Δῶρον ἄδωρον ἡ διακήρυξις τοῦ Ἀκίλα Σάλεχ ὅτι εἶναι ἄκυρο τό τουρκολιβυκό μνημόνιο ἐπειδή ἡ κυβέρνηση δέν εἶχε λάβει ψῆφο ἐμπιστοσύνης – Υἱοθετεῖ πλήρως τήν τουρκική θέση ὅτι ἡ μέση γραμμή χαράσσεται ἀπό τήν ἠπειρωτική Ἑλλάδα καί ὄχι τά νησιά
Eνα πρόβλημα στίς διεθνεῖς σχέσεις εἶναι ἡ ἀποσπασματική ἀνάγνωσις καί ἑρμηνεία δηλώσεων καί πολιτικῶν ἐξαγγελιῶν. Καί πολύ φοβούμεθα ὅτι τοῦτο συμβαίνει ὅσον ἀφορᾶ στίς δηλώσεις τοῦ ἐπισκεφθέντος τήν Ἑλλάδα Προέδρου τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Λιβύης Ἀκίλα Σάλεχ.
Κρατήσαμε τό θετικό, ὅτι ἀναγνωρίζει πώς τό τουρκολιβυκό μνημόνιο εἶναι παράνομο, ἀλλά κάποιοι κύκλοι στήν Ἀθήνα τείνουν νά παραγνωρίζουν ὅτι ὁ ἴδιος μιλῶντας γιά τήν ὁριοθέτηση θαλασσίων ζωνῶν θεωρεῖ ὅτι ἡ μέση γραμμή πρέπει νά ὑπολογίζεται μέ γραμμές βάσεως στίς ἠπειρωτικές ἀκτές τῶν δύο χωρῶν. Υἱοθετεῖ δηλαδή τήν τουρκική ἄποψη καί ἀπορρίπτει τήν ἰδέα ὅτι καί ἡ Κρήτη ἀκόμη θά μποροῦσε νά δικαιοῦται νά ἔχει ἐπίπτωση στήν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν.
Πράγματι, ὁ Ἀκίλα Σάλεχ, σέ συνέντευξή του πρός τό λιβυκό πρακτορεῖο εἰδήσεων (LANA), ὑπογράμμισε ὅτι ἡ Βουλή πού ἑδρεύει στήν Βεγγάζη εἶναι ἡ μοναδική Ἀρχή πού ἔχει τήν ἁρμοδιότητα νά κυρώνει διεθνεῖς συμφωνίες, ἐπαναλαμβάνοντας πώς τό τουρκολιβυκό μνημόνιο θαλάσσιας ὁριοθετήσεως πού ὑπέγραψε ἡ κυβέρνησις τοῦ Φαγέζ ἀλ Σάρατζ δέν κατετέθη ποτέ στήν Βουλή οὔτε ἐνεκρίθη ἀπό αὐτήν καί, ὡς ἐκ τούτου, εἶναι νομικῶς ἄκυρο καί μή δεσμευτικό γιά τό λιβυκό κράτος. Συνέχισε μάλιστα ὑπογραμμίζοντας ὅτι διεθνεῖς συμφωνίες μποροῦν νά συνάπτονται μόνο ἀπό μιά νόμιμη κυβέρνηση πού ἔχει λάβει ψῆφο ἐμπιστοσύνης ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἀντιπροσώπων, ἐνῶ ὅσα ὑπέγραψε ἡ κυβέρνησις ἀλ Σάρατζ δέν ἐξέφραζαν τήν βούληση τοῦ λιβυκοῦ λαοῦ. Κατέληξε μάλιστα λέγοντας πώς «ὅ,τι στηρίζεται στήν παρανομία παραμένει παράνομο, ἀνεξαρτήτως τοῦ πόσος χρόνος περνᾶ».
Καί μέχρι ἐδῶ καλά. Ἡ ἑλληνική πλευρά ἔχει κάθε λόγο νά εἶναι ἱκανοποιημένη. Περαιτέρω ὅμως ὁ Λίβυος ἀξιωματοῦχος υἱοθετεῖ ἀπολύτως τήν τουρκική στάση χαρακτηρίζοντας «παράλογο» τό γεγονός ὅτι ἡ Ἑλλάς θεωρεῖ τήν Κρήτη ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τόν καθορισμό τῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης (ΑΟΖ) της. Χρησιμοποίησε συγκεκριμένα τήν ἔκφραση ὅτι τοῦτο «ὁδηγεῖ σέ παράλογη θαλάσσια ἐπέκταση».
Συνέχισε μάλιστα ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ Κρήτη εὑρίσκεται πολύ κοντά στίς λιβυκές ἀκτές καί ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν μπορεῖ νά διεκδικεῖ τεράστιες θαλάσσιες περιοχές σέ βάρος τῆς Λιβύης. Παραλλήλως, ἰσχυρίσθηκε ὅτι τό Διεθνές Δίκαιο δέν στηρίζει τέτοιου εἴδους ἐπεκτάσεις καί ἐτόνισε ὅτι ἡ ὁριοθέτησις θά πρέπει νά γίνεται μέ βάση τίς ἠπειρωτικές ἑλληνικές ἀκτές καί ὄχι τά νησιά.
Ὑπενθυμίζεται ὅτι ἡ Ἑλλάς ἔχει ἐξ ἀρχῆς υἱοθετήσει τήν τακτική νά δίδει ἰδιαίτερη σημασία στίς ἀποφάσεις τῆς Βουλῆς τῆς Λιβύης, παρά τό γεγονός ὅτι ἐπί τῆς οὐσίας ἡ πολιτική αὐτή δέν ἔχει φέρει ἀποτέλεσμα. Ὁ ρεαλισμός ἀπαιτεῖ νά ἀντιμετωπισθοῦν καί οἱ δύο κρατικές ὀντότητες τῆς χώρας αὐτῆς μέ τόν δέοντα σκεπτικισμό καί μέ μεγάλη σταθερότητα. Ἄς μήν βιαζόμαστε νά θεωρήσουμε θετικές τίς ἀποσπασματικές δηλώσεις τῆς Βεγγάζης.
estianews.gr
