Δεκατέσσερις ημέρες καραντίνα

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Βασίλη Τσακρακλίδη*

Πρόσφατα ταξίδεψα στη Σιγκαπούρη και θα ήθελα να ενημερώσω τους συμπατριώτες μου για τη χρονοβόρα διαδικασία που θα ακολουθήσουν προκειμένου να επιτραπεί η είσοδός τους σ΄αυτήν την πανέμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα, από πολλές απόψεις, μικρή νησιωτική χώρα.

Η διαδικασία αρχίζει δυο εβδομάδες περίπου πριν από την προβλεπόμενη ημέρα του ταξιδιού με την αποστολή ηλεκτρονικά στην Υπηρεσία Μετανάστευσης της Σιγκαπούρης φωτοτυπίας του διαβατηρίου και δήλωσης για το ποιος είναι ο σκοπός του ταξιδίου. Εγώ δήλωσα ότι επισκέπτομαι την κόρη μου που είναι μόνιμος κάτοικος Σιγκαπούρης.

 Την επομένη ήρθε ηλεκτρονικά η απάντηση ότι θα  εξετασθεί το αίτημά μου μέσα σε δέκα ημέρες, ενώ με προειδοποιούσε ότι φθάνοντας στη Σιγκαπούρη θα παραμείνω σε καραντίνα σε ξενοδοχείο καταβάλλοντας τα έξοδα της διαμονής και διατροφής στο ξενοδοχείο με ποσό 2000 δολαρίων Σιγκαπούρης. (Η δεκατετραήμερη διάρκεια της καραντίνας έχει ορισθεί για τους ταξιδιώτες από την Ελλάδα. Σε χώρες με λιγότερα κρούσματα πανδημίας η καραντίνα διαρκεί λιγότερες ημέρες).

Φθάνοντας στο αεροδρόμιο ελέγχθηκε το διαβατήριο και η εγκυρότητα του τεστ κορωνοϊού που έγινε στην Ελλάδα σε λιγότερο από 72 ώρες πριν. Στη συνέχεια με παρέπεμψαν σε ένα αστυνομικό γραφείο όπου μετά από εξονυχιστικό έλεγχο  αποφάσισαν ότι μπορώ να εισέλθω νόμιμα στη Σιγκαπούρη. Στη συνέχεια υπάλληλοι του αεροδρομίου με οδήγησαν σε ένα χώρο όπου περίμεναν πούλμαν  να  μεταφέρουν τους επιβάτες της πτήσης μας στο ξενοδοχείο. Όλοι οι επιβάτες είχαμε επισημανθεί με αυτοκόλλητα διαφόρου χρώματος που καθόριζαν σε πιο ξενοδοχείο θα κατευθυνθούμε.

Η είσοδος στο ξενοδοχείο έγινε από πλαϊνή πόρτα, ώστε να μην έρθουμε σε επαφή με το προσωπικό και τους άλλους ενοίκους του ξενοδοχείου. Πήραμε το κλειδί με το οποίο ο καθένας μπήκε στο δωμάτιό του. Το κλειδί ήταν μιας χρήσεως. Αν έβγαινες από το δωμάτιό σου δεν μπορούσες να ξαναμπείς.

 Είχαμε τρία γεύματα την ημέρα που μας άφηνε υπάλληλος του ξενοδοχείου σε ένα τραπεζάκι έξω από την πόρτα μας. Χτυπούσε στην πόρτα και αμέσως έφευγε, γιατί δεν έπρεπε να έρθει σε επαφή  μαζί μας. Ανοίγαμε την πόρτα και απλώναμε το χέρι για να πάρουμε το δίσκο με την τροφή προσέχοντας να μην κλείσει η πόρτα πριν μπούμε μέσα.

 Η τροφή ήταν πολύ καλή σε ποιότητα και ποσότητα, αλλά πολύ πιο καυτερή για τα δικά μου γούστα. Διέφερε από τη δική μας δίαιτα στο ότι δεν περιελάμβανε ψωμί. Στη θέση του κάθε γεύμα  περιελάμβανε μια κούπα ρύζι. Το μενού για όλες τις ημέρες ήταν στη διάθεσή μας. Όταν, με τις ημέρες μάθαμε ποια φαγητά δεν μας άρεσαν, παραγγέλναμε φαγητά της αρεσκείας μας, τα οποία πληρώναμε.

Στις δεκατέσσερις ημέρες της καραντίνας ήρθα σε επαφή με τον έξω κόσμο τέσσερις φορές. Ήταν με τους υπαλλήλους και τους αστυνομικούς που ήρθαν να ελέγξουν αν τηρούμε την καραντίνα. Χτυπούσαν την πόρτα, ανοίγαμε, μας έλεγαν ποιοι είναι και ζητούσαν να δουν τα διαβατήριά μας, τα οποία τα ανοίγαμε στη σελίδα που είναι η φωτογραφία. Αν και όλοι φορούσαν γάντια και μάσκα δεν επιτρεπόταν να έρθουν κοντά μας ή να πάρουν το διαβατήριο στα χέρια τους. Αφού έλεγχαν προσεκτικά τα στοιχεία του διαβατηρίου και βεβαιώνονταν για την ταυτοπροσωπεία μας, αποχωρούσαν αφού μας ζητούσαν συγνώμη για την ενόχληση.

Το δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν άνετο και καθαρό με ιδιαίτερο χώρο τουαλέτας και μπανιέρας. Βρισκόταν στον εικοστό πέμπτο όροφο και είχε υπέροχη θέα της πόλης η οποία είναι χτισμένη στις όχθες ενός φιδωτού πλωτού  ποταμού που πάντα είχε αξιοθέατα που βοηθούσαν να περνούν ευκολότερα οι ατέλειωτες ώρες του πολυήμερου εγκλεισμού. Άλλες εναλλακτικές λύσεις ήταν η τηλεόραση που είχε δυο  κανάλια με ταινίες χωρίς διαφήμιση και τρία με αθλητικά. Οι περισσότερες ώρες  περνούσαν ευχάριστα διαβάζοντας ηλεκτρονικά βιβλία που είχα προνοήσει να έχω μαζί μου. Δεν παραμελούσα την καθημερινή άσκησε, που για την ηλικία μου και την κατάσταση της υγείας μου, ήταν βάδισμα 1,5 περίπου χιλιομέτρων σε διάρκεια μισής ώρας Την πραγματοποιούσα κάνοντας 60 γύρους του δωματίου.

Την 11η ημέρα της καραντίνας ειδοποιηθήκαμε τηλεφωνικά να κατέβουμε στην κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου, προκειμένου να υποβληθούμε σε τεστ κορονοϊού. Εκεί, αφού απαντήσαμε σε ερωτήσεις σχετικά με την υγεία μας, οδηγηθήκαμε ένας ένας χωριστά έξω από το ξενοδοχείο όπου έγινε το τεστ με την εισαγωγή  στα δυο ρουθούνια εναλλάξ, για 2-3 δευτερόλεπτα, δυο βαμβακοφόρων στυλεών. Μετά, μας έδωσαν νέο κλειδί για να μπορέσουμε να μπούμε ξανά στο δωμάτιο μας.

Η γενική εμπειρία της καραντίνας δεν ήταν ιδιαίτερα επώδυνη. Οι δεκατρείς ημέρες μπορώ να πω ότι πέρασαν πολύ εύκολα και όσο συνέχιζα την ανάγνωση. Πολύ δύσκολη, αδικαιολόγητα ίσως, ήταν η τελευταία ημέρα γιατί ένοιωθα πολύ άγχος περιμένοντας να ξημερώσει η μέρα του τερματισμού του υποχρεωτικού εγκλεισμού.

Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί αν αξίζει τον κόπο να υποστεί τον πολυήμερο εγκλεισμό του, προκειμένου να απολαύσει την υπόλοιπη διαμονή του στη Σιγκαπούρη. 

Από την πλευρά τους, οι κυβερνώντες της Σιγκαπούρης θεωρούν ότι τα μέτρα που λαμβάνουν για την αποθάρρυνση των επισκεπτών στην πόλη αποβαίνουν σε όφελος της πόλης και των κατοίκων τους, αφού με αυτά κατόρθωσαν να αντιμετωπίσουν την πανδημία με τον πλέον ανώδυνο τρόπο.

Σύμφωνα με στοιχεία που μου έδωσε η κόρη μου, που είναι Λοιμωξιολόγος, και συμμετέχει ενεργά στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ως Διευθυντής Κλινικής Λοιμώξεων στο Κρατικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Σιγκαπούρης, η Σιγκαπούρη κατόρθωσε να περιορίσει τον αριθμό των θυμάτων σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας σε 29. Ο τελευταίος θάνατος σημειώθηκε στις 28 Νοεμβρίου.  Την ίδια εποχή που οι περισσότερες χώρες στον πλανήτη έχουν χιλιάδες θύματα.

Πέρασαν τρεις βδομάδες μετά την καραντίνα και κυκλοφορούμε ελεύθερα στους δρόμους φορώντας μάσκα παντού και πάντοτε. Όλοι ανεξαιρέτως οι κάτοικοι κυκλοφορούν φορώντας μάσκα, στους περιπάτους, στα καταστήματα στην εργασία τους. Έχω δει εργάτες να εργάζονται μόνοι τους σε σκαλωσιές φορώντας κανονικά τη μάσκα τους.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω δυο λέξεις για τον  κώδικα QR που με έχει εντυπωσιάσει. Σε πολλά σημεία: στα ταξί, στα καταστήματα κάθε είδους, σε πλατείες, υπάρχουν αυτοκόλλητα εικονίδια. Περνώντας από το σημείο με το κινητό σου τα καταγράφεις στην μνήμη του κινητού σου. Σε περίπτωση που ο κάτοχος του κινητού νοσήσει από κορονοϊό, οι αρχές μπορούν εύκολα να ιχνηλατήσουν τα τυχόν κρούσματα της νόσου. Η εφαρμογή αυτού του κώδικα συνέβαλε αποτελεσματικά στην επιτυχή αντιμετώπιση της πανδημίας.

 Άλλη μια καινοτομία ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο μια μικρή υπανάπτυκτη χώρα χωρίς πλουτοπαραγωγικές πηγές, χρησιμοποιώντας υποδειγματικά τη νέα τεχνολογία, κατόρθωσε μέσα σε τριάντα χρόνια να αναδειχθεί μέσα στις πλέον αναπτυγμένες προνομιούχες χώρες του κόσμου, βελτιώνοντας θεαματικά τη ζωή των πολιτών της.  

  • Ο Βασίλης Τσακρακλίδης είναι Παθολογοανατόμος. Υπήρξε επι πολλά χρόνια Στρατιωτικός Ιατρός.
spot_img

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα