O αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Πενταράς, πρώην διευθυντής της Κυπριακής Υπηρεσίας Πληροφοριών και νυν Συντονιστής στην Ομάδα Παραγωγής Πολιτικής για τα ζητήματα Αμύνης και Ασφαλείας του Δημοκρατικού Συναγερμού στην Κύπρο μέσα σε λίγες γραμμές αναλύει με απλό τρόπο τα βασικά αίτια της ήττας των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και καταλήγει σε συμπεράσματα, τα οποία έχει περιγράψει μετά τις δύο πρώτες εβδομάδας τόσο το pronews.gr, όσο και το defencenet.gr.
«Πολύ περιληπτικά και με βάση τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τους λόγους της ήττας της Αρμενίας από τους Τουρκοαζέρους, όπως παρακάτω.
»Στο στρατηγικό επίπεδο, ήταν η παραμέληση του εκσυγχρονισμού των Αρμενικών Ενόπλων Δυνάμεων και η εγκατάλειψή τους στα επίπεδα που η Αρμενία τις παρέλαβε από τη Σοβιετική Ένωση.
Σε αντίθεση με το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο μετά την ήττα του από την Αρμενία το 1994, προέβη σε ένα ριζικό εκσυγχρονισμό των δικών του ΕΔ, τόσο σε επίπεδο νέων σύγχρονων εξοπλισμών από Ρωσσία, Ισραήλ και Τουρκία, όσο και σε επίπεδο νέων τακτικών και δογμάτων (χρήση εξοπλισμένων drones σε ρόλο τακτικής υποστήριξης κλπ).
»Προφανώς, η Αρμενία στήριξε την ασφάλειά της ίδιας και του Ναγκόρνο Καραμπάχ στην αμυντική συμφωνία με τη Ρωσία, αγνοώντας ή αδιαφορώντας για ενδεχόμενη εμπλοκή της Τουρκίας στις πολεμικές επιχειρήσεις.
»Η Ρωσσία ήταν αδύνατο να παρέμβει, εν όψει του ενδεχομένου εμπλοκής του ΝΑΤΟ, στη περίπτωση που η Τουρκία απαιτούσε εφαρμογή του άρθρου 5 του Καταστατικού του ΝΑΤΟ που προβλέπει ότι επίθεση σε μια χώρα – μέλος σημαίνει επίθεση σε όλα τα μέλη. Και εδώ βέβαια, η μυστική διπλωματία έπαιξε το δικό της ρόλο.
»Στο τακτικό επίπεδο, ενώ αρχικά ο αρμενικός Στρατός, ‘’απορρόφησε’’ την επίθεση των Τουρκοαζέρων, αντί να εκτοξεύσει αντεπίθεση εναντίον του Αζερμπαϊτζάν σε άλλο χώρο εκτός των συνόρων του Ναγκόρνο Καραμπάχ, μεταφέροντας τον πόλεμο εντός της επιτιθέμενης χώρας και αποσπώντας σημαντικές δυνάμεις του εχθρού από το κύριο μέτωπο, περιορίσθηκε στον αμυντικό αγώνα σε ένα χώρο περικυκλωμένο από τον εχθρό, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε στην ήττα.
»Θα έπρεπε να γνωρίζουν οι Αρμένιοι στρατηγοί αυτό που διδάσκονται οι πρωτοετείς μαθητές των στρατιωτικών σχολών, ότι τη νίκη τη φέρνει μόνο η επίθεση. Ο αμυνόμενος εάν δεν αναλάβει επιθετικές πρωτοβουλίες, είναι καταδικασμένος στην ήττα.
»Τα παθήματα των Αρμενίων ας γίνουν μαθήματα για Κύπρο και Ελλάδα».
Σχόλιο: Πολύ αμφιβάλουμε. Διότι για να αποκατασταθεί η επιχειρησιακή ετοιμότητα των ΕΔ στα επίπεδα προ δεκαετίας, χρειάζονται τεράστια κεφάλαια. Και αντίστοιχα, όπως το Αζερμπαϊτζάν έτσι και η Τουρκία έχει κάνει άλματα και σε εξοπλισμό και σε πολεμική εμπειρία.
Το χειρότερο όλων: Η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, μοιάζει σε πολλά με την πολιτική ηγεσία της Αρμενίας, όπως και η ελληνική οικονομία με την αρμενική: Σε μόνιμη παρακμή και τα δύο, ενώ ανύπαρκτο είναι και το επιθετικό πνεύμα.
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/enoples-sygkroyseis/934822_antistratigos-ea-andreas-pentaras-proin-dioikitis-kyp
Το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ που επικαλείται ο στρατηγός αναφέρει :
Άρθρον 5
Τα Συμβαλλόμενα Μέρη συμφωνούν ότι, ένοπλος εηίθεσις εναντίον ενός ή πλειόνων εξ αυτών εν Ευρώπη ή Βορείω Αμερική θέλει θεωρηθεί επίθεσις εναντίον απάντων και, συνεπώς, συμφωνούν ότι, εν περιπτώσει τοιαύτης ενόπλου επιθέσεως, έκαστον εξ αυτών, εν τη ασκήσει του υπό του άρθρου 51 του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών αναγνωριζομένου δικαιώματος της ατομικής ή συλλογικής αυτοαμύνης, θα συν-δράμη τα υφιστάμενα την επίθεσιν εν ή πλείονα Μέρη δια της αμέσου λήψεως, τόσον ατομικώς όσον και από συμφώνου μετά των ετέρων Μερών, των μέτρων άτινα θεωρεί αναγκαία περιλαμβανομένης της χρήσεως ενόπλου βίας προς αποκατάστασιν και διατήρησιν της ασφαλείας της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού.
Πάσα τοιαύτη ένοπλος επίθεσης ως και παν μέτρον λαμβανόμενον συνεπεία ταύτης θα φέρονται αμέσως εις γνώσιν του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τα μέτρα ταύτα θα λήξουν όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας θα έχη λάβει τα αναγκαία μέτρα προς αποκατάστασίν και διατήρησίν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.”
Μόνο που χρειάζεται απόφαση του ΝΑΤΟ που λαμβάνεται με ομοφωνία άρα δύσκολα θα υπήρχε εμπλοκή του ΝΑΤΟ εκτός και αν κάποια μέλη θα ήθελαν να συνδράμουν όχι την δεχόμενη επίθεση αλλά την ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΗ Τουρκία.
Εξ άλλου η Ρωσία πρώτον δεν είχε αναγνωρίσει το Ν.Καραμπάχ δεύτερον δεν δεσμεύετε από την αμυντική συμφωνία με την Αρμενία παρά στην υπεράσπιση του εθνικού της εδάφους. Ευτυχώς που έσπευσε να επιβάλλει την κατάπαυση του πυρός η Ρωσία διότι θα έχανε κι το υπόλοιπο Ν.Καραμπάχ η Αρμενία.
Κατά τα λοιπά οι απόψεις του στρατηγού με βρίσκουν σύμφωνο ιδίως σε ο τι αφορά την χώρα μας.
Μού κάνει εντύπωση ότι διαβάζω και σε άλλα άρθρα το ίδιο λάθος. Το ΝΑΤΟ είναι αμυντικός οργανισμός και ασφαλώς δεν επεμβαίνει σε περίπτωση που μέλος του δεχτεί επίθεση εκτός εδάφους του, έχοντας πρώτο το ίδιο επιτεθεί. Είναι δυνατόν να κάμει η Τουρκία χρήση τού άρθρου 5, αν ηττηθεί στην Συρία, ή την Λιβύη; Και ασφαλώς η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να επικαλεσθεί το ΝΑΤΟ.
Σωστό.
Όμως – αν θυμάμαι καλά – ουσιαστικά επιτέθηκε στη Γιουγκοσλαβία, χωρίς να δώσει δεκάρα σε κανέναν.
Πιστεύω ότι κανείς δε μπορεί να γνωρίζει πως θα πράξει στην προαναφερθείσα περίπτωση. Όλα είναι θέμα ερμηνειών, μυστικής διπλωματίας, ισοζύγια δυνάμεων και προδήλως, συμφερόντων.
Σωστά θυμάσαι, αλλά τότε είχε λάβει εντολή από τον ΟΗΕ, επειδή γίνονταν εθνοκαθάρσεις εις βάρος των Αλβανών. Προφάσεις εν αμαρτίαις, φυσικά. Η Ρωσία, όμως, δεν είναι Γιουγκοσλαβία, οπότε δεν ξέρω ποιο ΝΑΤΟ θα ήταν πρόθυμο να τα βάλει μαζί της, προκαλώντας πυρηνικό ολοκαύτωμα. Κι αυτό το ξέρει, φαντάζομαι, ο Πούτιν.