του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η πατρίδα μας, οφείλει να επενδύσει στον δικό της εθνικό ιστορικό αναθεωρητισμό, προσβλέποντας στην αποκατάσταση των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που της επιβλήθηκαν… Κανένας συμβιβασμός, αλλά και κανένας διάλογος με φοβικές προδιαγραφές ήττας δεν μπορεί να ξεκινήσει με συμβαλλόμενο μέρος την επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, αν προηγουμένως και ως πρώτο βήμα αποφασιστικής εθνικής χειραφέτησης, δεν ανατραπεί πλήρως η σκακιέρα των ανίερων συμβιβασμών που έχουν προηγηθεί. Αυτό σημαίνει πως…
Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση αυτή την στιγμή να προσέλθει σε συνομιλίες με κανέναν, διότι απλούστατα δεν διαθέτει αιτήματα και πλαίσιο διαπραγματευτικών στόχων προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικά μια διαπραγμάτευση. Πολύ δε περισσότερο όταν στην απέναντι μεριά του τραπεζιού, βρίσκεται η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία…
Η διαπραγμάτευση είναι μια διεργασία δυναμική με απαιτήσεις και παραχωρήσεις και το αποτέλεσμά της καθίσταται βιώσιμο και επωφελές, μόνον όταν αντιστοιχίζεται σε ένα ισοζύγιο συμπεφωνηθέντων, με επίσης δυναμική φυσιογνωμία επί του πεδίου αλλά ΚΑΙ των κανόνων…
Η Τουρκία πιέζει προκειμένου να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο, αλλά το μόνο που είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει σ αυτόν, είναι μια λίστα ισχυρών απαιτήσεων οι οποίες σχετίζονται με τον σκληρό πυρήνα του εθνικού γεωπολιτικού μας περιουσιολογίου, ενώ πίσω από αυτές, βρίσκεται πάντα η σταθερή τουρκική επιδίωξη για την ολοκληρωτική ακύρωση της χώρας μας ως γεωπολιτικό μέγεθος και την πλήρη κατάλυση του δικαιώματός της να ασκεί ολοκληρωμένη πολιτική κυριαρχία στο παραδοσιακό γεωπολιτικό της αποτύπωμα…
Όμως… Όταν στο τραπέζι των συνομιλιών το ένα μέρος προσέρχεται κουβαλώντας μαζί του την προίκα του προς διάθεση, ενώ το άλλο προσέρχεται με το πιστόλι απασφαλισμένο προκειμένου να πλιατσικολογήσει όσο περισσότερα μπορεί, τότε… Αυτό ΔΕΝ είναι διάλογος… ΔΕΝ συνιστά διαπραγμάτευση… Είναι μια επικίνδυνη φαρσοκωμωδία που ισοδυναμεί με απροκάλυπτη γεωπολιτική αυτοκτονία του μίζερου και άτολμου “διαπραγματευτή”.
Επομένως…
Κάθε συζήτηση για κάθε είδους διαπραγμάτευση με την Τουρκία, θα πρέπει να σταματήσει αυτή την στιγμή. Αυτό που προέχει για την πατρίδα μας, δεν είναι να οδηγηθεί οικειοθελώς στο κρεβάτι του Προκρούστη αυτοπαραμυθιαζόμενη για το μεγαλείο των κανόνων του Διεθνούς δικαίου, αλλά να μεριμνήσει για την διαμόρφωση μιας πραγματικά εθνικής στρατηγικής στην βάση ενός δυναμικού εθνικού οράματος που θα παραπέμπει ευθέως στο αποτύπωμα των νικητών του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και θα αποτελέσει στην πράξη το ισχυρότατο αντιστάθμισμα απέναντι στον τουρκικό επιθετικό αναθεωρητισμό.
Επιμένουμε να μιλάμε για εθνικό όραμα, θεωρώντας ότι η δυναμική αναφορά του, θα πρέπει να εναρμονίζεται με το ιστορικό γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού και όχι να στριμώχνεται στο ετοιματζίδικο κουστούμι της ηττοπάθειας που ετοίμασαν για την χώρα μας οι πρωταίτιοι της μικρασιατικής καταστροφής και οι εγχώριοι συμβιβασμένοι μειοδότες.
Εναρμόνιση με το γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού σημαίνει…
- ΚΑΙ Κύπρος…
- ΚΑΙ μικρασιατικός Ελληνισμός…
- ΚΑΙ ποντιακός Ελληνισμός…
- ΚΑΙ προσκυνήματα…
- ΚΑΙ υψηλοί ιστορικοί συμβολισμοί…
αλλά ΚΑΙ όλα όσα συνθέτουν αυτό που επετράπη στους Οθωμανούς να λερώσουν, να καταστρέψουν και να ταπεινώσουν, αν και δεν ανήκουν στο στρατόπεδο των νικητών.
Εθνικό όραμα σημαίνει πρωτίστως σεβασμός στο αίμα που χύθηκε… Στις πατρίδες που χάθηκαν… Στα μαζικά εγκλήματα που δεν τιμωρήθηκαν… Στους αγνοούμενους που ακόμη στερούνται το δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς ενταφιασμού στα χώματα των πατεράδων τους.
Από αυτήν την άποψη… Μόνο το πολιτικό προσωπικό που θα αποδεχτεί την ευθύνη να διοικεί αυτήν την χώρα σεβόμενο και τιμώντας την αιματοβαμμένη ιστορία της, είναι αυτό που μπορεί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι σε μια διαπραγμάτευση, αποφασισμένο να απαιτήσει για να θεμελιώσει και να κερδίσει, και δεν θα είναι προδιατεθειμένο να πληρώσει με Γη για να αγοράσει προσωρινή και επίπλαστη Ειρήνη, κατασκευάζοντας προσχήματα για να χρυσώσει το χάπι που θα προσφέρει σε έναν διχασμένο λαό, σε μια προσπάθεια να εμφανίσει ως θρίαμβο την μειοδοσία του.
Κανένας συμβιβασμός… Καμία αποδοχή του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως μέρος κανενός διαλόγου, διότι το μόνο που προδιαγράφει μια τέτοια επιλογή, είναι καινούριες και μη αναστρέψιμες εθνικές τραγωδίες.
Η Ελλάδα οφείλει να επενδύσει στον δικό της εθνικό ιστορικό αναθεωρητισμό, προσβλέποντας στην αποκατάσταση των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που της επεβλήθηκαν, διότι μόνο έτσι μπορεί να κοιτάξει με σιγουριά και αυτοπεποίθηση το μέλλον της, σε έναν κόσμο που τροποποιεί δραματικά την φυσιογνωμία του.
Κανένας συμβιβασμός, αλλά και κανένας διάλογος με φοβικές προδιαγραφές ήττας δεν μπορεί να ξεκινήσει με συμβαλλόμενο μέρος την επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, αν προηγουμένως και ως πρώτο βήμα αποφασιστικής εθνικής χειραφέτησης, δεν ανατραπεί πλήρως η σκακιέρα των ανίερων συμβιβασμών που έχουν προηγηθεί.
Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να στείλει μονομερώς στο καλάθι με τα απόβλητα, ΚΑΙ την ντροπή της Μαδρίτης, αλλά ΚΑΙ το κατάπτυστο Πρακτικό της Βέρνης. Μετά από αυτό, μπορεί να ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, που θα κληθεί να διαχειριστεί με την πρέπουσα ιστορική βαρύτητα ΚΑΙ τις Ελληνικές απαιτήσεις. Θα επανέλθουμε…
Συγχαρητήρια κ.Κυριακόπουλε. Επιτέλους ας μιλήσει κάποιος για αποκατάσταση γεωπολιτικών στρεβλώσεων και για δικό μας ΔΙΚΑΙΟ ιστορικό αναθεωρητισμό. Γιατί δηλαδή δεν διεκδικούμε τίποτε; Ούτε καν την εφαρμογή των συνθηκών που καταπατά η Τουρκία.Που είναι οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης για παράδειγμα,τι έγινε με τη Ίμβρο και την Τένεδο,είναι ή δεν είναι κατεχόμενη η μισή Κύπρος; Αυτοί τολμούν και μιλούν για γαλάζιες πατρίδες,η Μικρά Ασία”βοά”ολόκληρη,κάθε πέτρα μιλάει για την ιστορία της,η Μικρά Ασία λοιπόν τίνος πατρίδα ήτανε; Πρέπει να ενημερωθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη για την ιστορία μας και την ιστορία της Τουρκίας.Τις γενοκτονίες,τη βαρβαρότητα και όλα τα ανοσιουργήματά της που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.Αλλά για κάτι τέτοιο χρειάζονται οι κατάλληλοι πολιτικοί που δυστυχώς δεν υπάρχουν.
Μαρία, δες πώς αντιλαμβάνονται οι ξένοι τα συμφέροντά μας:
Γερμανός καθηγητής: Η Ελλάδα αν θέλει να είναι δίκαιη οφείλει να κάνει υποχωρήσεις
Λες να το κάνουν από άγνοια; Λες ν’ αλλάξουν στάση αν τούς εξηγήσομε; Δεν πιστεύω.
Επίσης, μην ξεχνάς ότι η Τουρκία διαθέτει τεράστια κονδύλια για την προπαγάνδα της και την εξαγορά ξένων πολιτικών (των δικών μας συμπεριλαμβανομένων άραγε;).
Καλά τα λέτε, κ. Κυριακόπουλε, αλλά στην πλάτη μας βαραίνουν 90 χρόνια λανθασμένων χειρισμών στην εξωτερική μας πολιτική, η αποτυχία τής οποίας ουδόλως φαίνεται να φρονημάτισε τούς σημερινούς μας πολιτικούς, γι αυτό και την συνεχίζουν, εκτός κι αν η παράδοση, μερική ή ολική, έχει ήδη συμφωνηθεί και όλα τ’ άλλα είναι για να χρυσώσομε το χάπι.
α) Το 1928 ο Βενιζέλος συνεφώνησε με τον Ινονού να λησμονηθούν οι αλύτρωτες πατρίδες, εις ένδειξιν αρχής μιας νέας ελληνοτουρκικής πολιτικής. Αντ’ αυτών, μάς εδώρησε ο Ινονού μιαν εικόνα τής Παναγίας από την Μονή Σουμελά, την οποία πήραν οι Πόντιοι, έκτισαν την ομώνυμη μονή στο Βέρμιο κι εκεί την τοποθέτησαν.
β) Το 1935 δωρίζομε το σπίτι, που υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Κεμάλ, στην Θ/νίκη στο τουρκικό κράτος και το 1938 μετονομάζομε την οδό Απ. Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ, για να τιμηθεί ο αποθανών “πατέρας των Τούρκων”
Αντί των ανωτέρω, τι εισπράξαμε; Το βαρλίκι τού 1942.
Μυαλό δε βάζομε, όμως, και το 1952 αποφασίζεται να ονομασθεί το μουσουλμανικό γυμνάσιο Κομοτηνής “Τζελάλ Μπαγιάρ”, πράγμα μάλιστα που ανακοίνωσε στον ίδιο η συχωρεμένη η Φρειδερίκη, κατά την επίσκεψη τού βασιλικού ζεύγους στην Άγκυρα και το 1954 ο πρωθυπουργός Στρατάρχης Παπάγος (ναι, δυστυχώς αυτός!) δίδει εντολή ν’ αντικατασταθεί σε όλη την Θράκη η λέξη μουσουλμανικός με την λέξη τουρκικός. Δηλαδή, βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας, παραβιάζοντας πρώτοι την Συνθήκη τής Λωζάννης εις βάρος μας (!!).
Τι εισπράττομε αντ’ αυτών; Τα Σεπτεμβριανά τού επομένου έτους (1955). Χρειάζεται να συνεχίσω;
Μετά από 90 χρόνια λάθη, τα οποία βεβαίως οι Τούρκοι δεν ξεχνούν, ποιος και πώς θα διορθώσει την κατάσταση και θα φέρει στα ίσια της την εξωτερική μας πολιτική, όπως εσείς την περιγράφετε;
Γράφει παραπάνω η Μαρία να ενημερωθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη. Μήπως την ενδιαφέρει την π.κ.γ. η ιστορία μας; Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, με προεξάρχουσα την Γερμανία, είναι με το μέρος των Τούρκων. Η Γαλλία, για δικούς της λόγους προφανώς, πάει να κάμει την διαφορά και σκοντάφτει στην …. Ελλάδα!! Δεν τούς ακυρώσαμε σχεδόν βέβαιη παραγγελία δύο φρεγατών, με την φθηνή πρόφαση ότι ήσαν ακριβές; Πότε το καταλάβαμε ότι ήσαν ακριβές; Την ώρα που βγάζαμε το στυλό να υπογράψομε; Τι γύρευε λίγο αργότερα ο Χάικο Μάας στην Αθήνα;
Δυστυχώς, όπως στρώσαμε κι εξακολουθούμε να στρώνομε 90 χρόνια, έτσι κοιμόμαστε και θα κοιμόμαστε.
Κάτι σαν συμπλήρωμα … Καλούν σε απολογία κατοίκους της Λέσβου για σταυρό που έστησαν το 2018!
Στο Θεό σας, μπορεί να σωθεί αυτός ο τόπος, όταν κυβερνάται από εθελοδούλους;
Ελπίζουμε στο αδύνατο,δεν γίνεται αλλιώς! Και δεν είναι συναισθηματικό ή ουτοπικό πάντοτε έτσι πορεύτηκε η Ελλάδα,με τις προδοσίες,τις πολύ κατώτερες των περιστάσεων ηγεσίες και μ’αυτόν τον λαό. Που -ίσως- σαν το δέντρο που φαίνεται ξερό,ωστόσο η ρίζα ζει και μπορεί να χτυπήσει πάλι…Οι ξένοι ηγέτες και βέβαια δεν ενδιαφέρονται ωστόσο μια συντονισμένη προσπάθεια ίσως είχε κάποιο μικρό έστω αποτέλεσμα στο να διεγείρει έναν κάποιο φιλελληνισμό,ας μην ξεχνάμε το 1821.
Απαντώ ανάποδα. Συντονισμένη προσπάθεια σημαίνει ισχυρό λόμπι, το οποίο δεν έχομε, ή έστω δεν είναι αρκούντως ισχυρό. Αν η Ελλάδα ανεγνώριζε για παράδειγμα εδώ και τώρα την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα τού Ισραήλ, τότε σίγουρα θα κερδίζαμε την συμπαράσταση τού ανά τον κόσμο πανίσχυρου εβραϊκού λόμπι και ίσως περνούσαμε κάποιες θέσεις μας. Βλέπεις, Μαρία, εκ χαρακτήρος είμαι άνθρωπος ρεαλιστής και θέλω ν’ ακούω συγκεκριμένα πράγματα. Έτσι το αδύνατον μπορεί να γίνει δυνατόν. Όλα τα άλλα είναι καλά, αλλά όχι συγκεκριμένα. Εγώ προτείνω λύσεις.