Της Νίκης Λυμπεράκη protagon.gr
Ιερό δικαίωμα το σιγάν, αλλά ούτε με δημόσια παρουσία συνάδει, ούτε βεβαίως με την κοινοβουλευτική ιδιότητα την οποία έχει ανανεώσει σε πέντε εκλογές έως τώρα. Η σιωπή είναι ένα από τα λίγα προνόμια εκείνων που ιδιωτεύουν. Για τους βουλευτές μας προβλέπονται πολλά άλλα. Αλλά όχι αυτό.
Πάω στοίχημα πως θα ‘χετε δει κάποια από εκείνες τις απίθανες αγγελίες για την «καλύτερη δουλειά στον κόσμο». Συνήθως είναι μια θέση εργασίας σε κάποιον εξωτικό παράδεισο, με ελάχιστες αρμοδιότητες, καμία ευθύνη, ελεύθερο ωράριο και πολύ καλά χρήματα.
Κάθε φορά που διαβάζω κάτι αντίστοιχο τα τελευταία χρόνια λοιπόν, ο νους μου αναπόφευκτα τρέχει σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να τους αναφέρω όλους. Θα σταθώ –δεδομένης και της συγκυρίας– μονάχα σε έναν.
Εργάζεται στην Αθήνα.
Εδώ και οκτώ χρόνια δεν έχει αναλάβει καμία ευθύνη.
Το ωράριό του είναι απολύτως ελεύθερο —με εξαίρεση κάτι ονομαστικές ψηφοφορίες μια στο τόσο— και, για τα δεδομένα της χώρας, πληρώνεται πολύ καλά.
Αν και είμαι σίγουρη πως αρκετοί το έχετε ήδη βρει, αναφέρομαι στον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.
Για να είμαι σαφής και να αποφύγω τυχόν παρανοήσεις, οφείλω εκ προοιμίου να διευκρινίσω πως η παρουσία στα κοινά ανθρώπων που έχουν υπηρετήσει ανώτατα αξιώματα είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη όχι μόνον εξαιρετικά χρήσιμη αλλά και ιστορικά αναγκαία. Πολύ περισσότερο σε καιρό κρίσης.
Αρκεί βέβαια αυτή η παρουσία να συνοδεύεται και από φωνή.
Ε λοιπόν, τη φωνή του, ο κ. Καραμανλής, αν και λαλίστατος γενικά, αρνείται πεισματικά να δώσει σε μας τους πολίτες την ευκαιρία να την ακούσουμε. Σε αυτά τα οκτώ χρόνια από το πέρας της πρωθυπουργίας του μέχρι σήμερα, ο κ. Καραμανλής έχει παρέμβει μόνο μία φορά: εν όψει του δημοψηφίσματος του 2015.
(Σε δήλωση προέβη και κατά το πρόσφατο συνέδριο της ΝΔ, αλλά δεν στέκομαι σ΄αυτό αφενός γιατί αφορά εσωκομματικές διεργασίες, αφετέρου γιατί εκείνοι που γνωρίζουν επιβεβαιώνουν πως έκανε τη δήλωση για να αποφύγει να μιλήσει· ήταν δηλαδή το αντίτιμο της πολυπόθητης και πάλι σιωπής του).
Κι επειδή, καμιά φορά, οι αριθμοί δεν αποδίδουν ορθώς ένα μέγεθος, σκεφτείτε πως το παιδί που γεννήθηκε την τελευταία φορά που μίλησε ο κ. Καραμανλής μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα, σήμερα πάει στην γ’ τάξη του Δημοτικού. Ακόμη κι εκείνο δηλαδή, θα μπορούσε να τον καταλάβει αν αποφάσιζε να μιλήσει.
Αρνείται δε, ο κ. Καραμανλής, να μιλήσει ακόμη κι όταν η χώρα αντιμετωπίζει προκλήσεις που ο ίδιος τις διαχειρίστηκε κατά το πρόσφατο παρελθόν από τη θέση του Πρωθυπουργού και αναφέρομαι προφανώς στο «Μακεδονικό» ζήτημα. Τι προτιμά ο πρώην Πρωθυπουργός; Να τοποθετείται σπανίως, μέσω κύκλων και διαρροών, κάτι που ορισμένες φορές μάλιστα —όπως συνέβη και προ ημερών— περισσότερο μπερδεύει παρά διαφωτίζει την κοινή γνώμη;
Κοντολογίς, η συνεισφορά του κ. Καραμανλή στον δημόσιο διάλογο γύρω από το ονοματολογικό περιορίζεται στον «χρησμό» περί μη ύπαρξης μακεδονικού έθνους. Δεν το λες και καίρια παρέμβαση.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να θυμίσω πώς επέλεξαν να κινηθούν, μετά το πέρας της θητείας τους, προκάτοχοι του κ. Καραμανλή στην πρωθυπουργία. Ούτε όσοι τον διαδέχθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι παρεμβάσεις τους είναι προσβάσιμες στον καθένα με μια απλή αναζήτηση. Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να πω όσα πολλάκις έχουν γραφεί αυτά τα χρόνια, για την παγκόσμια πρωτοτυπία ηγέτης που ασκούσε εξουσία έως μια μεγάλη κρίση, να μην έχει ανοίξει ποτέ το στόμα του.
Από το 2009 έως σήμερα στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί πέντε (5!) βουλευτικές εκλογές. Ο κ. Καραμανλής επέλεξε να δώσει το παρών σε όλες, αξιοποιώντας βεβαίως την κατά νόμο προβλεπόμενη δυνατότητα εκλογής χωρίς σταυρό.
Οσο λοιπόν κι αν θεωρώ πως θα μπορούσε να είναι χρήσιμος, ο ίδιος δια της σιωπής του έχει καταστήσει την επιλογή του σαφή. Ιερό δικαίωμα το σιγάν, αλλά ούτε με δημόσια παρουσία συνάδει, ούτε βεβαίως με την κοινοβουλευτική ιδιότητα. Η σιωπή είναι ένα από τα λίγα προνόμια εκείνων που ιδιωτεύουν. Για τους βουλευτές μας -δόξα τω θεώ- προβλέπονται αρκετά άλλα προνόμια, αντισταθμιστικά της υποχρέωσής τους να σκέπτονται, να ομιλούν, να νομοθετούν, να μάς ακούν, να εργάζονται σκληρά και απερίσπαστοι να αποφασίζουν την τύχη της χώρας.
Αν θέλει λοιπόν να σιωπά ο πρώην Πρωθυπουργός, ας ιδιωτεύσει. Μέχρι τότε η σιωπή ούτε δικαίωμα αποτελεί, ούτε επιλογή. Σ’ ένα καράβι που θαλασσοδέρνεται μέρα τη μέρα να γλυτώσει το ναυάγιο, ο πρώην καπετάνιος ή βρίσκει απάνεμο λιμάνι για ήσυχες, στεριανές μέρες, ή βοηθά το πλήρωμα και τους επιβάτες με τη θαλασσοταραχή. Πάντως άπραγος και σιωπηλός, θέση στη γέφυρα δεν έχει. Οκτώ χρόνια σιωπής, κ. Καραμανλή, είναι πολλά. Πάρα πολλά.
protagon.gr
Υπεροχο και με πειστικα επιχειρηματα το αρθρο, αλλα μηπως ο κ.Καραμανλης περιμενει να μιλησει και να δρασει ταυτοχρονως με πλειοψηφικη αποδοχη απο τον Ελληνικο λαο και ανοχη απο συμμαχους και φιλους (κατι που δεν ειχε ,ουτε εχει απο το 2009) -ως γνωριζων και διαισθανομενος πολλα – οταν το καραβι της Ελλαδος , που θαλασσοδερνεται ”παει στον πατο”, οπως συμβαινει σχεδον σε ολα τα ναυαγια-;;;. Πληρωνουμε-ειναι αληθεια- ενα αμιλητο και απραγο εδω και εννεα περιπου χρονια πρωην πρωθυπουργο- , που ομως ,ουτε την Πατριδα , ουτε κανενα Ελληνα βλαπτει,ενω αντιθετως η χιλαδα περιπου των λαλιστατων πρωην και νυν πολιτικων βλαπτουν σοβαρα την Πατριδα και τους Ελληνες. Ποσα αληθεια ΜΜΕ θα μετεδιδαν την ομιλια και τις σκεψεις του και ποσοι συνελληνες θα ετειναν ευηκοα ωτα να τον ακουσουν ,να πιστεψουν τις αληθειες του και να τον ακολουθησουν για νεο ξεκινημα, γιατι πανθομολογειται πια οτι η Πατριδα και το Ελληνικο κρατος ”κολλησε” απο το 2009 και τωρα απλως προσπαθει να επιβιωσει με ψεμματα και μισες αληθειες και πολλες αυταπατες ,που αρχισαν απο το 1981 και συνεχιζονται λογω της βαθειας σιωπης των επιγονων του βαθεος ΠΑΣΟΚ , που δημιουργησαν το υποβαθρο μετα την επι (22) χρονια διακυβερνηση του στην 30ετια 1981-2011;;;. Γιατι δεν ομιλουν και οι λατρεις του τριτου δρομου για τον σοσιαλισμο και οι αναγαγοντες την συκοφαντια των πολιτικων αντιπαλων τους σε επιστημη , κυριως κατα την 10ετια του 1980;;;. Εχουμε την γνωμη ,πως χωρις ειλικρινη παραδοχη των λαθων τους θα εχουμε νεα ευρωπαικη Ελλαδα ,με κρατος Δικαιου, απαλλαγμενη απο Εξαρχεια, Ρουβικωνες και ακροδεξιες και ακροαριστερες συλλογικοτητες , και κλεισιμο δρομων, με καθημερινες καταληψεις ιδιωτικων και δημοσιων κτιριων ;;;. Η, μηπως νομιζουμε οτι θα αποφυγουμε την ενταση μεχρι και την πολεμικη κριση με την Τουρκια ,επειδη φαγαμε κουλουρια με τον Νταβουτογλου στην Σμυρνη προ 2ετιας;;;. Ποιος συνελλην περιμενε την εβδομαδα 15-22 Ιουλιου 1974;;;. Και τι κερδισε ο”ομιλητικος” και ”επιθετικος” αειμνηστος Ελευθεριος Βενιζελος , που ”εβγαλε και το μαχαιρι απο το θηκαρι του” στο Στρατιωτικο Κινημα του 1935;;;. Δεν γνωριζουμε οτι, αμα αποφασισεις να τα πεις εξω απο τα δοντια θα δυσαρεστησεις και θα εκνευρισεις πολλους , που σιγουρα θα πρεπει στη συνεχεια να τους αντιμετωπισεις με λογια και πραξεις ;;;. Τι, για εθνικο διχασμο-οπως τωρα με το Σκοπιανο -ειμαστε στην φτωχεια, που μας δερνει;;;. Επομενως. Κρειτον του σιγαν και το Ιπποκρατικο ”ωφελεην ,η, βλαπτειν” την ψυχικη υγεια των συνελληνων . Η χειροτερη περιπτωση ειναι να μη μιλησει ποτε ο αξιοπρεπης κ. Καραμανλης και να τα παρει μαζι του, οπως συμβαινει στην προσωπικη και δημοσια ζωη των περισσοτερων. Ουτε ενα ευρω ετησιως μας στοιχιζει η μοναδικη για τον φλυαρο Ελληνα σιωπη του. Να ειναι καλα.