτικό για την Άγκυρα.

Αυτήν την επιρροή στη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής προσπαθεί να επανακτήσει ο Ερντογάν. Και επειδή, όπως φαίνεται, δεν μπορεί να το πετύχει μόνος, επιδιώκει, επιμόνως, την επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ.

Και εδώ αναδεικνύεται ένας νέος κίνδυνος για την ελληνική πολιτική. Ήταν η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ μια ευκαιριακή συνεργασία σε μια περίοδο που συνέκλιναν τα συμφέροντα Αθήνας- Τελ Αβίβ και ευνοούσε την προσέγγιση η παρουσία Νετανιάχου στην ηγεσία της χώρας ή έχει στρατηγικά χαρακτηριστικά;

Επειδή από την πείρα που έχουμε αποκτήσει δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως η Αθήνα λειτουργεί στρατηγικά, ανησυχούμε για τις εξελίξεις.

Την ανησυχία επιτείνει το γεγονός της ύπαρξης μιας σημαντικής εβραϊκής παρουσίας στην Τουρκία η οποία στο παρελθόν κινήθηκε σε υψηλό επίπεδο και πολύ αρνητικά για τα ελληνικά συμφέροντα. Οι Τούρκοι, αυτοί Εβραίοι το τελευταίο διάστημα έχουν σιωπήσει.

Ανησυχητικό ήταν επίσης το δημοσίευμα του τούρκου “Πατέρα της Γαλάζιας Πατρίδας” Γιαιτσί, στο ιστολόγιο του ισραηλινού Κέντρου Μοσέ Νταγιάν. Οι απόψεις Γιαϊτσί είναι γνωστές. Η δημοσιοποίησή τους σε ιστότοπο ισραηλινού κέντρου είναι ανησυχητικό γεγονός. Τέτοια συμβάντα δεν γίνονται  τυχαία.

Ας μην υπάρχει αμφιβολία πως στην ισραηλινή γεωπολιτική σκέψη υπάρχει η παράμετρος επαναπροσέγγισης με την Τουρκία. Θα μπορούσε να κυριαρχήσει ως αντίληψη; Πως θα γίνει αυτή η επαναπροσέγγιση; Μπορεί να γίνει ακόμη και σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων;

Η Ελλάδα επιδεικνύει παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο αυτόνομα ή καθ υπόδειξιν ΗΠΑ; Μια επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ είναι σίγουρο ότι θα επαναπροσδιορίσει τις ισορροπίες στην περιοχή. Τι θα γίνει με τις άλλες συνεργασίες του Ισραήλ (Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία); Θα θυσιαστούν στη διαμόρφωση ενός ισχυρού άξονα Άγκυρας- Τελ Αβίβ; Ποιος ο ρόλος του Ιράν και της Ρωσίας στην περίπτωση αυτή; Και, εν τέλει τι θα κάνει η Ελλάδα;

Να μερικά ερωτήματα για όσους ανησυχούν ότι θα πλήξουμε. Ή, για όσους έχουν ψευδαισθήσεις περί κυρώσεων στην Τουρκία και άλλα τινά. Το να απαγορευτεί η είσοδος σε κάποια φυσικά πρόσωπα της Τουρκίας στην Ε.Ε ή τα πρόσωπα αυτά να υποστούν κάποιες προσωπικές κυρώσεις δεν έχει καμιά σημασία Ούτε θα επηρεάσει την πολιτική του τούρκου προέδρου.

Όλα, λοιπόν, επαφίενται σε δύο παράγοντες:

Στην πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στην Τουρκία.

Στη δυνατότητα επαναπροσέγγισης Τουρκίας- Ισραήλ.

Ας περιμένουμε αυτά, λοιπόν. Η Ε.Ε. είναι αδύναμη να τιμωρήσει την Τουρκία. Βρίσκεται στην ίδια θέση με την Ελλάδα. Αιχμάλωτη.

