Διπλωματική «αστοχία» με το βλέμμα στο εσωτερικό μέτωπο

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Σπύρος Σιδέρης

Η διαρχία σε ένα από τα πιο κρίσιμα υπουργεία, μόνο θετικές εξελίξεις δεν προμήνυαν.

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

10:39 – 18/11/2022
Τελευταία ενημέρωση: 13:02 – 18/11/2022

Είναι γνωστές οι διαφορές μεταξύ Μαξίμου και Υπουργείου Εξωτερικών στην άσκηση της διπλωματίας. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ξεκάθαρο ότι κουμάντο κάνει και στο ΥΠΕΞ αυτός. Το έκανε κατανοητό και η πρώην Διευθύντρια του διπλωματικού του γραφείου, η νυν πρέσβης στην Ουάσινγκτον Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, που τοποθέτησε ότι είχε σε κουμπάρο και κολλητό στις καίριες θέσεις του υπουργείου.

Ακόμα κι όταν αποχώρησε λίγους μήνες μετά για την Αμερικανική πρωτεύουσα το «φάντασμα» της πλανιόταν απειλητικά στα κτήρια της Ζαλοκώστα και της Ακαδημίας

Η διαρχία σε ένα από τα πιο κρίσιμα υπουργεία, μόνο θετικές εξελίξεις δεν προμήνυαν. Ο άπειρος(sic) στα διπλωματικά Νίκος Δένδιας, έμεινε απομονωμένος με ελάχιστους διπλωμάτες ως συνεργάτες, άπειροι κι αυτοί εκ του αποτελέσματος, αλλά με πάρα πολλούς εκτός διπλωματικού σώματος.

Μόνο που η διπλωματία ασκείται από διπλωμάτες κι όχι από επικοινωνιολόγους και τεχνοκράτες που γέμισαν το νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας, εξυπηρετώντας το πολιτικό γραφείο του Υπουργού κι όχι το Υπουργείο. Κάπου εκεί χάθηκε η «μπάλα» και οι αστοχίες ακολούθησαν η μια την άλλη.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, από την νησίδα στον Έβρο, το Oruc Reis, το επεισόδιο με τον Τσαβούσογλουμ τις συμφωνίες χάραξης ΑΟΖ που ενισχύουν νομικά τις απαιτήσεις της Τουρκίας ή το τελευταίο με την Λιβύη;

Η αγωνία για το πολιτικό μέλλον του ΥΠΕΞ και την επόμενη μέρα στα τεκταινόμενα στην Νέα Δημοκρατία, τον εγκλώβισαν σε παραγωγή λαθών. Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής με όρους επικοινωνίας για το εσωτερικό, διαμορφώνοντας το προφίλ του «τουρκοφάγου» δεν παράγει τίποτα στην διπλωματία, παρά μόνο προβλήματα.

Το τελευταίο επεισόδιο στην Τρίπολη της Λιβύης προκαλεί εύλογα ερωτηματικά για το τι ήθελε να αποκομίσει ο Έλληνας ΥΠΕΞ και το προκάλεσε. Γιατί αν το δει ένας ανεξάρτητος παρατηρητής θα του έβγαζε κόκκινη διπλωματική κάρτα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Την Δευτέρα βγαίνει ανακοίνωση από το ΥΠΕΞ ότι ο Νίκος Δένδιας θα μεταβεί στη Βεγγάζη την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου για συναντήσεις με Λίβυους αξιωματούχους. Καμιά αναφορά για επίσκεψη στην Τρίπολη.

Ένα ταξίδι που ήταν να πραγματοποιηθεί πριν λίγες βδομάδες στη Λιβύη ακυρώθηκε μια ώρα μετά την ανακοίνωση του.

Από το προγραμματισμένο ταξίδι στην Βεγγάζη ξαφνικά προκύπτει η Τρίπολη όπου εκεί μένει ο Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης, πρώην πρέσβης της χώρας του στην Ελλάδα που απελάθηκε από τις ελληνικές αρχές μετά την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου για την χάραξη ΑΟΖ. Παρεμπιπτόντως η οικογένεια του Λίβυου Προέδρου παραμένει στην Ελλάδα και την επισκέπτεται τακτικά.

Σύμφωνα με το παρασκήνιο υπήρξε επαφή του ΥΠΕΞ με τον Λίβυο Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου για συνάντηση με τον Νίκο Δένδια, σε μια προσπάθεια να φανεί ότι η Ελλάδα έχει έρεισμα και στην Τρίπολη και ότι η κυβέρνηση Ντμπεϊμπά είναι απομονωμένη.

Όμως κουμάντο κάνει η κυβέρνηση της Λιβύης που εδρεύει στην Τρίπολη και αναγνωρίζεται ως τέτοια από τον ΟΗΕ, την ΕΕ και όλες τις μεγάλες δυνάμεις και κατά συνέπεια αναγνωρίζεται ως τέτοια και η Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης αυτής.

Πως θα μπορούσε να προσπεράσει τους λιβυκούς θεσμούς ο Έλληνας ΥΠΕΞ και να πάει απευθείας στον Πρόεδρο, όταν υπάρχει κυβέρνηση και σύμφωνα με το πρωτόκολλο δεν μπορεί να δει επίσημα τον Πρόεδρο που είναι ιεραρχικά ανώτερος του χωρίς την νόμιμη κυβέρνηση, έστω και υπηρεσιακή.

Η απαίτηση του Έλληνα Υπουργού να μην συναντήσει την Λίβυα ομόλογο του, όχι μόνο είναι ανεπίτρεπτη αλλά και παράλογη. Είναι παρέμβαση στο εσωτερικό μιας ξένης χώρας.

Ο Νίκος Δένδιας θα μπορούσε να την συναντήσει να της τα πει ένα χεράκι και να είναι από πάνω, αφήνοντας σαφές μήνυμα ότι η Ελλάδα θα είναι απέναντι στη Λιβύη αν δεν ακυρώσει το σύμφωνο Λιβύης-Τουρκίας.

Με την απόφαση του αυτή, έχασε την ευκαιρία να συζητήσει επίσημα με τον Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης από ένα καπρίτσιο. Τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται και φυσικά μην ξεχνάμε ότι είναι ασέβεια προς τον Πρόεδρο να ακυρώσει τη συνάντηση με υπαιτιότητα του ο Έλληνας ΥΠΕΞ.

Το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης εκθείασαν την «ηρωική» και πάλι πράξη του Έλληνα ΥΠΕΞ. Όμως διπλωματικά η Ελλάδα έχασε τόσο στην Λιβύη όσο και στη διεθνή σκηνή.

Αν σκοπός ήταν να πάρει νέα credits ο ΥΠΕΞ στις δημοσκοπήσεις στο εσωτερικό μέτωπο τα κατάφερε, όμως σε βάρος της Ελλάδας.

Αν αληθεύει κι ότι αυτό έγινε με παρότρυνση της Αιγύπτου, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εφιαλτικά για την ελληνική εξωτερική πολιτική, καθώς δεν αποφασίζει μόνη της για το συμφέρον της χώρας μας, αλλά από τα συμφέροντα τρίτων όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ και τώρα η Αίγυπτος.

(Ο Σπύρος Σιδέρης είναι δημοσιογράφος)

ieidiseis.gr

spot_img

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Πολύ καλή κίνηση από τον υπουργό εξωτερικών. Έβαλε στη θέση τους αυτούς που δεν περιποιούν με τη δέουσα προσοχή και σεβασμό την Ελλάδα .
    Η Λιβύη “κράτος” υπό εξάρτηση και ηγεμονία άλλων κρατών νομίζει ότι η Ελλάδα την παρακαλεί. Λάθος μήνυμα πήρε με αγγελιοφόρο την Τουρκία.
    Το διεφθαρμένο καθεστώς της Λιβύης πήγε να παίξει και την πάτησε.
    Κοντεύει η ώρα που θα παρακαλεί την Ελλάδα για αλληλεγγύη αλλά θα είναι αργά.
    Μπράβο στο Δένδια που μετά τον Τσαβούσογλου έβαλε στη θέση της την Μανβις. Πικρό καφέ ήπιε στο αεροδρόμιο περιμένοντας μάταια να χαιρετήσει τον Έλληνα υπουργό.
    Οι Λίβυοι έχουν μάθει να ζουν με την μπότα και ο Χαφτάρ τους έρχεται κουτί.

  2. Θα παρακαλούσα πολύ, σε τόσο κρίσιμες για την Πατρίδα μας συγκυρίες, ενόψει των επερχόμενων εκλογών να αποσύρουμε από την δημόσια αντιπαράθεση ,την κριτική μας (βάσιμη ή αβάσιμη) στην Εξωτερική Πολιτική της χώρας μας, επιχειρώντας να κάνουμε ενίοτε το άσπρο μαύρο και δίνοντας μόνοι μας λαβές είτε στην Τουρκία ,είτε διεθνώς.

    Σε αυτά τα ζητηματα , έπρεπε προ καιρού όλοι να είχαμε αντιληφθεί, αυτό που και ο τελευταίος Τούρκος -προς τιμή του το έχει αντιληφθεί- ότι είμαστε οπαδοί μιας και μοναδικής ομάδας, της ΕΘΝΙΚΉΣ ΟΜΑΔΑΣ.

    Στην Ελλάδα πάψαμε να έχουμε τόσο κοντή μνήμη και τα πεπραγμένα του προηγούμενου δεν γίνεται πλέον να ξεχαστούν και να προσπεραστούν από το ξεκατινιασμα του επόμενου του κι από το κρέμασμα του τελευταίου στα μανταλάκια.

    Εάν ο Ελληνικός λαός δεν επικροτεί την Εξωτερική Πολιτική της χώρας ,θα δώσει χώρο στους επόμενους .
    Εάν την επικροτεί θα συνεχίσει να δίνει χώρο χάραξης της στους παρόντες .
    Κυριακή κοντή γιορτή…

    Σαφώς και ο καθένας έχει την ελευθερία έκφρασης της άποψης του και κρίνεται για αυτές.
    Σημασία έχει να μην αναλωνομαστε σε κουβέντες καφενείου και να μην μετατρέψουμε την Ελλάδα σε ένα Απέραντο Καφενείο μικροκομματικων σκοπιμοτήτων του τύπου :

    Στο καφενείον “Η Ελλάς” ο σαλτιπάγκος
    Πουλά τα νούμερα φτηνά
    Δραχμή τα ακροβατικά
    Οι αλυσίδες δωρεάν
    Το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
    Το πήδημα θανάτου δυο δραχμές, χωρίς σκοινιά

    Περάστε κόσμε
    Περάστε κόσμε..

    Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε
    Τη βρήκανε στην Αφρική
    Καπνίζει, πίνει και πονά
    Τρελαίνεται για μουσική
    Χορεύει με τα μάτια, δυο δραχμές
    Χορεύει με τα μάτια, δυο δραχμές
    Ποιος θα τη δει?

    Περάστε κόσμε..”

    Υστ: Συνεχίζω να πιστεύω ότι η συγκρότηση ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας θα μας γλίτωνε από ανάλογου τύπου ..”παρατράγουδα”.

  3. Είδηση από τον ιστότοπο iEdiseis .
    Προσφεύγει στην Δικαιοσύνη για την παρακολούθησή του -στη λίστα των υποκλοπών- ο δικός μας δημοσιογράφος κ. Σπύρος Σιδέρης .
    Λέτε γιαυτό να έγραψε αυτό το άρθρο -με γνώσεις και απόψεις ενός τέως διπλωμάτη – που κατακεραυνώνει θεσμούς και πρόσωπα;;;
    Τι σοφή ατάκα ήταν εκείνη του Τσαρούχη ”στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις” .
    Δεν γεμίσαμε -στο διαδίκτυο κυρίως- από διεθνείς αναλυτές, στρατηγικούς αναλυτές, στρατιωτικούς και πολιτικούς αναλυτές , δημοσιογράφους κλπ;;;.
    Παλιά εύρισκαν δουλειά στην ελεύθερη τηλεόραση και τώρα στο διαδίκτυο έγιναν σαν τον κόκκο της άμμου και λένε και γράφουν ό,τι τους κατέβει..
    ΒΟΗΘΕΙΑ ….

  4. @ ΜΑΡΙΑ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

    “Εάν ο Ελληνικός λαός δεν επικροτεί την Εξωτερική Πολιτική της χώρας ,θα δώσει χώρο στους επόμενους”

    Αυτό είναι το μειονέκτημα τής δημοκρατίας. Όλοι (έχουν το δικαίωμα να) αποφασίζουν για όλα, χωρίς τις απαιτούμενες ιδιαίτερες γνώσεις. Πόσοι από τον ελληνικό λαό είναι σε θέση να κρίνουν ποια εξωτερική πολιτική συμφέρει, καθ’ ην στιγμήν μάλιστα υφίστανται πλύση εγκεφάλου από την εκάστοτε κυβέρνηση; Βάφτισαν την υποχωρητικότητα σωφροσύνη στα Ίμια και την αναγνώριση τού μακεδονισμού στους Σκοπιανούς “επώδυνο μεν, αναγκαίο δε συμβιβασμό” (!). Και οι μουζίκοι τα κατάπιαν κι αυτά και άλλα.

Leave a Reply to ΜΑΡΙΑ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα