Του Παντελή Σαββίδη
Διασκεδάζοντας στον Τιτανικό μας δεν αισθανόμαστε ότι καταρρέουμε δημογραφικά, όπως έδειξαν τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής και τα αναλύει εξαιρετικά σε άρθρο του ο συγγραφέας Αναστάσιος Λαυρέντζος.
Και αφού καταρρέουμε δημογραφικά είτε κάποιος άλλος λαός, ή λαοί, θα αντικαταστήσουν τους Έλληνες σε αυτήν την γωνιά της γης, είτε τα 6,4 εκατομμύρια Έλληνες στο τέλος του αιώνα (τόσος προβλέπεται ο πληθυσμός με την υπάρχουσα τάση), θα υποδουλωθούν σε κάποιον ισχυρότερο. Αυτός είναι νόμος της κοινωνικής και ανθρώπινης εξέλιξης. Συμβαίνει χρόνια και τον αξιοποίησαν και οι Έλληνες, με διαφορετικό τρόπο, κατά την εποχή των δύο μεγάλων αποικισμών της αρχαιότητας.
Το τραγικότερο είναι ότι το πολιτικό σύστημα κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Και αυτό καθιστά τα πράγματα χειρότερα. Και το ερώτημα είναι γιατί; Τι θέλουν οι πολιτικοί ταγοί να κάνουν με αυτήν την χώρα και αυτόν το λαό; Είναι, απλώς, οι ονομασίες που έχουν οι λαοί, δηλαδή οι ταυτότητές τους εργαλεία διαχείρισής τους ή έχουν μια οργανική σχέση με την πορεία τους στο χρόνο;
Ο τρόπος που αντιδρά στο φαινόμενο της δημογραφικής κατάρρευσης το πολιτικό σύστημα και οι διανοούμενοι εκφραστές του, παραπέμπει σε μια αντίληψη λύσης του προβλήματος με την αποδοχή Ασιατών, κυρίως, μεταναστών από χώρες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που ελάχιστη, αν όχι καμία, σχέση έχουν με τα χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού.
Άρθρο του κ. Γ. Μπαλαμπανίδη, μάλιστα, στην Καθημερινή προτείνει και την κοινοβουλευτική εκπροσώπησή τους, όπως και την εκπροσώπηση των συμπολιτών μας που αισθάνονται υπεράνω βιολογικών φύλων και άλλα σχετικά παρόμοια. Συνταγή, δηλαδή, δημοκρατικοφανή αλλά πλήρως αποδομητική. Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε κάποια στιγμή ποιο είναι το τελικό «δια ταύτα» αναλυτών που σκέφτονται και προτείνουν τέτοιες λύσεις.
Η πρόταση αυτή που είναι και πρόταση του πολιτικού συστήματος, τουλάχιστον των τριών κυρίαρχων κομμάτων, αναιρεί τον ορισμό του ποιος είναι και τι είναι Έλληνας. Εκτός και αν δεν τους ενδιαφέρει.
Μακριά από τις σκέψεις της στήλης τα περί γενετικής συνέχειας. Αλλά η πολιτισμική αποδοχή της διαχρονίας του ελληνικού πολιτισμού από την αρχαιότητα ως σήμερα, αποτελεί στοιχειώδη προϋπόθεση για την αναπαραγωγή αυτού του πολιτισμού στον τόπο που γεννήθηκε.
Θα μπορούν να επιτελέσουν αυτόν τον ρόλο τα λίγα εκατομμύρια ανθρώπων που θα μείνουν σε μια χώρα που θα κατακλυσθεί από μεταναστευτικά ρεύματα; Ή, δεν ενδιαφέρει στα κέντρα που διαμορφώνουν το νέο διεθνές σύστημα να παραμείνει ενεργό το αποτύπωμα αυτού του πολιτισμού;
Οι μετανάστες έχουν τον δικό τους πολιτισμό ο οποίος είναι διαφορετικός από τον πολιτισμό του τόπου στον οποίο ήλθαν για να ζήσουν. Πρέπει να διατηρήσουν τα δικά τους ταυτοτικά χαρακτηριστικά. Εκείνο που επιχειρείται να τονισθεί είναι πως ο πληθυσμός της Ελλάδας, με τα πολιτισμικά του χαρακτηριστικά συρρικνώνεται, κάποιοι άλλοι λαοί, πολυάριθμοι εθνικά, θα υπερισχύουν πληθυσμιακά και, τότε, η περιθωριοποίηση του ελληνικού πολιτισμού και των Ελλήνων στον τόπο τους θα έχει επισυμβεί. Είναι μια επιλογή αποδεκτή από όσους διαμορφώνουν τις εξελίξεις;
Δυστυχώς, αυτή είναι η επιλογή που κάνει και η σημερινή κυβέρνηση. Την έκανε και η προηγούμενη, είναι και επιλογή του τρίτου κόμματος, όπως έδειξε η αντίδρασή του στην υπόθεση «drag queen» και αποτελεί στοιχείο με το οποίο καταθέτει την προοδευτικότητά του ένα ρηχό σύστημα διανοουμένων της χώρας. Δηλαδή, είναι επιλογή του συστήματος γενικά. Και το ερώτημα είναι: που θέλουμε να πάμε; Διότι με βάση αυτό το ερώτημα προτείνονται οι λύσεις πολιτικής.
Με τη σημερινή πολιτική που εκφράζει και υλοποιεί ο κ. Μητσοτάκης, η περιφέρεια έχει συρρικνωθεί και πρέπει να θεωρείται τελειωμένη υπόθεση.
Και η ύπαρξη της ελληνικής περιφέρειας αποτελεί προϋπόθεση της επιβίωσης μιας ελληνικής πρότασης.
Η αρχή έγινε επι κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου με υπουργό Εσωτερικών τον Γιάννη Ραγκούση και διοικητική εφαρμογή του Καλλικράτη.
Σε ένα πολιτικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από τον επαρχιωτισμό του η εφαρμογή αυτής της πολιτικής μεταρρύθμισης δημιούργησε στους νομούς της χώρας το γενικό εθνικό πρότυπο. Όπως ΟΛΑ, κατά την αντίληψη του πολιτικού συστήματος, πρέπει να συγκεντρωθούν στην πρωτεύουσα της χώρας, ό,τι απομείνει στην περιφέρεια πρέπει να συγκεντρωθεί στις έδρες των Δήμων. Και έτσι, ιστορικοί δήμοι και κοινότητες με σημαντικό για τα ελληνικά δεδομένα αριθμό κατοίκων, ερήμωσαν. Και συνεχίζουν να ερημώνουν.
Άραγε τι επιδιώκει το αθηναϊκό σύστημα; Θέλει και ποια Ελλάδα;
Το τραγικότερο είναι πως αυτές τις τάσεις ούτε θέλει να τις αντιληφθεί, ούτε, πολύ περισσότερο να αντιδράσει, ο πληθυσμός και του κέντρου και της περιφέρειας.
Ο Τιτανικός, όμως, βυθίζεται. Και το τέλος είναι ορατό. Ο Ερντογάν δεν θα χρειαστεί να έλθει με καμιά στρατιωτική επιχείρηση. Ο Ερντογάν είναι, ήδη, εγκατεστημένος στην Αθήνα.
Με την συναίνεση όλων. Και συστήματος και λαού. Τα υπόλοιπα είναι για να ασχολούμαστε για να μην κάνουμε ανιαρή την καθημερινότητά μας.
Έχουμε παραδοθεί. Έχουμε εγκληματίσει κατά της ιστορίας μας.
Ή στέλνουμε μήνυμα αγανάκτησης από αυτήν την πολιτική στις εκλογές ή αναπτύσσουμε ένα διαδικτυακό κίνημα με σύνθημα: Ως εδώ. Ένα κίνημα χωρίς κομματικές εξαρτήσεις που θα αναπτύξει τον προβληματισμό σε τρεις άξονες.
-Ποιοι είμαστε;
-Πού θέλουμε να πάμε;
-Πώς θα πάμε;
Από τις απαντήσεις θα εξαρτηθεί και το εάν θα επέλθει το τέλος ή η κάθαρση.
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με τις απαντήσεις στα ερωτήματά σας , κύριε Σαββίδη.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ;;; Οι περισσότεροι Έλληνες του ”δημοκρατικού” χώρου θα απαντήσουν ότι είμαστε ”συνονθύλευμα” λαών ,χωρίς την σωβινιστική ένδοξη αρχαία Ιστορία μας και χωρίς την” σκοταδιστική ” Χριστιανική Ορθοδοξία , γιαυτό στην Μεταπολίτευση ,αλλά κυρίως από τις αρχές του 21ου αιώνος επιδιώκουν να μην διδάσκονται στην εκπαίδευση πάσης βαθμίδος.
ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ;;;Οι περισσότεροι θα απαντήσουν ”όχι πάντως Δεξιά και συντηρητικά” ,αλλά μόνο ”προοδευτικά”.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΜΕ;;;. Οι περισσότεροι θα απαντήσουν μόνο ”δημοκρατικά” και με αυτήν την Δημοκρατία (την πρωθυπουργοκεντρική), που καθιέρωσε το ΑνδρεοΠΑΣΟΚ και οι ”άλλες δημοκρατικές δυνάμεις” με την Συνταγματική αναθεώρηση του 1986 , -που έκτοτε ”ασπάζεται” ως συνταγματικό δόγμα από όλες σχεδόν τις συνταγματικές ”συλλογικότητες” ,ενώ δεν είναι και έπρεπε να καταργηθεί .ΟΠΟΤΕ
θα αργήσει πολύ το τέλος ή η κάθαρση ,αγαπητοί μου, , η δε ευθύνη ”πέφτει πια στους ”ώμους” των παραδοσιακών ΜΜΕ και του Διαδικτύου, τα οποία δυστυχώς ”δεν σας δίνουν σημασία” αγαπητές μας ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ , ο δε κ.. Λαυρέντζος-γνώστης του αντικειμένου ”αναδεικνύει το θέμα” τώρα μετ’επιτάσεως ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΙ ,χωρίς να ανατρέχει-και αυτός και άλλοι- στις πηγές-πληγές του δημογραφικού , που είναι ο μετά το 1981 ”πανσπουδασμός” με δωρεάν παιδεία και η διασπορά τους σε ΑΕΙ όλης της Ελλάδος -και των αγροτοποιμένων και των μελλουσών μανάδων ,που θα γεννήσουν γερά Ελληνόπουλα στην τρίτη 10ετία της ζωής τους- .
Πως όμως θα ακυρωθούν όλα αυτά όταν οι ”δημοκρατικές δυνάμεις” τα καθιέρωσαν για να εξασφαλίζουν εκλογική πελατεία από τα Λύκεια και τα Πανεπιστήμια;;; ΚΑΙ
Ποιοι θα οργανώσουν και θα εργαστούν στην πρωτογενή παραγωγή ,όπως προ της δεκαετίας 1980 ;;;.
Υ.Γ Αγαπητοί μου δεν μπορούμε να σχεδιάζουμε μακροπρόθεσμα -αυτό προκύπτει από την κοινωνική διαστρωμάτωση και πραγματικότητα-όταν κινδυνεύουμε στο προσεχές 6μηνο με τις εκλογές με την απλή αναλογική να ”γυρίσουμε τον χρόνο της Πατρίδος” πίσω στις αρχές του 2015..ΤΕΛΌΣ
ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ -ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ-ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ”ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ- ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ” ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ,ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ,ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ,ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ”.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΠΟΝΤΑΙ.
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ.
Εύγε κ. Σαββίδη για το άρθρο!
Τα είπαμε και σε σχολιασμό άλλων δημοσιεύσεων του ιστοτόπου σας. Πρέπει να πιέσουμε την ελίτ να στραφεί προς τον συνδυασμό αποκέντρωσης και ενδογενούς δημογραφικής ανάπτυξης.
Κατά την γνώμη μου βέβαια ο αποτροπιασμός της στήλης περί γενετικής συνέχειας είναι άστοχος, όπως έχω σχολιάσει και σε άλλα άρθρα, όπως στο έτερο σημερινό με τίτλο “ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!”.
Προς επίρρωσιν θέτω τον εξής προβληματισμό:
Ομολογώ ότι από φουτ-μπωλ και μπάσκετ-μπωλ δεν σκαμπάζω. Αναγκαστικά μαθαίνω κάποια πράγματα από την υπερπροβολή των σπορ στα μέσα ενημέρωσης και από τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι. Όμως είναι σαφές ότι η νεολαία αναζητάει πρότυπα στον επαγγελματικό αθλητισμό.
Έχουμε τον Γιάννης Αντετοκούνμπο, σίγουρα μέγιστο καλαθοσφαιριστή παγκοσμίου κλάσεως, λάτρη του Ελληνισμού και κατά τεκμήριο ανθρώπου υψηλού ήθους.
Έχουμε επίσης τον Βασίλη Σπανούλη ο οποίος με τα χρώματα της Εθνικής κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2005 και ο οποίος είναι πατέρας έξι (6) παιδιών.
Ο πρώτος προβάλλεται περίπου ως εθνικούς ήρωας. Και δικαίως τιμάται για όλη την αξία του, όπως και για την θαυμαστή πορεία του μέσα από συνθήκες φτώχειας, αλλά υπάρχουν προτεραιότητες. Καλώς, άριστα, επαινούμε τον Γιάννη, και τον ευχαριστούμε που προβάλλει την ελληνική σημαία διεθνώς, αλλά εδώ φτάσαμε στο σημείο η Επιτροπή της Αγγελοπούλου για το 1821 να τον παρουσιάζει ως πρόσωπο ίσης ιστορικής βαρύτητας με τον Κολοκοτρώνη.
Από την άλλη ο Σπανούλης μόνον περιστασιακά αναφέρεται ως αξιοθαύμαστος. Στην χάση και στην φέξη.
Για το καλό του ελληνισμού, ποιος εκ των δύο πρέπει να προβληθεί επισήμως στην νεολαία ως πρότυπο, ο Γιάννης ή ο Βασίλης;
Εγώ λέω ο Βασίλης. Αλλά οι πολίτες δεν εισακούονται ποτέ.
“…τον Γιάννη Αντετοκούνμπο”, ήθελα να γράψω, όχι “τον Γιάννης”. Κατά λάθος άφησα το όνομά του άκλιτο.
Αν ο Αντετοκούνμπο είναι Έλληνας, τότε εγώ είμαι ο Vladimir Putin.
Αμφότεροι οι δύο γονείς είναι Νιγηριανοί και απλά έδωσαν στα παιδιά Ελληνικά ονόματα.
Αυτά.
Και βέβαια η πολιτική ορθότης επέβαλε η οικογένεια Αντετοκούνμπο να γίνει δεκτή και να τιμηθεί ως και από την ΠτΔ, λες και δεν υπήρξαν άλλοι Έλληνες, όχι μόνον αθλητές, αλλά επιστήμονες που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην πρόοδο και το καλό τής ανθρωπότητος και τούς οποίους η Μ. Αικατερίνη των Αθηνών ούτε που έχει ακούσει.
Η Μ. Αικατερίνη των Αθηνών ας περπατήσει μία νύχτα μόνη της, χωρίς αστυνομική συνοδεία, από την πλατεία Αττικής μέχρι την Πλατεία Αμερικής και μετά ας μας κάνει μαθήματα πολιτικής ορθότητας.
Αυτό είναι, δυστυχώς. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Ζουν σ’ έναν κόσμο δικό τους, με δικές τους αξίες και γι αυτό πήγαν το καράβι στις ξέρες.
Άντε πάλι με υπαινιγμούς για την εκλεγμένη νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας .
Υπάρχει κράτος στην γη ,του οποίου ο Ανώτατος άρχων κινείται χωρίς εμφανή ή αφανή μέτρα για την προσωπική του ασφάλεια;;;;.
Εδώ απλοί πολίτες κινούνται μέρα-νύχτα με ”φουσκωτούς ”.
Ποια κυβέρνηση και ποια αρμόδια κρατική Αρχή Ασφαλείας θα ρισκάρει την προσωπική επιβίωση οποιουδήποτε φορέως θεσμικού αξιώματος;;; .
Νομίζουμε ότι δεν βάρυνε στην στάση της κυβέρνησής έναντι της ταφής του τέως Βασιλέως και τα σοβαρά προβλήματα ασφαλείας που θα δημιουργούνταν σίγουρα από τους ”μπαχαλάκηδες’- και όχι μόνον- αύριο στην κηδεία με εικόνα που θα έβλεπαν όλος ο κόσμος;;;.
Ακόμη δεν καταλάβαμε ότι ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ,για το οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι -και να επιβάλουμε να συμφωνήσουν και τα κόμματα- ΕΙΝΑΙ ότι το κράτος-το δικό μας- να αρχίσει επιτέλους να επιβάλλεται -χωρίς τανκς- γιατί εδώ και σαράντα χρόνια ξέχασε αυτήν την υποχρέωσή του.