Διαπιστώσεις πριν τις εκλογές

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Επί χρόνια προσπαθούσα  να αντιληφθώ το κύριο στοιχείο που διαφοροποιούσε ταξικά τα κόμματα μεταξύ τους. Γιατί θα έπρεπε να ψηφίζω το Α κόμμα και όχι το Β; Ποιο εκφράζει τα ταξικά μου συμφέροντα; Διότι όλα τα κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά, στις τάξεις τους είναι ενταγμένοι αγρότες, εργάτες, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, γεγονός που δημιουργεί σύγχυση στους ψηφοφόρους. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο που καθορίζει τον ταξικό χαρακτήρα ενός κόμματος, τα συμφέροντα που υπηρετεί; Μήπως είναι η αριθμητική αναλογία των κοινωνικών ομάδων που το στελεχώνουν και το ψηφίζουν; Μήπως τα προγράμματά τους που εξαγγέλλουν προεκλογικά δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στο εκλογικό σώμα, για να αναιρεθούν στην πράξη την επομένη των εκλογών; Είναι χαρακτηριστικό ότι με την κρίση ενώ το εκλογικό σώμα ψήφιζε πάντα αντιμνημονιακά η πολιτική που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις που προέκυπταν ήταν κατά βάση μνημονιακή. Την απάντηση στην απορία μου έδωσε ο ιστορικός Νίκος Ψυρούκης:  «Τα κόμματα, έγραφε, δεν είναι τάξεις αλλά άθροισμα ανθρώπων που προέρχονται από διάφορες τάξεις. Παρ’ όλα αυτά εξυπηρετούν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Ποιος το καθορίζει αυτό; Όποια τάξη κυριαρχεί στις γραμμές του και το ελέγχει, αυτή του δίνει το δικό του τρόπο σκέψης και δράσης». Γιαυτό ο Μαρξ έλεγε ότι «την εξουσία, δεν την παίρνουν τα κόμματα και οι οργανώσεις αλλά οι τάξεις».

Η Αλέκα Παπαρήγα πριν χρόνια, όταν το ΚΚΕ συμμετείχε σε πεντακομματική Βουλή είχε πεί: «Πέντε κόμματα, δύο πολιτικές». Θα προσθέταμε: «Όσα κόμματα κι αν υπάρχουν στη Βουλή, δύο είναι οι πολιτικές». Δημιουργούνται κόμματα “γλάστρες” που διανθίζουν απλά τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος δημιουργώντας  ψευδαισθήσεις στο εκλογικό σώμα ώστε να υπερβαίνει τα αδιέξοδά του ή για να λειτουργούν ως εφεδρείες: ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛΛ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, δημιουργήθηκαν και εξαφανίστηκαν εκλογικά σε ελάχιστο χρόνο για την πολιτική. Όμως σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα, των εννέα ετών ουσιαστικά, στήριξαν κυβερνήσεις διαφορετικού ιδεολογικού προσανατολισμού διαφοροποιώντας και ανατρέποντας τους ταξικούς συσχετισμούς αλλά και τη βούληση του εκλογικού σώματος.  ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛΛ, ΔΗΜΑΡ συγκυβέρνησαν ενώ το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων παρέμεναν εφεδρείες. Η πεποίθησή ότι υπάρχουν σήμερα δύο πολιτικές επιλογές ενισχύθηκε μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, όταν η σοσιαλδημοκρατία, που ανάμεσα στη δεξιά και στον σοσιαλισμό πρόβαλλε ως ο τρίτος πολιτικός πυλώνας, περιθωριοποιείται ή αλλάζει ρόλο και ταυτίζεται με τον νεοφιλελευθερισμό.

