Μαρί‑Πιερ Λανελονγκ
Διευθύντρια σύνταξης, M Le magazine du Monde
Ξεκινά ξανά: Η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης ανοίγει τις πύλες της στις 10 Σεπτεμβρίου. Όλα τα βλέμματα, φυσικά, θα είναι στραμμένα στην Κλόε Μαλ, 39 ετών, που «αντικαθιστά» την Άννα Γουίντουρ στο τιμόνι του American Vogue. Στη Γαλλία, το επώνυμό της είναι πολύ γνωστό: είναι κόρη του σκηνοθέτη Λουί Μαλ και της θρυλικής ηθοποιού Κάντις Μέρτζενγκ. Λέγεται μάλιστα πως περνά τις διακοπές της στον Λοτ, μια γοητευτική αγροτική περιοχή στη νοτιοδυτική Γαλλία – μια περιοχή σπάνια επισκεπτόμενη από Αμερικανούς. Όσον αφορά το νέο της ρόλο, τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία: ο τίτλος της, «επικεφαλής του συντακτικού περιεχομένου», δεν έχει το ίδιο κύρος με τον πιο επιβλητικό της Άννα Γουίντουρ, «διευθύντρια σύνταξης». Η Γουίντουρ δεν έχει σε καμία περίπτωση αποσυρθεί: παραμένει υπεύθυνη για όλες τις εκδόσεις του Vogue παγκοσμίως, όπως και για άλλους τίτλους του Condé Nast διεθνώς. Τι επιρροή θα διατηρήσει στην κατεύθυνση του Vogue, ενός περιοδικού του οποίου η αίγλη και η επιρροή έχουν φθίνει, αλλά που εξακολουθεί να παραμένει φάρος στη βιομηχανία;
Πράγματι, η Γουίντουρ, αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατική, που δεν δίστασε να στηρίξει τους Ομπάμα, τη Χίλαρι Κλίντον, την Καμάλα Χάρις και ακόμη τους Μπάιντεν (η Τζιλ εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού τρεις φορές), έχει παραμείνει σιωπηλή από την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας, δεν χάρισε εξώφυλλο στη Πρώτη Κυρία Μελάνια Τραμπ και δεν έκρυψε την εχθρότητά της προς τη Ρεπουμπλικανική διακυβέρνηση. Αλλά η στάση της το 2025 είναι σαφώς πιο επιφυλακτική. Ούτε ανοικτή αμφισβήτηση ούτε σαφής στήριξη – απλώς ραδιοφωνική σιωπή. Αυτό αντιπροσωπεύει τη βιομηχανία της μόδας, η οποία φαίνεται πως έχει βάλει στο ντουλάπι τις ακτιβιστικές της στάσεις. Με την αποφασιστική νίκη του Τραμπ και την ιδεολογική αντεπανάσταση που ηγείται, η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει. Ο πρόεδρος έχει καταδικάσει τον «υπερευαισθητισμό» (wokeness), τη θετικότητα σώματος και την ένταξη, προωθώντας αντίθετα μια υπέρμετρα παραδοσιακή εικόνα ψηλών, λευκών, ξανθών, λεπτών γυναικών δίπλα σε μυώδεις, άψογα ντυμένους άνδρες. Όλα αυτά έχουν αλλοιώσει σοβαρά τις στρατηγικές επικοινωνίας των οίκων μόδας, οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι του Τραμπ είναι και πελάτες τους. Ο Βαλεντίν Πέρεζ και η Σοφί Αμπριά, δύο τακτικές συνεργάτιδες του M Le magazine du Monde, ερεύνησαν αυτή τη ριζική αναδίπλωση. Οι Επικεφαλής Διαφορετικότητας (Chief Diversity Officers) έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τους οργανωτικούς πίνακες. Εκστρατείες υποστήριξης αιτιών όπως το Black Lives Matter ή ο LGBTQ+ δεν είναι πια επίκαιρες. Και το γούνα – αληθινή ή ψεύτικη – επανέρχεται. Πράγμα που σίγουρα θα ευχαριστήσει τη Γουίντουρ, η οποία μέχρι πρόσφατα φορούσε με περηφάνια τα παλτά της από βιζόν.
Αυτή τη σεζόν, ωστόσο, δεν είναι η Νέα Υόρκη που θα απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα, αλλά μάλλον το Παρίσι και το Μιλάνο, οι σημαντικότερες πρωτεύουσες της βιομηχανίας. Σε αυτές τις πόλεις, που φιλοξενούν τους μεγαλύτερους οίκους, παίχτηκε την άνοιξη ένα άνευ προηγουμένου παιχνίδι μουσικών καρεκλών ανάμεσα στους σχεδιαστές. Η Chanel, ο Dior, η Bottega Veneta, η Versace, η Gucci και αρκετοί άλλοι ετοιμάζονται να υποδεχθούν μερικά από τα πιο εξέχοντα ονόματα της γενιάς τους για να αναλάβουν τα δημιουργικά τους στούντιο: Ματιέ Μπλαζί, Τζόναθαν Άντερσον, Ντέμνα… Εδώ, σκιαγραφούμε το προφίλ καθενός από αυτούς τους καλλιτεχνικούς διευθυντές ώστε να κατανοήσετε καλύτερα τα στιλ τους και τα διακυβεύματα. Διαφέρουν σε πολλά, αλλά έχουν τουλάχιστον ένα κοινό: πρέπει να ξεδιπλώσουν το όραμα και τη δημιουργικότητά τους ώστε να προκαλέσουν ενθουσιασμό στους παρατηρητές και επιθυμία στους πελάτες. Πρέπει να πουλήσουν παπούτσια, τσάντες και κάθε είδους αξεσουάρ με το λογότυπο του οίκου. Με άλλα λόγια, να επανεκκινήσουν τη μηχανή του λουξ, η οποία έχει τελματώσει. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, δεν είναι η στιγμή για κανενός είδους ακτιβιστικό – και άρα διχαστικό – λόγο. Κι αυτό εξηγεί, επίσης, τη συγκυρία.
