Γερμανία: Τρία χρόνια για να γίνεις σταθμάρχης, δύο σταθμάρχες ανά σταθμό: Το σιδηροδρομικό παράδειγμα που κοστίζει ετησίως 65 ευρώ σε κάθε φορολογούμενο

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

Την χαοτική διαφορά στα επίπεδα οργάνωσης και ασφαλείας στους σιδηροδρόμους τηςΕυρώπης και εν προκειμένω της Γερμανίας σε σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα αναδεικνύουν τα όσα μεταφέρει σε συνέντευξή του ο διατελέσας για οκτώ χρόνια σύμβουλος των γερμανικών σιδηροδρόμων και σήμερα διευθυντής του Τμήματος Εργων, Διαδικασιών και Μοντέρνων Τεχνολογιών των σιδηροδρόμων του Λουξεμβούργου, Ισίδωρος Σαπουνάς.

Μιλώντας στην Καθημερινή και τον δημοσιογράφο Γιάννη Ελαφρό επισημαίνει:

Δύο σταθμάρχες σε κάθε σταθμό στη Γερμανία

Ο κ. Σαπουνάς επισημαίνει τη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα και τονίζει: «Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι κάτι πολύ βασικό, γιατί σε κρίσιμες στιγμές ή σε περίπτωση βλάβης αυτός αποφασίζει. Στη Γερμανία δεν υπάρχει ένας σταθμάρχης, αλλά δύο σε κάθε σταθμό.

Ενα δεύτερο ζευγάρι μάτια είναι απαραίτητο. Ο ένας σταθμάρχης είναι υπεύθυνος για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας και ο άλλος για την ασφάλεια. Οταν ο σταθμός είναι πολύ μεγάλος, μπορεί να υπάρχει και τρίτος. Επίσης, η θέση του κλειδούχου, δηλαδή του υπαλλήλου που πατάει τα κουμπιά για το πού θα πάνε οι συρμοί, είναι ξεχωριστή, και συχνά υπάρχουν δύο κλειδούχοι στον σταθμό», εξηγεί ο κ. Σαπουνάς.

Τρία χρόνια εκπαίδευση

«Για να γίνει κάποιος σταθμάρχης περνάει εκπαίδευση τριών ετών. Στα δύο χρόνια δίνει εξετάσεις με προσομοίωση και παίρνει πτυχίο. Στο τρίτο έτος εξειδικεύεται στον συγκεκριμένο σταθμό, έτσι ώστε να γνωρίζει τις λεπτομέρειες. Δεν μπορεί να εκπαιδευθείς σταθμάρχης στη Λάρισα και μετά να πας στην Καβάλα».

Η θέση του κλειδούχου

Η θέση του κλειδούχου, δηλαδή του υπαλλήλου που πατάει τα κουμπιά για το πού θα πάνε οι συρμοί, είναι ξεχωριστή.
Πώς μπορούν όμως να αντιμετωπιστούν τα πιθανά ανθρώπινα λάθη; «Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει το European Train Control System (ETCS), το οποίο αναπτύσσεται με διαφορετικούς ρυθμούς και έκταση σε κάθε χώρα. Η Ελλάδα δυστυχώς είναι ουραγός. Η Γερμανία έχει ένα ανάλογο, δικό της σύστημα ελέγχου και αυτό ακολουθεί. Το επίπεδο 1 του ETCS ελέγχει την ταχύτητα του τρένου και το εάν κινείται στη σωστή γραμμή. Εάν ένας συρμός περάσει ένα φωτόσημο –ένα κόκκινο φανάρι για να το πούμε απλά– χωρίς έγκριση, τότε δίνεται εντολή για φρενάρισμα», εξηγεί ο κ. Σαπουνάς. Το σύστημα δουλεύει με μαγνητικές πλάκες που βρίσκονται στο έδαφος στα σημεία των φαναριών· μόλις περάσει ο συρμός, μεταδίδουν την πληροφορία σε μαγνητική βάση στο τρένο, η οποία εμφανίζεται στο μόνιτορ του μηχανοδηγού. «Στην περίπτωση προβλήματος και μέχρι να ξεκαθαριστεί η κατάσταση, μπορεί ο συρμός να κινείται με χαμηλή ταχύτητα, έως 40 χλμ./ώρα», συμπληρώνει.

«Εάν υπάρχει κάποια βλάβη στο σύστημα, μπορεί ο σταθμάρχης με προφορική ή γραπτή εντολή να ζητήσει από τον μηχανοδηγό να κινηθεί στη γραμμή παρά το κόκκινο σήμα, καθώς αυτό μπορεί να προήλθε από μηχανικό λάθος. Γι’ αυτό λέμε πως πέρα από τα τεχνολογικά μέσα, το επίπεδο του προσωπικού είναι πολύ κρίσιμος παράγοντας», υπογραμμίζει ο Ελληνας ειδικός.

Μετρητές δονήσεων

Ο κ. Ισίδωρος Σαπουνάς αναφέρεται και σε επιπλέον τεχνολογικά μέσα για την εξασφάλιση της ασφάλειας των σιδηροδρόμων. «Μία τεχνολογία είναι οι μετρητές δονήσεων.

Σε πολλές περιπτώσεις, δίπλα στις γραμμές περνούν δίκτυα οπτικών ινών. Οταν περάσει ένα τρένο, με το βάρος του αλλάζει τον παλμό μεταφοράς των δεδομένων, γεγονός που μπορεί να πιάσει ένας αισθητήρας και να δώσει την πληροφορία πως στη γραμμή κινείται ένα τρένο.

Επίσης, υπάρχει το σύστημα ελέγχου με κάμερες και αισθητήρες πάνω στα φωτόσημα, που λειτουργούν ως check points πραγματικού χρόνου. Τα σημεία ελέγχου βλέπουν εάν όλα είναι εντάξει, από την ταχύτητα και την κατεύθυνση του τρένου μέχρι το σύστημα ηλεκτροδότησης, την κλίση των βαγονιών κ.λπ. Ολες αυτές οι πληροφορίες μεταφέρονται στα τάμπλετ με τα οποία είναι εξοπλισμένοι οι μηχανοδηγοί».

Φορολογικό κόστος 65 ευρώ κατ΄ έτος

Το χάσμα μεταξύ των σύγχρονων δυνατοτήτων και της κατάστασης του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου είναι τεράστιο. Ρωτάμε για το πού βρίσκονται τα χρήματα γι’ αυτές τις επενδύσεις σε μέσα και προσωπικό. «Κάθε Γερμανός φορολογούμενος δίνει κάθε έτος, κατά μέσον όρο, 65 ευρώ για την ανάπτυξη και τεχνολογική εξέλιξη των σιδηροδρόμων». Το θέμα είναι να πιάνουν τόπο…

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

/hellasjournal.com/2023/03/germania-tria-chronia-gia-na-ginis-stathmarchis-dio-stathmarches-ana-stathmo-to-sidirodromiko-paradigma-pou-kostizi-etisios-65-evro-se-kathe-forologoumeno/

spot_img

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Εδώ θα πρέει να σημειωθεί ότι και στην Γερμανία υπήρξε αντίστοιχο ατύχημα με 101 νεκρούς, το 1998 στο Eschede. Η έρευνα κατέδειξε κι εκεί ευθύνες στις διάφορες υπηρεσίες.

Leave a Reply to Ο Λούμπεν Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα