Cumhuriyet Mehmet Ali Güler
Ένα σημαντικό μέρος του τουρκικού τύπου παρουσίασε το γεγονός ως εξής: Το PKK, το οποίο ξεκίνησε τις τρομοκρατικές του επιθέσεις με τις επιδρομές στο Ερούχ-Σεμντινλί το 1984, κατέθεσε τα όπλα του στις 11 Ιουλίου, ανοίγοντας το δρόμο για την «τουρκοκουρδική ειρήνη».
Ωστόσο, αυτό είναι λανθασμένο. Όπως γίνεται συχνά σε επίσημα κρατικά έγγραφα, η τοποθέτηση του PKK στο 1984 χρησιμεύει για να αποκρύψει τις σφαγές Τούρκων και Κούρδων σοσιαλιστών στην ανατολική Τουρκία από το PKK και την εξάλειψη των σοσιαλιστικών οργανώσεων από την περιοχή πριν από το 1984, ειδικά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970.
Η παρουσίαση του σήμερα ως «τουρκοκουρδική ειρήνη», ωστόσο, οδηγεί σε ένα ακόμη σοβαρότερο λάθος από το πρώτο. Οι Τούρκοι και οι Κούρδοι δεν πολέμησαν, άρα πώς μπόρεσαν να κάνουν ειρήνη; Παρά το μισό αιώνα τρομοκρατίας, οι Τούρκοι και οι Κούρδοι στην ίδια πόλη, στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πολυκατοικία δεν έχουν γίνει εχθροί. (Υπάρχουν χώρες στον κόσμο που έχουν βιώσει εμφύλιους πολέμους με μικρότερες συνέπειες.)
Επομένως, αυτή δεν είναι ειρήνη μεταξύ Τουρκοκουρδών, αλλά ειρήνη μεταξύ κράτους και PKK.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΟΤΣΑΛΑΝ ΤΟ 2013
Το γεγονός ότι 30 μέλη του PKK κατέθεσαν τα όπλα τους και ότι άλλα στη συνέχεια θα κατέθεταν τα όπλα τους σε ομάδες των 30 δεν έχει κανένα νόημα όσον αφορά το θεμελιώδες ζήτημα. Επειδή το κύριο σώμα του PKK πέρασε σταδιακά στη Συρία τα τελευταία χρόνια, το PKK έγινε το PYD/YPG και στη συνέχεια οι SDF.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης διαδικασίας πρωτοβουλίας, το 2013, ο Οτσαλάν, ενώπιον ενός Τούρκου κρατικού αξιωματούχου, μετέφερε οδηγίες στο Καντίλ μέσω του Σίρι Σουρεϊγιά Οντερ. «Το πραγματικό πεδίο μάχης είναι τώρα η βόρεια Συρία», είπε ο Οτσαλάν, «και η οργάνωση θα πρέπει να μετακινηθεί εκεί».
Και σε μια μεταγενέστερη συνάντηση, ο Σιρρί Σουρεϊγιά Οντερ μετέφερε το αποτέλεσμα της οδηγίας στον Οτσαλάν: «Μοιραστήκαμε τα παράπονά σας για τη Συρία με το Καντίλ. (…) Μας είπαν ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή μια δύναμη 10.000 έως 15.000 ατόμων εκεί, και ότι θα μπορούσαν να την αυξήσουν σε 20.000 σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα».
Ο Οτσαλάν απάντησε: «Θα μπορούσε να είναι 30.000, θα μπορούσε να είναι 40.000». (Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, Σημειώσεις Ιμραλί, σελ. 68).
Και έγινε. Μήνες αργότερα, σε μια άλλη συνάντηση, ο Οτσαλάν μίλησε για μια δύναμη 70.000 ατόμων.
ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΤΣΑΛΑΝ
Επιπλέον, ο λόγος για τη διακοπή αυτής της πρωτοβουλίας ήταν κυρίως η βόρεια Συρία. Επιτρέψτε μου επίσης να παραθέσω τις συναντήσεις αντιπροσωπείας-Οτ
σαλάν που πραγματοποιήθηκαν ενώπιον του κρατικού αξιωματούχου.
Ο Σιρρί Σουρεϊγιά Οντερ μετέφερε τις συνομιλίες του με τον Πρωθυπουργό Ερντογάν στον Οτσαλάν. Ο Ερντογάν είπε: «Έχω μόνο μία κόκκινη γραμμή. Αυτή είναι η Συρία. Δεν θα επιτρέψω ποτέ να δημιουργηθεί εκεί μια δομή παρόμοια με το Βόρειο Ιράκ».
Ο Οτσαλάν απάντησε: «(Θυμωμένα) Πες του εσύ. Δεν θα διαλύσουμε ποτέ τους Κούρδους εντός του κεντρικού συριακού κράτους. Αυτή είναι και η κόκκινη γραμμή μας». (Imralı Notes, σελ. 179)
Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να αναρωτηθούμε: Ενώ οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ και την Τουρκία ομάδες στο Ιντλίμπ έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες για την πορεία προς τη Δαμασκό, που θα ξεκινούσαν στις 27 Οκτωβρίου, και ο Μπαχτσελί ξεκινούσε αυτή τη διαδικασία σφίγγοντας τα χέρια με μέλη του DEM την 1η Οκτωβρίου και μετά λέγοντας, «Ας έρθει ο Οτσαλάν να μιλήσει στην τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση» στις 22 Οκτωβρίου, ήταν η κόκκινη γραμμή του Erdomis Öcal;
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΥΡΤΙΝΑ
Ναι, φυσικά, κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στο να καταθέσει τα όπλα του PKK. Αλλά είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον μας, για την ενότητα των Τουρκό-Κούρδων, όχι μόνο να είμαστε ικανοποιημένοι με όσα διαδραματίζονται μπροστά στην αυλαία, αλλά και να αμφισβητούμε τι πραγματικά συμβαίνει στο παρασκήνιο. Πώς η Λαϊκή Συμμαχία, η οποία πριν από τρεις ημέρες δεν μπορούσε καν να ανεχθεί το «πολιτικό HDP/DEM», προσπάθησε να κλείσει τα κόμματά τους και προσπάθησε να αποβάλει τα μέλη του κοινοβουλίου τους από την Τουρκική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, ανέτρεψε τη θέση της κατά 180 μοίρες τρεις ημέρες αργότερα; Η αμφισβήτηση αυτού είναι απαραίτητη για την αποτροπή των νέων «εχθροτήτων» που προκύπτουν μετά από κάθε πρωτοβουλία.
Το κλειδί είναι να αναλυθούν οι υπολογισμοί εκείνων που εδραιώνουν την εξουσία τους εκμεταλλευόμενοι τις εξωτερικές εξελίξεις στο εσωτερικό και εκείνων που το χρησιμοποιούν αυτό για να μεταμορφώσουν το κράτος και το καθεστώς με νέους συμμάχους. Επομένως, διαβάστε αυτό το άρθρο σε συνδυασμό με το προηγούμενο άρθρο μου, «Ένα Νέο PKK για μια Νέα Μέση Ανατολή».
