Τα “Γράμματα σε μία γυναίκα” είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Ηλία Φραγκάκη, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε να γράφει σε πολύ νεαρή ηλικία.

Ένα βιβλίο 125 σελίδων με εβδομήντα ένα ποιήματα – επιστολές.

Όπως γράφει στο επίμετρο ο Κωνσταντίνος Μπούρας, πρόκειται για «Ποίηση λατρευτική, δοξαστική, λυρική, µε έντονο το στοιχείο της τελετουργίας και του µυστικισµού. Ποίηση γυαλιστερή όπως ένα πετράδι που το λείανε η θάλασσα. Ποίηση δραµατική όπως το θέατρο που κυλάει στα κύτταρά µας. Ποίηση διονυσιακή σαν την βακχεία που ταράζει τα νερά της Μεσογείου. Ποίηση απολλώνεια σαν τον δυτικό ορθολογισµό και την αναγεννησιακή νοησιαρχία.

Ποίηση καλλολογική όπως το ροµαντικό κίνηµα του νεοκλασσικισµού. Ποίηση ορµητική σαν να ανήκει στη «Θύελλα κι Ορµή» (“Sturm und Drang”). Γερµανικός εξπρεσσιονισµός ανιχνεύεται εδώ, αντάµα µε την λαϊκή, την παραδοσιακή θυµοσοφία. Ελληνοκεντρικός µυθολογισµός και ιµπρεσσιονιστική µυθοπλασία. Το παράλογο απουσιάζει παντελώς κι ο µοντερνισµός, η µετανεωτερικότητα κι άλλοι υπερβολικοί -ισµοί λανθάνουν.

…Κάτω από το προφανές επίπεδο, υποφώσκουν τα παγκόσµια ρεύµατα και θέλει µεγάλη γενναιότητα για να καταβυθιστείς στα γαλαζωπά σκοτάδια, εκεί που κολυµπάνε όλα τα τέρατα της συλλογικής πανανθρώπινης ψυχής. Ο Φραγκάκης παραπέµπει στον Γκαίτε, αν και δεν τον κατονοµάζει, επηρεάζεται από τον Ρίτσο, βιώνει την ίδια πληθωρική ανάγκη της εξωστρέφειας µε εκείνον, τον συναγωνίζεται σε υπαρξιακή αγωνία… Όλ᾽ αυτά είναι καλά και θεµιτά. Απολύτως νόµιµα όταν έχεις κάτι να πεις. Κι ο Ηλίας Κ. Φραγκάκης έχει!!!»

Ἀπροσδιοριστία II

Ἀγαπάω τήν Σιωπή

ὅπως ἀγαπάω τό Σκοτάδι

ὅπως ἀγαπάω τόν καφέ καί τά τσιγάρα

μία γάτα πού λιάζεται

ἤ τά κορίτσια πού δέν πόθησα

εἶναι τό μπλούζ τῆς ὀργῆς ἡ Σιωπή

μέ σφιγμένα δόντια καί χείλια

μέ σφιγμένες γροθιές

σέ μία διαδήλωση βουβή κι ἀπελπισμένη

μέ τά μάτια ὀργίλα καί ὑγρά

μ᾽ ἕνα γιατί ζωγραφισμένο

στήν ψυχή καί στήν στρατιωτική μου τσάντα

Ἡ Σιωπή μέ ἐπιλέγει

ὅταν θέλει νά ἐκφραστεῖ

Ο Nicanor Sanada e Ibarra γράφει στο οπισθόφυλλο: “Την ώρα που τα «Γράμματα σε μία Γυναίκα» έγιναν βιβλίο, οι παραλήπτριες έγιναν Γυναίκα. Τα πρόσωπα συγχωνεύτηκαν όλα σε μία, απρόσωπη, γυναικεία μορφή. Εμείς, οι αναγνώστες, άντρες ή γυναίκες, καλούμαστε να ταυτιστούμε μαζί της.
Συμβαίνει όμως κάτι μαγικό διαβάζοντας τα «Γράμματα»: χωρίς να το καταλάβει, ο αναγνώστης, που ξεκινάει την ανάγνωση ως παραλήπτης, αρχίζει σιγά-σιγά να ταυτίζεται με τον αποστολέα. Όλα συγχέονται, όλοι περνούν από τον έναν ρόλο στον άλλον με μεγάλη άνεση, διότι οι διαχωριστικές γραμμές κινούνται διαρκώς, από στίχο σε στίχο κι εμείς βρισκόμαστε πότε από δω και πότε από κει. Είμαστε μιά η γυναίκα και μιά ο ποιητής.
Αλλά το πιο συναρπαστικό συναίσθημα έρχεται, καθώς προχωρά η ανάγνωση, τη στιγμή που συνειδητοποιούμε πως θέλουμε να παίζουμε και τους δύο ρόλους, όχι εναλλάξ, αλλά ταυτοχρόνως.
Ο Ηλίας Φραγκάκης γνωρίζει καλά το θέατρο και τους μηχανισμούς του. Σκηνοθετεί ακόμα και τους αναγνώστες του, τους μοιράζει ρόλους. Μα ξέρει επίσης, πως οι αναγνώστες δεν είναι ηθοποιοί, δεν πειθαρχούν στις οδηγίες του σκηνοθέτη, δεν ερμηνεύουν τους προκαθορισμένους ρόλους. Οι αναγνώστες νοιώθουν, ταυτίζονται με συναισθήματα και συν-κινούνται. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να πετύχει.
Έτσι, το έργο, που ξεκίνησε με τη συγχώνευση των παραληπτριών στην απρόσωπη Γυναίκα-Ιδέα, καταλήγει στην διαπλοκή, στην συνενοχή των αναγνωστών με τον ποιητή.
Κι αυτό είναι ευτύχημα. Και για τον μεν και για τους δε.
Όσο για τις πραγματικές παραλήπτριες των «Γραμμάτων», δεν έχουν τελικά καμία σημασία. Εκτός, ίσως, από την τελευταία. Την Ποίηση”.

Reckless

Στήν ἄκρη τοῦ χειλιοῦ σου

ἀνεπίδοτα σ᾽ ἀγαπῶ

Στήν γραμμή τῶν δακρυϊκῶν σου

Τά χνάρια ἀπ᾽ ὅλα τά δάκρυα

πού σκούπισα μέ τά φιλιά μου

Στίς ἄκρες τῶν δακτύλων σου

ἀκούμπησα τίς πιό ἀκριβές μου μελωδίες

Στῆς ράχης σου τό πέλαγο

χάραξα τούς ναυτικούς μου χάρτες

Στίς μυστηριακές ἡδονικές σπηλιές σου

ἔκρυψα θησαυρούς

καί τό ἱπποτικό μου ξίφος

Τά ἀδιάσειστα στήθη σου

Βράχια, πού πάνω τους τό μπάρκο μου διελύθη.

Στέκουν ἐκεῖ περήφανα στητά

Ἀδυσώπητα

Τεκμήριο τῆς συντριβῆς μου

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΛΙΑΣ ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ

Ο Ηλίας Φραγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε κοινωνιολογία, πολιτική επιστήμη, μουσική και σκηνοθεσία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έχει σκηνοθετήσει κυρίως θέατρο, αλλά και ντοκυμαντέρ, ταινίες μικρού μήκους και μια σειρά για την τηλεόραση, για τη οποία συνυπέγραψε και το σενάριο.

Ίδρυσε την εταιρία θεάτρου «Σχολείον της Νυκτός» και το θέατρο «Χώρος» στην Κυψέλη, των οποίων και ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής.

Καλλιτεχνικός διευθυντής του Δη.Πε.Θε. Ρόδου και του Δημοτικού Θεάτρου Κερατσινίου.
Πήρε μέρος σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου και θεάτρου, όπου η εργασία του διακρίθηκε και βραβεύθηκε.
Έχει γράψει μουσική και στίχους για το θέατρο και τραγούδια.
Γράφει σενάρια, θεατρικά, ποίηση, λογοτεχνία και στίχους.
Μεταφράζει αρχαίο δράμα, θεατρικά έργα του κλασσικού γαλλικού, ελισαβιετιανού και σύγχρονου αγγλοσαξονικού ρεπερτορίου, βουλγαρική, ισπανική και λατινοαμερικάνικη ποίηση, καθώς και κείμενα πάνω στη θεωρία του πολιτισμού.
Δίδαξε υποκριτική, σενάριο, σκηνοθεσία και αισθητική της εικόνας.
Συνεργάζεται ως ειδικός επιστήμονας με τον ΕΟΠΠΕΠ στις πτυχιακές εξετάσεις πιστοποίησης σκηνοθετών, εικονοληπτών και μοντέρ.
Έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλον τον κόσμο, αναζητώντας και μελετώντας τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Είναι υπό έκδοση το πρώτο του μυθιστόρημα. Επίσης, ολοκληρώνει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή και εργάζεται πάνω στο δεύτερο μυθιστόρημά του.

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Τα «Γράμματα σε μια γυναίκα» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Θράκα (www.thraca.gr, [email protected]) και η κεντρική διάθεση γίνεται από τα βιβλιοπωλεία: