του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Τί σημαίνουν για την Αλεξανδρούπολη, για τον Έβρο και τη Θράκη όσα ακούμε τελευταία να εξαγγέλλονται με διθυραμβικό τρόπο για τον Κάθετο Άξονα και τη μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακό κόμβο; Διότι η περιοχή λειτουργεί ήδη ως ενεργειακός κόμβος χωρίς αυτό να έχει ανασχέσει την απαξίωσή της παρά την γεωπολιτική της εκτόξευση από το 1991 με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ. Από το 2007 διέρχεται ο ITGI, ο ΤΑΠ λειτουργεί από το 2020 και από το 2022 ο IGB
Βρέθηκε πριν λίγες μέρες ο πρωθυπουργός της χώρας στη Ροδόπη και επισκέφθηκε το νέο σταθμό συμπίεσης φυσικού αερίου στη Βιομηχανική Περιοχή Κομοτηνής. Τόνισε ότι “η Θράκη μετατρέπεται σε διεθνές ενεργειακό κέντρο” κυρίως εξαγωγής περισσότερου φυσικού αερίου προς Βορρά δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στη χώρα να ασκεί αποτελεσματική ενεργειακή διπλωματία προς όφελος των εθνικών συμφερόντων.
Πήγε δηλαδή ο πρωθυπουργός σε μια περιοχή εγκαταλειμμένη, σε πλήρη παρακμή, που στερείται ακόμη και σιδηροδρομικής σύνδεσης με την υπόλοιπη χώρα, πήγε και στην Βιομηχανική της Περιοχή που ήκμαζε στο παρελθόν και τώρα αναζητεί λόγους ύπαρξης, για να τονίσει τη σημασία της διέλευσης μεγαλύτερης ποσότητας φυσικού αερίου προς βορρά.
Τί μπορεί να προσφέρει στην ευημερία μιας περιοχής το φυσικό αέριο διερχόμενο προς το εξωτερικό μέσω αγωγών; Ακόμη και η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου έχει αξία όταν πραγματοποιείται με εθνικά μέσα. Γιατί η Τουρκία εφοδιάστηκε πολλαπλά με εξοπλισμό για τη διενέργεια ερευνών και γεωτρήσεων, ο οποίος δεν στοιχίζει ακριβά, και πραγματοποιεί έρευνες σε Μ. Θάλασσα, αλλά και σε Σομαλία ενώ ετοιμάζεται για Πακιστάν και Λιβύη; Προς τί λοιπόν οι θριαμβολογίες;
Επομένως τί μπορούμε να περιμένουμε από τη μετατροπή της χώρας σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG και της Αλεξανδρούπολης με τον FSRU και τον δεύτερο FSRU που προωθεί η Gastrade και στηρίζουν ένθερμα οι ΗΠΑ αλλά και τον Κάθετο Άξονα, σε ενεργειακό κόμβο για την εξαγωγή του αμερικάνικου LNG στην Ευρώπη μέχρι την Ουκρανία;
Θυμάμαι ότι μετά τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν το 2018 στο Ελσίνκι όταν στη συνέντευξη που ακολούθησε οι δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν τον Πούτιν ως αντίπαλο, ο Τραμπ παρενέβη διορθωτικά και τον χαρακτήρισε ως ανταγωνιστή επικεντρώνοντας τον ανταγωνισμό στην ενέργεια στο LNG που λίγο πριν από το 2016 είχαν αρχίσει να εξάγουν οι ΗΠΑ.
Επικέντρωσε δηλαδή την αντιπαλότητα σε οικονομικούς όρους. Τώρα που επιτεύχθηκε ο στόχος της εκτόπισης του ανταγωνιστή, του ρωσικού φυσικού αερίου, υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσουν οι ΗΠΑ ακυρώνοντας τα συμφέροντά τους; Εξ άλλου η εικοσαετής συμφωνία για εισαγωγή αμερικανικού LNG στη χώρα μας και η προώθησή του με τον Κάθετο Άξονα προς την Ουκρανία, που υπεγράφη μεταξύ της εταιρείας που συνέστησαν οι όμιλοι ΔΕΠΑ και Aktor με τη Venture Global πρόσφατα στην Αθήνα, αξίας 25 δις η οποία θα τεθεί σε εφαρμογή από 1.1.2030 προϊδεάζει για τη μόνιμη ενεργειακή παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
Μάλιστα οι ΗΠΑ προέβαλαν βέτο στην προώθηση ακόμη και αζέρικου φυσικού αερίου μέσω του Κάθετου άξονα προς την Ουκρανία και η ΕΕ στην προώθηση φυσικού αερίου μέσω του Turk Stream στην Ευρώπη, ώστε οι ΗΠΑ να έχουν την αποκλειστικότητα.
Έτσι όμως η Αλεξανδρούπολη, ο Έβρος και η Θράκη μεταβάλλονται σε πεδίο σύγκρουσης των συμφερόντων ΗΠΑ – Ρωσίας.
Η σύγκρουση των οικονομικών συμφερόντων έρχεται να προστεθεί στη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε αμερικανική στρατιωτική βάση και προώθησης στρατευμάτων και πολεμικού υλικού προς βορρά.
Πρόσφατα η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα εξαπέλυσε απειλές κατά της Ελλάδας με αφορμή την απόφαση της χώρας μας για την συμπαραγωγή θαλάσσιων drones με την Ουκρανία κατά την πρόσφατη επίσκεψη Ζελένσκι στην Αθήνα: «Η Ελλάδα, είπε, ακολουθεί μία προκλητική, συγκρουσιακή πολιτική έναντι της Ρωσίας και προβαίνει σε εχθρικές ενέργειες», διαμηνύοντας ότι η Ρωσία θα δώσει την κατάλληλη απάντηση στην Ελλάδα. Η Αλεξανδρούπολη αποτελεί τον προφανή στόχο λόγω του ρόλου της.
Προσπαθεί η κυβέρνηση να δικαιολογήσει την “πολιτική του πάτρωνα” που ακολουθεί επικαλούμενη την Τουρκία ως απειλή, όμως η Θράκη και ο Έβρος δεν διατρέχουν τέτοιο κίνδυνο. Ο Παναγιώτης Κονδύλης στο βιβλίο “Θεωρία του Πολέμου”, επισημαίνει την υπεροχή της χώρας μας στο Έβρο έναντι της Τουρκίας, λόγω της ορεινής μορφολογίας του εδάφους και του πεδινού χαρακτήρα του εδάφους στην Ανατολική Θράκη. Μάλιστα αναφέρει ότι: “Μια γρήγορη προέλαση τεθωρακισμένων μονάδων στην Ανατολική Θράκη, την οποία ευνοεί το πεδινό έδαφος και οι περιορισμένες αποστάσεις, θα μπορούσε να αποφέρει στην Ελλάδα το σημαντικότερο πιθανό αντίβαρο απέναντι σε οποιεσδήποτε εδαφικές απώλειες σε άλλες περιοχές” (Εννοεί Αιγαίο και Κύπρο που θεωρεί εξαιρετικά ευάλωτες).
Γιαυτό ποτέ δεν υφίστατο στη Θράκη η απειλή με την οποία προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή μας την παράδοση της περιοχής στα αμερικανικά συμφέροντα σε βάρος της ανάπτυξής της.
Βέβαια στην εξωτερική πολιτική είθισται να αξιοποιείται τυχόν σύμπλευση των εθνικών συμφερόντων με τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών στην περιοχή με την προσδοκία της εκπλήρωσής τους. Όμως, επειδή οι σχέσεις αυτές είναι ετεροβαρείς οι εξελίξεις δεν οριοθετούνται εκεί όπου εκπληρώνονται τα εθνικά συμφέροντα αλλά των ισχυρών που τα υπερβαίνουν, γιαυτό συνήθως είναι καταστροφικές.
Αυτό συνέβη στη Μικρασιατική Καταστροφή, αυτό συμβαίνει και σήμερα, όπως π.χ. με τη Γαλλία που ανταγωνίζεται την Τουρκία σε περιοχές εκτός ελληνικού ενδιαφέροντος, ή τις ΗΠΑ που έχουν μεταβάλλει ολόκληρη τη χώρα σε στρατιωτική βάση και ιδιαίτερα την Αλεξανδρούπολη και τη Θράκη σε εφαλτήριο που στοχεύει τη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τον πόλεμο στην Ουκρανία ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια διαμεσολάβησης με τη Ρωσία (Μινσκ 1 & 2, κ.α.), οι ΗΠΑ τον σταματούν όποτε θέλουν. Πού οδήγησε την Ουκρανία η σύμπλευσή της με τα συμφέροντα της υπερδύναμης;;;
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
21/11/2025
