Κατανόηση της Αποσύνδεσης μεταξύ των Αμερικανών Νέων
Jennie W. Wenger, Stephanie Bonds
Δημοσιεύτηκε 1 Οκτωβρίου 2025
Γυναίκα που στέκεται αγχωμένη ενώ άλλοι περπατούν γύρω της με θόρυβο
Φωτογραφία από PeopleImages/Getty Images
Σημαντικά Συμπεράσματα
- Περίπου ένας στους επτά νέους (ηλικίας 18–24) είναι αποσυνδεδεμένος — δηλαδή δεν συμμετέχει σε σχολείο, εκπαίδευση ή εργασία.
- Ο ορισμός του «αποσυνδεδεμένου νέου» περιλαμβάνει ομάδες με πολύ διαφορετικές εμπειρίες, αλλά εξαιρεί ένα μεγάλο μέρος ατόμων που έχουν μόνο οριακή σύνδεση με την εκπαίδευση ή την απασχόληση. Αυτό υποδηλώνει την ανάγκη αναθεώρησης του ορισμού ώστε να περιλαμβάνει και τους νέους με οριακές συνδέσεις και να εξετάζονται επιμέρους υποομάδες ξεχωριστά.
- Οι νέοι άνδρες έχουν υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης από τις νέες γυναίκες, αλλά η οικογενειακή κατάσταση, η φυλή/εθνοτική καταγωγή και η αναπηρία γενικά είναι πιο σημαντικά από το φύλο στην εξήγηση των ποσοστών αποσύνδεσης.
- Οι περισσότεροι νέοι που βιώνουν αποσύνδεση έχουν τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου. Αυτό υποδηλώνει ότι οι προσπάθειες να προωθηθεί μόνο η αποφοίτηση από το λύκειο δεν θα λύσουν το πρόβλημα των αποσυνδεδεμένων νέων.
- Οι παράγοντες της κοινότητας έχουν σημασία. Τα ποσοστά αποσύνδεσης των νέων είναι υψηλότερα σε κοινότητες όπου λιγότεροι ενήλικες άνδρες είναι εργαζόμενοι.
- Οι νεαροί βετεράνοι έχουν υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης. Ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών βετεράνων, η οικογενειακή κατάσταση φαίνεται να οδηγεί στην αποσύνδεση. Αυτό υποδηλώνει ότι ακόμη και όταν εξετάζουμε την αποσύνδεση ανά υποομάδα, τα ευρήματα μπορεί να αποκρύπτουν διαφορές στο επίπεδο αποσύνδεσης εντός της υποομάδας.
Στη σημερινή οικονομία, μια επιτυχημένη μετάβαση από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή τυπικά απαιτεί εκπαίδευση, κατάρτιση και είσοδο στην αγορά εργασίας. Η αμερικανική αγορά εργασίας έχει υποστεί σημαντικές μεταμορφώσεις τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, επηρεασμένη από εξελίξεις στην τεχνολογία, την παγκοσμιοποίηση, την πανδημία COVID‑19 και άλλους παράγοντες. Ωστόσο, αυτή η βασική διαδρομή μέσω της εργασίας για την επίτευξη μεσαίας τάξης και οικονομικής ευημερίας παραμένει αναλλοίωτη (βλ., π.χ., Becker, 1980· Carnevale, Smith, και Strohl, 2020· Coleman, 1972· Murnane και Levy, 1996).
Περίπου ένας στους επτά νέους ηλικίας 18 έως 24 ετών δηλώνουν ότι δεν συμμετέχουν σε σχολείο, εκπαίδευση ή εργασία.[1] Αυτή η ομάδα σχεδόν 4,2 εκατομμυρίων αποσυνδεδεμένων νέων είναι απίθανο να βρίσκεται σε πορεία προς οικονομική ευημερία.[2] Το να βιώνει κανείς αποσύνδεση έχει τεράστιο κόστος για το άτομο και για την ευρύτερη κοινωνία· οι αποσυνδεδεμένοι νέοι χάνουν περισσότερο από 12.000 δολάρια ετησίως σε εισοδήματα βραχυπρόθεσμα και αναμένεται να κερδίσουν λιγότερο καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής τους ζωής σε σύγκριση με εκείνους που δεν βίωσαν αποσύνδεση. Το συνολικό κόστος για την κοινωνία από την αποσύνδεση ενός νέου καθ’ όλη τη διάρκεια της νεότητας μπορεί να φτάσει έως και 1 εκατομμύριο δολάρια (σε τιμές 2025), περιλαμβάνοντας χαμένα εισοδήματα, χαμένα φορολογικά έσοδα και άλλα κόστη (Belfield, Levin, και Rosen, 2012).
Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι οι νέοι σε αγροτικές περιοχές, οι νέοι Αφροαμερικανοί και οι νέοι άνδρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι αποσυνδεδεμένοι σε σύγκριση με άλλες ομάδες, όπως και οι νέοι που δεν ολοκληρώνουν το λύκειο (Burd-Sharps και Lewis, 2018· Lewis, 2021· Lewis et al., 2024). Τα ποσοστά αποσύνδεσης είναι επίσης υψηλότερα σε ορισμένες περιοχές του Νότου και της Μεσοδυτικής Αμερικής. Ο Reeves (2022) παρουσιάζει ποικίλους τρόπους με τους οποίους οι νέοι άνδρες υστερούν έναντι των συνομηλίκων τους γυναικών στα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα· σημειώνει ότι οι διαφορές αυτές είναι μεγαλύτερες για τα Αφροαμερικανικά και Ισπανόφωνα αγόρια.
Οι περισσότερες μελέτες περιγράφουν τα ποσοστά αποσύνδεσης σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και συγκρίνουν τα ποσοστά μεταξύ διαφορετικών ομάδων (π.χ. άνδρες έναντι γυναικών, Αφροαμερικανοί έναντι Ισπανόφωνων νέων). Αντιθέτως, οι MaCurdy et al. (2024) χρησιμοποίησαν δεδομένα πάνελ για να παρακολουθήσουν τη διάρκεια της αποσύνδεσης και να ελέγξουν ταυτόχρονα πολλαπλά χαρακτηριστικά· διαπίστωσαν ότι πάνω από τις μισές περιόδους αποσύνδεσης διαρκούν περισσότερο από έναν χρόνο, και περίπου το 10% διαρκεί τουλάχιστον τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, η ανάλυσή τους μετρά την αποσύνδεση κατά την περίοδο πριν από τη Μεγάλη Ύφεση· τα περισσότερα από αυτά τα δεδομένα συλλέχθηκαν πριν από περισσότερες από δύο δεκαετίες.
Σε αυτή τη μελέτη, επικεντρωνόμαστε σε αποσυνδεδεμένους νέους ηλικίας 18 έως 24 ετών· χρησιμοποιούμε την Έρευνα της Αμερικανικής Κοινότητας (American Community Survey – ACS) για να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον πληθυσμό και να εξετάσουμε βασικές υποομάδες.[3] Δεδομένης της τρέχουσας συζήτησης γύρω από τα ιδιαίτερα μειονεκτήματα που αντιμετωπίζουν τα αγόρια και οι νέοι άνδρες, εξετάζουμε ξεχωριστά τα ποσοστά αποσύνδεσης των νέων ανδρών και γυναικών. Η μελέτη αυτή θα ενδιαφέρει ερευνητές και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που αναπτύσσουν ή εργάζονται σε προγράμματα σχεδιασμένα να βελτιώσουν τη μετάβαση από το λύκειο, καθώς και σε προγράμματα που επικεντρώνονται στην επανασύνδεση των νέων με την εκπαίδευση, την κατάρτιση ή την απασχόληση.
Κάνουμε αρκετές συνεισφορές. Πρώτον, επανεξετάζουμε τον παραδοσιακό ορισμό της αποσύνδεσης· αποκλείουμε τις νεαρές μητέρες από τις αναλύσεις μας, καθώς πολλές φαίνεται να φροντίζουν μικρά παιδιά. Δεύτερον, χρησιμοποιούμε πρόσφατα δεδομένα για να κατανοήσουμε τα ποσοστά αποσύνδεσης κατά την περίοδο που περιλαμβάνει την πανδημία COVID‑19 και την ανάκαμψη μετά την πανδημία. Τρίτον, εξετάζουμε ξεχωριστά τους νέους άνδρες και τις νέες γυναίκες, και μελετούμε πολλαπλές υποομάδες εντός κάθε ομάδας (π.χ. κατά φυλή/εθνοτική καταγωγή, ιθαγένεια και εκπαιδευτική κατάσταση).
Ξεκινάμε με μια συζήτηση για το ποιοι πρέπει να θεωρούνται αποσυνδεδεμένοι.
Αποσυνδεδεμένοι Νέοι: Ποιοι Περιλαμβάνονται;
Αποσυνδεδεμένοι νέοι είναι άτομα που δεν εργάζονται με αμοιβή και δεν φοιτούν σε σχολείο. Αυτός ο ορισμός, που χρησιμοποιείται ευρέως —συμπεριλαμβανομένου του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, της Υπηρεσίας Απογραφής των ΗΠΑ και άλλων οργανισμών— είναι ελκυστικός, καθώς απλοποιεί τα ερωτήματα σχετικά με το πώς να μετρηθούν τα ποσοστά αποσύνδεσης. Όμως η εφαρμογή ενός τόσο αυστηρού ορίου σημαίνει ότι άτομα που εργάζονται έστω και λίγες ώρες την εβδομάδα για πολύ χαμηλό μισθό ή παρακολουθούν ένα μόνο μάθημα σε κολλέγιο δεν θεωρούνται αποσυνδεδεμένα, ενώ εκείνα που φροντίζουν τα δικά τους παιδιά ή άλλα μέλη της οικογένειας με πλήρες ωράριο αλλά χωρίς αμειβόμενη εργασία θεωρούνται αποσυνδεδεμένα. Έτσι, οι αποσυνδεδεμένοι νέοι περιλαμβάνουν ομάδες με πολύ διαφορετικές εμπειρίες, αλλά αποκλείουν νέους που μπορεί να έχουν μόνο οριακή σύνδεση με το σχολείο ή την εργασία. Υποστηρίζουμε ότι η υπόθεση πως όλοι οι αποσυνδεδεμένοι νέοι θα ανταποκριθούν στα ίδια μέτρα πολιτικής —ενώ αποκλείονται άλλοι που εργάζονται ή φοιτούν σποραδικά— μπορεί να οδηγήσει σε αναποτελεσματικές πολιτικές. Επομένως, επικεντρωνόμαστε σε αρκετές διακριτές ομάδες αποσυνδεδεμένων νέων και περιλαμβάνουμε μια σύντομη συζήτηση για εκείνους που έχουν οριακή σύνδεση με το σχολείο ή την εργασία.
Οι αποσυνδεδεμένες ομάδες διαφέρουν τόσο ως προς το μέγεθος όσο και ως προς τις εμπειρίες τους. Περίπου το 7 τοις εκατό των νέων γυναικών, ή 1,25 εκατομμύρια γυναίκες σε εθνικό επίπεδο, είναι μητέρες. Από αυτές, πάνω από το 40 τοις εκατό ταξινομούνται ως αποσυνδεδεμένες. Η μεγαλύτερη ομάδα αυτών των νεαρών μητέρων αποτελείται από άγαμες μητέρες· οι άγαμες μητέρες είναι πολύ πιο πιθανό να δηλώσουν ότι ζουν με τους γονείς τους ή άλλους συγγενείς ή συγκάτοικους, παρά ότι ζουν με σύντροφο.[4] Αυτές οι νεαρές γυναίκες φαίνεται να ασχολούνται με τη φροντίδα των παιδιών, και όχι με την αναζήτηση εργασίας ή την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης· πληρούν τον ορισμό της αποσύνδεσης επειδή η εργασία που επιτελούν είναι απλήρωτη. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι οι «αποσυνδεδεμένες» νεαρές γυναίκες με παιδιά έχουν πολύ διαφορετικές εμπειρίες από αποσυνδεδεμένους νέους που δεν συμμετέχουν σε καμία δραστηριότητα. Κατ’ ελάχιστον, είναι πιθανό αυτές οι γυναίκες να ωφεληθούν από πολιτικές και προγράμματα διαφορετικά από εκείνα που θα ωφελήσουν άλλους αποσυνδεδεμένους νέους. Για τον λόγο αυτό, αποκλείουμε τις νεαρές μητέρες από την υπόλοιπη ανάλυσή μας· ένα μελλοντικό άρθρο θα περιγράψει τις εμπειρίες τους με περισσότερες λεπτομέρειες.
Εκτός από τα 4,2 εκατομμύρια αποσυνδεδεμένων νέων, περίπου 3,1 εκατομμύρια νέοι αναφέρουν ότι εργάζονται, δεν συμμετέχουν σε σχολείο ή κατάρτιση, και κερδίζουν κάτω από το ομοσπονδιακό όριο φτώχειας (15.060 δολάρια το 2024)· αυτό ισοδυναμεί με αποδοχές κάτω από 300 δολάρια την εβδομάδα και κάτω από 7,25 δολάρια ανά ώρα αν εργάζονται πλήρες ωράριο.[5] Περίπου το 50 τοις εκατό των ατόμων αυτής της ομάδας κερδίζουν λιγότερο από το μισό του ομοσπονδιακού ορίου φτώχειας. Παρόλο που δεν πληρούν τον τεχνικό ορισμό της αποσύνδεσης, τα άτομα αυτής της ομάδας είναι πιθανό να μην κερδίζουν αρκετά ώστε να βρίσκονται σε πορεία προς την ευημερία. Και αυτοί επίσης ενδέχεται να ωφεληθούν από προγράμματα ή πολιτικές που σχεδιάζονται για αποσυνδεδεμένους νέους, εφόσον δεν αποκλειστούν λόγω της εργασιακής τους κατάστασης. Η εξέταση αυτής της ομάδας με περισσότερη λεπτομέρεια, και η σύγκριση και αντιπαραβολή των εμπειριών τους με εκείνες των αποσυνδεδεμένων νέων, αποτελεί μια σημαντική κατεύθυνση για μελλοντική έρευνα.
Μοτίβα Αποσύνδεσης Διαφέρουν Μεταξύ Νεαρών Γυναικών και Νεαρών Ανδρών
Στο Σχήμα 1, παρουσιάζουμε τα συνολικά ποσοστά αποσύνδεσης ανά ηλικία, φυλή/εθνοτική καταγωγή, μορφωτικό επίπεδο και άλλα βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά. Για κάθε ομάδα, παρουσιάζουμε τα ποσοστά αυτά ξεχωριστά για άνδρες και γυναίκες, εξαιρώντας τις νεαρές μητέρες. Οι ανοιχτόχρωμες μπλε μπάρες αντιπροσωπεύουν το ποσοστό αποσύνδεσης μεταξύ των νεαρών γυναικών· οι ματζέντα μπάρες αντιπροσωπεύουν το ποσοστό μεταξύ των νεαρών ανδρών. Όπως φαίνεται από τις δύο πρώτες μπάρες, οι νεαροί άνδρες έχουν κάπως υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης σε σχέση με τις νεαρές γυναίκες συνολικά.[6] Για να διευκολυνθούν οι συγκρίσεις, οι διακεκομμένες γραμμές υποδεικνύουν τα μέσες τιμές για τους νέους άνδρες και τις νέες γυναίκες. Το Σχήμα 1 δείχνει ότι η αποσύνδεση ποικίλλει ανάλογα με τη φυλή/εθνοτική καταγωγή, την ιθαγένεια, το επίπεδο εκπαίδευσης, την κατάσταση αναπηρίας, την οικογενειακή και συζυγική κατάσταση, την ιδιότητα βετεράνου, και το συνολικό ποσοστό αποσύνδεσης που επικρατεί στην κοινότητα. Πολλές από αυτές τις διαφορές είναι μεγαλύτερες από τη συνολική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Ορισμένα από αυτά τα ευρήματα συμφωνούν με προηγούμενες μελέτες (όπως των Belfield, Levin και Rosen, 2012· Burd-Sharps και Lewis, 2018· Lewis, 2021· και Lewis et al., 2024) που ανέφεραν ποσοστά με βάση το φύλο, τη φυλή/εθνοτική καταγωγή και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την περιοχή. Και εμείς διαπιστώνουμε ότι οι νέοι Αφροαμερικανοί, Ισπανόφωνοι και Αμερικανοί Ιθαγενείς/Αυτόχθονες Αλάσκας έχουν υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης από τους Ασιάτες ή τους μη Ισπανόφωνους Λευκούς νέους. Οι Αφροαμερικανοί άνδρες έχουν ιδιαιτέρως υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης, όπως και οι άνδρες και γυναίκες που δηλώνουν ότι είναι Αμερικανοί Ιθαγενείς ή Αυτόχθονες Αλάσκας. Προηγούμενες έρευνες έχουν επίσης δείξει ότι οι νέοι που δεν διαθέτουν απολυτήριο λυκείου παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης (Belfield, Levin και Rosen, 2012).
Προηγούμενες έρευνες δεν έχουν εστιάσει συνήθως στην κατάσταση ιθαγένειας, στην αναπηρία, στην ιδιότητα του βετεράνου ή στη σχέση μεταξύ παραγόντων της κοινότητας και αποσύνδεσης των νέων. Εμείς διαπιστώνουμε ότι καθένας από αυτούς τους παράγοντες συμβάλλει στην εξήγηση της αποσύνδεσης. Οι νέοι μη πολίτες, ειδικά οι γυναίκες, έχουν υψηλότερο ποσοστό αποσύνδεσης από άλλους νέους, κάτι που μπορεί να αντικατοπτρίζει διαφορές στους ρυθμούς μετανάστευσης, στις ευκαιρίες στην αγορά εργασίας ή σε άλλους παράγοντες. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι νέοι που δηλώνουν ότι έχουν αναπηρία είναι πολύ πιο πιθανό από άλλους νέους να είναι αποσυνδεδεμένοι· εντός αυτού του πληθυσμού, το ποσοστό αποσύνδεσης είναι υψηλότερο στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες.[7] Στη συνέχεια, συζητούμε πιο αναλυτικά τις σχέσεις μεταξύ αποσύνδεσης των νέων και εκπαιδευτικής κατάστασης, ιδιότητας βετεράνου και ποσοστών αποσύνδεσης σε επίπεδο κοινότητας.
Αν και η Εκπαίδευση Προστατεύει από την Αποσύνδεση, οι Περισσότεροι Αποσυνδεδεμένοι Νέοι Διαθέτουν Τουλάχιστον Απολυτήριο Λυκείου
Η ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πολλές θετικές επιπτώσεις, αλλά οι εκπαιδευτικές προσπάθειες από μόνες τους είναι απίθανο να προσφέρουν λύση στην αποσύνδεση των νέων. Παρόλο που σήμερα μόνο οι μισοί νέοι εγκαταλείπουν το λύκειο χωρίς απολυτήριο σε σύγκριση με το 2000, το συνολικό ποσοστό αποσύνδεσης δεν έχει μειωθεί την ίδια περίοδο (Harris et al., 2020· Lewis et al., 2024).
Το Σχήμα 1 δείχνει τα ποσοστά αποσύνδεσης ανά μορφωτικό επίπεδο. Οι κάτοχοι GED έχουν τα υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης — ακόμη και υψηλότερα από εκείνους που εγκατέλειψαν το λύκειο χωρίς κανένα τίτλο — και τα ποσοστά είναι παρόμοια μεταξύ ανδρών και γυναικών.[8] Το Σχήμα 2 δείχνει ότι οι νέοι κάτοχοι GED αποτελούν μια πολύ μικρή ομάδα. Αυτό μπορεί εν μέρει να αντανακλά επιτυχημένες προσπάθειες από σχολεία και σχολικές περιφέρειες να κρατήσουν μαθητές που διαφορετικά θα είχαν αποκτήσει GED και αντ’ αυτού να τους παρέχουν απολυτήριο λυκείου μέσω εναλλακτικών προγραμμάτων. Αν ισχύει αυτό, τότε εξηγείται το σχετικά υψηλό ποσοστό αποσύνδεσης μεταξύ αποφοίτων λυκείου, που περιλαμβάνει έναν πληθυσμό μαθητών που απομακρύνθηκαν από την πορεία προς το GED και οδηγήθηκαν στην ολοκλήρωση του λυκείου, αλλά εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια για την επιτυχία τους. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι όσοι έχουν έστω και λίγη εμπειρία από την τριτοβάθμια εκπαίδευση αναφέρουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης. Φυσικά, το Σχήμα 1 παρουσιάζει απλές περιγραφικές στατιστικές· οι νέοι με διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης διαφέρουν και σε άλλους τομείς.
Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η εκπαίδευση παρέχει μόνο μερική προστασία από την αποσύνδεση. Το Σχήμα 2 παρουσιάζει το μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού ηλικίας 18 έως 24 ετών και εκείνων που δηλώνουν αποσυνδεδεμένοι. Όσοι δεν διαθέτουν απολυτήριο λυκείου αποτελούν το 12% του πληθυσμού· οι κάτοχοι GED είναι πολύ μικρότερη ομάδα. Όπως φαίνεται στο Σχήμα 2 (και σε συμφωνία με το Σχήμα 1), αυτές οι δύο ομάδες είναι υπερεκπροσωπημένες μεταξύ των αποσυνδεδεμένων νέων, αλλά δεν αποτελούν την πλειονότητα. Οι απόφοιτοι λυκείου αναφέρουν υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης (20%), αποτελώντας περίπου το ήμισυ των αποσυνδεδεμένων νέων, παρόλο που αντιπροσωπεύουν μόνο περίπου το ένα τρίτο όλων των νέων. Οι νέοι με εμπειρία από την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν σχετικά χαμηλά ποσοστά αποσύνδεσης αλλά αποτελούν πολύ μεγάλη ομάδα· περίπου το ένα τέταρτο των αποσυνδεδεμένων νέων έχει κάποια εμπειρία από το κολέγιο. Συνολικά, περίπου τα τρία τέταρτα των αποσυνδεδεμένων νέων διαθέτουν απολυτήριο λυκείου ή κάποια εμπειρία από τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, αν οι νέοι χωρίς απολυτήριο λυκείου ή με GED ανέφεραν το ίδιο ποσοστό αποσύνδεσης με εκείνους που διαθέτουν απολυτήριο λυκείου, ο αριθμός των αποσυνδεδεμένων νέων θα μειωνόταν, αλλά μόνο κατά περίπου 5%. Αυτό υποδηλώνει ότι η αύξηση του ποσοστού αποφοίτησης από το λύκειο δεν αποτελεί μοναδική λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αποσυνδεδεμένοι νέοι.
Παρόλο που οι νεαρές γυναίκες στην Έρευνα της Αμερικανικής Κοινότητας (ACS) είναι πιο πιθανό από τους νεαρούς άνδρες να δηλώσουν ότι φοιτούν σε κολέγιο, οι νεαροί άνδρες είναι πιο πιθανό να δηλώσουν ότι εγκατέλειψαν το κολέγιο χωρίς να αποκτήσουν κάποιον τίτλο. Αυτό υποδηλώνει ότι, ενώ η εμπειρία από την τριτοβάθμια εκπαίδευση λειτουργεί προστατευτικά έναντι της αποσύνδεσης, η διακοπή ή η εγκατάλειψη του κολεγίου μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιζήμια για τους νεαρούς άνδρες.[9]
Νεαροί Βετεράνοι, Ιδιαίτερα οι Γυναίκες Βετεράνοι, Αναφέρουν Σημαντικά Ποσοστά Αποσύνδεσης
Το Σχήμα 1 δείχνει επίσης τα ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ των νεαρών βετεράνων. Τanto οι γυναίκες όσο και οι άνδρες που είναι βετεράνοι αναφέρουν υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης από τον γενικό πληθυσμό· το ποσοστό αποσύνδεσης μεταξύ των ανδρών βετεράνων είναι περίπου 25 τοις εκατό υψηλότερο από αυτό του γενικού πληθυσμού, ενώ το ποσοστό μεταξύ των γυναικών βετεράνων είναι περίπου 50 τοις εκατό υψηλότερο. Αυτό είναι πιθανό να οφείλεται εν μέρει σε μηχανικούς λόγους· η αποχώρηση από τον στρατό, εξ ορισμού, προϋποθέτει αλλαγή εργασίας, και οι νεαροί βετεράνοι ενδέχεται να βρίσκονται σε φάση αναζήτησης εργασίας ή να περιμένουν να ξεκινήσουν μαθήματα για κάποιο χρονικό διάστημα. Η συντριπτική πλειονότητα των νεαρών βετεράνων διαθέτει τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου· οι περισσότεροι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Post-9/11 GI Bill (Kofoed, 2020· Wenger και Ward, 2022). Το υψηλό αυτό ποσοστό αποσύνδεσης, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών, θα μπορούσε να αντανακλά διαφορές στα ποσοστά αποχώρησης από τον στρατό (αποχώρηση πριν την ολοκλήρωση της θητείας)· οι γυναίκες έχουν υψηλότερα ποσοστά αποχώρησης από τους άνδρες, και όσοι κατατάσσονται και αποχωρούν νωρίς κατά τη διάρκεια της θητείας τους δεν είναι επιλέξιμοι για το πρόγραμμα Post-9/11 GI Bill (Marrone, 2020· Υπουργείο Υποθέσεων Βετεράνων ΗΠΑ, 2025).[10] Όμως και οι οικογενειακές συνθήκες σίγουρα συμβάλλουν στην εξήγηση αυτής της διαφοράς. Οι νεαροί βετεράνοι (άνδρες και γυναίκες) είναι παντρεμένοι σε υψηλότερο ποσοστό από τον υπόλοιπο πληθυσμό· τα δεδομένα της ACS δείχνουν ότι πάνω από το 20 τοις εκατό των νεαρών ανδρών βετεράνων και πάνω από το 25 τοις εκατό των νεαρών γυναικών βετεράνων είναι παντρεμένοι (σε σύγκριση με περίπου 6 τοις εκατό του γενικού πληθυσμού νέων). Οι παντρεμένες γυναίκες βετεράνοι έχουν επίσης παιδιά σε υψηλότερο ποσοστό από τις μη βετεράνους, αλλά περίπου στο ίδιο ποσοστό με τις παντρεμένες γυναίκες που δεν είναι βετεράνοι. Επομένως, τα ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ των γυναικών βετεράνων ενδέχεται να αντικατοπτρίζουν τις οικογενειακές συνθήκες όσο και τη στρατιωτική εμπειρία. Η ανάλυση αυτή υποδηλώνει ότι η εξέταση επιμέρους υποομάδων (π.χ. γυναικών βετεράνων και παντρεμένων γυναικών) ίσως να μην αποκαλύπτει πλήρως την πραγματικότητα της αποσύνδεσης.
Παράγοντες της Κοινότητας Συμβάλλουν στην Εξήγηση της Αποσύνδεσης
Τέλος, το Σχήμα 1 παρουσιάζει τα ποσοστά αποσύνδεσης των νέων σε κοινότητες με συνολικά υψηλά επίπεδα αποσύνδεσης μεταξύ όλων των ανδρών σε ηλικία εργασίας (άνδρες ηλικίας 25–54 ετών) που δεν διαθέτουν πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (υψηλή αποσύνδεση κοινότητας).[11] Ορίζουμε τα «χαμηλά» και «υψηλά» επίπεδα αποσύνδεσης κοινότητας με βάση το χαμηλότερο και το υψηλότερο τεταρτημόριο αυτής της μέτρησης μεταξύ όλων των κοινοτήτων· στις κοινότητες με χαμηλά επίπεδα αποσύνδεσης, περίπου το 12,5 τοις εκατό των ανδρών σε ηλικία εργασίας είναι αποσυνδεδεμένοι, ενώ στο υψηλότερο τεταρτημόριο, περίπου το 37 τοις εκατό είναι αποσυνδεδεμένοι. Για να απεικονίσουμε καλύτερα τη μεταβλητότητα στα ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ κοινοτήτων, το Σχήμα 3 αποτυπώνει το ποσοστό αποσύνδεσης μεταξύ των νέων σε σχέση με το ποσοστό αποσύνδεσης μεταξύ των ανδρών σε ηλικία εργασίας.
Το Σχήμα 3 αναδεικνύει τη μεγάλη μεταβλητότητα στα ποσοστά αποσύνδεσης (τόσο μεταξύ των νέων όσο και μεταξύ των ανδρών σε ηλικία εργασίας) στις κοινότητες των Ηνωμένων Πολιτειών. Το σχήμα αυτό υποδηλώνει ότι οι κοινότητες με υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ των ενήλικων ανδρών έχουν επίσης υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ των νέων (γεγονός που επιβεβαιώνεται, καθώς η συσχέτιση μεταξύ αυτών των ποσοστών είναι θετική και η γραμμή των προσαρμοσμένων τιμών έχει θετική κλίση).[12] Αν και το Σχήμα 3 δεν περιλαμβάνει γεωγραφικές πληροφορίες, διαπιστώνουμε ότι οι κοινότητες με τα υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης βρίσκονται σε όλη τη χώρα, με τουλάχιστον μία τέτοια κοινότητα σε καθεμία από τις εννέα γεωγραφικές περιφέρειες απογραφής. Ωστόσο, όπως έχουν παρατηρήσει και άλλοι, οι κοινότητες αυτές δεν κατανέμονται ομοιόμορφα· οι κοινότητες με τα υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης συγκεντρώνονται συχνότερα στις γεωγραφικές περιφέρειες Middle Atlantic, East North Central και South Atlantic. Τέλος, το Σχήμα 3 καταδεικνύει τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ των ενήλικων ανδρών σε ορισμένες κοινότητες· σε δέκα διαφορετικές κοινότητες που βρίσκονται σε πέντε πολιτείες και στην Περιφέρεια της Κολούμπια, λιγότεροι από τους μισούς ενήλικες άνδρες εργάζονται. Έξι από αυτές τις κοινότητες εμφανίζουν επίσης ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα αποσύνδεσης μεταξύ των νέων· οι υπόλοιπες όχι. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η αποσύνδεση των ενηλίκων σχετίζεται με —αλλά δεν εξηγεί πλήρως— την αποσύνδεση των νέων. Περαιτέρω αναλύσεις σε επίπεδο κοινότητας θα μπορούσαν να αποφέρουν πολύτιμες γνώσεις.
Η Πορεία προς τα Εμπρός
Χρησιμοποιούμε τα δεδομένα της ACS για να συγκρίνουμε και να αντιπαραβάλλουμε τα χαρακτηριστικά των νεαρών ανδρών και γυναικών που βιώνουν αποσύνδεση. Οι νέοι άνδρες ως ομάδα έχουν κάπως υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης από τις νέες γυναίκες, αλλά άλλα χαρακτηριστικά (όπως η οικογενειακή κατάσταση, η φυλή/εθνοτική καταγωγή, η αναπηρία και το μορφωτικό επίπεδο) μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι πιο σημαντικά από το φύλο στην εξήγηση των ποσοστών αποσύνδεσης. Τα ποσοστά αποσύνδεσης είναι ιδιαίτερα υψηλά μεταξύ των Αφροαμερικανών ανδρών, των Αμερικανών Ιθαγενών/Αυτόχθονων Αλάσκας, των ατόμων με αναπηρία και εκείνων που κατέχουν GED αντί για παραδοσιακό απολυτήριο λυκείου.
Ωστόσο, δεδομένου ότι ο πληθυσμός που δεν διαθέτει απολυτήριο λυκείου είναι αρκετά μικρός, διαπιστώνουμε ότι η συντριπτική πλειονότητα των αποσυνδεδεμένων νέων διαθέτει απολυτήριο λυκείου ή κάποια εμπειρία από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επομένως, η εκπαίδευση παρέχει μόνο μερική προστασία από την αποσύνδεση. Τα χαρακτηριστικά της κοινότητας φαίνεται επίσης να παίζουν ρόλο· οι νέοι σε κοινότητες με υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ ανδρών σε ηλικία εργασίας εμφανίζουν και οι ίδιοι υψηλότερα του μέσου όρου επίπεδα αποσύνδεσης. Τέλος, οι νεαρές γυναίκες βετεράνοι βιώνουν υψηλά επίπεδα αποσύνδεσης, εύρημα που ενδέχεται να εξηγείται από οικογενειακές συνθήκες. Τα ευρήματά μας έχουν αρκετές συνέπειες.
Πρώτον, δεν υπάρχει μία και μοναδική λύση για τους αποσυνδεδεμένους νέους· αντιθέτως, η μεγάλη ποικιλία εμπειριών και αναγκών μεταξύ των αποσυνδεδεμένων νέων απαιτεί ένα φάσμα λύσεων. Οι εμπειρίες γυναικών που ζουν με μέλη της οικογένειας και φροντίζουν μικρά παιδιά πιθανότατα έχουν ελάχιστη σχέση με τις εμπειρίες νεαρών ανδρών που εγκαταλείπουν το κολέγιο και αποτυγχάνουν να βρουν εργασία ή νέων που ζουν σε κοινότητες με πολύ υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ ανδρών σε ηλικία εργασίας. Ωστόσο, νέοι που εργάζονται προσωρινά σε χαμηλόμισθες θέσεις είναι πιθανό να ωφεληθούν από προγράμματα σχεδιασμένα για αποσυνδεδεμένους νέους, υπό την προϋπόθεση ότι η απασχόλησή τους δεν τους αποκλείει από τη συμμετοχή. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι καμία πολιτική από μόνη της δεν είναι πιθανό να βοηθήσει όλους τους αποσυνδεδεμένους νέους· η πρόοδος σε αυτό το ζήτημα, το οποίο επηρεάζει περίπου έναν στους επτά νέους, ενδέχεται να απαιτεί πολλαπλές, προσεκτικά σχεδιασμένες πολιτικές και προγράμματα.
Δεύτερον, γνωρίζουμε λίγα πράγματα για τις εμπειρίες στην πρώιμη εφηβεία που προβλέπουν την αποσύνδεση ή για τους παράγοντες που μειώνουν τη διάρκειά της. Μας λείπουν αυστηρά μέτρα για το πόσο χρόνο περνά κατά μέσο όρο ένας νέος σε αυτήν την κατάσταση. Επίσης, κατανοούμε ελάχιστα ποια συγκεκριμένα προγράμματα και πολιτικές μειώνουν την αποσύνδεση και θέτουν τους νέους σε πορεία προς την οικονομική ευημερία. Αυτά τα προγράμματα και οι πολιτικές θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο μελλοντικής έρευνας.
Τρίτον, διαπιστώνουμε πολύ υψηλότερα ποσοστά αποσύνδεσης σε ορισμένες ομάδες, αλλά βρίσκουμε επίσης στοιχεία ότι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι εμπειρίες των ατόμων, η οικογενειακή τους κατάσταση και τα χαρακτηριστικά της κοινότητας αλληλεπιδρούν μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Το μεγαλύτερο μέρος της υπάρχουσας ανάλυσης εξετάζει τις υποομάδες μεμονωμένα· τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να εστιάσει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μια ποικιλία παραγόντων επηρεάζουν ταυτόχρονα την αποσύνδεση. Για παράδειγμα, διαπιστώσαμε ότι τα ποσοστά αποσύνδεσης των γυναικών βετεράνων ενδέχεται να απορρέουν από τη στρατιωτική τους εμπειρία, αλλά είναι πιο πιθανό να σχετίζονται με την οικογενειακή τους κατάσταση. Η μοντελοποίηση της αποσύνδεσης σε ένα πολυμεταβλητό πλαίσιο παλινδρόμησης θα μπορούσε να μας επιτρέψει να αποσαφηνίσουμε αυτές τις αλληλεπιδράσεις και να προσφέρει πολύτιμες γνώσεις.
Ευχαριστίες
Είμαστε ευγνώμονες για τη συμβολή και την υποστήριξη των συναδέλφων μας Andrew Hoehn, Heather Schwartz και Jennifer Kondo. Ευχαριστούμε τους Ben Master και Christine Mulhern για τις προσεκτικές τους αξιολογήσεις. Τέλος, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στις Monette Velasco, Emily Ward και Mirka Vuollo για τη βοήθειά τους στην επεξεργασία και τη διαδικασία δημοσίευσης.
Σημειώσεις
1.-Όλα τα στοιχεία υπολογίζονται από το πενταετές δείγμα (2019–2023) της Έρευνας της Αμερικανικής Κοινότητας (ACS), μια εθνικά αντιπροσωπευτική έρευνα νοικοκυριών που καλύπτει περίπου το 5% του πληθυσμού των ΗΠΑ. Η ACS περιλαμβάνει πληθυσμούς που διαμένουν σε ομαδικές κατοικίες, τόσο θεσμοθετημένες όσο και μη θεσμοθετημένες (π.χ. φοιτητικές εστίες, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, σωφρονιστικά ιδρύματα, γηροκομεία)· περιλαμβάνουμε αυτές τις ομάδες στις εκτιμήσεις μας, αν και ο αποκλεισμός τους δεν θα άλλαζε τα συνολικά ευρήματά μας. Βλ. U.S. Census Bureau (2025) για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ACS. Τα μεγαλύτερα δημόσια διαθέσιμα σύνολα δεδομένων για τη μελέτη θεμάτων όπως η αποσύνδεση είναι η ACS και η Έρευνα Τρέχοντος Πληθυσμού (CPS). Και οι δύο είναι έρευνες σε επίπεδο νοικοκυριού, αλλά περιλαμβάνουν ελαφρώς διαφορετικούς πληθυσμούς. Σε προκαταρκτικές αναλύσεις διαπιστώσαμε ότι το εκτιμώμενο ποσοστό (και ο αριθμός) αποσυνδεδεμένων νέων είναι υψηλότερο βάσει των αναλύσεων της CPS σε σχέση με εκείνες της ACS· οι Belfield, Levin και Rosen (2012) καταγράφουν επίσης αυτήν τη διαφορά με παλαιότερα δεδομένα. Η διαφορά φαίνεται να οφείλεται στο ποιοι περιλαμβάνονται (η CPS δεν περιλαμβάνει θεσμοθετημένους πληθυσμούς) και ενδεχομένως στα ποσοστά ανταπόκρισης και τις σταθμίσεις. Δεδομένου ότι οι νέοι είναι πιο πιθανό από άλλες ομάδες να ζουν σε ομαδικές κατοικίες (κυρίως φοιτητικές εστίες), η αντιμετώπιση των ομαδικών κατοικιών μπορεί να επηρεάσει τα μέτρα αποσύνδεσης, ανεργίας των νέων κ.ά. Η ACS περιλαμβάνει όσους διαμένουν σε ομαδικές κατοικίες· περίπου το 9% των νέων ηλικίας 18 έως 24 ετών (περίπου 3,4 εκατομμύρια) ζουν σε (κάθε τύπου) ομαδικές κατοικίες. Η πλειονότητα (περίπου 3,1 εκατομμύρια) ζει σε μη θεσμοθετημένες ομαδικές κατοικίες· ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει φοιτητικές εστίες, στρατώνες, ομαδικά σπίτια ή άλλα καταλύματα. Μια μικρή ομάδα (περίπου 215.000) ζει σε θεσμοθετημένες ομαδικές κατοικίες. Αυτές περιλαμβάνουν σωφρονιστικά ιδρύματα ανηλίκων και ενηλίκων, καθώς και εξειδικευμένα γηροκομεία και ψυχιατρικά νοσοκομεία. Ο πληθυσμός 18 έως 24 ετών που είναι θεσμοθετημένος στην ACS είναι περίπου διπλάσιος από ό,τι υποδεικνύεται από τα ποσοστά εγκλεισμού των ενηλίκων αυτής της ηλικιακής ομάδας (βλ. Zeng, 2025, ιδίως το Διάγραμμα 7), κάτι που υποδηλώνει ότι περίπου οι μισοί από τους νεαρούς κρατούμενους βρίσκονται σε ιδρύματα ανηλίκων ή ιατρικά ιδρύματα.
2.-Οι αποσυνδεδεμένοι νέοι, οι οποίοι συχνά αποκαλούνται και νέοι ευκαιρίας (opportunity youth), ορίζονται συνήθως ως άτομα ηλικίας 16 έως 24 ετών· αυτός ο ορισμός αποδίδει μια ελαφρώς μεγαλύτερη ομάδα (περίπου 4,4 εκατομμύρια). Σε αυτήν τη μελέτη, εστιάζουμε στους νέους ηλικίας 18 έως 24 ετών επειδή πάνω από το 95% των 16χρονων και 17χρονων στα δεδομένα μας (ACS) δηλώνουν ότι φοιτούν στο σχολείο. Σε άλλη, επερχόμενη μελέτη, διερευνούμε τους παράγοντες κατά την πρώιμη εφηβεία που σχετίζονται με μεταγενέστερες περιόδους αποσύνδεσης.
3.-Αν και θεωρούμε τον ακριβή ορισμό της αποσύνδεσης ως χρήσιμο σημείο εκκίνησης για τις αναλύσεις μας, αναγνωρίζουμε ότι οι αποσυνδεδεμένοι νέοι αναφέρονται ορισμένες φορές και ως νέοι ευκαιρίας.
4.-Οι παντρεμένες νεαρές γυναίκες επίσης αναφέρουν υψηλά ποσοστά αποσύνδεσης, αλλά διαπιστώνουμε ότι η παρουσία παιδιών, και όχι ο γάμος, είναι αυτή που καθορίζει αυτές τις τάσεις. Τα ποσοστά αποσύνδεσης μεταξύ παντρεμένων και άγαμων μητέρων είναι παρόμοια (46% έναντι 40%)· τα ποσοστά μεταξύ παντρεμένων γυναικών χωρίς παιδιά είναι λίγο πάνω από 20%. Περίπου το 20% των νεαρών αποσυνδεδεμένων μητέρων δηλώνουν ότι αναζητούν εργασία· οι υπόλοιπες δηλώνουν ότι βρίσκονται εκτός του εργατικού δυναμικού.
5.-Τα δεδομένα πενταετίας της ACS περιλαμβάνουν έναν παράγοντα για την αναπροσαρμογή όλων των χρηματικών ποσών σε δολάρια του 2023. Εμείς τα αναπροσαρμόζουμε περαιτέρω σε τιμές 2025 χρησιμοποιώντας τα στοιχεία του Ιουνίου κάθε έτους από τον Αλυσωτό Δείκτη Τιμών Καταναλωτή για Αστικούς Καταναλωτές.
6.-Οι διαφορές που αναφέρονται στο κείμενο είναι στατιστικά σημαντικές στο επίπεδο του 5%, κάτι που υποδεικνύει ότι είναι απίθανο να οφείλονται σε τυχαία διακύμανση.
7.-Το συνολικό ποσοστό αναπηρίας είναι περίπου 8% τόσο για τους νεαρούς άνδρες όσο και για τις νεαρές γυναίκες. Για αυτό το στατιστικό, ο αποκλεισμός όσων διαμένουν σε ομαδικές κατοικίες προκαλεί μικρή διαφορά, οδηγώντας σε έναν ελαφρώς μικρότερο πληθυσμό που δηλώνει αναπηρία.
8.-Το Σχήμα 1 υποδηλώνει ότι οι κάτοχοι GED έχουν πολύ διαφορετικές εμπειρίες από εκείνους που διαθέτουν απολυτήριο λυκείου· αυτό συνάδει με τους Cameron και Heckman (1993), καθώς και με εκτενή μεταγενέστερη έρευνα.
9.-Σε συμφωνία με αυτήν την υπόθεση, οι Giani, Attewell και Walling (2020) τεκμηρίωσαν ότι η εμπειρία από την τριτοβάθμια εκπαίδευση (χωρίς πτυχίο) έχει μικρότερη αξία για τους άνδρες φοιτητές απ’ ό,τι για τις γυναίκες. Σημειώνουμε ότι υπάρχει ένα εκτενές, διεπιστημονικό σώμα βιβλιογραφίας που διερευνά τις σχέσεις μεταξύ εκπαίδευσης, εισοδημάτων και οικονομικών παραγόντων, όπως η βιομηχανοποίηση και το εμπόριο.
10.-Η ερώτηση της ACS σχετικά με τη στρατιωτική υπηρεσία αναφέρει: «Έχει αυτό το άτομο υπηρετήσει ποτέ ενεργά στις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, στην Εθνοφρουρά ή στα Εφεδρικά Σώματα;» Το άτομο που συμπληρώνει την έρευνα καλείται να επιλέξει μία από τις ακόλουθες επιλογές: «Δεν υπηρέτησε ποτέ στο στρατό», «Μόνο σε ενεργό υπηρεσία για εκπαίδευση στην Εθνοφρουρά ή τα Εφεδρικά Σώματα», «Επί του παρόντος σε ενεργό υπηρεσία» ή «Σε ενεργό υπηρεσία στο παρελθόν, αλλά όχι τώρα». Τα άτομα της τελευταίας κατηγορίας θεωρούνται βετεράνοι, αλλά τα τεχνικά έγγραφα της ACS σημειώνουν ότι ορισμένα άτομα μπορεί εσφαλμένα να δηλώνουν ενεργό υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένων όσων υπηρέτησαν στην Εθνοφρουρά ή στα Εφεδρικά Σώματα χωρίς να κληθούν σε ενεργό υπηρεσία, καθώς και κάποιων πολιτικών υπαλλήλων, όπως εργαζομένων στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ή σε άλλους συναφείς φορείς. Βλ. U.S. Census Bureau, χωρίς ημερομηνία. (Το Εκτελεστικό Διάταγμα 14347, που υπογράφηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2025, εξουσιοδότησε τη χρήση του όρου «Υπουργείο Πολέμου» ως δευτερεύοντος ονόματος για το Υπουργείο Άμυνας. Η παρούσα δημοσίευση γράφτηκε πριν από την έκδοση αυτού του διατάγματος και συνεπώς αναφέρεται στον υπουργό και στο υπουργείο με τα τρέχοντα νομικά τους ονόματα βάσει του Νόμου περί Εθνικής Ασφάλειας του 1949, Δημόσιος Νόμος 81-216.)
11.-Ορίζουμε την κοινότητα με βάση το επίπεδο PUMA που παρέχεται στα δεδομένα της ACS. Η PUMA είναι ο πιο ακριβής γεωγραφικός προσδιοριστής που διατίθεται στην ACS. Οι PUMA σε μεγάλες πόλεις περιλαμβάνουν μικρές γεωγραφικές περιοχές, ενώ στις αγροτικές περιοχές καλύπτουν μεγαλύτερους χώρους. Εστιάζουμε στους άνδρες σε ηλικία εργασίας χωρίς πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως ομάδα αναφοράς, επειδή το ποσοστό αποσύνδεσης αυτής της ομάδας έχει αυξηθεί δραματικά σε ορισμένες περιοχές τα τελευταία χρόνια· πιθανοί λόγοι για την αύξηση περιλαμβάνουν την υπερβολική χρήση οπιοειδών και την απώλεια θέσεων εργασίας στη μεταποίηση (Krueger, 2017).
12.-Η συσχέτιση κατά ζεύγη μεταξύ των ποσοστών αποσύνδεσης αυτών των δύο ομάδων σε επίπεδο PUMA είναι 0,35. Η συσχέτιση αυτή είναι στατιστικά σημαντική (p < 0,001), γεγονός που υποδηλώνει ότι είναι απίθανο να έχει προκύψει τυχαία.
References
- Becker, Gary S., Human Capital: A Theoretical and Empirical Analysis, with Special Reference to Education, University of Chicago Press, 1980.
- Belfield, Clive R., Henry M. Levin, and Rachel Rosen, The Economic Value of Opportunity Youth, Corporation for National and Community Service, January 2012.
- Burd-Sharps, Sarah, and Kristen Lewis, More Than a Million Reasons for Hope: Youth Disconnection in America Today, Social Science Research Council, March 2018.
- Cameron, Stephen V., and James J. Heckman, “The Nonequivalence of High School Equivalents,” Journal of Labor Economics, Vol. 11, No. 1, January 1993.
- Carnevale, Anthony P., Nicole Smith, and Jeff Strohl, The Future of Work: The Evolving Nature of Work and the Skills Needed for Success, Georgetown University Center on Education and the Workforce, 2020.
- Coleman, James S., The Adolescent Society: The Social Life of the Teenager and Its Impact on Education, Free Press, 1972.
- Giani, Matt S., Paul Attewell, and David Walling, “The Value of an Incomplete Degree: Heterogeneity in the Labor Market Benefits of College Non-Completion,” Journal of Higher Education, Vol. 91, No. 4, August 2020.
- Harris, Douglas N., Lihan Liu, Nathan Barrett, and Ruoxi Li, “Is the Rise of High School Graduation Rates Real? High-Stakes School Accountability and Strategic Behavior,” Annenberg Institute at Brown University, EdWorkingPaper No. 20-210, March 2020.
- Kofoed, Michael S., Where Have All the GI Bill Dollars Gone? Veteran Usage and Expenditure of the Post-9/11 GI Bill, Brookings Institution, October 2020.
- Krueger, Alan B., “Where Have All the Workers Gone? An Inquiry into the Decline of the U.S. Labor Force Participation Rate,” Brookings Papers on Economic Activity, Fall 2017.
- Lewis, Kristen, A Decade Undone: 2021 Update, Social Science Research Council, July 2021.
- Lewis, Kristen, Alex Powers, Cara Wohnsigl, Kate Harvey, and Tara Shawa, Broad Recovery, Persistent Inequity: Youth Disconnection in America, Social Science Research Council, October 2024.
- MaCurdy, Thomas, David Glick, Sonam Sherpa, and Sriniketh Nagavarapu, “Reprint of: Profiling the Plight of Disconnected Youth in America,” Journal of Econometrics, Vol. 243, Nos. 1–2, July 2024.
- Marrone, James V., Predicting 36-Month Attrition in the U.S. Military: A Comparison Across Service Branches, RAND Corporation, RR-4258-OSD, 2020. As of August 21, 2025: https://www.rand.org/pubs/research_reports/RR4258.html
- Murnane, Richard J., and Frank Levy, Teaching the New Basic Skills: Principles for Educating Children to Thrive in a Changing Economy, Free Press, 1996.
- Reeves, Richard V., Of Boys and Men: Why the Modern Male Is Struggling, Why It Matters, and What to Do About It, Rowman & Littlefield, 2022.
- U.S. Census Bureau, “American Community Survey (ACS) Topic Information: Veterans,” undated. As of August 30, 2025: https://www2.census.gov/topics/population/veterans/guidance/acs-topic-information-veterans.pdf
- U.S. Census Bureau, “American Community Survey 5-Year Data (2009–2023),” webpage, last updated January 10, 2025. As of September 4, 2025: https://www.census.gov/data/developers/data-sets/acs-5year.html
- U.S. Department of Veterans Affairs, “Post-9/11 GI Bill (Chapter 33),” webpage, last updated June 17, 2025. As of September 4, 2025: https://www.va.gov/education/about-gi-bill-benefits/post-9-11/
- Wenger, Jennie W., and Jason M. Ward, The Role of Education Benefits in Supporting Veterans as They Transition to Civilian Life: Veterans’ Issues in Focus, RAND Corporation, PE-A1363-4, January 2022. As of September 4, 2025: https://www.rand.org/pubs/perspectives/PEA1363-4.html
- Zeng, Zhen, Jail Inmates in 2023 – Statistical Tables: Full Report, Bureau of Justice Statistics, April 2025.
