Ἡ ἀλήθεια καί ή μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων

December 27, 2019

116

antifono.gr

από

–

25 Δεκεμβρίου 2019

Ἡ σάρκωση καὶ γέννηση τοῦ Θεανθρώπου εἶναι σκάνδαλο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σοφία, ποὺ αὐτο- καταργούμενη καὶ αὐτοαναιρούμενη σπεύδει νὰ χαρακτηρίσει «μωρία» τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ κορυφώνεται στὸν σταυρικό του θάνατο (Α ́ Κορ. 1, 23). Εἶναι δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ φθάσει σὲ τέτοιο ὅριο κενώσεως, ὥστε νὰ πεθάνει πάνω στὸ σταυρὸ ὡς Θεάνθρωπος; Αὐτὸ εἶναι τὸ σκάνδαλο γιὰ τοὺς σοφοὺς τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτοὺς οἱ «θεοὶ» τοῦ κόσμου τούτου συνήθως θυσιάζουν τοὺς ἀνθρώπους γι’ αὐτούς, δὲν θυσιάζονται αὐτοὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Πῶς θὰ δεχθοῦν τὸ μυστήριο τῆς Θείας Ἀνιδιοτέλειας; «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν (θυ σίασε) … ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ» ( Ἰωανν. 3, 16. 17). Στὰ ὅρια τῆς «λογικῆς» ἢ «φυσικῆς» θεολογήσεως χάνεται τελικὰ τὸ θεῖο στοιχεῖο στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ μένει τὸ ἀνθρώπινο, παρανοημένο καὶ αὐτὸ καὶ παρερμηνευόμενο. Διότι δὲν ὑπάρχει ἱστορικὰ ἄνθρωπος Χριστός, ἀλλὰ Θεάνθρωπος. Ἡ ἕνωση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου στὸ πρόσωπο Θεοῦ-Λόγου εἶναι «ἀσύγχητη» μέν, ἀλλὰ καὶ «ἀδιαίρετη». Οἱ «λογικὲς» ἑρμηνεῖες τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύονται παράλογες, διότι ἀδυνατοῦν νὰ συλλάβουν μὲ τὴ λογικὴ τὸ «ὑπέρλογο».

Ἡ νομικὴ-δικανικὴ συνείδηση ζεῖ καὶ αὐτὴ στὸ Χριστὸ τὸ σκάνδαλό της. Ἀναζητεῖ σκοπιμότητα κοινωνικὴ στὴ Σάρκωση καὶ καταλήγει καὶ αὐτὴ στὸ μύθο, ὅταν δὲν αὐτοπαραδίδεται στὸν Θεῖο Λόγο. Οἱ Φράγκοι κατασκεύασαν, μέσῳ τοῦ διακεκριμένου σχολαστικοῦ τους Ἀνσέλμου (11ος αἰ.), τὸ μύθο τῆς «ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης». Ὁ Θεὸς-Λόγος σαρκοῦται, διὰ νὰ σταυρωθεῖ-θυσιασθεῖ καὶ δώσει ἔτσι ἱκανοποίηση στὴν προσβολὴ ποὺ προξένησε στὸ Θεὸ ἡ ἀνθρώπινη ἁμαρτία! Τὰ κρατοῦντα τότε στὴ φραγκικὴ φεουδαρχικὴ κοινωνία προβάλλονται (μυθολογικά) στὸ Θεό, ποὺ παίρνει τὴ θέση στὴ φραγκογερμανικὴ φαντασία ἑνὸς ὑπεραυτοκράτορα. Ἂς φωνάζει ὁ Ἰωάννης: «οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κό σμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν…» (3,16), ἢ ὁ Παῦλος: «συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν, Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν» (Ρωμ. 5, 8). Ὄχι! «Γιὰ νὰ πάρει ἐκδίκηση» καὶ «ζητώντας ἱκανοποίηση» θὰ μάθει νὰ φωνάζει ὁ δυτικός (ἢ δυτικοποιημένος) ἄνθρωπος.

Ἔτσι πλάσθηκε ἕνας «Χριστιανισμὸς» ἄλλου εἴδους, ποὺ δὲν διαφέρει ἀπὸ μυθοπλασία, ἀφοῦ προβάλλει στὸ Θεὸ τὴ φαντασία καὶ τὶς προλήψεις μας. Ἡ ἐκλογίκευση καὶ ἡ ἐκνομίκευση τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν ἱστορία.

