του Ανδρέα Γ. Καλλιακμάνη*
Η αντιμετώπιση της Πανδημίας από τον SARS-CoV-2, ένα ιό που “παιδεύει” την ανθρωπότητα ένα έτος περίπου μέχρι σήμερα με 123.822.169 περιπτώσεις ανάλογα με την rtPCR, που είναι ο μοριακός έλεγχος για την ανίχνευση του νουκλεϊνικού οξέος του ιού, με 2.726.879 θανάτους (θνητότητα 3%), χρειάζεται μεγάλη εμβάθυνση με μελέτες υψηλής επιδημιολογικής βαρύτητας όπως είναι η συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας βαθμολόγησης των μελετών. Εκτός από αυτό που είναι βαρύνουσας σημασίας για την εξέλιξη (τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόγνωση) των πασχόντων από COVID-19, εκείνο που επιπλέον μας βοηθά στην καθημερινή κλινική ιατρική πράξη είναι η συλλογή και η σχολαστική μελέτη της Ελληνικής και της Διεθνούς βιβλιογραφίας. Σ’ αυτό το σημείο, στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας της βιβλιογραφίας συμβάλλουν αποφασιστικά οι βαθιές γνώσεις της κλινικής επιδημιολογίας που έχει ο κάθε επιστήμονας που ασχολείται με την Πανδημία. Μάλιστα η αντιμετώπισή της είναι πολυ-επιστημονικό ζήτημα και ως τέτοιο πρέπει να θεωρηθεί. Η αρθρογραφία για τον COVID-19, ένα έτος μετά, κινείται με αυξημένη ταχύτητα, που δυσκολεύει ακόμη και την παρακολούθησή της και πρέπει αυτή καθ’ εαυτή και λόγω επιπλέον της βαρύτητάς της να αντιμετωπίζεται από πολυ-επιστημονική ομάδα.
Οποιαδήποτε Πανδημία και συγκεκριμένα η Πανδημία από COVID-19 θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με:
1.Σύσταση Πολυ-επιστημονικής Επιτροπής για την Πανδημία
Η ακολουθία των παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της Πανδημίας πρέπει να έχει επικεφαλής μια Πολυ-επιστημονική Επιτροπή για την Πανδημία, ολιγομελή, για να είναι ευέλικτη, να αποτελείται από λοιμωξιολόγους και άλλες ιατρικές ειδικότητες σχετικές με το αντικείμενο με βαθιές γνώσεις κλινικής επιδημιολογίας και συγκεκριμένα Κλινικοί Επιδημιολόγοι, όπως επίσης Γιατροί Κοινωνικής Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας, όλοι τους διακεκριμένοι, που διαθέτει πολλούς η χώρα μας, με πολύπλευρη σκέψη και άποψη για την Πανδημία. Η επιτροπή αυτή πλαισιώνεται από έγκριτους Βιοπαθολόγους με βαθιές γνώσεις κλινικής Επιδημιολογίας. Αυτή η Επιτροπή θα συμβουλεύεται άλλους επιστήμονες που έχουν σχέση με την ανάλυση των δεικτών της Επιδημιολογικής Επιτήρησης και την καθημερινή ή και/ την εβδομαδιαία ανάλυση των επιδημιολογικών στοιχείων.
2.Διενέργεια πλήρους Επιδημιολογικής Επιτήρησης
Η πεμπτουσία της αντιμετώπισης της πανδημίας σε κάθε κράτος είναι η Επιδημιολογική Επιτήρηση.Το σύστημα της Επιδημιολογικής Επιτήρησης χρησιμοποιεί ένα τύπο που αρμόζει στην εν λόγω πανδημία και πρωτίστως στα Ελληνικά δεδομένα με στόχο την μικρότερη νοσηρότητα και θνητότητα της Πανδημίας, καθώς επίσης και στην όσο το δυνατό ταχύτερη εξάλειψη αυτής και την εκρίζωση του αιτιολογικού παράγοντα. Αυτή περιλαμβάνει πλήρη καταγραφή όλων των καθορισμένων ως απαραίτητα Επιδημιολογικών στοιχείων-δεικτών που αφορούν την Πανδημία. Με βάση τις πληροφορίες φαίνεται ότι κατά το αναφερόμενο δεύτερο κύμα της Πανδημίας δεν έγινε πλήρης Επιδημιολογική Επιτήρηση, αλλά τα στοιχεία που έχουν συλλεχθεί είναι ελλιπή, αποσπασματικά και δεν απεικονίζουν τα πραγματικά καθημερινά στιγμιότυπα της πορείας της Πανδημίας. Επομένως το κυριότερο όπλο της Επιτροπής των Εμπειρογνωμόνων για την Πανδημία και όλων των ασχολουμένων με την Πανδημία επιστημόνων δεν υπάρχει. Επίσης διαφάνεια δεν υπάρχει και τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιτροπής των Εμπειρογνωμόνων για την Πανδημία δεν δόθηκαν και δεν δίδονται στη δημοσιότητα για να γνωρίζουμε τις αποφάσεις της Επιτροπής ακόμα και τις απόψεις των μελών της ώστε ο διάλογος μεταξύ των επιστημόνων που ασχολούνται με την Πανδημία να είναι μεστός, ουσιαστικός και να συμβάλλει στην επισήμανση παραλείψεων ή ακόμη και λύσεων ώστε στην Επιστημονική κοινότητα τα μέλη της να βρίσκονται σε συνεχή διάλογο μεταξύ τους. Μερικές φορές υπάρχει περίπτωση, να μη μπορούν να ληφθούν όλα τα επιδημιολογικά στοιχεία, λόγω της ταχύτητας εξέλιξης της πανδημίας. Γι’ αυτό εν καιρώ “Ειρήνης” φροντίζουμε να έχουμε όλα εκείνα τα επιδημιολογικά στοιχεία που καθορίζουν την Επιδημιολογική εικόνα που απαρτίζεται από τα ημερήσια ή και/ τα εβδομαδιαία στιγμιότυπα. Δεν νοείται αντιμετώπιση πανδημίας χωρίς την καταγραφή των πραγματικών κρουσμάτων, χωρίς πρωτογενή ιχνηλάτηση δηλαδή την επιδημιολογική εικόνα των επαφών και χωρίς δευτερογενή ιχνηλάτηση δηλαδή την αναζήτηση της επιδημιολογικής εικόνας των επαφών των επαφών δηλαδή την επιδημιολογική εικόνα των επαφών που ήλθαν σε επαφή με την επαφή ή τις επαφές του πραγματικού κρούσματος. Επίσης μέσα στην Επιδημιολογική Επιτήρηση είναι η ανεύρεση και ανάλυση των α-συμπτωματικών φορέων και των προ-συμπτωματικών πασχόντων. Επισημαίνω ότι πέραν των ανωτέρω απαιτείται η δυνατότητα ανεύρεσης της ύπαρξης πραγματικού κρούσματος δεδομένου ότι για να χαρακτηριστεί, ως τέτοιο πρέπει να υπάρχει απομόνωση του προκαλούντα την πανδημία ιού που ονομάζεται SARS-CoV-2 δηλαδή την καλλιέργεια του ιού, πράγμα πολύ δύσκολο. Αν όμως γίνει έτσι καθορίζεται το γενεσιουργό αίτιο της Πανδημίας και καθορίζεται ο χρυσός κανόνας (gold standard) με τον οποίο συνδέονται όλα τα υπόλοιπα επιδημιολογικά στοιχεία των πασχόντων.
Πορεία της Πανδημίας και Καθορισμός
της Στρατηγικής Αντιμετώπισης της Πανδημίας
Αν θέλαμε να δούμε, με ανοικτά μάτια, την μέχρι τώρα πορεία της Πανδημίας θα διακρίναμε δυο κατηγορίες ευθυνών για τον έλεγχο της Πανδημίας:
1.–Τη δια-ατομική ευθύνη, γιατί δεν υπάρχει ατομική ευθύνη στην οικογένεια και στη κοινωνία, η ατομική ευθύνη περιορίζεται στον εαυτό μας μόνο αν δεν συμμετέχουμε στο κοινωνικό γίγνεσθαι δηλαδή αν δεν υπάρχει άλλο άτομο που ζει μαζί μας ή να συνδεόμαστε. Το απλό παράδειγμα της μάσκας είναι δια-ατομικό ζήτημα, γιατί τη μάσκα δεν την φοράμε μόνο για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας από τους άλλους, αλλά για να προφυλάξουμε τους άλλους από εμάς τους ίδιους και επιπλέον όλοι κινούμαστε χρονικά, εργασιακά και λοιπά μέσα στην κοινωνία. Η μάσκα δεν πρέπει να έχει την εφαρμογή αυτή που υπάρχει στη χώρα μας. Στη Διεθνή βιβλιογραφία η μάσκα επιβάλλεται μόνο όταν υπάρχει συγχρωτισμός και η απόσταση είναι μικρότερη του ενός (1) μέτρου. Καλύτερα είναι η απόσταση να είναι μεγαλύτερη των δυο (2) μέτρων.
Η δια-ατομική ευθύνη όπως ειπώθηκε λαθεμένα και κατά την ταπεινή μου γνώμη σκόπιμα, ατομική ευθύνη για να δικαιολογηθεί η παντελής απραξία στις εστίες μετάδοσης του ιού και άλλα. Η δια-ατομική είναι η διαπροσωπική αποφυγή έκθεσης στον SARS-CoV-2, αλλά επειδή είναι αδύνατο να αποφύγουμε την έκθεσή μας στον ανωτέρω ιό, γιατί δεν είναι κατανοητή η προ-επιλογή, πρέπει σε πραγματική βάση να πάρουμε εκείνα τα προφυλακτικά μέτρα σαν να έχει το άλλο άτομο τον ιό. Ούτε μπορούμε να διακρίνουμε αν το άλλο άτομο ή τα άλλα άτομα έχουν τον ιό, γιατί το 50% περίπου αυτών που έχουν τον ιό, είναι α-συμπτωματικά ή προ-συμπτωματικά και το υπόλοιπο είναι συμπτωματικά “υπακούοντας” στη βασική ή άτυπη συμπτωματολογία του COVID-19.
Τα δια-ατομικά προφυλακτικά μέτρα αφορούν: το πλύσιμο των χεριών, τη δια-ατομική απόσταση να είναι μεγαλύτερη του ενός (1) μέτρου και εάν είναι δυνατό μεγαλύτερη των δυο (2) μέτρων (προσφέρει μεγαλύτερη προστασία) και η αποφυγή της διασποράς σταγονιδίων με την ομιλία, τον βήχα και το φτέρνισμα. Άρα συμπερασματικά τα προφυλακτικά μέτρα, είναι δια-ατομικά και τα εφαρμόζουμε σαν το άτομο ή τα άτομα να έχουν τον ιό.
2.–Τη συλλογική ευθύνη που σχεδόν αποκλειστικά αποτυπώνεται σε επίπεδο πολιτείας και ταυτίζεται με την κυβερνητική ευθύνη που πρέπει να συνάδει με τις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για την Πανδημία. Εάν δεν συνάδει, τότε “ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε” και φαίνεται ότι η κατάσταση της Πανδημίας δεν πάει καλά. Μέσα στις μαραθώνιες συνεδριάσεις, φυσικά και διαφωνίες υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν, όπως αναγράφεται στον τύπο και φαίνεται μέσα από τις δηλώσεις των μελών της επιτροπής, αλλά για να μην “μικροσκοπούμε”, πρέπει να ανακοινώνονται επιτέλους τα πρακτικά των συνεδριάσεων της επιτροπής για να υπάρχει πλήρης διαφάνεια και έλεγχος από τον πολίτη της αντιστοιχίας μεταξύ των γνωμοδοτήσεων και των ανακοινώσεων των μέτρων.
Μετά τη δουλειά αυτή που αναφέρεται ανωτέρω, ανάλογα με την Επιδημιολογική εικόνα που πρέπει να περιλαμβάνει την ανίχνευση καθορισμένων τρόπων και εστιών μετάδοσης του ιού, επιμένω για το δεύτερο κύμα οπωσδήποτε, γιατί καθορίζεται ή μεταβάλλεται η Στρατηγική Αντιμετώπισης της Πανδημίας από COVID-19. Η Στρατηγική αντιμετώπισης της Πανδημίας ενδεχόμενα να είναι άλλη κατά την έναρξη και άλλη στο 2ο κύμα λόγω της συλλογής και ανάλυσης των συμπληρωματικών επιδημιολογικών στοιχείων της Πανδημίας. Υπάρχουν προς τούτο διεθνή παραδείγματα στη βιβλιογραφία.
Στη χώρα μας δεν άλλαξε η στρατηγική αντιμετώπισης της Πανδημίας, είναι η ίδια με αυτή που όταν ξεκίνησε το 1ο κύμα εφαρμόστηκε. Στο 2ο κύμα η στρατηγική αυτή κλιμακώθηκε, εφαρμόσθηκε η τακτική του “ακορντεόν” άνοιξε-κλείσε που δημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα στο λαό μας. Αυτό μαζί με την παρατεταμένη και σκληρή εφαρμογή του lockdown που έπαιρνε τη μορφή του “μαστιγίου και του καρότου” μαζί με την παντελή έλλειψη επιδημιολογικής επιτήρησης, με την χρήση περισσότερων tests, αλλά στις πλατείες (άραγες τίνος ιδέα ήταν αυτή, πάντως είμαι βέβαιος ότι η άποψη αυτή δεν είναι δυνατό να είναι επιστημονική), μαζί με την παντελή έλλειψη εφαρμογής μέτρων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ούτε καν tests στους σαρδελοποιημένους επιβάτες, ούτε υλοποίηση της πρότασης των εργαζομένων στα λεωφορεία για 2.500 λεωφορεία, ούτε πύκνωση των δρομολογίων, για να μην επιβεβαιωθεί η αυξημένη μετάδοση του ιού, η διαχρονική κυβερνητική ευθύνη και η μη λήψη μέτρων. Άλλος παράγοντας που συμβάλλει στην αύξηση της μετάδοσης του ιού είναι ο συγχρωτισμός που έχει πολλές πλευρές. Μια πλευρά του είναι οι χώροι εργασίας κύρια σε μεγάλες βιομηχανίες, στο προηγούμενο άρθρο μου στον Ημεροδρόμο, είχα επισημαίνει ότι αποτέλεσαν αποφασιστικό παράγοντα στη Βόρεια Ιταλία, οι εξαντλητικές υπερωρίες με εργασία 12 ωρών των βιομηχανικών εργατών. Αλλά και στην Ελλάδα είναι άθικτοι οι εργασιακοί χώροι, ως εστία μετάδοσης του ιού. Μια πλευρά που θεωρείται πολύ σημαντική και δείχνει όλο το βάθος, είναι ο συγχρωτισμός στο σπίτι. Ο συγχρωτισμός αυτός σε οικογενειακό επίπεδο είναι τα λιγότερα δωμάτια και το μέγεθός τους σε σχέση με τα μέλη της οικογένειας. Για τα παιδιά επηρεάζεται η ψυχοσύνθεσή τους, υπάρχουν βέβαια διεθνή πρότυπα (standards), αλλά η απάντηση στο πραγματικό ερώτημα, ποιος διορθώνει την κατάσταση, είναι φυσικά το κράτος. Η αποκατάσταση της υγείας των πολιτών είναι μέλημα του κράτους, αλλά σε αυτό και σε άλλα κωφεύουν. Η υγεία είναι αγαθό και όχι εμπόρευμα. Ποιος θα φροντίσει για την υγεία της οικογένειας; Φυσικά το πρόβλημα αυτό είναι στην ευθύνη της Κυβέρνησης. Επίσης στην ευθύνη της Κυβέρνησης είναι οι άστεγοι από τα “κόκκινα δάνεια”, όπως και ο κάθε άστεγος από άλλες αιτίες, όπως τα θύματα της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι άνεργοι που δεν έχουν στέγη, κλπ. Οι άστεγοι με βάση τις μελέτες, πολλοί από αυτούς είναι α-συμπτωματικοί και μεταδίδουν τον ιό ως φορείς. Αυτοί θα έπρεπε όλοι να πάνε σε κατάλληλα διαμορφωμένα δωμάτια σε αθλητικές εγκαταστάσεις και σε δημόσια κτίρια που σήμερα είναι άδεια. Γιατί τους αφήνετε να μεταδίδουν τον ιό;
Επίσης τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια είναι και αυτά πηγές μετάδοσης του ιού. Σε αυτά έπρεπε από το 1ο κύμα να διαμορφωθούν οι κατάλληλοι χώροι με την σύγχρονη αύξηση των διδασκόντων και των αιθουσών διδασκαλίας ή ακόμη και με τη χρήση του πρωί-απόγευμα, εκεί που μπορεί να γίνει, για να συνεχίσουν να είναι μαθητές και φοιτητές που εδώ και ένα έτος δεν είναι. Σ’ αυτό το σημαντικό ζήτημα υπάρχουν παράπλευρες συνέπειες με την τηλε-εκπαίδευση με πολλά προβλήματα σε αυτή, το χαρακτήρα του παιδιού, την μη ύπαρξη υπολογιστή ή υπολογιστών στο σπίτι, την άδεια ειδικού σκοπού του γονέα, κλπ. Εδώ η λαϊκή θυμοσοφία λέει: “Ενός κακού μύρια έπονται”. Ιδιαίτερα για τα παιδιά των σχολείων η έλλειψη ζωντανής διδασκαλίας δημιουργεί όχι μόνο προβλήματα στην εμπέδωση της γνώσης, αλλά και προβλήματα στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Φυσικά τα γνωρίζουν όλα αυτά, αλλά η πολιτική τους είναι σαφές ότι δεν μπορεί να τα λύσει.
Η Στρατηγική αυτή αντιμετώπισης της Πανδημίας έχει όνομα και λέγεται Mitigation-Supression Strategy κατά λέξη μετάφραση “Στρατηγική κατευνασμού ή μετριασμού-καταστολή”. Αυτή συνδυάζεται με ακραίες απαγορεύσεις και καταστολή που πρόσφατα την γνώρισε και την είδε με τα ίδια του τα μάτια ο ελληνικός λαός σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας μας. Η αστυνομία δεν πρέπει να βλέπει ως εχθρό τον ελληνικό λαό που από τα σπλάχνα του προέρχεται, αλλά θα μπορούσε να είναι άλλος ο ρόλος της που να βοηθάει το λαό μας να εφαρμόσει τα δια-ατομικά προστατευτικά μέτρα. Ο ρόλος αυτός θα είναι αυτός που θα της πάει πιο πολύ και είναι βαθειά προοδευτικός ρόλος. Το αντίθετο πετύχατε να χρησιμοποιείται η καταστολή και με την καταστολή να μεταδίδεται ο ιός λόγω της δημιουργίας συγχρωτισμού κατά την ώρα της καταστολής. Επιπλέον είδαν το φως της δημοσιότητας κατά τη βάρβαρη επίθεση στη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου και σχολιάστηκε πολύ η αντίθεση μεταξύ της άψογης εφαρμογής των δια-ατομικών προστατευτικών μέτρων των διαδηλωτών και της μη εφαρμογής των ίδιων μέτρων, από τους αστυνομικούς. Αλήθεια πως μπορέσατε να μετακινήσετε ένα τμήμα αστυνομικών από τη Λαμία με κορωνοϊό, όπως καταγγέλθηκε, χωρίς να λάβετε υπόψη ότι αυτοί θα μολύνουν και άλλους σε επιχειρησιακό επίπεδο όχι μόνο συναδέλφους τους όπως και έγινε, αλλά και διαδηλωτές.
Οι συγκεντρώσεις σε ανοικτούς χώρους δεν μεταδίδουν γιατί υπάρχει το παράδειγμα της μεγάλης συγκέντρωσης ενάντια στη ”Χρυσή αυγή” που κάποιοι “υπερθυμικοί” υπουργοί σας περίμεναν για να αναφωνήσουν το Φειδιππίδειο ακροτελεύτιο ψέλλισμα “νενικήκαμεν”, αλλά έμειναν με τη λέξη στο στόμα. Εκτός τούτου υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν ότι εκτός σπιτιού και μάλιστα σε πλατείες η μετάδοση του ιού είναι ελάχιστη έως μηδενική εφόσον εφαρμόζονται τα δια-ατομικά προστατευτικά μέτρα. Η επικρατούσα βιβλιογραφικά άποψη για τη μάσκα σε εκτός σπιτιού χώρους πλατείες, άλση, δάση και παραλίες, εάν δεν υπάρχει συγχρωτισμός και συγκεκριμένα εάν η δια-ατομική απόσταση είναι περισσότερο του ενός (1) μέτρου μέχρι περισσότερο των δυο (2) μέτρων δεν είναι αναγκαίο να φοράμε μάσκα.
Επομένως αρχίζοντας, όταν πληροφορηθούμε ότι υπάρχει αυτός ο θανατηφόρος ιός, θα πρέπει να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τους άλλους είτε αυτοί είναι συν-άνθρωποί μας μέσα στην κοινωνία (την γειτονιά, τον τόπο εργασίας, στην πόλη μας κλπ) είτε είναι στην οικογένειά μας (σύζυγος, παιδιά, παππούς, γιαγιά κλπ). Άρα πρέπει να εφαρμόσουμε τα Δια-ατομικά Προστατευτικά Μέτρα που χαρακτηρίζουν την δια-ατομική ευθύνη με στόχο τη σημαντική ελάττωση του ιού, όταν αυτά εφαρμοστούν σωστά. Η ελάττωση της μετάδοσης του ιού είναι τόσο σημαντική που γι’ αυτόν που τα εφαρμόζει σωστά, ελαττώνεται ο κίνδυνος από το υψηλό στο χαμηλό επίπεδό του. Θεωρώ ότι η μεταβολή του κινδύνου είναι τόσο σαφής που ελαχιστοποιεί την πιθανότητα να μεταδοθεί το νόσημα, όταν αυτά εφαρμοστούν σωστά και με σχολαστικότητα.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η κατάσταση της Πανδημίας βαίνει επιδεινούμενη και μόνο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, διορθώνεται εάν εξ αρχής αντιμετωπίσουμε τις εστίες μετάδοσης του ιού, ανοίξουμε τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, τα μαγαζιά με την εφαρμογή των μέτρων δια-ατομικής προστασίας και επιταχύνουμε τον μαζικό εμβολιασμό φέρνοντας στην Ελλάδα όσο το δυνατό περισσότερα εμβόλια εύκολα στη χρήση τους, με μεγαλύτερη διάρκεια ανοσίας, περισσότερο ασφαλή και αποτελεσματικά προκύπτοντα από διαφανή επιδημιολογικά στοιχεία. Τέτοια εμβόλια επιταχύνουν τη διαδικασία του εμβολιασμού.
Μέχρι να γίνουν αυτά, χρειαζόμαστε τώρα ένα ρωμαλέο Εθνικό Σύστημα Υγείας που όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσει με επάρκεια και αξιοπρέπεια την έξαρση της Πανδημίας. Ένα σοβαρό σύστημα υγείας χρειάζεται καλά οργανωμένη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που δυστυχώς δεν υπάρχει από τότε που την κατήργησε ο τωρινός υπουργός της ανάπτυξης και τότε της υγείας. Χρειάζεται Νοσοκομεία με κλίνες, τεχνολογικό εξοπλισμό και εργαζόμενους Γιατρούς, Νοσηλευτές, παραϊατρικό και λοιπό προσωπικό που να καλύπτει την Πανδημία και τα λοιπά νοσήματα. Χρειάζονται επίσης στο πλαίσιο των Νοσοκομείων πρωτίστως ΜΕΘ με τόσες κλίνες που να πληρούν τα διεθνή πρότυπα (Standards), αλλά και περισσότερες έως και μια και μισή φορά για την όσο και καλύτερη αντιμετώπιση της Πανδημίας. Οι κλίνες είναι σαφές ότι δεν επαρκούν ούτε στην Αττική, ούτε στη Θεσσαλονίκη και Βόρεια Ελλάδα, ούτε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το άνοιγμα των Νοσοκομείων που έκλεισαν στην αρχή της καπιταλιστικής κρίσης πρέπει να είχε γίνει χθες δηλαδή να είχαν προστεθεί 10.000 κλίνες, είναι αναγκαίο να γίνει για ένα επιπλέον λόγο για να καταδικαστεί η “ορατότητα μηδέν” των πολιτικών της εποχής εκείνης, η άκριτη επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο διαγκωνισμός για το “θα μου πάρει εμένα τη δόξα η Τρόϊκα;” σύμφωνα με την οιμωγή (κλαγγώδης κραυγή) μετά κομπασμού του τότε υπουργού Υγείας που είναι και σήμερα στην Κυβέρνηση με δυο θώκους.
Μια άλλη εναλλακτική πρόταση που έπρεπε να έχει γίνει το αργότερο το καλοκαίρι 2020 είναι η εξ αρχής κατασκευή Νοσοκομείων COVID-19, στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις της χώρας από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη με αντίστοιχες του πληθυσμού κλίνες, με το κατάλληλο προσωπικό και τον εξοπλισμό.
Ένας τέτοιος κεντρικός σχεδιασμός με εφαρμογή της στρατηγικής της εξάλειψης του COVID-19 με στόχο την εκρίζωση του SARS-CoV-2, σίγουρα θα έφερνε σε αίσιο πέρας την Πανδημία, αναιρώντας τη δυσοίωνη και καταστρεπτική εκδοχή της θεωρίας της αύξησης του πληθυσμού-παραγωγής των τροφών, του οικονομολόγου Thomas Robert Malthus (1798). Η θεωρία του Thomas Robert Malthus υποστηρίζει ότι ο πληθυσμός αυξάνεται εκθετικά δηλαδή γεωμετρικά 1,2,4,8,16,32,64 κλπ, ενώ η παραγωγή των τροφών αυξάνεται γραμμικά δηλαδή αριθμητικά 1,2,3,4,5,6 κλπ.
Δρ. Ανδρέας Γ. Καλλιακμάνης
Συντ. Διευθυντής της Β΄ Παθολογικής Κλινικής
Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προληπτικής Ιατρικής
