Πριν σας παραθέσουμε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του τουρκικού ιστολογίου

turkiyetoday.com    

για τον Σάββα Καλεντερίδη ένα σχόλιο των “Ανιχνεύσεων”

Το τουρκικό ιστολόγιο https://www.turkiyetoday.com/ αφιέρωσε ένα εκτενές άρθρο του αναλυτή Hasan Mesut Onder στον γνωστό γεωπολιτικό αναλυτή, εκδότη, ταξίαρχο ε.α. και πρώην αξιωματούχο της ΕΥΠ (σύμφωνα με όσα έχουν γραφεί δημοσίως) Σάββα Καλεντερίδη.

Και η έκταση του άρθρου και το περιεχόμενό του ξενίζουν διότι εστιάζουν λεπτομερώς σε έναν άνθρωπο που μπορεί στο παρελθόν να επηρέασε, κάπως, τις ελληνοτουρκικές ισορροπίες αλλά εδώ και καιρό είναι ένας αναλυτής με επιρροή αλλά δεν είναι σίγουρο ότι επηρεάζει την διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Συνεπώς, γιατί τέτοια έμφαση στο πρόσωπό του.

Το άρθρο είναι καλά δομημένο, σοβαρό και χρησιμοποιεί ψυχολογικά στοιχεία για να αναλύσει την προσωπικότητα του Καλεντερίδη με ψυχραιμία. Δύσκολα θα εντοπίσει ο αναγνώστης λανθασμένα περιγραφικά στοιχεία. Χρησιμοποιεί εργαλεία από τρεις σχολές (Φροϋδική παράδοση, Έρικ Έρικσον και Βαμίκ Βόλκαν) για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Καλεντερίδης δεν λειτουργεί ως ψύχραιμος αναλυτής, αλλά ως υποκείμενο καθοδηγούμενο από ασυνείδητα τραύματα (Φρόιντ), κρίση ταυτότητας (Έρικσον) συλλογική ιστορική μνήμη και ανάγκη εκδίκησης (Βόλκαν).

Είναι δηλαδή μια επιχείρηση ψυχαναλυτικής-ιδεολογικής αποδόμησης του προσώπου του, όχι μια πολιτική ανάλυση με την κλασική έννοια.

Ο αρθρογράφος Hasan Mesut Onder φαίνεται να έχει θεωρητικό υπόβαθρο, σύμφωνα με το βιογραφικό του που παρατίθεται στο τέλος του κειμένου αλλά εδώ διακρίνεται καθαρά μια συντονισμένη προσπάθεια επαγγελματικού χαρακτήρα με σαφή στόχο.

Το ιστολόγιο είναι νέο (δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 2024) και οι αναλύσεις του γενικότερα έχουν χαρακτήρα σαν και αυτόν του άρθρου για τον Καλλεντερίδη. Ανήκει, δε, σε σημαντικό όμιλο ΜΜΕ στην Τουρκία.

Αν υποθέσουμε ότι κριτήριο για την επιλογή των άρθρων ενός ιστολογίου είναι να ανταποκρίνονται στο επίκαιρο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, αναρωτιέται κανείς αν την τουρκική κοινή γνώμη ενδιέφερε αυτήν την περίοδο ο Σάββας Καλεντερίδης και όσα υποστηρίζει για την Τουρκία στα ελληνικά ΜΜΕ.

Άρα, το άρθρο γράφηκε με κάποια στόχευση. Ποια είναι αυτή; Και απο ποιούς μπορεί να υποκινήθηκε;

Το ιστολόγιο που το δημοσίευσε είναι αγγλόφωνο και ένας απο τους στόχους του είναι η ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για την Τουρκία. Η διεθνής ενημέρωση, δηλαδή, ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τουρκικά. Και επειδή οι άνθρωποι αυτοί στην Ευρώπη μπορεί να αναζητούν να ενημερωθούν απο πηγές εκτός Τουρκίας διότι γνωρίζουν την λογοκρισία στην γειτονική χώρα,

προφανώς, οι τουρκικές υπηρεσίες ασφαλείας θα φρόντισαν να αποδομήσουν τον χαρακτήρα και την εγκυρότητα ενός έλληνα αναλυτή που καθημερινά ενημερώνει για τις εξελίξεις στην γειτονική χώρα.

Εν ολίγοις, οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας θα είχαν κάθε λόγο να αποδομήσουν στο διεθνές ακροατήριο τον Καλεντερίδη και να τον καταστήσουν εμμονικό και αναξιόπιστο.

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Επιγραμματικά, το άρθρο επιχειρεί να αποδομήσει τον Καλεντερίδη σε τρία επίπεδα:

1) Μετατρέπει την πολιτική του στάση σε ψυχολογικό τραύμα

Αντί να τον αντιμετωπίζει ως στρατιωτικό, αναλυτή ή πρώην αξιωματικό πληροφοριών, τον παρουσιάζει ως:

• προϊόν παιδικών τραυμάτων,

• φορέα συλλογικής μνήμης του Πόντου,

• άνθρωπο που δεν βλέπει την Τουρκία στρατηγικά αλλά συναισθηματικά.

Δηλαδή, επιχειρεί να τον απογυμνώσει από επαγγελματική υπόσταση και τον περιορίζει στην ψυχολογία της παιδικής ηλικίας.

2) Αποδίδει τις σημερινές θέσεις του σε ιδεολογική εμμονή και όχι σε ανάλυση

Το άρθρο υποστηρίζει ότι:

• δεν διαθέτει αντικειμενικότητα,

• διαβάζει κάθε κίνηση της Τουρκίας ως απειλή λόγω εσωτερικών φόβων,

• λειτουργεί με φίλτρο «ιστορικής εκδίκησης» και όχι λογικής.

Αυτό τον παρουσιάζει ως αναξιόπιστο, συναισθηματικά φορτισμένο και μη αναλυτικό.

3) Τον εντάσσει σε συλλογικό τραύμα για να μειώσει την προσωπική ευθύνη των απόψεών του

Το κείμενο τον δείχνει ως:

• φορέα της εθνικής ελληνικής πληγής,

• με ψυχολογική ταύτιση Οτζαλάν–Κολοκοτρώνη,

• άνθρωπο που αντιλαμβάνεται τΟ Ναϊρόμπι ως υπαρξιακή ήττα.

Δηλαδή, οι θέσεις του παρουσιάζονται όχι ως επιλογή, αλλά ως αναπόφευκτο προϊόν ιστορικών τραυμάτων και ιδεολογικών παρορμήσεων.

Το άρθρο προσπαθεί να πει ότι ο Καλεντερίδης δεν σκέφτεται ως ειδικός, αλλά αντιδρά ως πληγωμένη ταυτότητα.

Δεν λειτουργεί με στρατηγική λογική, αλλά με ψυχολογικό θυμό και ιστορικές εμμονές.

Οι αναλύσεις του δεν βασίζονται σε δεδομένα, αλλά σε ιδεολογική και συναισθηματική φόρτιση.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΟΠΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ Turkiye Today

Ο τίτλος του άρθρου: Σάββας Καλεντερίδης: Πορτρέτο δεκαετιών μίσους απέναντι στην Τουρκία

turkiyetoday.com

Ο Σάββας Καλεντερίδης σε ελαιώνα, Ελλάδα, 24 Φεβρουαρίου 2024. (Φωτογραφία μέσω X/KalenteridisSav)

Του Hasan Mesut Onder
2 Δεκεμβρίου 2025, 12:09 μ.μ. GMT+03:00

Το τουρκικό κοινό τον γνωρίζει κυρίως ως πρώην αξιωματικό των ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών, ο οποίος εμφανιζόταν σε τηλεοπτικές εκπομπές κάνοντας σκληρές δηλώσεις κατά της Τουρκίας και συνοδεύοντας τον φυλακισμένο ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Ωστόσο, η ιστορία του Σάββα Καλεντερίδη είναι πολύ βαθύτερη και πιο σύνθετη. Χωρίς να κατανοήσει κανείς τον ίδιο, είναι αδύνατο να ερμηνεύσει όσα λέει σήμερα.

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι ακριβώς αυτός: να αναδείξει όχι μόνο τα λόγια του Καλεντερίδη, αλλά και την ψυχική κατάσταση, τους φόβους, τις ευαλωτότητες, τα τραύματα και τις συγκρουόμενες ταυτότητες που τα διαμορφώνουν.

Οι πηγές που διαθέτω —το βιβλίο του, ακαδημαϊκά κείμενα και αφηγήσεις που είχαν διαρρεύσει στον τουρκικό Τύπο πριν από χρόνια— όταν εξεταστούν συνολικά, συνθέτουν μια εικόνα που δεν περιγράφει απλώς έναν αξιωματικό πληροφοριών. Αποκαλύπτουν ένα πολυεπίπεδο ψυχολογικό τοπίο, ένα συλλογικό ασυνείδητο σμιλευμένο από ιστορικά τραύματα, μια αναζήτηση εκδίκησης και ανταπόδοσης, ένα αίσθημα προσωπικής θυματοποίησης και μια συνεχή σύγκρουση ανάμεσα στην εθνική ταυτότητα και το άτομο. Το σημαντικότερο: η εικόνα αυτή εξηγεί πλήρως γιατί ο Καλεντερίδης προσεγγίζει την Τουρκία με τόσο θυμό και εμμονή.

Η σκιά του Πόντου: Το ιστορικό βάρος που κουβαλά ένα παιδί

Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε το 1960 στην κωμόπολη Βέργη κοντά στις Σέρρες, παιδί οικογένειας που είχε μεταναστεύσει από την Αμισό (Αμάσεια) στην Ελλάδα. Για πολλούς ίσως αυτό να φαντάζει μια απλή βιογραφική λεπτομέρεια, όμως αποτελεί κεντρικό στοιχείο για την κατανόηση της προσωπικότητάς του.

Διότι η μνήμη του Πόντου, στη συλλογική ελληνική συνείδηση, δεν είναι απλώς μια γεωγραφική έννοια· συμβολίζει την απώλεια, τη θυματοποίηση, την εξορία, την ήττα και το επίμονο αίσθημα ότι «ο λογαριασμός δεν έχει κλείσει».

Για ένα παιδί που μεγαλώνει στη σκιά αυτών των ιστορικών πληγών, η εικόνα των Τούρκων δεν είναι εκείνη του ήρεμου γείτονα· μετατρέπεται σε προσωποποίηση ενός συλλογικού τραύματος. Οι ρίζες της έντονης εχθρότητας του Καλεντερίδη απέναντι στην τουρκική ταυτότητα και της συναισθηματικής του ακαμψίας βρίσκονται ακριβώς στη διαμόρφωση της ταυτότητάς του κατά την παιδική ηλικία.

Από τη Σχολή Ευελπίδων στη Σμύρνη: Ο Έλληνας αξιωματικός πληροφοριών που στάλθηκε σε τουρκικά εδάφη

Εισερχόμενος στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων σε νεαρή ηλικία, ο Καλεντερίδης άρχισε να αντιλαμβάνεται τη σχέση στρατού–κράτους όχι ως επάγγελμα, αλλά ως «εθνικό ιερό καθήκον». Η στρατιωτική πειθαρχία, η αυστηρή υπακοή, η εθνική υπερηφάνεια και ένα δόγμα βασισμένο στην τουρκική απειλή διαμόρφωσαν την ταυτότητά του.