Ἡ θρησκευτική (τυπολατρική) συνείδηση ζεῖ τὸ «σκάνδαλο» τῆς ἐνανθρωπήσεως καταφεύγοντας στὴ θρησκειοποίηση τῆς Πίστεως. Ἐξαντλεῖ τὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων στὶς τελετὲς καὶ χάνει τὸν ἀληθινὸ σκοπό τους, ποὺ εἶναι ἡ «υἱοθεσία» (θέωση). « Ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν…» (Γαλ. 4, 5). Εἶναι τὸ σκάνδαλο τοῦ φαρισαϊσμοῦ, ἔστω καὶ ἂν λέγεται Χριστιανισμός.

Εἶναι ὅμως οἱ ἐχθροὶ τοῦ «παιδίου» ποὺ βιώνουν τὸ σκάνδαλο τῆς ἐξουσίας. Ὁ Ἡρω- δισμός! Οἱ κρατοῦντες ἢ μᾶλλον «δοκοῦντες ἄρχειν…» (νομίζοντες ὅτι κυβερνοῦν) (Μάρκ. 10, 42), ὅπως ὁ Ἡρώδης, βλέπουν στὸν νεογέννητο Χριστὸ κάποιον ἀνταγωνιστὴ καὶ κίνδυνο τῶν συμφερόντων τους. Γι’ αὐτὸ «ζητοῦσι τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου» (Ματθ. 2, 20). Παρερμηνεύουν ἔτσι τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα τῆς βασιλικῆς ἰδιότητας τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας «οὐκ ἔσται τέλος». Ὁ Χριστὸς ὡς Βασιλεὺς ὅλης τῆς κτίσεως εἶναι ὁ μόνος ἀλη- θινὸς Κύριός της, ὁ δημιουργὸς καὶ σωτήρας της καὶ ὄχι ὡς οἱ Ἡρῶδες τοῦ κόσμου τούτου, ποὺ ἀδίστακτοι δολοφονοῦν, γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν ἐξουσία τους.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (Ε.Π. 36, 516) προσφέρει δυνατότητα ὀρθῆς προσεγγίσεως τῶν Χριστουγέννων, δηλαδὴ ἁγιοπνευματικῆς: «Τοίνυν ἑορτάζομεν μὴ πανηγυρικῶς, ἀλλὰ θεϊκῶς· μὴ κοσμικῶς, ἀλλὰ ὑπερκοσμίως· μὴ τὰ ἡμέτερα, ἀλλὰ τὰ τοῦ ἡμετέρου (=ὄχι δηλαδὴ τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ τὸν Χριστὸν ἂς τιμᾶμε…). μᾶλλον δὲ τὰ τοῦ Δε σπότου· μὴ τὰ τῆς ἀσθενείας, ἀλλὰ τὰ τῆς ἰατρείας· μὴ τὰ τῆς πλάσεως, ἀλλὰ τὰ τῆς ἀναπλάσεως.»

Δημοσιευμένο στὸ βιβλίο «Παρεμβάσεις Ἱστορικὲς καὶ Θεολογικές», ἐκδ. «Διήγηση», Ἀθήνα 1998.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό “Πειραϊκή Εκκλησία”, τχ 210, Δεκέμβριος 2009.

Εικόνα της Γεννήσεως, 15ος αι. Σήμερα στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!

παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

έχετε εισάγει εσφαλμένη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου!

παρακαλώ εισάγετε εδώ την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Ἡ ἀλήθεια καί ή μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων

antifono.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ακύρωση απάντησης

Διαβάστε ακόμα

Ι. Τουλουμάκος: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ

«Οφθαλμόν αντί οφθαλμού», λέει το Ισραήλ για την επίθεση στο Ιράν -Δεν ετοιμάζουμε άμεση απάντηση, λέει η Τεχεράνη

Η Τεχεράνη υποβαθμίζει τις ισραηλινές επιθέσεις, δεν σηματοδοτεί περαιτέρω αντίποινα

Τελευταία Άρθρα

Ι. Τουλουμάκος: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ

«Οφθαλμόν αντί οφθαλμού», λέει το Ισραήλ για την επίθεση στο Ιράν -Δεν ετοιμάζουμε άμεση απάντηση, λέει η Τεχεράνη

Η Τεχεράνη υποβαθμίζει τις ισραηλινές επιθέσεις, δεν σηματοδοτεί περαιτέρω αντίποινα

Tehran plays down Israeli attacks, signals no further retaliation

Israel strikes Iran, defense officials confirm

Ἡ ἀλήθεια καί ή μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ακύρωση απάντησης

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

Τελευταία Άρθρα