ΥΓ: Έχω την εντύπωση πως τα κοινωνικά δίκτυα, όπως το facebook, δεν αποτελούν δημοσιογραφικούς ιστότοπους. Αν κάνω λάθος και μου υποδειχθεί να αποσύρω το κείμενο λόγω της σημερινής απεργίας θα το διαγράψω.

spot_img

7 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Σύμφωνα με την λεπτομερή περιγραφή των δυνατοτήτων της σημερινής Τουρκίας στο άρθρο , ως Ελλάς, Κύπρος και Ευρώπη θα έχουμε να κάνουμε πια με μια Μεγάλη Δύναμη ,στην οποίαν θα υποταχθούμε άπαντες και θα περιμένουμε την βοήθεια -όλοι-από τον θείο ΣΑΜ ,ή, τον τον Ρώσο Πρόεδρο, οι οποίοι κάποτε -όπως και στο παρελθόν συνέβη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία-θα ”κοντύνουν” τον εκπρόσωπο του Ισλάμ ,ο οποίος -χωρίς εσωτερικές αντιδράσεις- μετά την εξέλιξη της Αγιάς Σοφιάς έδειξε ότι θα τα ”βάλει” με τον Χριστιανισμό.
    ”Τα πάντα ρει” ,τα γεωπολιτικά συμφέροντα αλλάζουν συχνότερα πια ,το θράσος της νεοφώτιστης ”Μεγάλης Τουρκίας” θα ξεχειλίσει και κανένα υπερτιμημένο Ισραήλ δεν θα την σώσει .
    Εμείς ως Ελληνισμός με δύο κράτη στην Ευρωπαική Ένωση και μια Σούδα ,Αλέξ/πολη κλπ ”καπαρωμένα” από τις ΗΠΑ και στην Κύπρο τις Βρετανικές Βάσεις, δύσκολα θα γίνουμε Συρία ,ή, Λιβύη ,για να μας ”φάει’ η Κοκκινοσκουφίτσα του Ισλάμ ,αρκεί να σταματήσουμε να” πριονίζουμε”-όπως κάνουμε από το 1980 – το μεγάλο κλαδί της Ελληνορθοδοξίας ,που νίκησε και τον Ναζισμό και τον Κομμουνισμό ,τώρα μάλιστα ,που με αφορμή τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επαναστάσεως θα ανανεωθούμε Ελληνοχριστιανικώς με τόσους ήρωες και μάρτυρες, που τότε έγραψαν χρυσές σελίδες εις βάρος των Οθωμανών και στον πόλεμο και στα γράμματα και παντού.
    Η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει ,όπως ζει 3000 χρόνια τώρα.

  2. Εξαιρετικό το άρθρο σας, κύριε Σαββίδη.

    Θα κάμω δύο δικές μου παρατηρήσεις:

    α) Οι ΗΠΑ δεν θ’ αλλάξουν στάση έναντι τής Τουρκίας με την αλλαγή προέδρου. Το αμερικανικό βαθύ κράτος αποφασίζει και ο πρόεδρος εκτελεί. Άλλωστε, και στο επιτελείο τού Μπάιντεν υπάρχουν τουρκόφιλα στοιχεία.

    β) Η Τουρκία προστατεύει την Χαμάς και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις στρεφόμενες κατά τού Ισραήλ, ως wannabe “μητέρα” των απανταχού τής Γης μουσουλμάνων. Αυτό, όμως, ξεπερνά τις κόκκινες γραμμές τού Ισραήλ, το οποίο, ούτως ή άλλως, δεν χωρά σε μία Νεοθωμανική Αυτοκρατορία. Επίσης, δεν γνωρίζω κατά πόσον μπορεί να γίνει ηγέτις όλων των μουσουλμάνων, διότι έχει ως ανταγωνιστή και το Ιράν, το οποίο μάλλον δύσκολα θα χωρέσει στην προαναφερθείσα αυτοκρατορία.

    Οψόμεθα.

  3. Κύριε Σαββίδη,

    Επανέρχομαι στο α) τού παραπάνω σχολίου μου. Σχετικά με την άποψη ότι ο Μπάιντεν θα είναι μία ευνοϊκή αλλαγή για την Ελλάδα, ίσως πρέπει να προσέξετε εδώ.