Γιατί συμβαίνει αυτή η πολιτική μετάλλαξη; Τα  σοσιαλδημοκρατικά  κόμματα  αξιοποιήθηκαν  από  τη  Δύση  αντιπαραθετικά  προς  τον  σοσιαλισμό  του  προλεταριάτου  με  την  ενδυνάμωσή  τους ως φορείς της  κοινωνικής  πολιτικής. Σήμερα, μετά  την  διάλυση  της  ΕΣΣΔ  και  την  αποδυνάμωση  των  κομμουνιστικών  κομμάτων  παγκόσμια, δεν  υπάρχει  λόγος  να  ανέχεται  το  κεφάλαιο  την  άσκηση  κοινωνικής  πολιτικής  αντί να οικειοποιείται αυτό οφέλη με την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δράσεων του κράτους. Γιατί; Διότι όπως μας λέει ο Ούλριχ Μπεκ «το κοινωνικό κράτος είναι και νόθο παιδί του κομμουνισμού, γεννημένο από το φόβο απέναντί του». Τώρα που εξέλιπε ο φόβος, προς τί οι κοινωνικές παροχές; Ως  εκ  τούτου  και  οι  φορείς  της  κοινωνικής  πολιτικής στη Δύση, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, έπαψαν  να  είναι  αναγκαία. Γιαυτό,  το πολιτικό προσωπικό τους για να περισώσει την ύπαρξή του στα νέα δεδομένα, αυτοαναιρείται ταυτιζόμενο με  τον  νεοφιλελευθερισμό   που  εξυπηρετεί  τις  σημερινές  επιδιώξεις  του  συστήματος, διατηρώντας τις  παραδοσιακές  τους  ονομασίες. Όταν ρώτησαν τη  Μάργκαρετ Θάτσερ ποιο ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά της απάντησε αμέσως: «Το νέο Εργατικό Κόμμα». Και είχε δίκιο,. Ο θρίαμβός της ήταν πως ακόμη και οι πολιτικοί εχθροί της, οι Εργατικοί, υιοθέτησαν τις βασικές οικονομικές πολιτικές της του κόμματος των Συντηρητικών. Το ίδιο συμβαίνει και στη Γερμανία όπου οι σοσιαλδημοκράτες αναδείχθηκαν βαθμιαία σε δεκανίκι των χριστιανοδημοκρατών (CDU) και μέσα από τον Μεγάλο Συνασπισμό αποποιήθηκαν τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της πολιτικής τους. Ας μη ξεχνάμε ότι με την Ατζέντα 2010 του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ επιβλήθηκαν οι μεταρρυθμίσεις που συρρίκνωσαν τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων και αξιοποίησαν οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ για να επιτύχουν το “γερμανικό θαύμα” που περιθωριοποιεί όμως τους εργαζόμενους Προσπαθούν να προβάλλουν τους Οικολόγους ως εναλλακτικό εταίρο των Χριστιανοδημοκρατών στο διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό έναντι των σοσιαλδημοκρατών (SPD) αξιοποιώντας τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αλλά πρόκειται για ψευδεπίγραφη πολιτική αντιπαράθεση αφού η οικολογία αποτελεί αναπόσπαστη παράμετρο της πολιτικής, που δεν μπορεί να επικαλύψει τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας. Γιαυτό σήμερα κάθε τρίτος δρόμος ανάμεσα στον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό είναι ψευδεπίγραφος και παραπλανητικός

Ο Terry Eagleton έγραφε στο βιβλίο του “Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο”: «Πρέπει να υπάρχει τρόπος να ακτινογραφούμε το παρόν, έτσι ώστε να μας δείχνει ποιο μέλλον περικλείει ως δυνατότητα. Διαφορετικά θα καταφέρουμε απλώς να κάνουμε τους ανθρώπους να επιθυμούν μάταια…». Τι δείχνει η ακτινογραφία της χώρας σήμερα; Για παράδειγμα, το λιμάνι της Αλεξ/πολης, το πλέον προνομιούχο από γεωοικονομική άποψη για το διαμετακομιστικό εμπόριο, παραμένει ανενεργό δεκαετίες μετά την γεωπολιτική του αναβάθμιση με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο σιδηροδρομικός άξονας Αλεξ/πολης – Ορμενίου που ανακαινίστηκε πρόσφατα παραμένει αναξιοποίητος, τη δεκαετία του 1990 ταξιδεύαμε από την Αλεξ/πολη στη Θες/νίκη με το τρένο σε 5 ώρες, σήμερα το ταξίδι διαρκεί 8.30 ώρες. Οι ΒΙ.ΠΕ της Αλεξ/πολης, της Κομοτινής και της Ξάνθης υφίστανται ως βιομηχανικά νεκροταφεία ενώ ολόκληρη η χώρα απαξιώθηκε παραγωγικά. Σε τι μπορούμε να προσδοκούμε σήμερα για το μέλλον;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

29-6-2019

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

spot_img

4 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Η απάντηση στο ερώτημά σου είναι, μόνο στον οικονομικό φιλελευθερισμό Δημήτρη!!

    Λέγοντας πως όλα τα κόμματα και οι πολιτικές συγκλίνουν στο νεοφιλελευθερισμό θα πρέπει να εξηγήσεις τί σημαίνει αυτό..;
    Διότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο που ο φιλελευθερισμός επιτάσσει, δηλαδή, όταν μια επιχειρήση χρεοκοπεί, απλώς κλείνει ενώ αυτό που διαπιστώνεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο τα χρόνια της κρίσης είναι ακριβώς το αντίθετο. Οτιδήποτε θεωρήθηκε συστημικό όπως οι δικές μας τράπεζες για παράδειγμα, χρηματοδοτήθηκε και στηρίχθηκε με χρήματα των φορολογουμένων ή με δάνεια που επίσης φορτώθηκαν στους φορολογουμένους. Και όταν μιλάμε για φορολογουμένους δεν εννοούμε τους εργαζομένους των επιχειρήσεων που τυπικώς πληρώνουν φόρους μα αποκλειστικώς τις επιχειρήσεις που παράγουν τους δικούς τους και τους φόρους των εργαζομένων τους.
    Η στρέβλωση της έννοιας του φιλελευθερισμού όπως την περιγράφεις εσύ και όπως έχει επικρατήσει στη χώρα μας και όχι μόνο αποτελεί προπαγάνδα για τους αιωνίως αυτοθυματοποιημένους και στην ουσία ανεπαρκείς πολίτες.
    Ο σοσιαλισμός και μόνο αυτός έχει αναδειχθεί μετά το 2008 και καθόλου ο φιλελευθερισμός, δυστυχώς!

    Την καλησπέρα μου σε όλες κι όλους!!!

  2. Έγραφε ο Ούλριχ Μπεκ: “Δεν είναι οι κρίσεις αλλά – το επαναλαμβάνω – οι νίκες του καπιταλισμού εκείνες που παράγουν τη νέα κοινωνική μορφή. Αυτό είναι σαν να λέμε συγχρόνως ότι δεν είναι η ταξική πάλη, αλλά ο κοινωνικός εκσυγχρονισμός, η συνέχιση του εκσυγχρονισμού που διαλύει το περίγραμμα της κλασσικής βιομηχανικής κοινωνίας”.
    Εγώ πιστεύω ότι αφενός η αντίφαση οικονομικής παγκοσμιοποίησης αφενός και κράτους έθνους αφετέρου που ενισχύεται οδηγεί στο μονόδρομο των επιλογών. Μη ξεχνάς ότι η παγκοσμιοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και η πλήρης επικράτηση των ΗΠΑ στον ψυχρό πόλεμο, επιτρέπει στον Τραμπ να επιβάλλει παγκόσμια δικτατορία με τις κυρώσεις καθορίζοντας και τις οικονομικές επιλογές των κρατών.
    Να είσαι καλά!!

    • Συμφωνώ μέχρι κεραίας με το σχόλιό σου και λυπάμαι που δεν έθιξα το καταλυτικό ζήτημα που ονομάζεται κρατική υπόσταση!
      Ακριβώς όμως γι αυτό το λόγο, είναι επικίνδυνο να οριοθετούμε κρατικές συμπεριφορές ως ιδεολογήματα και ακόμη χειρότερα ίσως ως φιλελεύθερες ή νεοφιλελεύθερες!
      Εντός του πλαισίου το έθνους κράτους, μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να εντοπιστεί και καθόλου μα καθόλου ο φιλελευθερισμός! Ακριβώς σε αυτό το ζήτημα επικεντρώνεται η επίθεση των κάθε λογής υπερεθνικισκών πολιτικών μορφωμάτων σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες και συντηρητικοί/δεξιοί πολιτικοί ή οι λεγόμενοι λαικιστές οι οποίοι πυροβολούν το φιλελευθερισμό κατά των ίδιο τρόπο που τον κατηγορούν και οι αριστεροί.

  3. Η τελευταια ερωτηση ”σε τι μπορουμε να προσδοκουμε σημερα για το μελλον”,- μετα την παραθεση γνωμών και διαπιστωσεων για οσα συνεβησαν και συμβαινουν στα κρατη μετα την αυτοδιαλυση του Κομμουνιστικου φαινομενου ,που βασιστηκε στον συγκεντρωτικο οικονομικο προγραμματισμο και στην μονοκομματικη-δικτατορικη διακυβερνηση στην Ρωσια για 80 περιπου χρονια και στα υπολοιπα κρατη της Ανατολικης Ευρωπης για 45 περιπου χρονια- μπορει να οδηγησει πολλους σε αποχη απο τις προσεχεις εκλογες.
    Αντιθετως επιβαλλεται οσο γινεται περισσοτεροι Ελληνες να συμμετασχουν στις εκλογες και να ψηφισουν την πολιτικη αλλαγη για να αποΣυριζοποιηθουν το κρατος , η κοινωνια και οσοι Ελληνες επιστεψαν στον φερελπι και νεαρο πρωθυπουργο κ. Τσιπρα , ο οποιος με ανασηκωμενα τα μανικια και χωρις γραβατα τους υποσχεθηκε οτι θα εσχιζε τα Μνημονια -ενω υπεγραψε το 3ο και χειροτερο -και θα εκανε τους Ελληνες εθνικα υπερηφανους ,ενω με την Συμφωνια των Πρεσπων ,που υπεγραψε και κυρωσε στα πλαισια του λεγομενου πολιτικου ρεαλισμου τους ταπεινωσε εθνικα, εναντι του μειρακιου με ψευδωνυμο κρατους ηλικας 27 ετων (1991-2018).
    Ωραια δεν μπορουσε να πετυχει το ανεφικτο ,λογω γεωπολιτικων συγκυριων και εντολων-που ουτε καν το προσπαθησε -, θα μπορουσε ομως να κανει εκλογες -οπως τον Σεπτεμβριο του 2015- και να ζητησει την εγκριση του Ελληνικου λαου .
    Ειχε να μιμηθει ΚΑΙ το Βουκουρεστι του 2008 ΚΑΙ τον πρωθυπουργο ,που το καταφερε.
    Για μακακες περναει τους Ελληνες να ξαναψηφισουν ενα αριστερο ο οποιος -οπως οι πασης φυσεως Αριστεροι ανα τον κοσμο- ειναι μακραν ολων βιρτουοζοι του διπλου λογου , μαζι με την πομπωδη και διαρκη κατηγορια τους για το παλαιο πολιτικο συστημα , που τους επιτρεπει την αναβολη επ’αοριστον της κριτικης του δικου τους -νεου-πολιτικου συστηματος και των δικων τους πραξεων.;;;.

Leave a Reply to Μακροδημόπουλος Δημήτρης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα