του Βασίλη Μούτσογλου, Πρέσβη ε.τ.
Το περιεκτικό και εμπεριστατωμένο άρθρο του Πρέσβη Γ. Πουκαμισά για την Ελλάδα στην Εγγύς Ανατολή αποτελεί «Τροφή για Σκέψη» αφού δεν μπορεί κανείς να προβάλει αντεπιχειρήματα. ΕΔΩ
Ορθή σε κάθε περίπτωση η συνεργασία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, την οποία επιβοηθεί και η γεωγραφική εγγύτητα της Κύπρου. Οι δυο τριμερείς συμφωνίες στην ανατολική Μεσόγειο αποτελούν γεωπολιτική και στρατηγική επιτυχία και για τις τέσσερις χώρες της περιοχής. Η συνεργασία τους θα πρέπει να επεκταθεί ακόμη περισσότερο στον οικονομικό, πολιτισμικό και περιβαλλοντικό τομέα κατά τα πρότυπα του επιτυχούς σχήματος 5+5 της συνεργασίας στη δυτική Μεσόγειο. Η Ελλάδα είχε αποκλεισθεί αρχικά από το σχήμα αυτό (παρόλο που συμμετείχε η Λιβύη) και όταν κατέστη δυνατόν αργότερα , με μια μικρή επιπλέον προσπάθεια να συμμετάσχει μαζί με την Αίγυπτο, δεν έδειξε ενδιαφέρον.
Καθόσον αφορά τους λοιπούς τομείς, πλην αυτού της άμυνας, η συνεργασία θα πρέπει να επεκταθεί και στο Λίβανο και τη Συρία.
Ιδιαίτερα στον πολιτισμικό τομέα, ίσως υστερούμε, παρόλο το μεγάλο επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό που διαθέτουμε. Οι Άραβες εκτιμούν την τεχνογνωσία των Ελλήνων στην αρχαιολογία και τη μουσειολογία, τομείς στους οποίους θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε, ιδιαίτερα αν επιδεικνύαμε μεγαλύτερη ευλυγισία (Δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε μακροχρόνιες αποστολές και δεν δεχόμαστε να πληρωθούμε για αυτές). Ενδεικτικά, φαίνεται ότι πλέον δεν συμμετέχουμε ενεργά στην Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη, παρόλο που ακόμη και η ονομασία της παραπέμπει στον ελληνικό πολιτισμό – δεν ονομάζεται στην αγγλική Library of Alexandria αλλά Biblioteca Alexandrina.
Καθόσον αφορά τον πολιτικό και αμυντικό τομέα, η Κύπρος δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί την επισφάλεια της γεωγραφικής και γεωπολιτικής της θέσης καθώς και την εγγενή στρατηγική της αδυναμία.
Η διπλωματία εν καιρώ ειρήνης διαφέρει θεμελιακά από τη διπλωματία εν καιρώ πολέμου. Το πυκνό πλέγμα συμφωνιών στην περιοχή της Βαλκανικής στο οποίο οδήγησε η πακτομανία της εποχής του μεσοπολέμου, διαλύθηκε με τον πρώτο πυροβολισμό του Β΄Π.Π. Εξάλλου μετά τον πόλεμο αυτόν, τα γεωπολιτικά ζητήματα και οι επιλογές δεν είναι εύκολες, όπως ήταν έως τότε μεταξύ μαύρου και άσπρου, καθώς επισημαίνει ο πολύ καλός συγγραφέας Κίσινγκερ – ως πολιτικός ωστόσο ήταν «δάσκαλε που δίδασκες…» – αλλά κινούνται σε μια ομιχλώδη περιοχή.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν αμφιβολίες και για την κριτική επάρκεια του κριτή…
Ορθώς η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η συνεργασία με το Ισραήλ στον αμυντικό τομέα δεν στρέφεται εναντίον ουδενός και κάλεσε και άλλες χώρες που σέβονται το διεθνές δίκαιο να συμμετέχουν. Το πρόβλημα με την Τουρκία είναι ότι το διεθνές δίκαιο το οποίο διακηρύττει ότι σέβεται, δεν είναι το διεθνές δίκαιο που γνωρίζουμε αλλά ένα ειδικό διεθνές δίκαιο που κατασκεύασε κατά τα μέτρα της. Η Ελλάδα αποφεύγει κάθε φόρα που γίνονται τέτοιες διακηρύξεις να προβαίνει σε αντίκρουση των ανακριβειών που αναφέρονται και αυτό είναι από τα σοβαρότερα λάθη της.
