Γιώργος Η. Χατζηθεοφάνους: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Ο Γιώργος Η. Χατζηθεοφάνους γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1962. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1984 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια στη μεθόριο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, Διοικητής Μονάδος στον Έβρο, Διοικητής της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου και Διευθυντής της Έδρας Διακλαδικών Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, ενώ απέκτησε νατοϊκή εμπειρία στο ΝRDC-GR. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αλεξιπτωτιστών, της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής Άμυνας. Είναι επίσης απόφοιτος της ΝΟΕ/ΑΠΘ, κάτοχος της πιστοποίησης PMP/PMI των ΗΠΑ, Οργάνωσης-Διοίκησης Μονάδων Υγείας του ΕΚΠΑ και Εκπαιδευτή Ενηλίκων. Είναι εκπαιδευτής στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης σε τμήματα διευθυντών-τμηματαρχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα στον στρατηγικό σχεδιασμό, στο project management και στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, διά ζώσης και εξ αποστάσεως, και εξωτερικός διαλέκτης στην υψηλή στρατηγική στη Σχολή Διοίκησης-Επιτελών του Στρατού. Είναι αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΠΘ. Παντρεμένος με δύο παιδιά, μια κόρη οδοντίατρο κι έναν γιο στρατιωτικό ιατρό.

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το βιβλίο Εθνική στρατηγική;

Αφορμή της συγγραφής του βιβλίου αυτού ήταν η διαπίστωση της αναποτελεσματικότητας του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου διαχείρισης των εθνικών θεμάτων, κάτι που έγινε εμφανές και στην πρόσφατη Συμφωνία των Πρεσπών, σε μια εποχή που το παγκόσμιο περιβάλλον χαρακτηρίζεται από μια επικίνδυνη για την ειρήνη αστάθεια. Πριν από περίπου έναν χρόνο, ο Γκορμπατσόφ δήλωνε πως ο κόσμος μοιάζει σαν να ετοιμάζεται για πόλεμο. Η αστάθεια αυτή σίγουρα δημιουργεί ζητήματα ασφάλειας στα διαχρονικά εύφλεκτα, λόγω εθνικισμού, Βαλκάνια, στα οποία τελευταία έχουν κάνει την εμφάνισή τους και φαινόμενα θρησκευτικού φονταμενταλισμού με παρέμβαση της Τουρκίας. Και, βέβαια, θα πρέπει να επισημάνουμε πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια κουβέντα αλλαγής συνόρων μεταξύ Σερβίας-Κοσόβου, με κίνδυνο να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα, έχοντας δίπλα μας μια αναθεωρητική Τουρκία με τις γνωστές, αναβαθμισμένες σταδιακά θα έλεγα, διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως αυτά προκύπτουν από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες. Αξίζει να σημειωθεί πως η πρώτη έκδοση, τέσσερις μήνες μετά την πρώτη κυκλοφορία, βρέθηκε στη στήλη των ευπωλήτων στοΒήμα της Κυριακής και έπειτα από έναν χρόνο κυκλοφόρησε η δεύτερη, εμφανώς αναθεωρημένη, με βάση τη μεγάλη κουβέντα που το βιβλίο αυτό τροφοδότησε στις μέχρι σήμερα παρουσιάσεις, από την Αθήνα μέχρι την Κομοτηνή, μεταξύ πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών, δημοσιογράφων και απλών πολιτών, αλλά και των μηνυμάτων που έλαβα από πολλούς αναγνώστες.

Τι σημαίνει εθνική στρατηγική στην πολιτική;

Η εθνική στρατηγική αφορά τον στρατηγικό σχεδιασμό στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, δηλαδή τον προσδιορισμό του σημείου όπου βρισκόμαστε, του σημείου όπου θέλουμε να πάμε, του σημείου που αποτελεί το όραμά μας για τη χώρα σε βάθος 3-5 χρόνων και την εκπόνηση ενός οδικού χάρτη για να πάμε από το ένα σημείο στο άλλο. Με λίγα λόγια, η διαμόρφωση και εφαρμογή πολιτικών για την αποτελεσματική διαχείριση των εθνικών θεμάτων.

Υπάρχει εθνική στρατηγική στην επίσημη πολιτική της χώρας;

Όχι, δεν υπάρχει και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν και επίσημα θεσμικά κείμενα με προσδιορισμένα τα εθνικά συμφέροντα και ένα σχέδιο για την προώθησή τους στο διεθνές περιβάλλον.

Γιατί πολλά προβλήματα μένουν άλυτα και τα αφήνουμε για «αύριο»;

Νομίζω πως αυτό είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Είναι η ανικανότητα των εκάστοτε διαχειριστών σε πολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης, η οποία οφείλεται κυρίως στην άγνοια περί των εργαλείων του σύγχρονου μάνατζμεντ. Στις σύγχρονες δυτικές χώρες, εδώ και πολλά χρόνια έχει υιοθετηθεί η νέα δημόσια διοίκηση (New Public Management). Στην Ελλάδα υπάρχει ο ν.3230/2004 και μια σειρά καλογραμμένων σχετικών ρυθμιστικών εγκυκλίων γύρω από τη στρατηγική διοίκηση κι ακόμη σήμερα βρισκόμαστε σε πιλοτικό στάδιο σε ό,τι αφορά στην εφαρμογή τους. Το σύγχρονο διεθνές περιβάλλον είναι εξαιρετικά σύνθετο και πολύπλοκο, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας οι εκάστοτε κυβερνώντες καλούνται να λύσουν δύσκολα προβλήματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από αυξημένες απαιτήσεις σε περιβάλλον περιορισμένων πόρων. Αντιλαμβάνεται ο καθένας πως δεν μπορεί μια χώρα σε αυτές τις συνθήκες να πορευτεί στη βάση της διαίσθησης ή ακόμη της σοφίας των εκάστοτε κυβερνώντων, ειδικά σήμερα που αντί ηγετών εκλέγονται κατά βάση δημαγωγοί, λαϊκιστές και τσαρλατάνοι, ικανοί στην αναρρίχηση αλλά όχι στη διοίκηση.

Γράφετε: «Η εξωτερική πολιτική χρειάζεται μακροχρόνιο σχεδιασμό, συνέχεια και συνέπεια». Γιατί η συνέχεια και η συνέπεια πάνε μαζί;

Στο ζήτημα της συνέχειας στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων υπάρχει μια στρεβλή αντίληψη. Συνέχεια σημαίνει ότι έχεις πάντα μια επικαιροποιημένη εθνική στρατηγική μέσα από ένα κατάλληλο-αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο κι όχι, όπως λανθασμένα κάποιοι αντιλαμβάνονται, τις ίδιες διαχρονικά στρατηγικές επιλογές-πολιτικές, οι οποίες άλλωστε, πέρα των άλλων, είναι συνάρτηση των προτεραιοτήτων και επιλογών κάθε κυβέρνησης, γιατί απλά έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Η συνέπεια αφορά στην τήρηση των «συμφωνηθέντων» όπως αυτά προκύπτουν από το Σύνταγμα και την υφιστάμενη νομοθεσία. Κοιτάξτε τι έγινε στη Συμφωνία των Πρεσπών. Ουδέποτε συνήλθε το ΚΥΣΕΑ, το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής, ούτε το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, αρμόδιο, με συμβουλευτικό χαρακτήρα προς τον υπουργό Εξωτερικών, για ζητήματα στρατηγικού σχεδιασμού. Η δική μου εικόνα ήταν ότι ο υπουργός Εξωτερικών, σε ρόλο one man show, είχε διαφορετική ατζέντα από τον υπουργό Άμυνας – και δεν γνωρίζουμε αν είχε πάντα την ίδια ατζέντα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Είναι εμφανής η απουσία συνέπειας σε ό,τι αφορά στην τήρηση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου. Και βέβαια εδώ τίθεται και ζήτημα δημοκρατίας.

Μερικές φορές οι πολιτικοί μιλούν για το εθνικό συμφέρον, το οποίο επικαλούνται για να δικαιολογήσουν πράξεις και συμπεριφορές. Τι είναι, αλήθεια, το εθνικό συμφέρον;

Εθνικό συμφέρον είναι η προώθηση της ασφάλειας και ευημερίας των πολιτών ενός έθνους-κράτους μέσα στο διεθνές περιβάλλον, όπου υπάρχουν κι άλλα έθνη-κράτη αλλά κι άλλοι πόλοι ισχύος, ως δρώντες, που δεν ελέγχονται από αυτό. Αυτός είναι ένας γενικός ορισμός, από τους δεκάδες που θα συναντήσει κάποιος στη διεθνή βιβλιογραφία. Όμως κάθε έθνος-κράτος προσδιορίζει τα δικά του εθνικά συμφέροντα μέσα από συγκεκριμένες-θεσμοθετημένες διαδικασίες και όργανα και τα κοινοποιεί στους αρμόδιους φορείς μέσα από επίσημα θεσμικά κείμενα. Στην Ελλάδα αυτό δεν γίνεται, με αποτέλεσμα ο καθένας να προσδιορίζει μόνος του το εθνικό συμφέρον, πολλές φορές για να δικαιολογεί πράξεις και συμπεριφορές. Και, φυσικά, το ερώτημα που κάθε φορά τίθεται είναι: από πού απορρέει πως αυτό που κάποιος επικαλείται ως εθνικό συμφέρον είναι επωφελές για το έθνος; Εξαιτίας της ανυπαρξίας θεσμικών κειμένων με προσδιορισμένα τα εθνικά συμφέροντα έχουμε δει αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν την ανάμειξη ετερογενών παραγόντων στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Υπάρχει εθνική πολιτική στα λεγόμενα εθνικά θέματα της χώρας;

Εάν εννοείτε ως «εθνική» μια πολιτική διαχείρισης των εθνικών θεμάτων μέσα από μια εθνική συνεννόηση όλων των πολιτικών δυνάμεων, δεν υπάρχει και δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει. Στη δημοκρατία, η εκάστοτε εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση έχει την ευθύνη της διαμόρφωσης και εφαρμογής των πολιτικών, στη βάση αν θέλετε των προεκλογικών δεσμεύσεών της, με τις οποίες κέρδισε την ψήφο του ελληνικού λαού. Η εθνική συναίνεση-συνεννόηση στα εθνικά ζητήματα θα πρέπει να επιδιώκεται από κάθε κυβέρνηση αλλά και από όλο το πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί όμως να είναι προαπαιτούμενο σε θεσμικό επίπεδο για τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής. Ωστόσο, θα πρέπει να διαχωρίσουμε τις διαφορετικές θέσεις-απόψεις των κομμάτων ακόμη και στα εθνικά ζητήματα που είναι λογικό να υπάρχουν στο πλαίσιο της δημοκρατίας –να θυμηθούμε πως τα κόμματα εκφράζουν τη λαϊκή θέληση– από τη διαχείρισή τους στη βάση του κομματικού συμφέροντος. Τα εθνικά θέματα απαιτούν σοβαρή αντιμετώπιση, μακριά από μικροκομματικές-μικροπολιτικές σκοπιμότητες και οφέλη, στη βάση όμως πάντα των κανόνων λειτουργίας της δημοκρατίας. Δημοκρατία à la carte δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η επιζητούμενη από πολλούς εθνική συνεννόηση-συναίνεση μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ακολουθούμενης σήμερα πρακτικής των συναντήσεων του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς για ενημέρωση αλλά και μέσω του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το οποίο όμως συνέρχεται σήμερα σε συνθήκες συνταγματικού και νομικού κενού, αφού δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη στο Σύνταγμα και ως εκ τούτου συγκαλείται κατόπιν πρωτοβουλίας του πρωθυπουργού, αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει τέτοια ευχέρεια. Ίσως θα πρέπει να επανέλθει το άρθρο 39 του Συντάγματος του 1975, το οποίο καταργήθηκε με την αναθεώρηση του 1986, προσαρμοσμένο όμως στο σύγχρονο περιβάλλον σε ό,τι αφορά στη σύνθεσή του και τον σκοπό του, και στη συνέχεια να καθοριστεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του, ώστε αντί της επιδιωκόμενης εθνικής συναίνεσης να μην τροφοδοτεί περαιτέρω την πολιτική αντιπαράθεση και τον διχασμό.

Και, φυσικά, το ερώτημα που κάθε φορά τίθεται είναι: από πού απορρέει πως αυτό που κάποιος επικαλείται ως εθνικό συμφέρον είναι επωφελές για το έθνος;

Τα εθνικά συμφέροντα της χώρας έχουν προσδιοριστεί από την κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση; Και τι κάνει η εκλεγμένη κυβέρνηση όταν κινδυνεύει το εθνικό συμφέρον;

Καταρχήν, να επισημάνω πως τα εθνικά συμφέροντα θα πρέπει να προσδιορίζονται από την κάθε εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση, όμως στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό κι ο καθένας όπως έχω ήδη επισημάνει τα προσδιορίζει μόνος του με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε ό,τι αφορά στο τι πράττει η κυβέρνηση όταν κινδυνεύει το εθνικό συμφέρον, θα σας παραπέμψω στην αντιμετώπιση της διαχρονικής τουρκικής απειλής. Η απουσία εθνικής στρατηγικής οδήγησε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης στην επιλογή του αναποτελεσματικού κατευνασμού απέναντι σε μια αναθεωρητική Τουρκία και το μόνο που πέτυχαν ήταν η μεταφορά του προβλήματος στο αύριο και η ενθάρρυνσή της στην κατεύθυνση της αναβάθμισης των προκλήσεων στο πλαίσιο επίτευξης των στόχων της. Τα «αυστηρά μηνύματα» και η επίκληση του δικαίου, μόνιμη επωδός της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης στις τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις, είναι ευθέως ανάλογα της εθνικής ισχνότητας και της διπλωματικής επιπολαιότητας, για να θυμηθούμε και τον μεγάλο πολιτικό φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη, φυσικό επακόλουθο της απουσίας εθνικής στρατηγικής. Στην ίδια κατεύθυνση και οι μόνιμες αναφορές στην επίδειξη ψυχραιμίας στις πάσης φύσεως τουρκικές προκλήσεις. Ψυχραιμία όμως δεν σημαίνει απραξία. Ωστόσο, αποτελεί την πλέον συνετή επιλογή την οποία κι εγώ επικροτώ, όπως και τον κατευνασμό, από τη στιγμή που δεν υπάρχει εθνική στρατηγική. Με εκθέσεις ιδεών όμως, αντί εθνικής στρατηγικής, αντιμετωπίσαμε και τα ζητήματα στα Βαλκάνια κι αυτό δυστυχώς το πληρώσαμε, το πληρώνουμε και θα το πληρώνουμε ενδεχομένως ακριβά για πολλά χρόνια.

Η εφαρμογή των μνημονίων στέρησε την Ελλάδα από τις αναγκαίες δαπάνες του στρατιωτικού εξοπλισμού. Θα υπάρξουν συνέπειες από αυτό;

Οι περικοπές στις δαπάνες στο πλαίσιο της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής που επέβαλαν τα μνημόνια, και κυρίως ο τρόπος που αυτές έγιναν, οδήγησαν σίγουρα σε δυσλειτουργίες και σε πολλές περιπτώσεις στην αποσύνθεση του κρατικού μηχανισμού. Αντί μιας μεγάλης δομικής μεταρρύθμισης με τα δεδομένα και κυρίως τους περιορισμούς όπως προέκυψαν μέσα από την κρίση, οι επιβαλλόμενες περικοπές έγιναν με έναν πρόχειρο-άναρχο τρόπο, προϊόν προσωπικών αποφάσεων των εκάστοτε διαχειριστών, στην καλύτερη περίπτωση μέσα από μια διαδικασία κατάθεσης ιδεών (brainstorming) σε περιορισμένο κύκλο. Η πρακτική αυτή έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας και σίγουρα επηρέασε τις ένοπλες δυνάμεις, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται. Ο λόγος που οι ένοπλες δυνάμεις δεν οδηγήθηκαν σε αποσύνθεση, με περικοπές πολύ πάνω από το 50% σε λειτουργικές δαπάνες και κατά πολύ μεγαλύτερες στους εξοπλισμούς, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, που εργάζονται νυχθημερόν, συμπεριλαμβανομένων των αργιών, υπό εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, από τον Έβρο μέχρι το Καστελλόριζο και την Κύπρο, διατηρώντας το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων σε υψηλό επίπεδο. Είναι βέβαιο πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι καιρός οι ένοπλες δυνάμεις να προχωρήσουν σε μια μεγάλη και αποτελεσματική μεταρρύθμιση μέσω της οποίας, πέρα των άλλων, θα αντιμετωπιστούν και παθογένειες του παρελθόντος. Και βέβαια θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η ανάγκη προμήθειας ανταλλακτικών για τη συντήρηση-επισκευή των υφισταμένων οπλικών συστημάτων-μέσων, η υψηλή διαθεσιμότητα των οποίων πρέπει να αποτελεί τη βασική προτεραιότητα υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά και η προμήθεια νέων ειδικά στο πολεμικό ναυτικό και την αεροπορία. Αυτό απαιτεί χρονοβόρες διαδικασίες (κάποια χρόνια) μέχρι την παραλαβή-αξιοποίηση και την επιχειρησιακή ετοιμότητά τους. Κατά συνέπεια, απαιτείται έγκαιρα ένας αποτελεσματικός στρατηγικός σχεδιασμός κι όχι η μεταφορά του προβλήματος στο μέλλον.

Υπηρετήσατε ως στρατιωτικός και φτάσατε μέχρι τον βαθμό του υποστράτηγου. Τι σας έμεινε στη μνήμη από αυτή τη μακρόχρονη πορεία;

Η τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων χωρίς όμως ανάλογα αποτελέσματα, εξαιτίας αναποτελεσματικών πολιτικών και έλλειψης σοβαρού πολιτικού σχεδιασμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γνωστά σε όλους μας εξοπλιστικά προγράμματα και η ανυπαρξία πολεμικής βιομηχανίας σε μια χώρα που λόγω της τουρκικής απειλής ξοδεύει διαχρονικά ένα σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ στην άμυνα. Το τρίγωνο «Πανεπιστήμιο (έρευνα) – Ένοπλες Δυνάμεις (ανάγκες) – ελληνική βιομηχανία (παραγωγή)» δυστυχώς ελάχιστα έως καθόλου λειτούργησε και βέβαια αυτό, πέραν των άλλων, τροφοδότησε τα ελλείμματα και είχε τη δική του συμβολή στην οικονομική κρίση.

Η συγγραφή του βιβλίου σας πρόσθεσε μία μελέτη με δομημένη σκέψη και πλήρη επιχειρηματολογία. Γιατί η δική σας θεματική δεν έχει στην ελληνική γλώσσα και άλλα ανάλογα βιβλία;

Υπάρχουν πολλοί διεθνολόγοι, πολιτικοί, αναλυτές και διπλωμάτες που έχουν κατά καιρούς επισημάνει την αναποτελεσματικότητα του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου διαχείρισης των εθνικών θεμάτων και προτείνουν τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής και την υιοθέτηση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Αυτό που καθιστά ξεχωριστό το βιβλίο αυτό είναι πως έρχεται και δίνει το μοντέλο διαχείρισης των εθνικών θεμάτων, δηλαδή όργανα-ρόλους και διεργασίες-διαδικασίες μέσα από ένα νέο, αποτελεσματικό και λειτουργικό, στη βάση του Συντάγματος και των κανόνων λειτουργίας της δημοκρατίας, θεσμικό πλαίσιο, όχι με εκθέσεις ιδεών αλλά με βάση τα εργαλεία του σύγχρονου μάνατζμεντ και κυρίως του στρατηγικού σχεδιασμού, που είναι το δικό μου γνωστικό πεδίο και διδάσκω στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.

Ποια βιβλία θα μας προτείνατε να διαβάσουμε;

Πάνω στη θεματική του δικού μου βιβλίου θα πρότεινα το βιβλίο του Αμερικανού διπλωμάτη και ακαδημαϊκού Donald Nuechterlein United States National Interests in a Changing Word και το βιβλίο του John M. Bryson Strategic Planning for Public and Nonprofit Organizations. Πέραν αυτών, θα πρότεινα επίσης το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη Η θεωρία του πολέμου, αλλά και του Clausewitz On War.

Τι σας έμαθαν οι γονείς σας και το τηρείτε ακόμη;

Οι γονείς μου, στη μνήμη των οποίων αφιέρωσα το βιβλίο αυτό, μου έμαθαν να αγαπώ την πατρίδα μου με ανιδιοτέλεια, να είμαι ταπεινός, αξιοπρεπής και τίμιος. Θέλω να πιστεύω πως δεν τους απογοήτευσα. Θα μου επιτρέψετε, κλείνοντας τη συνέντευξη να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον Πρέσβη ε.τ. και συγγραφέα κ. Αλέξανδρο Μαλλιά, που δέχθηκε να προλογίσει το βιβλίο, το οποίο να σημειωθεί εκδόθηκε με δική του παρότρυνση, και φυσικά τις ιστορικές Εκδόσεις Ι. Σιδέρης και προσωπικά τον κ. Ανδρέα Σιδέρη, που μου έκανε την τιμή να το εκδώσει.

Εθνική στρατηγική
Πρόταση για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο
Γιώργος Η. Χατζηθεοφάνους
Εκδόσεις Ι. Σιδέρης
88 σελ.
ISBN 978-960-08-0780-6
Τιμή €8,00

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/11957-xatzitheofanous-giorgos

spot_img

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αξιζει τον κοπο να διαβασθει το αξιολογο βιβλιο , περαν των αλλων και για τον προλογο του πρεσβεως επι τιμη κ. Αλεξάνδρου Μαλλια , ο οποιος ομως αμφιβαλλω αν εφηρμοσε στην διπλωματικη του καριερα ,η, αν θελει- και πρεπει- να εφαρμοζει η διπλωματικη Υπηρεσια το μαναζμεντ στις σκεψεις , προτασεις και αποφασεις της , γιατι εκει χρησιμοποιειται ο μοναδικος και αριστος Η/Υ ,που ειναι ο αυτομορφωνομενος , παρατηρητικος, διαισθητικος και με γνωσεις της κλασικης Ελληνικης Παιδειας και των Συμφωνιων απο της Αθηναικης , -με τους τραγικους Μηλιους- ,μεχρι της προχειρης -και γιαυτο αμφιβολου χρησιμοτητος για τα εθνικα μας συμφεροντα Συμφωνιας των Πρεσπων- ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ .
    Με το ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ ,που δεν ειναι πανακεια για ολα τα εσωτερικα και εξωτερικα θεματα ειναι ειναι σαν ζευουμε τα βοδια πισω απο το καρο ,ειδικα στην Ελλαδα , που δεν ειναι εργοταξιο ερευνητικων κεντρων και εχουμε και χιλιαδες ελλειψεις ερευνητων.
    Απο χθες μαλιστα ”καμωνομααστε” οτι θα συμμετεχουμε και στο προγραμμα προσεληνωσης της ΝΑSΑ , λες και ειναι ετοιμο το Ελληνικο κρατος να αξιολογησει και αξιοποιησει τα ευρηματα της Σεληνης ( και η μυλωνου τον ανδρα της με τους πραμματευταδες).
    Απλως θα εξασφαλισουμε στην Αμερικανικη ΝΑSΑ πεντε-εξι εξαιρετους Ελληνες επιστημονες, που δεν θα ξανασγυρισουν στην Ελλαδα, στην οποιαν τωρα και για μια 15ετια θελουμε απλους εργατες γης και μεταποιητες σε μικρομεσαιες βιοτεχνιες και επιχειρησεις .
    Ψωμι,με αλλαγη του παραγωγικου μοντελου θελουμε και οχι το ”παντεσπανι” του χρησιμου σε καθε περιπτωση Μανατζμεντ.
    Οι γεννημενοι στην 10ετια του 1940 ειδαν την Ελλαδα να κανει αλματα αναπτυξεωε μετα το 1950 και ιδιαιτερα απο την σαν σημερα (9 Απριλιου 1953) υποτιμηση του δολλαριου (απο 300 δραμες-οσο και η χρυση λιρα-σε 30 δραχμες) με τον πρωτοπορο τοτε υπουργο του αειμνηστου Παπαγου αειμνηστο Σπυρο Μαρκεζινη , πατερα του εμβληματικου καθηγητου σε Βρετανικα Πανεπιστημια και ψυχωμενου Ελληνος ΣΕΡ Βασιλειου Μαρκεζινη.

  2. Τα μνημόνια έφεραν την καταστροφή…ουάου Στρατηγέ μου!
    Πρότζεκτ μάναντζμεντ…ουαου Στρατηγέ μου!! Διαχείριση μετρήσιμου κόστους οφέλους φοβάστε να πείτε μη τυχόν και σας πουν νεοφιλεύθερο;
    Ανιδιοτέλεια…ουάου αγκαίν που λέει κι ο Γιάνης!!! Δημόσιος υπάλληλος δεν είστε;

    ΥΓ: θα κατέβετε στις προσεχείς εκλογές;

Leave a Reply to Στέφανος Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα