του Δρ. Ηρακλή Γωνιάδη, Οικονομολόγου
ΗΔΕΘ. «έκλεισε» τα 89 της ξεπερνώντας το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων (80,8 χρόνια- ΕΛΣΤΑΤ, 2022), όχι όμως και τις προσδοκίες τους από πολιτικούς πλήρων θεωριών και ανεκπλήρωτων σχεδίων. Μια «γηραιά κυρία» αδύνατον να αποφύγει τη φθορά του «τοκογλύφου» χρόνου ένεκα της ολιγωρίας αυτών που μετέτρεψαν την ευκαιρία μιας κάποιας οικονομικής αναζωογόνησης της χώρας (και όχι μόνο της Θεσσαλονίκης η οποία, βέβαια, «ζει μέρες δόξας» και αναζωπύρωσης του «ερωτικού της προφίλ») σε επικοινωνιακό συμβάν ανανέωσης «όρκων», δηλαδή, αδέσμευτων υποσχέσεων κατά την τακτική του «στρίβειν δια του αρραβώνος»! Ευτελισμός ο οποίος ξεκίνησε πολύ πριν το νέο ορόσημο του 1998 που τέθηκε στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, διεκδικώντας τα νέα χαμηλά ενός κράτους σε εκκρεμότητα από το 1821!
Ένας θεσμός ο οποίος από οικονομικό εξελίχθηκε σε πολιτικό γεγονός με την οικονομία να φθίνει και την πολιτική από τέχνη της διακυβέρνησης (εξουσίας και ευθύνης, ορθολογικής διαχείρισης κρατικών πόρων, διασφάλισης της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ασφάλειας) των πολιτών, να έχει μετεξελιχθεί σε επικοινωνιακό εξάρτημα ενός μηχανισμού διαμόρφωσης μιας «επαυξημένης πραγματικότητας[1]» με στόχο να κάνει πιο υποφερτή εκείνη που βιώνουν οι υπήκοοι, «ρακοσυλλέκτες» μιας δεύτερης ζωής στο ίντερνετ.
Θέτοντάς το διαφορετικά, η ΔΕΘ μετατράπηκε σε μια τελετή ανανέωσης υποσχέσεων «μακράν απεχόντων» των δεσμεύσεων οι οποίες χαρακτηρίζουν τους επιτυχημένους ηγέτες με συνείδηση του εθνικού (και κάθε άλλου) ρόλου για τον οποίο επιλέχθηκαν. Η διακυβέρνηση της χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να σχεδιάζεται από δημοσκόπους και να εφαρμόζεται από δημοκόπους στηριζόμενους σε μια δήθεν δημοφιλία χαρακτηριζόμενοι, μάλιστα, και ως καταλληλότεροι για την άσκηση του ρόλου τους προς το συμφέρον, πάντα, των χρηματοδοτών τους («επενδυτών», καλύτερα) και όχι εκείνων που τους ψηφίζουν υπό το κράτος της ανάγκης τους για ελπίδα!
Ο Πρωθυπουργός, με την πάγια κοινωνιοπαθή του τακτική να υιοθετεί ένα πρόβλημα ως σύνθημα επικοινωνιακού ενδιαφέροντος δεν διστάζει να σχολιάσει ή διασκεδάσει τις εντυπώσεις γύρω από αυτό, όντας αδιάφορος και όχι ανίκανος όπως-πιθανώς- θα τον χαρακτήριζαν κάποιοι. Αδιάφορος Ναι! Ανίκανος Όχι! Οι ικανότητές του βεβαιώνονται από το σύστημα των πολλαπλών ομόκεντρων κύκλων εξουσίας στους οποίους οι συμμετέχοντες-δέσμιοι, πιθανόν, κάποιου ιστορικού τους- θυσιάζονται κατά την αποκάλυψη σκανδάλου (όχι δικού τους κατ’ ανάγκη) προστατεύοντας τον «θρόνο», προστατευμένοι και οι ίδιοι αλλά και «μοριοδοτούμενοι» για τον επόμενο θώκο τους καθώς μόνο οι «εξωμότες» εξοστρακίζονται από αυτό!
Στην 6η επέτειό της, λοιπόν, δεν προέβη σε κάτι το εντυπωσιακό ή, κυρίως, το ουσιαστικό σχετικά με τα σημαντικά προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, τόσο σε επίπεδο μακρόπνοων βελτιώσεων της καθημερινότητας και της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» της χώρας, όσο και εκείνο των ορατών δια γυμνού οφθαλμού εθνικών μας κινδύνων τους οποίους η «τουρκική» μειονότητα της Αθήνας βλέπει ως ευκαιρίες. Προσέγγισε την πραγματικότητα όπως και τις προηγούμενες πέντε φορές της κυβερνητικής του θητείας, μοιράζοντας υποσχετικές και αναμασώντας τα ίδια-ιδιαίτερα με εκείνα του 2023- επενδύοντας στη μακιγιαρισμένη μεγέθυνση των δηλώσεών του από τα ΜΜΕ (πρόσκαιρους «επενδυτές» του αφηγήματός του) τα οποία στηρίζουν την προβληματική τους λειτουργία στη «γαλαντομία» του· σε μια διαρκώς συρρικνούμενη οικονομία δεν μπορεί αυτά να μένουν αλώβητα γι’ αυτό και «εκδίδονται» για χάρη του. Παρά ταύτα, ούτε καν την «κομματική ανασυγκρότηση» δεν είναι πια σε θέση να επιτύχει καθώς τα στελέχη του σε κατάσταση ημιπανικού ξεπερνούν ακόμη και το φόβο του προσωπικού τους ιστορικού ψιθυρίζοντας ή ψάχνοντας διεξόδους έστω και ημιέντιμης αποβίβασης από ένα άρμα υπό διάλυση.
Από πολλών ετών λειτουργώντας σαν καθρέφτης προθέσεων και τάσεων, αλλά όχι και ως αντικειμενική αποτύπωση της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης, η ΔΕΘ εξελίχθηκε σε προωθητικό εργαλείο του κυβερνητικού μάρκετινγκ επιδεικτικά καλλιεργώντας προσδοκίες και ψευδαισθήσεις αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες των υπηκόων. Ένα ισχυρό, πάλαι ποτέ, εμπορικό σήμα του οποίου η αξία φθίνει υπολειπόμενη σημαντικά εκείνης των μεγάλων ευρωπαϊκών εκθέσεων όπως της Mobile World Congress της Βαρκελώνης (1987), της Hannover Messe του Ανόβερου (1947) και της Expo Real του Μονάχου (1998) εξειδικευμένης στον κλάδο των ακινήτων ο οποίος, από ναυαρχίδα της οικονομικής μας ανάπτυξης, έγινε προγεφύρωμα της νέας μας άλωσης! Φθορά οφειλόμενη στη χρόνια διάβρωση του αναγκαίου οικονομικού υπόβαθρου-όπως ή κοντά σε αυτό των αναφερόμενων εκθέσεων) ως πόλου έλξης πραγματικών Ξένων Άμεσων Επενδύσεων και όχι αποικιοκρατών ή πλιατσικολόγων της «χρυσής βίζας». Θέτοντάς το διαφορετικά, ο διεθνής αντίκτυπός της είναι περιορισμένος βαίνοντας μειούμενος με μικρή διεθνή κάλυψη, εκτός εκείνης η οποία φορά στην εκάστοτε τιμώμενη χώρα (η Ιταλία για φέτος) και παρά το (θολό) βλέμμα της προς το μέλλον (τίνος;).
Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί κοινή ομολογία ότι η Θεσσαλονίκη ωφελείται από την αύξηση του τζίρου των επισκεπτών/τουριστών της κατά τον κύκλο της έκθεσης ο οποίος, βέβαια, θα άφηνε μεγαλύτερα κέρδη αν δεν ήταν εισαγόμενα τα περισσότερα προϊόντα εξυπηρέτησής τους (μέχρι και τα αμπελόφυλλα για ντολμαδάκια γιαλαντζί από την Τουρκία, τον γιαλαντζί μας σύμμαχο!), αφαιρούμενου του κόστους συλλογής και επεξεργασίας των καταλοίπων της διέλευσής τους. Σημαντικό, επίσης, διαχρονικό όφελος προκύπτει και από τα έργα αναβάθμισης της πόλης χάριν της εκάστοτε ΔΕΘ, όπως της οδοποιίας (φέτος κυριαρχεί το Fly Over[2] με όλα τα υπόλοιπα να «τρώνε τη σκόνη του», όπως και οι περίοικοι), του φωτισμού, των συγκοινωνιών (το Μετρό μετρά τις βλάβες του) και, σίγουρα, της καθαριότητας των πρανών ή πεζοδρομίων των οδών διέλευσης της κυβερνητικής πομπής (πότε, άραγε, θα διέλθει και από τη γειτονιά μας;). Κρατώντας ως επίλογο τα έστω και λίγα αισιόδοξα, ας ευχηθούμε και του Χρόνου με Υγεία καλύτερη εκείνης για την οποία προσπαθεί να μας πείσει ο επ’ αυτής υπουργός!
[1] Είναι η σε πραγματικό χρόνο άμεση ή έμμεση θέαση ενός φυσικού, πραγματικού περιβάλλοντος, του οποίου τα στοιχεία επαυξάνονται με δεδομένα αναπαραγόμενα από συσκευές υπολογιστών (ήχος, βίντεο, γραφικά κλπ.), ή εν προκειμένω, παρουσιάζεται καλύτερο του υπαρκτού από τα φερέφωνα (media, web bots ή troll) της εκάστοτε κυβέρνησης.
[2] Τα νερά των βροχοπτώσεων στην επιφάνειά του Fly Over θα παροχετεύονται στις ρεματιές που ξεκινούν από το Σέιχ Σού ή θα συλλέγονται σε δεξαμενές στη βάση του περιαστικού δάσους για πιθανές ανάγκες πυρόσβεσης;
