του Δρ. Ηρακλή Γωνιάδη, Οικονομολόγου
Αμείλικτο αναδύεται στην επικαιρότητα το πάλαι ποτέ ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα» της χαβαλέ (φραπέ) δημοκρατίας και της νέας κορύφωσης του παρακράτους με φθίνουσα την προσμονή για κάποιους σαρτζετάκηδες ή τσερτσέτηδες και πολυζωίδηδες. Το περί σταθερότητας αφήγημα που προσπάθησε να «πουλήσει» το καθεστώς Μητσοτάκη δεν έπεισε-όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις-τον απηυδησμένο λαό του που προτιμά το χάος έναντι της παρακρατικής λειτουργίας του. Είτε «συντεταγμένα» είτε χαοτικά, περί κατάντιας πρόκειται η εξέλιξη της οποίας δεν απέχει σημαντικά από το σημείο σύντηξης των υπηκόων σε συμπάσχουσα κοινωνία υψηλής ενέργειας και αντίδρασης προς την δεσποτεία του. Οι αγρότες δείχνουν τον δρόμο!
Οι εύκολες υποσχέσεις της κυβέρνησης και των στελεχών της δεν δείχνουν τίποτα περισσότερο από τον ζωώδη πανικό που τους διακατέχει καθώς έχασαν τη μπάλα λόγω των απανωτών εκρήξεων σκανδάλων (κάθε ευρωπαϊκό πρόγραμμα έχει το δικό της, μικρό ή μεγάλο, σκάνδαλο) των οποίων την εκβαλλόμενη ενέργεια ούτε και αυτή η δικαιοσύνη τους μπορεί να τιθασεύσει. Ακόμη και η Adel με τον Byron δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν σωτήρια στο σύνθημα της κερκίδας «μια βροχή μας σώζει» επειδή περί άλλα τύρβαζαν έξι χρόνια τώρα, δηλαδή, πώς θα οικειοποιηθούν δημόσιους πόρους προοριζόμενους για την «σταθερότητα» που υπόσχονταν.
Σταθεροί στη θέση «πράγματα που λέγονται-προς λαϊκή κατανάλωση- αλλά δεν γίνονται» και «άλλα που γίνονται αλλά δεν λέγονται», σπάνια προς το κοινό συμφέρον όπως αποκαλύπτεται αργότερα, ελπίζουν ότι οι βροχές θα ανεβάσουν την αξία πώλησης του νερού (όχι της στάθμης των ταμιευτήρων) για την οποία μας προετοιμάζουν με σποραδικές «στάλες» αναφορών τους. Ο δε επικεφαλής της κυβέρνησης, ως άλλος Ξέρξης καθήμενος στο θρόνο του όρους Αιγάλεω, παρακολουθεί τα τεκταινόμενα ανέπαφος και προστατευμένος από την κοινωνιοπάθειά του κατεβαίνοντας μόνο για εμφανίσεις στα διάφορα Fora με φόρα εκφράζοντας απόψεις που δεν καταλήγουν σε πράξεις!
Ακολουθώντας την προσφιλή του παρελκυστική τακτική «καλεί» για διάλογο αυτούς που όχι μόνο λησμόνησε, αλλά τους έχει εντάξει στο περιθώριο των ενδιαφερόντων του και εγκαταλείψει ως λεία σε κομματικούς του πλιατσικολόγους οι οποίοι-οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε-οργάνωσαν αποτελεσματικά υπηρεσίες και κρατικούς παράγοντες σε θαυμαστό βαθμό προκειμένου να ενθυλακώσουν χρήματα τρίτων, χωρίς καν να κατηγορηθούν για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης! Καλεί τους αγρότες να συζητήσουν και συντάξουν κάποιον «εθνικό σχεδιασμό» αλλά με εκκρεμείς τις πληρωμές ή αποζημιώσεις τους διευρύνοντας περισσότερο το χάσμα εμπιστοσύνης και μεταθέτοντας για άλλη μια φορά την ευθύνη στους άλλους «αφού τους καλεί για συντεταγμένο διάλογο κι αυτοί δεν έρχονται»!
Το κίβδηλο της κυβερνητικής πρότασης γίνεται καταφανές από τη σειρά των ενεργειών η λογική της οποίας προτάσσει την έμπρακτη υποστήριξη: πρώτα πληρωμές και στήριξη εκείνων που σε πείσμα των καιρών προσπαθούν να δημιουργήσουν πλούτο στη χώρα. Βάση απαραίτητη για την αποκατάσταση μιας κάποιας εμπιστοσύνης και προϋπόθεσης συνεργασίας για μια εθνική στρατηγική επανασχεδιασμού του πρωτογενούς τομέα του οποίου η συνεισφορά δεν αφορά μόνο στην οικονομία σε καιρό ειρήνης αλλά και πολέμου, ιδιαίτερα. Τουναντίον, κωλυσιεργεί επικαλούμενη ελέγχους διασταύρωσης παρακωλύοντας, συγχρόνως, εκείνους που αφορούν στον εντοπισμό και την ακριβή απόδοση ευθυνών όλων των οπεκεπέδων κάποιοι των οποίων με θράσος προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας. Από αυτούς έπρεπε να ξεκινήσει ο έλεγχος σαν απόδειξη της ειλικρινούς της διάθεσης για μετάβαση προς ένα νέο, δικαιότερο και επιτέλους αξιόπιστο σύστημα πληρωμών μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ για μεταρρύθμιση και πραγματικούς ελέγχους στην Ελλάδα 2.0!
Οι αναπαραγόμενες από τα διατεταγμένα ΜΜΕ ανακοινώσεις περί αποζημιώσεων, εκτός από την παραπλάνηση των παροικούντων των αστικών κέντρων-ιδίως του ομφαλού της χώρας, επιδεινώνουν περισσότερο την καχυποψία εκείνων στους οποίους αφορούν καθώς εμφανίζονται ως «αχάριστοι» από τους «χαρισματικούς» κυβερνώντες. Το μέχρι τώρα δείγμα γραφής των κυβερνώντων βασιζόμενο στην αρχή «αποφασίζωμεν και διατάσσομεν» δεν παρέχει τα εχέγγυα διεξαγωγής ενός διαλόγου επίλυσης προβλημάτων και στήριξης του αγροτικού κόσμου του οποίου έχει στενέψει δραματικά τον δρόμο προς το μέλλον! Όταν οι αγρότες δεν πληρώνονται έγκαιρα για τις επιδοτήσεις ή τις αποζημιώσεις τους δυσκολευόμενοι να καλύψουν το κόστος διαβίωσης και της παραγωγής τους (καύσιμα, λιπάσματα, εργατικά), δηλαδή το παρόν, πως θα διασφαλιστεί η επισιτιστική ασφάλεια της χώρας; Η αξιοπρεπής διαβίωσή τους αποτελεί προϋπόθεση της ύπαρξης όλων μας και ο αγώνας τους μας φορά χωρίς καμία εξαίρεση!
Αν η κυβέρνηση εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις προς τους αγρότες (αλλά και σε κάθε μη κομματικό κρατικό μικροπρομηθευτή) κατά παρόμοιο τρόπο-έστω και κοντά- προς εκείνον των εθνικών μας εργολάβων και μεγαπρομηθευτών, τότε θα ήταν πειστικός ο λόγος της περί εθνικού σχεδιασμού και άλλων τινών που κατά καιρούς ανασύρει επικοινωνιακά στην επικαιρότητα. Με άλλα λόγια, όταν δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της πριν ζητήσει συνεργασία δεν πείθει με λόγο που δεν υποστηρίζεται από τις πράξεις της, πόσο μάλλον, όταν τη διατροφή μας ανέλαβε σε μεγάλο ποσοστό η «φίλη» Τουρκία με πάνω από 600 εκ. € αξία εισαγωγών (κυρίως φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς, δημητριακά και ζωοτροφές) επί συνόλου 3,2 δις. €, περίπου, το 2024.
Σε ό,τι αφορά στη συνολική αξία των εισαγωγών αγροδιατροφικών προϊόντων για το ίδιο έτος εκτιμάται σε περίπου 9,82 δισ. €. (ΕΛΣΤΑΤ). Αναλυτικά, βάσει εκτιμήσεων διαθέσιμων στοιχείων, ανά κατηγορία διατέθηκαν για: Φρούτα, Λαχανικά & Ξηροί Καρποί: ~525 εκατ. $ (~480 εκατ. €), Κρέας & Παρασκευάσματα: ~1,86 δισ. $ (~1,70 δισ. €), Άλλες Κατηγορίες (Γαλακτοκομικά, Δημητριακά, Ζωοτροφές): ~7,6 δισ. €. Η υποκατάσταση των εισαγωγών-σε σημαντικό για τα εγχώρια μεγέθη ποσοστό- θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική μεσομακροπρόθεσμη στρατηγική εγκατάλειψης του δόγματος «δεν παράγεται ό,τι εισάγεται» στη χώρα, επ’ ωφελεία όλων και όχι μόνο των εισαγωγέων. Εκείνο που λείπει είναι η βούληση από πλευράς κυβέρνησης για πραγματικό σχεδιασμό με παράλληλο έλεγχο των εισαγόμενων στα τελωνεία της χώρας για τις ποσότητες, την ποιότητα και την ασφάλεια των προϊόντων της αλλοδαπής. Αντ’ αυτού, επιδίδεται σε μια επικοινωνιακή σύγκριση του τι έκαναν οι προηγούμενοι σε σχέση με τις δικές της πομπές παρότι δεν ψηφίστηκε γι’ αυτές.