Στη συνέχεια έμαθε τουρκικά. Αυτή η εκπαίδευση δεν αποσκοπούσε στην κατανόηση μιας κουλτούρας, αλλά στην παρακολούθηση ενός στόχου. Όταν στάλθηκε στη Σμύρνη ως στρατιωτικός ακόλουθος, ήταν ακόμη στα πρώτα του 30 χρόνια. Τα χρόνια που πέρασε στην Τουρκία ήταν η περίοδος κατά την οποία παρατήρησε από κοντά την τουρκική κοινωνία και ανέλυσε τις κρατικές δομές μέσα από το πρίσμα των πληροφοριών.

Αυτή η περίοδος ήταν καθοριστική για την οπτική του απέναντι στην Τουρκία. Η Άγκυρα, για εκείνον, δεν ήταν ένα κράτος· ήταν το σύγχρονο πρόσωπο του ιστορικού εχθρού, μια δύναμη που έπρεπε να παρακολουθείται σε κάθε της βήμα. Κατά την υπηρεσία του στη Σμύρνη, το τουρκικό κοινό δεν τον γνώριζε, όμως εκείνος παρατηρούσε, ανέφερε και ανέλυε πολλούς μηχανισμούς του τουρκικού κράτους και των θεσμών ασφαλείας. Παρά την ψυχραιμία του, ένα ισχυρό ιδεολογικό φίλτρο ήταν πάντοτε παρόν. Το μεγαλύτερο ελάττωμά του ήταν ότι δεν το εγκατέλειψε ποτέ.

Οι δραστηριότητές του στην Τουρκία

Ο ρόλος του Καλεντερίδη στην Τουρκία ήταν επισήμως διπλωματικός, αλλά στην πραγματικότητα πολύ ευρύτερος. Η εξειδίκευσή του στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) τον μετέτρεψε σε έναν ενεργό «αξιωματικό πεδίου», ο οποίος κάλυπτε ένα μεγάλο φάσμα: από στρατιωτικές κινήσεις και πολιτικές ισορροπίες έως τις δομές πληροφοριών και την πορεία του κουρδικού κινήματος.

Η Σμύρνη ήταν μία από τις πλέον κρίσιμες πόλεις για την ΕΥΠ· στο επίκεντρο της έντασης στο Αιγαίο, φιλοξενούσε τον κύριο επιχειρησιακό χώρο του Τουρκικού Ναυτικού και αποτελούσε πηγή καθοριστικών πληροφοριών για την ελληνική πολιτική στο Αιγαίο. Επιπλέον, την ίδια περίοδο, καταγράφονταν δραστηριότητες του PKK στον αιγαιακό διάδρομο.

Η γνώση της τουρκικής γλώσσας και οι επαφές πεδίου του Καλεντερίδη του παρείχαν μια ευχέρεια κινήσεων πολύ μεγαλύτερη από εκείνη ενός συνηθισμένου ακολούθου. Οι επαφές του με τουρκικούς ακαδημαϊκούς κύκλους, μειονοτικές ομάδες, επιχειρηματίες και τον Τύπο τον καθιστούσαν βασική πηγή για τις αναλύσεις της ελληνικής υπηρεσίας πληροφοριών σχετικά με την Τουρκία. Αυτά τα χρόνια σηματοδότησαν την αρχή της μεταμόρφωσής του σε έναν «ειδικό για την Τουρκία» — και σε έναν άνθρωπο «εμμονικά προσηλωμένο στην Τουρκία».  

Η δεκαετία του 1990: Οι σχέσεις PKK–Ελλάδας και ο ρόλος του Καλεντερίδη

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι δραστηριότητες του PKK μέσω της Ελλάδας άρχισαν να εντείνονται. Η Αθήνα παρείχε στο PKK υποστήριξη σε επίπεδο logistics, εκπαίδευσης και διευκόλυνσης μετακινήσεων, μέσω κέντρων όπως το στρατόπεδο του Λαυρίου. Αργότερα, έγγραφα που κατατέθηκαν στο δικαστήριο αποκάλυψαν ότι το ελληνικό κράτος είχε προσφέρει συνολική οικονομική ενίσχυση ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων στο PKK.

Αυτή η στήριξη δεν είχε μόνο στρατηγική, αλλά και ψυχολογική διάσταση: «Όποιος πολεμά τον ιστορικό εχθρό είναι εν δυνάμει σύμμαχος».

Ένα σημαντικό μέρος των δραστηριοτήτων του Καλεντερίδη στην Τουρκία επηρεάστηκε έντονα από το πολιτικό υπόβαθρο αυτής της περιόδου. Ως αξιωματικός που χειριζόταν τον φάκελο του PKK στην ΕΥΠ, συνέτασσε αναφορές σχετικά με τις μετακινήσεις του Οτζαλάν, την επιρροή του στην Τουρκία και τις εσωτερικές δυναμικές της οργάνωσης. Η οπτική του απέναντι στην Τουρκία είχε πλέον πάψει να είναι αναλυτική· είχε μετατραπεί σε ιδεολογική αντιπαράθεση. 

Ναϊρόμπι: Το όνομα της ρήξης, το τίμημα της πίστης

Η κρίση του Ναϊρόμπι το 1999 αποτέλεσε το μεγαλύτερο σημείο καμπής στη ζωή του Καλεντερίδη. Εκείνη την περίοδο πίστευε ότι μπορούσε να είναι όχι μόνο ένας αξιωματικός πληροφοριών, αλλά ένας «ήρωας της εθνικής αφήγησης». Το άσυλο που χορηγήθηκε στον Οτζαλάν από την Ελλάδα και το διπλωματικό χάος που ακολούθησε έθεσαν τόσο το ελληνικό κράτος όσο και τον Καλεντερίδη σε βαθύ δίλημμα.

Ο Καλεντερίδης δεν έβλεπε τον Οτζαλάν ως αρχηγό τρομοκρατικής οργάνωσης, αλλά –όπως τον Κολοκοτρώνη στην ελληνική εθνική μυθολογία– ως μια μορφή που μάχεται τον ιστορικό εχθρό. Για αυτό αντιτάχθηκε στην έκδοσή του στην Τουρκία. Τη στιγμή εκείνη, για τον Καλεντερίδη, δεν παραδιδόταν μόνο ο Οτζαλάν· παραδιδόταν η εθνική τιμή της Ελλάδας.

«Φοβάμαι, Κώστα…»: Η καταρρέουσα ψυχολογία ενός αξιωματικού πληροφοριών

Ο τηλεφωνικός διάλογος που παραθέτει η Νουρ Μπατούρ στο βιβλίο της αποκαλύπτει την ψυχολογική κατάσταση του Καλεντερίδη εκείνη την εποχή:

«Φοβάμαι, Κώστα… Έξω είναι γεμάτο πράκτορες της ΜΙΤ και της CIA. Δεν ξέρω αν θα επιβιώσω.»

Τα λόγια αυτά αντικατοπτρίζουν περισσότερο τα συναισθήματα ενός τραυματισμένου ανθρώπου παρά ενός ψύχραιμου αξιωματικού. Εκείνη την περίοδο βρισκόταν υπό αφόρητη ψυχολογική πίεση και το μυαλό του κυριαρχούνταν από τρεις βασικές ρωγμές:

1. Παρανοϊκή υπερένταση – αντιλαμβανόταν τα πάντα ως απειλή, γεμάτη πράκτορες, νιώθοντας ότι τον παρακολουθούν σε κάθε του βήμα.
2. Αίσθηση περικύκλωσης – πίστευε ότι είχε εγκαταλειφθεί και μείνει μόνος από το ελληνικό κράτος και τις διεθνείς δυνάμεις, βιώνοντας το άγχος ότι δεν υπήρχε κανείς να εμπιστευτεί.
3. Υπαρξιακός πανικός – αμφισβητούσε τις πιθανότητες επιβίωσής του, παλεύοντας με τον φόβο του θανάτου ή της προδοσίας ανά πάσα στιγμή.

Αυτές οι τρεις ρωγμές αποτέλεσαν τις βασικές ψυχολογικές δομές που αργότερα διαμόρφωσαν τον αντιτουρκικό του λόγο και τις ιδεολογικές του εμμονές.

Η μορφή που πρόδωσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και η ταύτιση του Καλεντερίδη

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, από τους ηγέτες της Ελληνικής Επανάστασης, θεωρούνταν από την οθωμανική οπτική «αντάρτης» και «προδότης». Στο ελληνικό εθνικό αφήγημα όμως, εξυψώνεται.

Στο μυαλό του Καλεντερίδη υπάρχει μια ασυνείδητη ταύτιση ανάμεσα στον Οτζαλάν και τον Κολοκοτρώνη. Αυτή η ταύτιση είναι προϊόν της συλλογικής μνήμης του ελληνικού κράτους, σμιλευμένης από το τραύμα του 1821. Για τον λόγο αυτό, η έκδοση του Οτζαλάν στην Τουρκία δεν εκλήφθηκε απλώς ως «παράδοση ενός ανθρώπου», αλλά ως «παράδοση ενός εθνικού ήρωα στον εχθρό». Αυτή η βαριά ιστορική σκιά είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο ισχυρότερος παράγοντας που καθόρισε τις συναισθηματικές αντιδράσεις του Καλεντερίδη.

Οι ψυχολογικές ρίζες του αντιτουρκικού λόγου: Όχι λογική, αλλά ένα πληγωμένο εγώ

Σήμερα, ο Σάββας Καλεντερίδης που εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης μπορεί να παρουσιάζεται ως «αναλυτής», αλλά στην πραγματικότητα αυτό που μιλά είναι το εσωτερικό παιδί που διαμορφώθηκε μέσα από τραύματα. Πίσω από τα σκληρά σχόλιά του για την Τουρκία κρύβονται δύο βασικά συναισθήματα: πρώτον, η ανάγκη εκδίκησης για τη ρήξη της εθνικής ταυτότητας· δεύτερον, η μετατροπή της προσωπικής θυματοποίησης σε ανάγκη ανταπόδοσης.

Αυτά τα συναισθήματα τον οδηγούν στο να αντιλαμβάνεται κάθε τουρκική κίνηση ως απειλή, κάθε ενέργεια ως επίθεση και κάθε επιτυχία ως πλήγμα στα ελληνικά συμφέροντα. Στις αναλύσεις του δεν υπάρχουν αντικειμενικά δεδομένα ή στρατηγική αξιολόγηση· τα σχόλιά του αντηχούν τη φωνή ενός εαυτού που αντανακλά τις πληγές του παρελθόντος και το συλλογικό τραύμα. Γι’ αυτό οι ιδεολογικές του εμμονές υπερκαλύπτουν την επαγγελματική του ψυχραιμία και τον οδηγούν να ερμηνεύει τα γεγονότα μέσα από ιστορικά και συναισθηματικά φίλτρα, και όχι όπως πραγματικά είναι.

Σάββας Καλεντερίδης: Προϊόν μιας τραυματισμένης εθνικής ταυτότητας

Η κατανόηση του Καλεντερίδη δεν είναι εφικτή εξετάζοντας απλώς τη βιογραφία του· το κρίσιμο είναι η αποκωδικοποίηση του τριγώνου έθνος–ιστορία–τραύμα που βρίσκεται πίσω του. Σήμερα, όλες οι δηλώσεις του για την Τουρκία δεν αποτελούν αμερόληπτες αξιολογήσεις ενός ψύχραιμου αναλυτή, αλλά κραυγές ενός πληγωμένου εαυτού, διαμορφωμένου από το βάρος του παρελθόντος.

Το πορτρέτο του είναι μια ψυχολογική εκδοχή ενός πνεύματος που περιπλανιέται στους σκοτεινούς διαδρόμους των ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών, συνδυασμένο με την επιδίωξη ιστορικής εκδίκησης.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί κάτι σημαντικό: ο ακραίος εθνικιστικός και ιδεολογικός του προσανατολισμός έχει επισκιάσει την ικανότητά του να ενεργεί επαγγελματικά.

Ιδανικά, ένας αξιωματικός πληροφοριών θα έπρεπε να μπορεί να αναλύει τις εξελίξεις αντικειμενικά και να αξιολογεί τα γεγονότα με στρατηγική σκέψη.

Ο Καλεντερίδης, αντίθετα, επέμεινε να βλέπει τα πάντα μέσα από ιδεολογικό φακό, τείνοντας να ερμηνεύει κάθε γεγονός και κίνηση υπό το πρίσμα των ρωγμών της εθνικής ταυτότητας και της ιστορικής ανάγκης για ανταπόδοση.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα γεγονότα του πεδίου και τα πραγματικά δεδομένα να αποκτούν νόημα στο μυαλό του μόνο αφού περνούσαν από τα φίλτρα του συλλογικού τραύματος και της επιθυμίας για εκδίκηση.

Όλα αυτά δείχνουν ότι στον Καλεντερίδη απουσιάζει η αντικειμενικότητα και η ψυχραιμία που αναμένονται από έναν επαγγελματία αξιωματικό πληροφοριών· λειτουργεί υπό την επίδραση ισχυρών συναισθηματικών και ιδεολογικών κινήτρων.

Άτομα χωρίς αμερόληπτη σκέψη και ορθολογική αξιολόγηση είναι περισσότερο επιρρεπή σε λάθη και προκαταλήψεις. Στο πλαίσιο αυτό, ο Καλεντερίδης παρουσιάζει το προφίλ ενός ανθρώπου που ενεργεί αποκλειστικά βάσει συναισθηματικών και ιδεολογικών παρορμήσεων, αδυνατώντας να διατηρήσει την αναλυτική απόσταση. Ψυχολογικά, αυτό διαστρεβλώνει την αντίληψή του περί κινδύνου και διαμορφώνει τις αναλυτικές του κρίσεις μέσα από ιδεολογικές παρεκκλίσεις.

turkiyetoday.com

Ποιός είναι ο Hasan Mesut Önder

• Ο Hasan Mesut Önder έχει πτυχίο από το Τμήμα Οικονομικών του Çanakkale Onsekiz Mart University.

• Έκανε μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές με αντικείμενο τις Διεθνείς Σχέσεις. Η διδακτορική του διατριβή είχε τίτλο «Η χρήση των πληροφοριών στη διαδικασία ασφαλεοποίησης: Η περίπτωση της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ».

• Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν θεωρία πληροφοριών (intelligence theory), ανάλυση ηγετικών προφίλ, θεωρίες ασφάλειας, πολιτική στη Μέση Ανατολή, και τις υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Έχει δημοσιεύσει αρκετά επιστημονικά άρθρα σε περιοδικά σχετικά με πληροφορίες, ασφάλεια και εξωτερική πολιτική. Μερικά του θέματα είναι: «Η σχέση μεταξύ πληροφοριών και εξωτερικής πολιτικής», «Η αποτυχία της έγκλειστης σκέψης ως παράγοντας αποτυχίας της ανάλυσης πληροφοριών», καθώς και μελέτες για ιστορικά γεγονότα, στρατηγική και θεωρία ασφαλείας.

• Παράλληλα με την ακαδημαϊκή/ερευνητική του δραστηριότητα, γράφει και επίκαιρα άρθρα – άρθρα γνώμης (op-eds) – για θέματα ασφάλειας, εξωτερικής πολιτικής και γεωστρατηγικής.

Το υπόβαθρο του Önder — με συνδυασμό οικονομικών, διεθνών σχέσεων και εξειδίκευσης στον τομέα των υπηρεσιών πληροφοριών — του δίνει θεωρητικά εφόδια να προσεγγίζει πολιτικά και γεωπολιτικά ζητήματα υπό πρίσμα ασφάλειας και στρατηγικής.

Οι αναλύσεις του, όπως αυτές που δημοσιεύονται στο site Türkiye Today, συνήθως εμπλέκουν θεωρητικό πλαίσιο πληροφοριών, αξιολόγηση κινδύνων, και προβληματισμούς για την Τουρκία και τις σχέσεις της με γειτονικές χώρες.

Τι είναι το Türkiye Today

• Το Türkiye Today είναι ένα αγγλόφωνο ειδησεογραφικό portal που καλύπτει ειδήσεις, ανάλυση, άρθρα γνώμης και θέματα πολιτικής, οικονομίας, πολιτισμού, διεθνών σχέσεων κ.ά. από την Τουρκία και την ευρύτερη περιοχή.

• Το μέσο ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Ιούνιο του 2024

• Ανήκει στον όμιλο İhlas Media Holding, που είναι ένας από τους μεγαλύτερους ομίλους media στην Τουρκία.

• Ο στόχος του, όπως δηλώνεται στην ενότητα About Us, είναι να προσφέρει «ειδησεογραφία με τουρκική προοπτική» σε διεθνές κοινό, δηλαδή να μεταφέρει ειδήσεις & αναλύσεις από την Τουρκία στα αγγλικά, απευθυνόμενο σε αναγνώστες εκτός Τουρκίας. 

• Περιεχόμενο και Προσέγγιση

• Καλύπτει ευρύ φάσμα θεμάτων: πολιτική, διεθνείς σχέσεις, επιχειρήσεις/οικονομία, πολιτισμό, lifestyle, κοινωνία, ακόμα και θέματα επιστήμης ή ιστορίας.

• Προσφέρει «ειδικές αναλύσεις», long-reads, ρεπορτάζ, άρθρα γνώμης, και όχι μόνο τα βασικά δελτία ειδήσεων.

• Το ύφος που επικαλείται είναι «ουσιαστικό, αξιόπιστο, χωρίς clickbait» (δόλωμα για κλικ), με στόχο ένα πιο “καθαρό” δημοσιογραφικό προφίλ για διεθνές κοινό.

 Ιδιοκτησία και Θεσμικό Πλαίσιο

Το Türkiye Today ανήκει στον Ihlas Media Holding.

• Ο όμιλος αυτός έχει ιστορία στο τουρκικό μίντισαπ – διαθέτει και άλλα μέσα ενημέρωσης, γεγονός που σημαίνει ότι το Türkiye Today εντάσσεται σε ένα ευρύτερο οικοσύστημα media.

• Η ύπαρξη ισχυρού ομίλου πίσω του σημαίνει και πόρους αλλά — όπως σε κάθε εγχείρημα — ενδέχεται να υπάρχει και συγκεκριμένη πολιτική/ιδεολογική γραμμή, όπως συνηθίζεται στην Τουρκία και στον χώρο των media.

 Πλεονεκτήματα & Χρήσιμο Πλαίσιο

• Το ότι είναι αγγλόφωνο και στοχεύει διεθνές κοινό το καθιστά χρήσιμο αν ενδιαφέρεσαι για ειδήσεις από Τουρκία αλλά δεν γνωρίζεις τουρκικά.

• Προσφέρει όχι μόνο ειδήσεις αλλά και ευρύτερη ανάλυση — κάτι που μπορεί να φανεί χρήσιμο.

• Είναι πρόσφατο και “μοντέρνο” μέσο, άρα πιθανώς πιο ευέλικτο και πιο online-προσανατολισμένο από παραδοσιακές εφημερίδες.