Ατζέντα πολέμου και η αναγκαία εθνική στρατηγική μεταστροφή

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το χαρτί του κατευνασμού τελικά δεν απέδωσε και η επιβεβαίωση της αδιαμφισβήτητης υποκρισίας των Αμερικανοευρωπαίων «διαμεσολαβητών», υποχρεώνει εκ των πραγμάτων πλέον την Αθήνα να εγκαταλείψει οριστικά τους εναγκαλισμούς με τις αυταπάτες, όσο ακόμη είναι νωρίς…

Το ORUC REIS απέπλευσε από το λιμάνι της Αττάλειας και βρίσκεται ήδη εντός των ορίων της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας. Η πολιτική εντολή που έχει δοθεί στον κυβερνήτη του, είναι να τσαλακώσει την Εθνική μας αξιοπρέπεια, να εξευτελίσει τους άτολμους χαρτογιακάδες της Ευρώπης, και πιθανότατα να εξασφαλίσει άλλοθι αλλά και τα απαραίτητα προσχήματα στους Αμερικανούς, προκειμένου να πειθαναγκάσουν την Ελλάδα να αποδεχτεί ένα νέο πλαίσιο ισορροπίας στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο, εγκαταλείποντας οριστικά και αμετάκλητα τις παραδοσιακές στρατηγικές της παραδοχές. Να την εξαναγκάσουν με δυο λόγια να συμβιβαστεί…

• Με την πλήρη αποσύνδεση των εξελίξεων που αφορούν στην Κύπρο από τον Εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό. Και…
• Με τον ριζικό επαναπροσδιορισμό των Εθνικών «κόκκινων γραμμών» με σοβαρότατες εκπτώσεις στα προβλεπόμενα του Διεθνούς Δικαίου.

Πριν από λίγο, το πειρατικό του Ερντογάν εισέβαλε σε χώρο άσκησης Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και είναι φανερό ότι θα επιδιώξει να επιβάλει ντε φάκτο, καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας για την χώρα μας, στα όρια του ενεργού casus belli. Πρόκειται για έναν σχεδιασμό που ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου και μόνο ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας. Η παράνομη NAVTEX και η σαφέστατη προαναγγελία – περιγραφή  της πειρατικής του αποστολής, αυτήν την φορά δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να γίνει επίκληση ούτε των ανέμων που δήθεν το παρέσυραν, ούτε βεβαίως των κυμάτων και του κακού μας του καιρού που δήθεν το εξέτρεψε κατά τι από την πορεία του.

Είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη, που επιβάλλεται να σηματοδοτήσει, αυτήν την στιγμή, την αφύπνιση και την ενεργοποίηση μιας άλλης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που έχει την υποχρέωση να αιφνιδιάσει τους πάντες, αποδεικνύοντας πρώτα απ’ όλα ότι αντιλαμβάνεται την έννοια της επιθετικής Διπλωματίας, και την ενσωματώνει άμεσα στην διαχειριστική της πρακτική. Αυτό πρακτικά σημαίνει τρία πράγματα:

• Άμεση ανάληψη πρωτοβουλίας στο πλαίσιο των συμμαχικών δομών (ΕΕ και ΝΑΤΟ) απαιτώντας να τεθούν οι πάντες αντιμέτωποι με τις τεράστιες ευθύνες τους εντός της ημέρας.
• Αντίστοιχα ενώπιον των ευθυνών του θα πρέπει να τεθεί ο ανεκδιήγητος ΓΓ και φυσικά το ΣΑ του ΟΗΕ με κατεπείγουσες παρεμβάσεις της Ελληνικής διπλωματικής αντιπροσωπείας.
• Ανάληψη πρωτοβουλίας για σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης των ΥΠΕΞ και των ΥΠΑΜ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου, Γαλλίας και ΗΑΕ, όχι απλά για να στηριχτεί η Ελλάδα και η Κύπρος απέναντι στην καινούρια τουρκική πρόκληση, αλλά στην βάση ενός κατεπείγοντος σχεδιασμού, προκειμένου να δοθεί ένα οριστικό τέλος στον απαράδεκτο τουρκικό τσαμπουκά με τρόπο παραδειγματικό, οριστικό και αμετάκλητο.

Είναι προφανή μεταξύ άλλων ΚΑΙ τα μακροπρόθεσμα οφέλη μιας τέτοιας συνδυασμένης πρωτοβουλίας, αν και δεν είναι επί του παρόντος αναγκαίο να επεκταθούμε σε περαιτέρω ανάλυση…

Αυτή η άλλη Ελλάδα, δηλαδή η διαφορετική νοοτροπία και αντίληψη με την οποία απαιτείται να αντιμετωπίσει την νέα Τουρκική πρόκληση η πολιτική τάξη της χώρας, είναι φανερό πως επιβάλλεται να επεκτείνει τον αιφνιδιασμό έναντι πάντων, ΚΑΙ με την ενεργοποίηση ολοκληρωμένης ατζέντας πολέμου χωρίς μασημένα λόγια και χωρίς περιστροφές. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αυτήν την φορά, δεν πρόκειται να παίξει κανείς ΟΥΤΕ με την διαχείριση φημών που θα αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό της Ελληνικής κοινωνίας και στην συντήρηση πνεύματος κόπωσης και ηττοπάθειας, ΟΥΤΕ βεβαίως με την αξιοπρέπεια των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

Τόσο οι «σύμμαχοι» όσο και οι πολιτικοί πειρατές της Τουρκίας, θα πρέπει να προειδοποιηθούν με σαφήνεια ότι καμία απολύτως παραβίαση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή και κυρίως θα πρέπει να προειδοποιηθούν ότι κάθε απόπειρα παραβίασης, αυτή την φορά θα ενεργοποιήσει τα σχέδια ενός εκτεταμένου πρώτου συντριπτικού πλήγματος, αποθαρρύνοντας έτσι τους πάντες από κάθε προσδοκία για απαράδεκτες πιέσεις και ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς.

Η προκλητική επάνοδος της Τουρκίας ήταν αναμενόμενη. Και είναι βέβαιο πως αυτή την φορά, οι ενορχηστρωτές αυτής της αθλιότητας δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με αμφιλεγόμενες «αποταμιεύσεις». Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει πάση θυσία να αποτραπεί. Και η Ελλάδα οφείλει να γνωρίζει πως αυτό δεν θα το απαιτήσουν οι υποτιθέμενοι «σύμμαχοι» αν δεν φροντίσει να το επιβάλει ή ίδια επί του πεδίου και με την δέουσα αποφασιστικότητα.

Η επανάληψη και της ελάχιστης ανοχής απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, δεν πρόκειται να εκληφθεί από κανέναν ως κίνηση καλής θέλησης, αλλά θα εκλαμβάνεται από τους πάντες ως σιωπηρή συγκατάβαση και αποδοχή των νέων τετελεσμένων που επιχειρείται να επιβληθούν ντε φάκτο σε βάρος της χώρας.

Η στρατηγική της Τουρκίας με την προκλητική της επάνοδο, φαίνεται πως έχει σαφή, διπλή και αδιαπραγμάτευτη στόχευση.

• Το πρώτο που επιδιώκει, είναι να επενδύσει είτε στην μερική ενεργητική στήριξη, είτε στην σιωπηρή ουδετερότητα μερίδας των κοινών μας «συμμάχων».
• Το δεύτερο που επιχειρεί να επιβάλει, είναι τον κατακερματισμό  των εθνικών στόχων και την διάρρηξη του Εθνικού μετώπου προκειμένου να μπορέσει ευκολότερα να αποσπάσει συγκεκριμένα ωφελήματα ΚΑΙ από την Ελλάδα αλλά ΚΑΙ από την Κύπρο.

Απέναντι στους συγκεκριμένους βηματισμούς της Τουρκίας που δεν είναι περιστασιακοί και εφήμεροι και που δυστυχώς έχουν την ουσιαστική αποδοχή των Αμερικανοευρωπαίων «συμμάχων» μας, η Ελλάδα οφείλει να αντιπαρατάξει μια ολοκληρωμένη στρατηγική μεταστροφή, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα με τρόπο ολοκληρωμένο και ουσιαστικό.

Άλλωστε η ολοκληρωμένη περιφερειακή στρατηγική ανάσχεσης των παραμέτρων πάνω στις οποίες οικοδομεί η Τουρκία την ευρύτερη αναθεωρητική της στρατηγική, είναι μια σύνθετη διαδικασία που για να είναι ταυτόχρονα ΚΑΙ αποτελεσματική, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί με τρόπο συνολικό και ενιαίο.

Κατά τα λοιπά… Τονίσαμε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζουμε να επιμένουμε, ότι κάθε συζήτηση για κάθε είδους διαπραγμάτευση και διερευνητική διεργασία με την Τουρκία, θα πρέπει να σταματήσει αυτή την στιγμή. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαπατά συνειδητά τους πολίτες, καταφεύγοντας σε διάφορα τεχνάσματα που επιχειρούν να προσδώσουν δήθεν «διερευνητικό» χαρακτήρα σε ένα κακοστημένο παραμύθι, που είναι προϊόν πιέσεων, απαράδεκτων εκβιασμών αλλά και υπαναχωρήσεων κάτω από το τραπέζι.

Η πατρίδα μας δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να οδηγηθεί οικειοθελώς στο κρεβάτι του Προκρούστη αυτοπαραμυθιαζόμενη για το μεγαλείο των κανόνων του Διεθνούς δικαίου που ροκανίζονται καθημερινά. Αντιθέτως έχει κάθε λόγο να ενεργοποιήσει τον λαό, να τον προετοιμάσει γι’ αυτά που πραγματικά έρχονται και να μεριμνήσει για την διαμόρφωση μιας πραγματικά εθνικής στρατηγικής στην βάση ενός δυναμικού, πραγματικά  εθνικού οράματος που θα παραπέμπει ευθέως στο αποτύπωμα των νικητών του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και θα αποτελέσει στην πράξη το ισχυρότατο διπλωματικό και επιχειρησιακό αντιστάθμισμα απέναντι στον τουρκικό επιθετικό αναθεωρητισμό, αλλά και ένα πρώτης τάξεως ελπιδοφόρο εργαλείο, για να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και ευθύνη τις κρισιμότατες προκλήσεις του 21^ου Αιώνα που βρίσκονται σε πλήρη  εξέλιξη.

Η δυναμική αναφορά αυτού του Εθνικού οράματος, θα πρέπει κατά την γνώμη του γράφοντος να εναρμονίζεται με το ιστορικό γεωπολιτικό αποτύπωμα σύμπαντος του Ελληνισμού και όχι να στριμώχνεται στο ετοιματζίδικο κουστούμι της ηττοπάθειας που ετοίμασαν για την χώρα μας οι πρωταίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής και συντηρούν αναλλοίωτο οι εγχώριοι συμβιβασμένοι μειοδότες.

Εναρμόνιση με το γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού σημαίνει πως στο επικαιροποιημένο Εθνικό μας όραμα ενσωματώνεται με τρόπο δυναμικό… ΚΑΙ η Κύπρος…  ΚΑΙ ο μικρασιατικός Ελληνισμός… ΚΑΙ ο ποντιακός Ελληνισμός… ΚΑΙ τα προσκυνήματα… ΚΑΙ οι υψηλοί ιστορικοί συμβολισμοί… Αλλά ΚΑΙ όλα όσα συνθέτουν αυτό το μεγάλο πακέτο που η ανοχή των συμμάχων και τα αλλότρια συμφέροντα, επέτρεψαν στους Οθωμανούς να λερώσουν, να καταστρέψουν και να ταπεινώσουν, αν και δεν ανήκουν στο στρατόπεδο των νικητών αυτού του πολέμου.

Κυρίως όμως αυτή η εναρμόνιση, παραπέμπει σε μια νέα αντίληψη Εθνικής αυτοπεποίθησης για το ΕΝΙΑΙΟ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ του Αιγιακού χώρου, με αδιαπραγμάτευτη ουσιαστικά και τυπικά την Ελληνική Εθνική του ταυτότητα, πολύ δε περισσότερο σήμερα που 100 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία απέδειξε την απόλυτη ακαταλληλότητά της να σεβαστεί και να τιμήσει ακόμη και αυτά τα ετεροβαρή συμπεφωνηθέντα.

Η Τουρκία αυτή την στιγμή καταπατά τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου εξ αιτίας των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που επιβλήθηκαν στην χώρα μας, γι αυτό και τολμά να εγείρει απαιτήσεις επί του βυθού και των υδάτων του…

Η Τουρκία τολμά να διεκδικεί δικαιώματα σε «γαλάζια πατρίδα», ενώ ιστορικά δεν δικαιούται να έχει ούτε με το τηλεσκόπιο οπτική επαφή με τα Αιγιακά νερά…

Απέναντι σε αυτήν την πρακτική, και με δεδομένο τον αναβαθμισμένο ιστορικό και γεωπολιτικό ρόλο που διεκδικεί η Τουρκία στο περιβάλλον της νέας ισορροπίας ισχύος που διαμορφώνεται, η λογική του «Δεν διεκδικούμε τίποτε», δεν είναι η αντίληψη που μπορεί να χωρέσει το ιστορικό δράμα ενός Έθνους που προσμετρά κατακτημένες πατρίδες, άταφους νεκρούς, Σεπτεμβριανά και γενοκτονία με εκατοντάδες χιλιάδες πτώματα από τα σπαθιά των Οθωμανών μακελάρηδων.

Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εγκαταλείψει άμεσα και οριστικά αυτήν την αντίληψη του διαρκούς ιστορικού συμβιβασμού και να εργαστεί στην κατεύθυνση της διασφάλισης της απαραίτητης διεθνούς στήριξης για την αποκατάσταση των ιστορικών γεωπολιτικών στρεβλώσεων που έχουν επιβαρύνει την χώρα και με αφετηριακό σημείο αυτή την νέα κατάσταση, απειλούν τα Βαλκάνια αλλά και την Ευρώπη στο μεγαλύτερο μέρος της. Ομοίως και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου οφείλουν να εγκαταλείψουν τις λογικές του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και των κρίσιμων ιστορικών στοιχημάτων με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ελληνισμός.

Συλλογικότητες, φορείς, προσωπικότητες και φυσικά η πρωτοπορία της επιστημονικής κοινότητας, έχουν υποχρέωση να προβληματιστούν, να επεξεργαστούν και εν τέλει να πρωτοστατήσουν σε μια συστηματική προσπάθεια έμπνευσης και ουσιαστικής ενεργοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας, σήμερα διότι αύριο θα είναι πλέον αργά.

Η κυβέρνηση με τους χειρισμούς των επόμενων ωρών, οφείλει να ανοίξει διάπλατα νέους δρόμους αισιοδοξίας και ελπίδας σε αυτή την κατεύθυνση, πριν οι προκλήσεις επί χάρτου, αναβαθμιστούν σε τετελεσμένα επί του εδάφους.

Το παιχνίδι πλέον χοντραίνει επικίνδυνα και για να μεταμορφωθεί η πατρίδα μας σε δύναμη πρώτου στρατηγικού πλήγματος, θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει να παραλύει κυριευόμενη από τα διλήμματα του ηττημένου.