Η ουρά κουνάει τον σκύλο, οι ψύλλοι βάζουν βέτο στην ειρήνη των Βασιλέων
γράφει ο Martin Sieff
1 Σεπτεμβρίου
Ο δημοσιογράφος Martin Sieff έχει λάβει τρεις υποψηφιότητες για το βραβείο Πούλιτζερ στην κατηγορία διεθνούς δημοσιογραφίας. Ο κ. Sieff υπηρέτησε ως επικεφαλής πολιτικός ανταποκριτής στο United Press International (UPI) από το 1999 έως το 2009.
Δύο εβδομάδες μετά την «κορυφαία της γης» σύνοδο της 15 Αυγούστου στη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στο Elmendorf της Αλάσκας μεταξύ των προέδρων Donald Trump και Vladimir Putin, είναι σαφές ότι ο κεφάτος, ενθουσιωδώς αισιόδοξος τόνος και των δύο ηγετών ήταν πρόωρος. Η πρόοδος που νόμιζαν ότι είχαν επιτύχει μπλοκαρίστηκε αμέσως.
Μόλις τρεις ημέρες αργότερα, ο δηλητηριώδης νάνος και μαριονετίστας της Ευρώπης, ο πρώην τηλεοπτικός κωμικός Βολοντίμιρ Ζελένσκι, εμφανίστηκε στον Λευκό Οίκο με την ευρωπαϊκή του ακολουθία υπάκουη στο πλευρό του και πλήρως υπό τον έλεγχό του, σαν μια σειρά από κατοικίδια κανίς.
Οι συνοδευτικές ανυπόστατες παρουσίες περιελάμβαναν τον Γενικό Γραμματέα του NATO, την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον Πρόεδρο της Γαλλίας, τον Καγκελάριο της Γερμανίας και τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας.
Τα ονόματά τους προφανώς δεν έχουν καμία σημασία καθώς ποτέ δεν υπήρξαν ηγέτες ή καν διακριτά άτομα οι ίδιοι.
Κι όμως αυτό το φλύαρο πλήθος όφειλε να περάσει σε επιβολή νόμων στον νυν 47ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών στο ίδιο του το Οβάλ Γραφείο.
Και παρά όλη τη χαρακτηριστική του περπατησιά και βουλητική έπαρση, ο Donald Trump το δέχτηκε υποτακτικά και έπραξε σύμφωνα με τα κελεύσματά τους.
Γιατί ο Ηγέτης του ελεύθερου Κόσμου και Ο Πιο Ισχυρός εν Ζωή Άνθρωπος (αλλά φυσικά, δεν είναι) δεν τους έδιωξε όλους χρησιμοποιώντας το χαρακτηριστικό τηλεοπτικό κλισέ που τον ώθησε μέχρι την Προεδρία το 2016 και να τους πεί: “Είστε απολυμένοι».
Αντί γι’ αυτό, επέταξε τον κόσμο πίσω στην ταχύτατη ολισθηρή του πορεία προς τον θερμοπυρηνικό πόλεμο.
Τις ημέρες εκείνες, ήταν σαφές ότι ο Trump και ο Putin έκαναν σημαντικά βήματα προς το να τερματιστούν τα τρία και πλέον χρόνια ολοκληρωτικού πολέμου στην Ουκρανία και η απαίσια κατάρρευση εμπιστοσύνης και οποιασδήποτε επικοινωνίας ούτως ή άλλως μεταξύ των δύο θερμοπυρηνικών υπερδυνάμεων.
Πράγματι, τα περιγράμματα της συμφωνίας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία ήταν πλέον απολύτως σαφή. Όμως ο Ζελένσκι και τα δυτικοευρωπαϊκά Μαππετάκια που εκείνος χειρίζεται – είναι ξεκάθαρο πως εκείνα δεν τον χειρίζονται – σκότωσαν τη συμφωνία εν τη γενέσει της όταν συναντήθηκαν με τον Τραμπ στο ίδιο του το γραφείο τη Δευτέρα μετά τη σύνοδο.
Ήταν σαφές στο Έλμεντορφ ότι ο Τραμπ είχε συμφωνήσει η Ρωσία να αναλάβει όχι μόνο δύο αλλά τέσσερις επαρχίες της Ουκρανίας.
Καταρτισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι η Ουκρανία έχει πλέον χάσει έως και 1,5 εκατομμύριο νεκρούς στον τρεισήμισι χρόνων πόλεμο· και καθώς η λιποταξία και ο αδίστακτος, βίαιος εξαναγκασμός νεοσύλλεκτων είναι πλέον ενδημικά φαινόμενα σε ό,τι απομένει από τον Ουκρανικό Στρατό, ο Τραμπ – ή οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης των ΗΠΑ ή της Δύσης – δεν θα μπορούσε να έχει επιβάλει άλλους όρους στη Ρωσία.
Η Ρωσία έχει κερδίσει αποφασιστικά τον πόλεμο σε στρατιωτικό επίπεδο. Ο Τραμπ το αναγνώρισε αυτό στο Έλμεντορφ· όμως οι Ευρωπαίοι – παρελαύνοντας στον ρυθμό του Ζελένσκι – αρνήθηκαν να το πράξουν. Και ο Τραμπ υποχώρησε απέναντί τους.
Σχεδόν δύο εβδομάδες μετά, καθώς γράφω αυτό το κείμενο, οι συνέπειες αυτής της μοιραίας διπλωματικής αναδίπλωσης του Τραμπ είναι ξεκάθαρες. Η Ρωσία σφυροκοπά ξανά τον πολύπαθο ουκρανικό λαό.
Προειδοποιητικές επιθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί στο ίδιο το Κίεβο. Αυτές αναμένεται ασφαλώς να κλιμακωθούν και μάλιστα ταχέως. Και τι μπορούν να κάνουν ο Μικρός Γίγαντας στην ουκρανική πρωτεύουσα και οι Ευρωπαϊκές βιτρίνες του γι’ αυτό; Μα να καλέσουν τον Τραμπ, τον οποίον όλοι περιφρονούν, να θέσει τον αμερικανικό λαό στο στόχαστρο του θερμοπυρηνικού πολέμου για να φυσήξει και να ξεφυσήξει και να γκρεμίσει το σπίτι του Πούτιν, φυσικά.
Όμως όλα αυτά είναι ένα κενό μπλοφάρισμα, και οι Ρώσοι ασφαλώς το γνωρίζουν.
Η ρωσική στρατιωτική παραγωγή – ειδικά σε drones ή Μη Επανδρωμένα Εναέρια Οχήματα (UAV), βαρέα πυροβόλα και πυρομαχικά – υπερβαίνει πλέον το σύνολο των συνδυασμένων παραγωγικών δυνατοτήτων της βιομηχανίας των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης.
Πράγματι, τα κράτη του NATO, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν έχουν ακόμη αναπληρώσει ολόκληρα αποθέματα οπλισμού που σκόρπισαν στον Ζελένσκι.
Ωστόσο, ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι υποστηρικτές του εξακολουθούν να προσπαθούν να αναστρέψουν το αναπόφευκτο – που ισοδυναμεί με το να κάνουν τους Καταρράκτες του Νιαγάρα να ρέουν προς τα πάνω αντί προς τα κάτω.
Διότι η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία απλούστατα δεν διαθέτουν την εναέρια ισχύ, τα άρματα μάχης, τα πυροβόλα, τα πυρομαχικά (ούτε καν τα οικονομικά μέσα για να τα πληρώσουν) ώστε να συνεχίσουν να εφοδιάζουν την Ουκρανία στα προηγούμενα επίπεδα.
Αυτό είναι άνευ προηγουμένου. Πρόκειται για μια εποχιακή περίπτωση όπου η ουρά κουνάει τον σκύλο.
Ή, στην εικονοπλασία του μεγαλύτερου ποιητή της Ιρλανδίας, του William Butler Yeats, ψύλλοι που απαιτούν από τον σκύλο στον οποίο ζουν να υπακούει στις εντολές τους.
Διότι καθ’ όλη τη διάρκεια της πλέον άνω των τριών τετάρτων του αιώνα ύπαρξης του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου, ήταν πάντοτε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών που έδινε τις εντολές, και οι Ευρωπαίοι που υπάκουαν χωρίς αντίρρηση, ακόμη και όταν η Ουάσινγκτον αντέστρεφε απότομα θέσεις, μεταμόρφωνε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, ή συνήπτε δραματικές συμφωνίες με τη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα χωρίς να μπει καν στον κόπο να τους συμβουλευτεί πρώτα.
Η ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα δικά τους εθνικά συμφέροντα για να δώσουν προτεραιότητα σε ένα μη-δημοκρατικό, καταπιεστικό, δικτατορικό κρατικό υποχείριο που δεν θα υπήρχε χωρίς απεριόριστη αμερικανική στρατιωτική και χρηματοδοτική στήριξη, είναι επίσης άνευ προηγουμένου.
Ακόμη και ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, η γεροντική ανυπόστατη φιγούρα που προωθήθηκε ως χάρτινος επικεφαλής κράτους των ΗΠΑ από το 2021 έως το 2025, δεν μπήκε καν στον κόπο να προσποιηθεί ότι αυτός ή οποιοσδήποτε στην κυβέρνησή του έδινε δεκάρα για το τι ήθελε, περίμενε ή πίστευε ο Πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι στο Αφγανιστάν, ως ο εκλεκτός τους κυβερνήτης στην Καμπούλ, μέχρι να τον ανατρέψουν οι Ταλιμπάν το 2021.
Πράγματι, η ίδια η ιδέα ότι οποιοσδήποτε σύμμαχος του NATO, ιδίως η Βρετανία, θα είχε το θράσος να προσπαθήσει να υπαγορεύσει όρους σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην Ουάσινγκτον για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει οπουδήποτε στον κόσμο, θα ήταν γελοία για οποιονδήποτε Αμερικανό Πρόεδρο σε οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή.
Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Κλέμεντ Άτλι πέταξε στην Ουάσινγκτον το 1950 για να προτρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες να μη χρησιμοποιήσουν ατομικές βόμβες στον Πόλεμο της Κορέας, όπως ήθελε ο Στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ. Ο Πρόεδρος Τρούμαν, ο οποίος περιφρονούσε τον ΜακΆρθουρ, απέρριψε επίσης τον Άτλι ως ανυπόστατο πρόσωπο.
Ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αγνόησε με παρόμοια περιφρόνηση τις φαρσικές προσπάθειες του Βρετανού Πρωθυπουργού Χάρολντ Ουίλσον να «μεσολαβήσει» για τον τερματισμό του Πολέμου του Βιετνάμ στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Ακόμη και ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν, ο οποίος πλέον λατρεύεται ως ο πιο αγιοποιημένος υπερασπιστής της λεγόμενης Ειδικής Σχέσης, εξόργισε τη Βρετανή Πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ όταν διέταξε την εισβολή και κατάληψη του μικρού πρώην βρετανικού νησιωτικού αποικιακού εδάφους στη Καραϊβική, της Γρενάδας, για να ανατρέψει μια μαρξιστική δικτατορία το 1983. Ο Ρέιγκαν δεν μπήκε καν στον κόπο να στείλει στην Θάτσερ, την υποτιθέμενη μεγαλύτερη σύμμαχό του, μια ευγενική προειδοποίηση ότι επρόκειτο να στείλει τους Αμερικανούς Πεζοναύτες.
Οπότε, γιατί ο Στάρμερ, ο λιγότερο αντιτσωρτσιλιανός και λιγότερο εντυπωσιακός από κάθε Βρετανό ηγέτη που μπορεί να φανταστεί κανείς, και ο Ζελένσκι, ο οποίος οδήγησε τον λαό του στην απόλυτη ήττα, ήταν τόσο σίγουροι όταν μπήκαν στον Λευκό Οίκο στις 18 Αυγούστου;
Προφανώς επειδή γνώριζαν ότι δεν ήταν μόνοι στην Αμερική: Παρά τις ειλικρινείς, διαρκείς και σοβαρές προσπάθειες του Προέδρου Τραμπ, της Διευθύντριας Εθνικών Πληροφοριών Tulsi Gabbard, της Γενικής Εισαγγελέως Pam Bondi και του Διευθυντή του FBI Kash Patel, ο Στάρμερ, ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι τους ήξεραν ότι πανίσχυρα στοιχεία του μόνιμου εθνικού συστήματος ασφαλείας των ΗΠΑ ήταν μαζί τους.
Υπάρχουν, εξάλλου, 18 διαφορετικές, εξαιρετικά χρηματοδοτούμενες μεγάλες υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ που όλες λειτουργούν τακτικά ελεύθερα εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, ανεξαρτήτως των γελοίων συνταγματικών και νομικών περιορισμών που υποτίθεται πως τις απαγορεύουν. Και δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη λογοδοσία για καμία απολύτως.
Αυτός, λοιπόν, ήταν ο πραγματικός μοχλός πίεσης, η πραγματική δύναμη και το πραγματικό ενδεχόμενο βέτο που διέθεταν ο Ζελένσκι, ο Στάρμερ και οι άλλοι ηγέτες του NATO όταν έσπευσαν στην Ουάσινγκτον μόλις τρεις ημέρες μετά τη σύνοδο Τραμπ-Πούτιν στην Αλάσκα, για να προσπαθήσουν να καταστρέψουν όλες τις ιδιωτικές συμφωνίες και πρωτοβουλίες για τον τερματισμό του πολέμου που είχαν συμφωνηθεί εκεί από τους δύο ηγέτες των υπερδυνάμεων.
Και τα κατάφεραν; Υπέταξαν τη θέληση του δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών;
Μα φυσικά και το έκαναν.
Μάρτιν Σιφ
Ο Μάρτιν Σιφ έχει τρεις υποψηφιότητες για το Βραβείο Πούλιτζερ στην κατηγορία Διεθνούς Ρεπορτάζ, έχει καλύψει 70 χώρες και 12 πολέμους. Υπήρξε Ανώτερος Ξένος Ανταποκριτής για την εφημερίδα The Washington Times, Κύριος Αναλυτής Ειδήσεων για το United Press International και είναι συγγραφέας εννέα βιβλίων.
