‘’Δέσμια η δημοκρατία;’’

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Του Χρίστου Γιανναρά

Ο ​​διεθνής ορίζοντας ανησυχητικά θολός, οι παράγοντες των εξελίξεων αστάθμητοι. Η συνοχή (άρα η ύπαρξη) της Ε.Ε. διακυβεύεται από μέρα σε μέρα, ο διεθνοποιημένος ολοκληρωτισμός των «Αγορών» και οι φιλοδοξίες «ενιαίας παγκόσμιας διακυβέρνησης» πυροδοτούν την έκρηξη εθνικιστικών ακροτήτων σε προηγμένες κυρίως κοινωνίες. Ο προεκλογικός αγώνας στις ΗΠΑ ξεγύμνωσε τον αμοραλισμό και την παρακμιακή ευτέλεια του παιχνιδιού της εξουσίας στο πολιτισμικό μας «παράδειγμα». Και την ίδια ώρα οι «καθ’ έξιν» ταραξίες της Ιστορίας, ο γερμανικός και ο τουρκικός ηγεμονισμός, σηκώνουν και πάλι κεφάλι.

Μέσα σε αυτό το διεθνές σκηνικό, το ελλαδικό κράτος κυριολεκτικά παραπαίει. Δεν είναι συναισθηματισμός να θυμόμαστε ότι για να υπάρξει και να διασώζεται ώς σήμερα αυτό το κράτος θυσίασαν τη μία και μοναδική ζωή τους κάποιες εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων, σε πεδία μαχών ή σφαγιασμένοι από τους κατά καιρούς Αττίλες που γεννάει αδυσώπητη η Ιστορία. Μοιάζει με τροχό η Ελλάδα, που χάνει τη μια μετά την άλλη τις ακτίνες ή τα αδράχτια του και αναδιπλώνεται στο κεντρικό σημείο, στο τιγκίλι της ρόδας – όπως έγραψε κάποτε ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.

Και ο Ελύτης συμπλήρωνε: «Η συρρίκνωση του ελληνισμού μετά την επικράτηση των εθνικισμών –δεν το συνειδητοποιήσαμε ποτέ όσο έπρεπε– μας αποστέρησε από τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα με την ανοιχτοσύνη εκείνη και την ισχύ που διέθετε το ίδιο μας το γλωσσικό όργανο σε μια μεγάλη έκταση του πολιτισμένου τότε κόσμου. Απ’ αυτή την άποψη, όσο περίεργο και αν φαίνεται, ο πριν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους υπήκοος του μικροσκοπικού τούτου κράτους ανάσαινε τον αέρα μιας περίπου αυτοκρατορίας. Οι δυνατότητές του να κινηθεί χωρίς διαβατήριο γλώσσας καλύπτανε μεγάλα μέρη της Ιταλίας και της Αυστρίας, ολόκληρη την Αίγυπτο, την νότια Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία του Καυκάσου και, φυσικά, την Κωνσταντινούπολη με την ενδοχώρα της, ώς κάτω, κατά μήκος του Αιγαίου, τη λεγόμενη στις μέρες μας νοτιοδυτική Τουρκία».

Μέσα σε ελάχιστο διάστημα (πενήντα χρόνια είναι λιγότερο κι από στιγμή μέσα σε τριάντα πέντε αιώνες ιστορίας) ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε εξοντωτικά. Επαψε να πατάει και στις δύο όχθες του Αιγαίου – πανάρχαιο δεδομένο ορισμού και ταυτότητας της παρουσίας του στην Ιστορία. Ξεριζώθηκε από τη Θράκη, την Ανατολική Ρωμυλία, την Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο, την Τένεδο, διώχτηκε από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τη Ρωσία, την Αίγυπτο, του αφαίρεσαν ληστρικά τη Βόρεια Ηπειρο, τη Βόρεια Κύπρο.

Αποδείχτηκε πανεύκολο στον όποιο ιταμό επίβουλο να αρπάζει και να σφετερίζεται εδάφη πανάρχαιων κοιτίδων του Ελληνισμού μακελεύοντας τους αυτόχθονες – όταν η ισχυρή Δύση με ποικίλα προσχήματα συναινούσε, το εξαρτημένο (πάντοτε και μονότροπα) από αυτήν ελλαδικό κρατίδιο συμμορφωνόταν πειθήνια. Μοιάζει να μην καταλάβαμε ποτέ οι Νεοέλληνες ότι την «προστάτιδά» μας Δύση την ενδιαφέρει να διαχειρίζεται ένα «ελληνικό» προτεκτοράτο, που θα της έφτανε να τελειώνει στη Μελούνα, αφού θα περιλάμβανε τα αρχαία τοπωνύμια (Αθήνα, Σπάρτη, Μυκήνες, Θήβα, Ολυμπία) των οποίων το πολιτισμικό αντίκρισμα θέλει να μονοπωλεί. Η Τουρκία είναι πολύτιμη για τη Δύση, όχι σαν φραγμός στη ρωσική επέκταση και επιρροή, αλλά σαν εγγύηση οριστικής ταφόπλακας του πιο μισητού ιστορικού της Δύσης αντιπάλου: της ελληνορωμαϊκής «οικουμένης» – του «Βυζαντίου», όπως δυσφημιστικά επέβαλαν οι Δυτικοί να αποκαλούμε την αυτοκρατορία της Nova Roma.

Αυτό που εμείς δεν καταλάβαμε ποτέ, το ξέρουν καλά οι γείτονες του μεταπρατικού μας κρατιδίου: ότι είναι πανεύκολος ο παραπέρα ακρωτηριασμός του Ελληνισμού όσο η ελλαδική κοινωνία μετράει την «πρόοδο» και τον «εκσυγχρονισμό» με τη μεζούρα του εκδυτικισμού της.

Γι’ αυτό και οι αξιώσεις πληθύνονται και μεγεθύνονται: Οι Τούρκοι εποφθαλμιούν δεκαοχτώ (18) νησιά του Αιγαίου και όση Θράκη μάς έχει απομείνει. Οι Αλβανοί απαιτούν να φτάσουν ώς την Πρέβεζα. Οι Σκοπιανοί ορέγονται τη Θεσσαλονίκη.

Μέσα σε ένα τέτοιο διεθνές σκηνικό, ποια θα ήταν η ενστικτώδης αντίδραση οποιουδήποτε οργανωμένου σε κράτος λαού, που θέλει να συνεχίσει να υπάρχει μέσα στην Ιστορία; Θα έβαζε στην άκρη, εντελώς στο κοινωνικό περιθώριο, τους καριερίστες της εξουσίας. Που δοκιμάστηκαν επανειλημμένα και αποδείχτηκαν κατ’ εξακολούθησιν ανίκανοι ή αηδιαστικά φαύλοι – άνθρωποι άρρωστοι, ψυχοπαθολογικά εξουσιολάγνοι. Κατάστρεψαν τις ζωές μας, βύθισαν μια ολόκληρη κοινωνία σε εξαθλίωση και πανικό, σε εφιάλτη εξωφρενικού υπερδανεισμού που θα κρατάει σε υποτέλεια και τα τρισέγγονά μας, με χαμένη την εθνική ανεξαρτησία και ατιμασμένο, της ντροπής, το όνομα των Ελλήνων.

Είναι δυνατό, ύστερα από εφτά χρόνια τέτοιας συμφοράς, να υπάρχουν ακόμα στο προσκήνιο οι φυσικοί αυτουργοί του βασανισμού μας, οργανωμένοι στα ίδια δυσώνυμα για τον λαό μας κόμματα; Να μας κουνάει το δάχτυλο η κυρία Φώφη, διάδοχος του πρωτουργού της ολεθριότητας «Γιωργάκη», να μαίνεται για εκλογές και πάλι ο κ. Μητσοτάκης, ένα μόλις χρόνο μετά τον εφιάλτη της εξουσιολαγνείας Σαμαρά, να αφιερώνουν τα κανάλια και οι εφημερίδες, ακόμα σήμερα, σχόλια και αναλύσεις στον χαμαιλεοντισμό του κ. Τσίπρα, που παραμένει μεν κομμουνιστής με τη γροθιά υψωμένη, αλλά διεκπεραιώνει ταυτόχρονα την πιο απάνθρωπη πολιτική ασυδοσίας των «Αγορών» που γνώρισε ποτέ η υφήλιος – δεν είχε καν το φιλότιμο να παραδώσει στους σεσημασμένους τη βρωμοδουλειά.

Οι γύπες έχουν αρχίσει το κλωθογύρισμα πάνω από το κορμί της Ελλάδας που αναδίνει πτωμαΐνη, παίζουμε μάλλον το τελευταίο χαρτί της ιστορικής μας επιβίωσης. Αραγε το Σύνταγμα, που καθορίζει και προστατεύει το «δημοκρατικό» μας πολίτευμα, προϋποθέτει τη δημοκρατία μόνο αυτονοήτως δέσμια των κομμάτων και του πελατειακού κράτους που τα κόμματα (όλα) πρωτευόντως υπηρετούν; Δημοκρατική έξοδος από αυτόν τον εφιάλτη και κοπρώνα είναι δυνατό να μην υπάρχει;

Το ένστικτο αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας των πολιτών προστάζει να χάσουν οι φυσικοί αυτουργοί του εφτάχρονου ολέθρου τα πολιτικά τους, τουλάχιστον, δικαιώματα, να τους τα αφαιρέσει η ψήφος του λαού. Οταν όμως η ψήφος είναι εξ ανάγκης πουλημένη, γιατί μόνο έτσι εξαγοράζει ο πολίτης το ψωμί του και το ψωμί των παιδιών του, τότε τι γίνεται;

 

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. ”Δημοκρατικη εξοδος απο αυτον τον εφιαλτη και κοπρωνα ειναι δυνατον να μη υπαρχει;;;”, διερωταται ο αγαπητος καθηγητης κ. Χρηστος Γιανναρας , γνωστος απο τις Κυριακατικες επιφυλλιδες του στην εφημεριδα Καθημερινη , στις περισσοτερες των οποιων ασχολειται στα χρονια της κρισεως με τα πολιτικα πραγματα της Πατριδος μας, καταγραφοντας απλως καταστασεις-χωρις προτασεις και λυσεις εφικτες,οπως οι περισσοτεροι ανησυχουντες – και απαξιωνοντας ολους τους εν ενεργεια και Βουλη πολιτικους -τελευταιως και τον κ. Τσιπρα , τον οποιον -παρα το νεαρον της ηλικιας του, της ελλιπους προπαιδειας , των ενδυματολογικων προτιμησεων του(πρωτοφανων για πρωθυπουργο της Ευρωπαικης Ενωσεως)και κυριως της αποφυγης ορκισεως του με τον θρησκευτικο ,κατα το Συνταγμα, ορκον ,μας τον παρουσιαζε, μεχρι προσφατα, ως τον ”παρακλητο” του Εθνους και του κρατους .Και ο ιδιος ,ως δημοκρατης, αλλα και ολοι οι πραγματικοι και οι αυτοπροσδιοριζομενοι ως δημοκρατες την οποια λυση πρεπει να την αναζητησουν στο Συνταγμα, τον υπερτατο νομο καθε Δημοκρατικης Πολιτειας. Σαυτο ,λοιπον, το Συνταγμα μας, προσδιοριζονται επακριβως οι τροποι διαφυγης απο οποιαδηποτε κριση. Ο κ. καθηγητης,ομως, και οσοι αλλοι ομοφρονες του ,δεν λαμβανουν υπ’οψιν τους δυο πραγματικοτητες . ΠΡΩΤΗ. Η λυση αναγκαστικως θα προκυψει μονο απο την Βουλη και τους εν ενεργεια πολιτικους,- τους οποιους ομως ο κ. καθηγητης και πολλοι αλλοιοι, τους θεωρουν ολιγιστους, εξουσιολαγνους και κομματοφυλακας ,αφου δεν μπορει -χωρις σοβαρο εθνικο γεγονος- να πρυτανευσει ο υπερτατος νομος της σωτηριας του Εθνους. Μεταπολιτευσεις -οπως τον Ιουλιο του 1974- δεν επαναλαμβανονται ,ευτυχως και γιαυτο ευκαιρια για εθνικη αναταση δεν θα δοθει ”και να χτυπιεμαστε”νυχθημερον. ΔΕΥΤΕΡΗ(πραγματικοτητα). Ο βαθια διχασμενος εδω και (37) ολοκληρα χρονια -και ιδιαιτερα τα τελευταια (7)- λαος δεν θα δεχθει οποιαδηποτε λυση και αν δωσουν οι απαξιωμενοι και καθημερινως υβριζομενοι σημερινοι πολιτικοι. Χωρις ομως, τον λαο και κυριως την νεολαια δεν γινεται νεο ξεκινημα, με τις περιστασεις , που περνα η συνολη Πατριδα μας. Σαυτον τον πολυ λαο στηριχθηκαν και ο αειμνηστος Καραμανλης ,για να θεμελιωσει την Δημοκρατια με νεο Συνταγμα και το δημοψηφισμα για την μορφη του Πολιτευματος μεσα σε τεσσερες (4) μονο μηνες, σαυτον τον λαο στηριχθηκε και η βιαστικη ΑΛΛΑΓΗ του μακαριτη του Ανδρεα, που εφερε τον λαο στην εξουσια και διελυσε προγραμματισμενα την εξουσια του κρατους, που αντι να γινεται Ευρωπαικο στην νοοτροπια, εγινε ιδιο με την Τρικουπειο και Δηληγιανικη περιοδο της τελευταιας 25ετιας του 19ου αιωνος, με την ιδια καταληξη την πτωχευση. Τωρα αγωνιζομαστε για επιστροφη στην εποχη του μεσοπολεμου (1922-1936), γινομαστε αντιευρωπαιστες για καθαρα κομματικους λογους με χιλιαδες επιστημμονες και συγγενεις σαυτην την Ευρωπη και κυριως αντιγερμανοι , γιατι δεν θελουμε να καθησουμε σε τραπεζι συζητησεων και να πεισουμε,η, να πεισθουμε ολοι οι Ελληνες οτι αν θελουμ να παραμεινουμε στην Ευρωπη θα εφευρουμε αλλα επιχειρηματα και θα προβαλλουμε αλλα προτερηματα μας και κυριως για εμπρακτη διαθεση εργασιοθεραπειας μας, με αυτοπεριοσμο της ευμαρειας και των παρανομιων απο παντου, με συνεπεια και συνεχεια για μια 10ετια τουλαχιστον, αντι να το παιζουμε δυσκολοι με την ξεπερασμενη οιηση ,-λογω της απο το 1991 καταρρευσεως του Κομουνισμου – οτι ειμαστε αριστεροι, ειδος εν ανεπαρκεια απο 25ετιας, σε ολο τον κοσμο ,χωρις να εχουμες ιδιαιτερες σχεσεις με τις παλαι ποτε κομμουνιστικες χωρες, Κινα και Ρωσια. Τελος κ . καθηγητα μας, οταν οι σημερινοι πολιτικοι ηγετες αρκουνται να συγκεντρωνουν λαο σε αιθουσες κινηματογραφων ,μη περιμενετε λυση ,οπως ”ονειρευεστε ”. Αντιθετως καλον θα ηταν οι γραφιδες, τα ΜΜΕ και ο Τυπος να επελεγαν και να προβαλαν τους καλυτερους απο τους υπαρχοντες πολιτικους , τους οποιους και να ανεχονταν και να βοηθουσαν παντοιοτροπως, λογω των προαναφερθεισων δυο δυσμενων πραγματικοτητων, μεχρι να γεννηθουν νεες δυναμεις πολιτικων, που να δωσουν νεα δυναμη στο Εθνος, οπως ελεγε και το εμβατηριο της 10ετιας του 1950 και που επαληθευτηκε ,γιατι εκανε την πατριδα της γκαζολαμπας και των χωματοδρομων σε κρατος- μελος της Ευρωπης. Ως τοτε να ευχομαστε ”αλλο κακο να μη μας βρη”.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα