Από το cd “Χριστός Πάσχων-Χριστός Ανέστη”των αδελφών Γρηγόρη και Πέτρου Παπαεμμανουήλ που κυκλοφόρησε το 2003 από την FM Records με τη συμμετοχή του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Χαριλάου Ταλιαδώρου, του αειμνήστου ηθοποιού του ΚΘΒΕ Δημήτρη Καρέλλη και της Βυζαντινής Χορωδίας “Οι Δομέστικοι της Δράμας”. Στο τροπάριο αυτό παρουσιάζεται ο Κύριος να μονολογεί και να μιλά για τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς που υπέστη από τους Ιουδαίους. Η ψεύτικη πορφύρα αντί της βασιλικής, το ακάνθινο στεφάνι αντί του διαδήματος και το καλάμι αντί του σκήπτρου δείχνουν την ειρωνική διάθεση των Ρωμαίων στρατιωτών. Το τροπάριο υμνολογικά ανήκει στην ενότητα των Αίνων του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής (Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας) και ψάλλεται ως δοξαστικό. Το είδος της μελωδίας είναι στιχηραρικό και ψάλλεται σε ήχο πλάγιο του β’. Οι φρικαλεότητες σε βάρος του Κυρίου μας δεν μπορούν να αποδοθούν παρά μονάχα με ύφος συσταλτικό, πένθιμο και κατανυκτικό, αυτά δηλαδή που εκφράζει ο πλάγιος του β’. Η μελωδία κινείται στις ψηλές περιοχές και στη φράση “έθηκαν επί την κεφαλήν μου” έχουμε την κορύφωσή της. Μόνο στο τέλος, στην οριστική κατάληξη, η μελωδία ηρεμεί και αναπαύεται στη βάση του ήχου. Οι μεταβολές που γίνονται είναι μέσα στις δομές του. Το οξύ τετράχορδο άλλοτε παραμένει χρωματικό (όταν η μελωδία αγγίζει και ξεπερνά των άνω Πα) και άλλοτε μετατρέπεται σε διατονικό (όταν η μελωδία αγγίζει μόνο τον άνω Νη). Ο τρόπος εκτέλεσης του μαθήματος που επιβλήθηκε στη ζώσα ψαλτική παράδοση προέρχεται από τη σχολή της Σμύρνης.
