Oι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν ως θρησκευτικές τελετές στην αρχαία Ελλάδα, όσες πόλεις αντιμάχονταν κήρυτταν προσωρινή ανακωχή και οι αθλητές αγωνίζονταν για τη δόξα. Το 1890 ο Γάλλος αριστοκράτης Πιερ ντε Κουμπερτέν τους αναβίωσε στο όνομα της διεθνούς συνεργασίας, της καλής προαίρεσης και της ευγενούς άμιλλας. Ο ωραίος σκοπός αυτός έχει αλωθεί, καταστρέφοντας τον αθλητισμό και τις οικονομίες των πόλεων. Στην σημερινή ψηφιακή εποχή αθλητές και χορηγοί όπως οι Coca-Cola και ΜcDonald’s έχουν καλύτερες εναλλακτικές. Εχει έρθει ο καιρός για τη διάδοχη κατάσταση. Με τον ιό να παραμένει ενεργός και τα επίπεδα εμβολιασμού χαμηλά στην Ιαπωνία, οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα θέλουν οι Ολυμπιακοί του 2020, που αναβλήθηκαν λόγω πανδημίας, να ακυρωθούν πλήρως. Υπέρ αυτής της εκδοχής τάσσονται και επικεφαλής κολοσσών, όπως ο Μασαγιόσι Σον της Softbank. Ωστόσο, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, εστιασμένη στην επικερδή πώληση των διεθνών δικαιωμάτων μετάδοσης των Αγώνων, δεν δείχνει να ενδιαφέρεται.

Επιπλέον, η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει αναδειχθεί σε ένα πεδίο για σκληρή και παθητική επιθετικότητα σε διπλωματικό επίπεδο. Οι κινήσεις της κινεζικής κυβέρνησης κατά θρησκευτικής μειονότητας στη Σινγιάνγκ έδωσαν κίνητρα να διοργανωθούν εκστρατείες κατά των Χειμερινών Αγώνων στο Πεκίνο το 2022 εξαιτίας των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι απόπειρες να μειωθούν οι απαιτούμενοι χρόνοι για την εξασφάλιση μεταλλίου είχε ως αποτέλεσμα τη χρήση αναβολικών και τα κρούσματα διαφθοράς, τα οποία δεν χαλιναγώγησε η ΔΟΕ.

Σε επίπεδο οικονομικό οι περισσότεροι Ολυμπιακοί είναι μια καταστροφή. Τα κατασκευαστικά έργα και η τήρηση της ασφάλειας στις εγκαταστάσεις δημιουργούν βραχυπρόθεσμη απασχόληση και ανάπτυξη, αλλά τα στάδια είναι διαβόητα για το ότι δεν συμβάλλουν στην οικονομική δραστηριότητα. Το Ρίο ντε Τζανέιρο έχασε 2 δισ. δολάρια το 2016, ενώ οι Αρχές στη Γιούτα προέβλεπαν πως οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί του 2002 θα δημιουργούσαν πολλές θέσεις εργασίας, αλλά τα στατιστικά δεν τους επιβεβαίωσαν. Υπήρξαν, βέβαια και εξαιρέσεις, όπως η Νότιος Κορέα με τα 55 δισ. δολάρια πλεόνασμα, αλλά και η Βαρκελώνη.

Επίσης, και τα οικονομικά οφέλη πρέπει να επανεξεταστούν. Εάν υπολογιστούν τα έσοδα των 5,7 δισ. δολαρίων από τις Ολυμπιάδες στο Σότσι και στο Ρίο, με πάνω από 400 μετάλλια μετά χιλιάδες ώρες αγώνων, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν 14 εκατομμύρια δολάρια ανά αναμέτρηση για τους διαφημιζόμενους. Αντιθέτως, η διοργάνωση του Σούπερ Μπόουλ τους απέφερε μέσα σε τρεις μόνον ώρες 500 εκατ. δολάρια έσοδα. Βέβαια, η ΔΟΕ διατηρεί ένα ολυμπιακό ιδεώδες και δεν δίνει χρηματικά έπαθλα. Ορισμένες κυβερνήσεις μόνον αποζημιώνουν τους αθλητές αλλά αυτό το σκέφτονται δύο φορές όσοι αγωνίζονται και προέρχονται από φτωχές χώρες. Αντί αναστολής των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο ή ακύρωσης εκείνων του Πεκίνου, ας τους καταργήσουμε για πάντα.

“Καθημερινή”