Είναι λάθος να περιμένουμε μονομερή πίστη σε εμάς και διαγραφή της Τουρκίας από την ισραηλινή ατζέντα
Την αλματώδη αναβάθμιση των σχέσεών της με το Ισραήλ έχει επιλέξει η Αθήνα, χωρίς να εγκαταλείψει την παραδοσιακά φιλική σχέση της έναντι Παλαιστινίων και αραβικών χωρών. Ολες οι ελληνικές κυβερνήσεις έδειξαν συνέπεια στην πολιτική αυτή γραμμή, από το 2010. Στην αλλαγή διαθέσεων, και από τις δύο πλευρές ασφαλώς, συνέβαλε και η διάρρηξη των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ σε όλους τους τομείς, αρχής γενομένης με τη ρήξη Ερντογάν – Πέρες στο Νταβός και όσα ακολούθησαν οδηγώντας τις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις σε ερέβη. Επιλογή του Τούρκου προέδρου, ο οποίος στόχευε στο θυμικό των μουσουλμανικών κρατών και πληθυσμών και στην ανάδειξή του σε ηγετική προσωπικότητα στον χώρο του Ισλάμ.
Ελλάδα και Ισραήλ προβάλλουν με κάθε ευκαιρία τη σημασία της εξέλιξης των σχέσεών τους. Το είδαμε σε επίπεδο κυβερνήσεων, όπως επίσης σε επίπεδο διπλωματικό και πανεπιστημιακό. Χαρακτηριστική η πρόσφατη συνέντευξη του Ισραηλινού πρέσβη στην Ελλάδα και εκείνη του αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, Εγιάλ Ζισέρ. Ολα αυτά όμως προκαλούν τα αντανακλαστικά της Αγκυρας, η οποία, σε κάθε προσέγγιση τρίτων, βλέπει εναντιώσεις στους σχεδιασμούς της. Παρά ταύτα, εύκολα διακρίνεται η επιθυμία και των δύο πλευρών να πάρουν κάποια στιγμή την ανιούσα οι διμερείς τους σχέσεις.
Διαβάσαμε τις πρόσφατες δηλώσεις του επιτετραμμένου του Ισραήλ στην Αγκυρα και ακούσαμε, από την τουρκική πλευρά, θετικές γνώμες για επαναπροσέγγιση. Παράλληλα, βέβαια, με «αναλύσεις» περί ανυπαρξίας ισραηλινού συμφέροντος από την προσέγγιση με την Ελλάδα. Με πρόσφατη εκείνη του λέκτορα του Πανεπιστημίου της Bandirma (Πανόρμου), Ceyhun Cicekci («The Times of Israel», 24/5/2020).
Τις σχέσεις μας με το Ισραήλ, και μάλιστα σε συνδυασμό με τις σχέσεις του με την Τουρκία, πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό. Η επαναπροσέγγιση των δύο χωρών είναι σχεδόν βέβαιη. Ουδέποτε σταμάτησαν οι παρασκηνιακές επαφές πολλών επιπέδων, με εντυπωσιακή εκείνη των επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών τους. Η δική μας προσέγγιση δεν αποκλείει την άλλη.
Οι «νέοι» μας φίλοι ασφαλώς θέλουν καλές σχέσεις μαζί μας. Κυρίως διότι εξυπηρετούνται πολύ σε επιχειρησιακό επίπεδο. Είναι λάθος όμως να περιμένουμε μονομερή πίστη σε εμάς και διαγραφή της Τουρκίας από την ισραηλινή ατζέντα. Η ισραηλινή πλευρά θα προωθήσει τις καλές σχέσεις της και με τις δύο χώρες για λόγους δικού της συμφέροντος αλλά και ξέροντας ότι τόσο εμείς όσο και οι άλλοι έχουμε λόγους να διατηρούμε με αυτήν καλές σχέσεις.
Αν και δύσκολη η επαναπροσέγγιση Ισραήλ – Τουρκίας, αργά ή γρήγορα θα είναι πραγματικότητα. Ας διατηρήσουμε χωρίς ενοχλήσεις τη σημερινή κατάσταση των σχέσεών μας μαζί του και ας εργασθούμε σοβαρά για την εξέλιξή τους. Ισως έτσι αντιληφθεί και η Τουρκία ότι τα συμφέροντά της δεν εξυπηρετούνται με απειλές και βία, αλλά με τον πραγματισμό και την εξασφάλιση της σταθερότητας της ταραγμένης Ανατολικής Μεσογείου.
Πηγή: Έθνος
