Εθνική Ισχύς και Εξοπλισμοί.

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Του Γιώργου Χατζηθεοφάνους*

Η Τουρκική απειλή δεν προέκυψε ξαφνικά. Είναι διαχρονική με την ένταση στα χρόνια της μεταπολίτευσης σταθερά αυξανόμενη εξαιτίας των αναβαθμισμένων τουρκικών προκλήσεων-διεκδικήσεων παρά την κατά διαστήματα ύφεση-εκτόνωση εξαιτίας κυρίως των ελληνικών υποχωρήσεων. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που είχε ως αποτέλεσμα να πάψει η Τουρκία να αντιμετωπίζει κίνδυνο εδαφικού ακρωτηριασμού, απελευθέρωσε επεκτατικές δυνάμεις με όραμα το νεο-οθωμανισμό. Φρόντισε έγκαιρα να μας ενημερώσει γι αυτό ο καθηγητής, πρώην Υπουργός Εξωτερικών και Πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου, εμπνευστής της Εξωτερικής Πολιτικής της Τουρκίας στα χρόνια του AKP, μέσα από το βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» που πρωτοκυκλοφόρησε το 2001. Κατά συνέπεια αυτή η επιθετικότητα της Τουρκίας δεν έχει να κάνει μόνο με τους υδρογονάνθρακες όπως πολλοί θεωρούν αλλά με τους μαξιμαλισμούς της γειτονικής Χώρας, τους οποίους ο κ. Νταβούτογλου θεωρεί ιστορική ευθύνη της Τουρκίας.

Οι διαφορές μας με μια αναθεωρητική Δύναμη, που θεωρεί πως η Συνθήκη της Λωζάννης και τελευταία και η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων την έχουν αδικήσει και διεκδικεί Ελληνικά νησιά, κατοικημένα από Έλληνες πολίτες, και Ελληνικές θάλασσες,  είναι ουτοπία να πιστεύουμε πως μπορούν να επιλυθούν στη βάση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας. Η ακύρωση των μαξιμαλιστικών της σχεδίων και η επίλυση των διαφορών μας στις θαλάσσιες ζώνες, που όντως υπάρχουν, είτε με απευθείας μεταξύ μας διαπραγματεύσεις, στις οποίες θα προσέλθουμε χωρίς απειλές και φόβο, είτε με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης απαιτούν να πιστέψει η Τουρκία πως δεν μπορεί να επιβάλλει δυναμικά τις αξιώσεις της. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί την εξασφάλιση της απαιτούμενης Εθνικής Ισχύος, βασικό συστατικό της οποίας είναι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Δυστυχώς, πέρα από ηθικολογίες και Καντιανές θεωρίες περί παγκόσμιας ειρήνης, που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να δαπανά ένα σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ στην άμυνά της, έχοντας δίπλα της ένα κακό και δύστροπο γείτονα που αποτελεί μοναδική περίπτωση διεθνών σχέσεων.

Σήμερα η Κυβέρνηση έχοντας να αντιμετωπίσει την πλέον σοβαρή κρίση με την Τουρκία, με διακύβευμα συμφέροντα επιβίωσης,  σπεύδει να εξοπλίσει τις ένοπλες δυνάμεις με άμεσα διαθέσιμα στρατηγικά όπλα όπως τα γαλλικά αεροσκάφη Rafale και σύγχρονες Φρεγάτες. Ταυτόχρονα στο πλαίσιο εξασφάλισης της μέγιστης δυνατής διαθεσιμότητας των μέσων σπεύδει να προμηθευτεί τα απαραίτητα ανταλλακτικά αλλά και πυρομαχικά. Τα προβλήματα που άφησε η μεγάλη οικονομική κρίση με μειώσεις στις λειτουργικές και εξοπλιστικές δαπάνες που ξεπέρασαν το 50% και 70% αντίστοιχα στο πλαίσιο της βίαιης, χωρίς όρια, δημοσιονομικής προσαρμογής, δεν είναι λίγα. Και βέβαια στη φάση αυτή ουδείς μπορεί να ζητά στρατηγικό σχεδιασμό. Ο βαριά άρρωστος αγωνιά πως θα βγάλει τη νύκτα και δεν σκέφτεται τι θα κάνει σε 2-3 χρόνια.

Ωστόσο είναι επιτακτική η ανάγκη αμέσως μετά την κρίση αυτή, που όλοι ευχόμαστε να λήξει ομαλά, να προχωρήσει η Χώρα σε ένα, από μηδενικής βάσης, στρατηγικό σχεδιασμό, με βάση και τα lessons Learned της κρίσης αυτής, μέσα από τον οποίο θα προσδιοριστούν εκ νέου οι απειλές αλλά και οι ευκαιρίες (βλ. νέες συμμαχίες) σε ένα διεθνές περιβάλλον, που αλλάζει δραματικά, και θα εξασφαλιστεί η απαιτούμενη Εθνική Ισχύς για την αντιμετώπιση και εκμετάλλευσή τους αντίστοιχα. Βασικό συστατικό της Εθνικής Ισχύος είναι Ένοπλες δυνάμεις ικανές να αντιμετωπίσουν τις στρατιωτικές απειλές και να συμβάλλουν στην εκμετάλλευση των ευκαιριών. Μέσα από τη διαδικασία αυτή θα προκύψει ένας νέος επιχειρησιακός σχεδιασμός και ακολούθως μια νέα δομή των ενόπλων δυνάμεων για την υποστήριξή του. Από τη νέα δομή θα προκύψουν οι πραγματικές ανάγκες σε προσωπικό, που θα αποτελέσουν και το φάρο του ύψους της στρατιωτικής θητείας πέραν των εκθέσεων ιδεών, και μέσα,  που σημαίνει πέραν των άλλων και ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα, σε βάθος χρόνου, στη βάση πάντα των οικονομικών δυνατοτήτων της Χώρας.

Στο ζήτημα της δημιουργίας ισχυρών ενόπλων δυνάμεων υπήρξαν πολλά λάθη και στρεβλώσεις στο παρελθόν. Μια χώρα η οποία εξαιτίας της Τουρκικής απειλής είναι αναγκασμένη να δαπανά πολύ υψηλά ποσοστά του ΑΕΠ στην άμυνα δεν έχει φροντίσει, στα χρόνια την μεταπολίτευσης, μέσα από μια εθνική στρατηγική να στηρίξει μια εγχώρια, υγιή πολεμική βιομηχανία, μέσω συμπαραγωγής του προς προμήθεια πολεμικού υλικού (πολεμικά αεροσκάφη, συσκευές επικοινωνιών, άρματα, οπλικά συστήματα, πυρομαχικά κλπ) στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και της απόκτησης σχετικής τεχνογνωσίας και βέβαια μέσα από την προώθηση του τριγώνου «Ελληνικό Πανεπιστήμιο (έρευνα)- Ένοπλες Δυνάμεις- (μη κρατική) εγχώρια πολεμική Βιομηχανία», για την κάλυψη των αναγκών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων αλλά και με προσανατολισμό στον εξαγωγικό τομέα. Πολλά τα οφέλη σε πολλές κατευθύνσεις και σίγουρα θα ήταν άλλη σήμερα η εικόνα της ελληνικής οικονομίας.

Αντί αυτών οι εξοπλισμοί κατά βάση γινόταν με κριτήριο το ύψος της μίζας, προσωπικών ή κομματικών πολιτικών οφελών, την εύνοια των ισχυρών όπως οι ΗΠΑ στο πλαίσιο υποστήριξής μας στα εθνικά μας θέματα που ελάχιστα απέδωσαν κι άλλων ενδεχομένως λόγων που ουδεμία σχέση με το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων είχαν.  Ακόμη όμως κι όταν οι εξοπλισμοί γινόταν με μόνο κριτήριο  την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων απουσίαζε ο στρατηγικός σχεδιασμός, κάποιες δε φορές ακόμη και ο βασικός σχεδιασμός. Ξοδέψαμε π.χ. μια περιουσία για τα γερμανικά άρματα Leo Hel A2 και περιμέναμε κάποια χρόνια για να πάρουμε τα βλήματα για τα πυροβόλα τους προφανώς λόγω κακού σχεδιασμού. Και δεν είναι η μόνη περίπτωση. Γνωρίζουμε πως η διαθεσιμότητα των οπλικών συστημάτων και μέσων πολλές φορές ήταν σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα επειδή δεν φροντίσαμε για την συνεχή υποστήριξή τους (Follow on Support).  Όλες αυτές οι στρεβλώσεις πρέπει να εξαλειφθούν μέσα από ένα νέο αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο.

Η Κυβέρνηση αυτή καλείται να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις. Μέχρι τώρα, παρά τα όποια λάθη έχουν γίνει,  έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας τόσο στο ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας όσο και στα εθνικά θέματα. Ωστόσο η Χώρα χρειάζεται μεγάλες δομικές μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα, στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας σύγχρονης, βαθιά δημοκρατικής και Ευρωπαϊκής Χώρας ικανής να εξασφαλίσει την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών σε ένα ασταθές, ανταγωνιστικό και επικίνδυνο για την ειρήνη διεθνές περιβάλλον. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η πορεία αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι αυτή που θα καθορίσει το μέλλον της Χώρας πέρα από μια καλή διαχείριση των σημερινών προκλήσεων.

*Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΘΕΟΦΑΝΟΥΣ είναι υποστράτηγος ε.α., οικονομολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Εθνική Στρατηγική-Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο», η Β’ έκδοση του οποίου έχει ήδη κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης.

“Μακεδονία”

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Καί μιά σωστή φωτογραφία του

    [ισχύει ό κανόνας εδώ μέσα τού

    Παράλιου,

    «κυριολεκτικά»]

    Επιτέλους!

    Γιά νά θυμούνται οί παλιοί καί νά μαθαίνουν οί νέοι:

Leave a Reply to Μίλτος Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα