Από την επίσκεψη Δένδια έχει παρέλθει ένας σχεδόν χρόνος και πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Οι συνεχείς και εντεινόμενες τριβές στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, ώθησαν το Κρεμλίνο να κάνει δεύτερες σκέψεις και να επιχειρήσει μία κάποια επαναπροσέγγιση με την Αθήνα. Αυτός ήταν και ο σκοπός της επίσκεψης Λαβρόφ. Από τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, οι συνομιλίες του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών τόσο με τον Έλληνα ομόλογό του όσο και με τον Μητσοτάκη δεν κρύβουν εκπλήξεις. Η κάθε πλευρά είπε όσα αναμενόταν να πει.
Η Μόσχα δήλωσε διατεθειμένη να μεσολαβήσει, εφόσον το επιθυμούν Αθήνα και Άγκυρα για την αποκλιμάκωση της έντασης. Τα αντικειμενικά περιθώρια για κάτι τέτοιο, όμως, είναι αμελητέα. Η ελληνική πλευρά είναι ανοικτή σε οποιαδήποτε σχετική πρωτοβουλία, αλλά ο Ερντογάν έχει χαράξει μία πολιτική, η οποία συνοψίζεται στο εξής: ή θα υπάρξει διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης των τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων, ή σήμερα το Oruc Reis και αύριο ένα τουρκικό γεωτρύπανο θα δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερα τετελεσμένα στην δυνάμει ελληνική ΑΟΖ.
Η Μόσχα γνωρίζει επακριβώς τι συμβαίνει και στην κυπριακή ΑΟΖ και στο μέτωπο Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά δεν πρόκειται, βεβαίως, να μιλήσει τη γλώσσα του διεθνούς δικαίου. Ως μεγάλη δύναμη υιοθετεί πολιτική, που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό σημαίνει ότι υπήρχε περίπτωση να καταδικάσει τη στάση της Τουρκίας. Από την άλλη πλευρά, όμως, αναγνώρισε ρητά το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, έστω κι αν ο Λαβρόφ “νέρωσε” κάπως τη ρωσική θέση.
Υπενθυμίζουμε ότι το ελληνορωσικό ρήγμα είχε προκληθεί το 2018 όταν με απόφαση του Κοτζιά είχαν απελαθεί δύο Ρώσοι διπλωμάτες και σε άλλους δύο είχε απαγορευθεί η είσοδος στην Ελλάδα. Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Ζαχάροβα είχε δηλώσει ότι οι απελάσεις είχαν γίνει με αμερικανική υπαγόρευση. Αν και οι Τσίπρας και Καμμένος έψαχναν τρόπο να ρίξουν τους τόνους, ο Κοτζιάς είχε προκαλέσει οξεία αντιπαράθεση με τη Ζαχάροβα με αποτέλεσμα να βαθύνει το τραύμα και οι διμερείς σχέσεις να μπουν για πολύ καιρό στον πάγο. Μαζί τους μπήκε στον πάγο και η επικείμενη τότε επίσκεψη Λαβρόφ.
Η ετεροβαρής ισορροπία
Είναι δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο η Αθήνα να κρατάει μία ετεροβαρή ισορροπία στις σχέσεις της αφενός με τη Δύση, αφετέρου με τη Ρωσία. Αυτός είναι ο λόγος που το 2006 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων εμφάνιζε την Ελλάδα και την Κύπρο, λόγω Ορθοδοξίας, σαν δούρειους ίππους της Ρωσίας στη Δύση!
Η ετεροβαρής αυτή ισορροπία ανατράπηκε από τον Κοτζιά. Ούτε και το ταξίδι Δένδια στη Μόσχα πριν ένα χρόνο γεφύρωσε το χάσμα, παρότι –όπως προανέφερα– έσπασε τον πάγο. Και δεν το γεφύρωσε, επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε εξαρχής την πρόθεσή της να βάλει όλα τα αυγά στο αμερικανικό καλάθι. Αυτό τουλάχιστον προέκυψε από την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συμφωνία, με την οποία η Ελλάδα έδωσε στους Αμερικανούς ό,τι ζήτησαν, χωρίς να πάρει το παραμικρό αντάλλαγμα.
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα έχει προσδεθεί στο αμερικανικό άρμα κατά τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Σ’ αυτό συνέβαλε και η ανατροπή της παραδοσιακής ετεροβαρούς ισορροπίας που έγινε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σημείο καμπής ήταν η επίσκεψη Τσίπρα-Κοτζιά στην Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο 2017.
Από τότε είχε αρχίσει να διαμορφώνεται αρνητικό κλίμα στις ελληνορωσικές σχέσεις. Επτά μήνες πριν τις απελάσεις (καλοκαίρι 2018) η Αθήνα δεν είχε εγκρίνει τα διαπιστευτήρια στελέχους των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, το οποίο είχε σταλεί ως διπλωμάτης στην εδώ ρωσική πρεσβεία. Τότε, η ρωσική πλευρά είχε ως αντίποινα πράξει το ίδιο με Έλληνα διπλωμάτη που είχε μετατεθεί στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα. Αν και τότε η υπόθεση είχε παραμείνει στο σκοτάδι για να μην δηλητηριάσει τις διμερείς σχέσεις, ήταν αλάνθαστο σημάδι για τον κατήφορο που αυτές είχαν ήδη πάρει.
Μήνυμα στην Άγκυρα
Η ανατροπή της ετεροβαρούς ισορροπίας μετατράπηκε σε χρόνια κατάσταση και επί κυβέρνησης Μητσοτάκη παγιώθηκε, έστω κι αν το κλίμα στις
για την συνέχεια slpress.gr