  4. Στο χωριό μου λένε: “αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις από τους άλλους να σε ξύσουν”. Έτσι και εμείς . Περιμένουμε από την Ε.Ε ,από τις Η.Π.Α τη Γαλλία να μας σώσουν. Το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τα εθνικά μας θέματα μας οδήγησαν ως εδώ. Το Ισραήλ και ο τρόπος που αυτό πολιτεύεται πρέπει να γίνει το παράδειγμα .Τέλος στον Συβαριτισμό. Τέλος στην γεροντολατρεία. Προηγείται η αμυντική θωράκιση της πατρίδας και όχι τα αναδρομικά και οι αυξήσεις στις συντάξεις. Η παιδεία θα πρέπει να ξαναγίνει ΕΘΝΙΚΗ . Και τέλος να βρεθεί τρόπος να αντιμετωπιστεί η υπογεννητικότητα. Κάποτε, ο Σύλλας ,νομίζω , βλέποντας τους ξένους επισκέπτες της Ρώμης να κουβαλούν μαζί τους σκυλάκια και μαϊμουδίτσες είπε: Αν αντί να μεγαλώνουν παιδιά τρέφουν μαϊμούδες, τους αξίζει να είναι υποτελείς μας και όχι ελεύθεροι. Ας ξυπνήσουμε λοιπόν πριν να είναι πολύ αργά. Από την Ε.Ε δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά πράγματα. Το δε Ισραήλ δεν πιστεύω ότι θα ήθελε να δει μια παντοδύναμη Τουρκία κοντά του. Στον δε Βούλγαρο Μπορίσωφ κάποιος πρέπει να του πει , ότι αν ανοίξει η όρεξη του Οθωμανού , θα έρθει και η δική του η σειρά.

  5. Άριστο κείμενο.

    Αν και κυκλοφορεί με πολλές παραλλαγές, η ουσία είναι η ίδια. Είναι τρέλα να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Στον κόσμο των Η/Υ τον οποίο σπούδασα προσωπικά, λέμε ότι πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιος κάποιος να τρέχει το πρόγραμμα με ακριβώς το ίδιο input και να περιμένει διαφορετικό output. Με ίδιες αρχικές συνθήκες δηλ που λέμε στα μαθηματικά, με κάποιο μαγικό (ή θεϊκό) τρόπο, να πάρουμε διαφορετικό αποτέλεσμα.

    Κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία ΕΕ-Τουρκίας. Έχει λιώσει η καραμέλα να γράφεται ξανά και ξανά για τα εμπορικά ισοζύγια Γερμανίας-Τουρκίας, για τις εξαγωγές, για τις Τουρκικές επιχειρήσεις στη Γερμανία, για τα 3 εκατομμύρια+ Τούρκων με Γερμανικό διαβατήριο, μπλα μπλα μπλα….. και ενώ δεν έχει αλλάξει τίποτα από όλα αυτά (ούτε πρόκειται δηλ), εμείς σαν αυτιστικοί κόπανοι, περιμένουμε να κάνει νταντά η ΕΕ την Τουρκία.

    Έλεος κάπου όμως.

  6. Και να πληρώναμε -τίποτε δεν αποκλείεται- εμείς ,ή, η Κύπρος τον Γερμανό δημοσιογράφο κ.Michael Thumann να γράψει αυτό το άρθρο ,το οποίο ο δικός μας ιστότοπος Hellas Journal χαρακτηρίζει αορίστως ως άρθρο κόλαφο από την γερμανική Zeiten on Line ,πλην ο κ. δημοσιογράφος παρακάμπτει την χθεσινή απόφαση της Συνόδου κορυφής για την Τουρκία και υπογραμμίζει ότι ”τα μέτρα που ελήφθησαν(τα θεωρεί καλά;;;) στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. σε βάρος των Τούρκων υπευθύνων ,πρέπει να είναι μόνο η αρχή”.
    Καιρός ήταν να ”κολαφισθεί”τώρα και η κ.Μέρκελ, η οποία δεν αποκλείεται να ακούσει τον Γερνανό δημοσιογράφο τον προσεχή Μάρτιο.
    Εμάς και την Κύπρο αυτό ”δεν μας χαλάει”.

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα